IBPP3/443-892/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportu w postaci gruntu do spółki prawa handlowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 10 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportu w postaci gruntu do spółki prawa handlowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Gmina zamierza wnieść aportem do 100% spółki komunalnej, której jest właścicielem, nieruchomości zabudowane budynkami, budowlami, urządzeniami stanowiącymi własność Spółki tj.:

* nieruchomość zabudowana budynkiem, w którym znajduje się zestaw hydroforowy,

* nieruchomość zabudowana budynkiem hydroforni, który jest wyposażony w instalacje elektryczną, odgromową, wod.-kan oraz w urządzenia hydroforowe, służące do podnoszenia ciśnienia w sieci wodociągowej,

* nieruchomość zabudowana budynkiem wyposażonym w instalacje elektryczną, wod.-kan., odgromową oraz urządzenia technologiczne stanowiące przepompownie wody,

* nieruchomość, na której znajdują się trzy odwierty (studnie) oraz agregaty prądotwórcze, które z głębokości ziemi pobierają wodę,

* nieruchomość, na której znajduje się ujecie wody pitnej, które stanowi szyb kopalniany. Woda ujmowana jest z szybu i za pomocą agregatów głębinowych tłoczona jest do budynku, w którym znajdują się odzelaziacze i chlorator, na nieruchomości znajdują się 2 budynki, w jednym z nich znajduje się rozdzielnia prądu do zasilania agregatów, które tłoczą wodę do drugiego budynku, w którym znajdują się urządzenia do uzdatniania wody,

* nieruchomości, na których znajdują się dwie komory żelbetowe wyposażone w instalacje elektryczne i urządzenia technologiczne,

* nieruchomość, na której znajduje się ujęcie wody, co stanowi studnia a w studni zamontowany jest agregat z silnikiem, ponadto na nieruchomości znajduje się również budynek chlorowni, w którym umiejscowione są urządzenia do chlorowania pobieranej wody głębinowej,

* nieruchomość, na której znajduje się budynek wyposażony w urządzenia służące do przepompowania ścieków sanitarnych,

* nieruchomość, na której znajduje się komora przelewowa ścieków,

* nieruchomość, na której znajdują się zbiorniki zapasowe wody pitnej wraz z cała infrastrukturą.

Wyżej wymienione budynki, budowle i urządzenia zostały wybudowane w latach 60, 70, 80 XX wieku, a niektóre są z 2008 r. Na dzień wniesienia aportu zostałaby ustalona wartość rynkowa gruntów przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego. Po wniesieniu wkładu niepieniężnego przez Gminę przedmiot aportu stałby się własnością Spółki i byłby wykorzystywany przez Spółkę w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem wnioskodawcy przedmiotowe budynki, budowle, urządzenia wyczerpują przesłanki określone w art. 49 § 1 Kodeksu Cywilnego tj. są urządzeniami służącymi do doprowadzania lub odprowadzenia płynów i nie stanowią części składowych nieruchomości. W związku z powyższym przedmiotem aportu będą nieruchomości gruntowe bez ww. budynków i budowli. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy wyżej przedstawione nieruchomości będą obciążone 22% podatkiem VAT.

Gmina zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem aportu będą jedynie nieruchomości gruntowe, opodatkowane 22% podatkiem VAT. Nieruchomości będą traktowane jako nieruchomości niezabudowane, jeśli zdarzy się, iż wśród nieruchomości znajdą się działki inne niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (zgodnie z MPZP) to zdaniem Wnioskodawcy nie powinny zostać zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Wniesienie aportu jest dostawą towarów, zważywszy fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa o VAT odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy o VAT. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa ETS wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów.

Jedną z podstawowych czynności podlegających opodatkowaniu jest dostawa towarów. Stąd też niezwykle istotne jest określenie definicji "towaru", gdyż jest on przedmiotem znacznej części transakcji opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie podatku od towarów i usług znaczenie dla uznania danego przedmiotu za towar mogą mieć wyłącznie przepisy ustawy VAT. Normy innych aktów prawnych nie mają tutaj żadnego znaczenia. W wyroku NSA z dnia 16 lipca 1997 r., sygn. akt III SA 776/97, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż "Przyjęcie przez stronę skarżącą definicji towaru z § 2 pkt 17 rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości (Dz. U. Nr 10, poz. 35 z późn. zm.) zamiast oparcia się na przepisach dotyczących określonego podatku - w tym wypadku podatku od towarów i usług - musiało pociągnąć za sobą ryzyko naruszenia przepisów ustawowych" (LEX nr 30323).

W art. 2 pkt 6 ustawy o VAT ustawodawca zastosował konstrukcję definicji towarów nie poprzez wyczerpujące wyliczenie kategorii przedmiotów będących towarami, lecz ogólne określenie, że towarem są rzeczy, ich części oraz wszelkie postaci energii. Rzeczami są bowiem zarówno rzeczy ruchome, nieruchomości (budynki oraz grunty), jak i budowle.

Z uwagi na przesunięcie akcentów z prawnych na ekonomiczne aspekty transakcji, należy uznać, że towarem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinien być każdy przedmiot materialny, mogący być przedmiotem obrotu.

Tak szerokie ujęcie pojęcia towaru spowodowane jest przede wszystkim cechą konstrukcyjną VAT, jako powszechnego podatku od konsumpcji. W ten sposób podatek ma charakter podatku powszechnego przedmiotowo.

W tym stanie rzeczy dla celów podatku od towarów i usług nie ma znaczenia czy budynki i budowle spełniają przesłanki określone w art. 49 Kodeksu cywilnego czy też nie.

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem dostawy dokonanej przez Gminę w postaci aportu do spółki komunalnej będą wyłącznie grunty bowiem budynki i budowle posadowione na tym gruncie są już własnością spółki komunalnej.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ustawy o VAT. Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem aportu jest grunt zabudowany budynkami, budowlami i urządzeniami stanowiącymi własność spółki komunalnej to w świetle powołanych wyżej przepisów aport tego gruntu do spółki prawa handlowego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, wynoszącej 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. uległa zmianie stawka podatku VAT z 22% na 23% na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) w związku z art. 9 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że stawka podatku VAT wynosi 22% należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.