IBPP3/443-85/13/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. organu 22 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwość uwzględnienia w deklaracji za miesiąc grudzień 2012 r. odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesienie nakładów inwestycyjnych na inwestycje, urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B odpowiadającej 9/10 podatku VAT naliczonego w fakturach zakupu - jest nieprawidłowe

W dniu 22 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwość uwzględnienia w deklaracji za miesiąc grudzień 2012 r. odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesienie nakładów inwestycyjnych na inwestycje, urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B odpowiadającej 9/10 podatku VAT naliczonego na fakturach zakupu

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 kwietnia 2013 r. znak: IBPP3/443-85/13/ASz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina B poniosła nakłady inwestycyjne na urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B. Na powyższą inwestycję pozyskała też środki z PROW na lata 2007-2013 w ramach działania "Podstawowe usługi dla ludności i gospodarki wiejskiej". W trakcie realizacji inwestycji nie dokonywała odliczeń podatku VAT z faktur VAT dokumentujących ponoszenie wydatków inwestycyjnych i nie był on kosztem kwalifikowanym i finansowanym ze środków Unii Europejskiej. Po zakończeniu inwestycji w dniu 30 listopada 2011 r. wystawiono dowód "OT" Nr 1/11/11 i przyjęto środek trwały do używania.

Po uzyskaniu zgody na wydzierżawienie mienia wybudowanego ze środków Unii, w dniu 30 listopada 2012 r. zawarto umowę dzierżawy pomiędzy Gminą B - wydzierżawiającym, a Związkiem Gmin B i M - dzierżawcą. Zgodnie z umową przedmiotem umowy jest oddanie w dzierżawę mienia komunalnego, stanowiącego urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B. Wydzierżawiający powierzył dzierżawcy prowadzenie na ww. mieniu utrzymania i bieżące konserwacje. Wydanie przedmiotu dzierżawy nastąpiło na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania należności za świadczone w ramach prowadzonej działalności usługi według cen umownych, przy czym zasady ustalania cen określa ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Jednostką realizującą zadanie będące przedmiotem umowy dzierżawy jest zakład budżetowy dzierżawcy - Stacja Uzdatniania Wody w M. Czynsz dzierżawny płatny jest w 4 ratach. Z tytułu powyższej umowy Gmina w dniu 24 grudnia 2012 r. wystawiła fakturę VAT - czynsz dzierżawny zgodnie z zawartą umową. Termin płatności faktury 31 grudnia 2012 r.

W piśmie z dnia 15 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że przyczyną nieodliczania podatku naliczonego w okresie realizacji inwestycji był brak wiedzy o możliwości odliczenia przez pracowników, błędnie zinterpretowano przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wydatki inwestycyjne i otrzymując dofinansowanie. Inwestycja była realizowana w latach 2008-2011 i faktury zakładów inwestycyjnych dotyczą tego okresu. W okresie od zakończenia inwestycji do dnia zawarcia umowy dzierżawy - tj. do czasu uzyskania zgody na wydzierżawienie mienia wybudowanego ze środków Unii, środek trwały był przedmiotem bezpłatnego użyczenia i u użytkownika służył czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca ma możliwość uwzględnienia w deklaracji za miesiąc grudzień 2012 r. odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesienie nakładów inwestycyjnych na inwestycje, urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B odpowiadającej 9/10 podatku VAT naliczonego na fakturach zakupu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z uwagi na fakt, że od 30 listopada 2012 r. środek trwały służył tylko i wyłącznie działalności opodatkowanej, Wnioskodawca ma możliwość uwzględnienia w deklaracji za miesiąc grudzień 2012 r. odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesienie nakładów inwestycyjnych na inwestycję, urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B odpowiadającej 9/10 podatku VAT naliczonego w fakturach zakupu dokumentujących nakłady inwestycyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - jest otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT nie jest wyjątkowym przywilejem podatnika, lecz jego prawem, z którego może on - lecz nie musi korzystać. Możliwość zrealizowania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do doliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Ponieważ cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez podatnika planów co do finalnego wykorzystania towarów lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Z chwilą podjęcia przez podatnika decyzji o zmianie przeznaczenia towarów lub usług na cele związane z działalnością opodatkowaną, podatnikowi przysługuje prawo do rozliczenia podatku naliczonego, związanego z tą działalnością, a wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na ich nabycie.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku natomiast towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług z przeznaczeniem do przyszłego wykorzystywania ich do wykonywania czynności opodatkowanych wówczas co do zasady prawo do doliczenia podatku naliczonego przysługuje na bieżąco na etapie realizacji zadań inwestycyjnych stosowanie do przywołanych na wstępie postanowień art. 86 ustawy o VAT. Natomiast w sytuacji gdy podatnik w pierwszej kolejności zamierza finalnie wykorzystywać nabyte towary i usługi do czynności nie dających prawa do odliczenia podatku naliczonego wówczas nie przysługuje mu prawo od odliczenia podatku naliczonego na mocy art. 86 ustawy, jednakże w przypadku zamiany przeznaczenia towarów lub usług na cele związane z działalnością opodatkowaną, podatnik ma praw zweryfikować uprzednio nie odliczony podatek naliczony w oparciu o postanowienia art. 91 ustawy o VAT.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca poniósł nakłady inwestycyjne na urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy. Na powyższą inwestycję pozyskała też środki z PROW na lata 2007-2013 w ramach działania "Podstawowe usługi dla ludności i gospodarki wiejskiej". W trakcie realizacji inwestycji nie dokonywała odliczeń podatku VAT z faktur VAT dokumentujących ponoszenie wydatków inwestycyjnych. Po zakończeniu inwestycji w dniu 30 listopada 2011 r. wystawiono dowód "OT" Nr 1/11/11 i przyjęto środek trwały do używania. W dniu 30 listopada 2012 r. zawarto umowę dzierżawy pomiędzy Gminą - wydzierżawiającym, a Związkiem Gmin - dzierżawcą. Zgodnie z umową przedmiotem umowy jest oddanie w dzierżawę mienia komunalnego, stanowiącego urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy. Wydzierżawiający powierzył dzierżawcy prowadzenie na ww. mieniu utrzymania i bieżące konserwacje. Wydanie przedmiotu dzierżawy nastąpiło na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania należności za świadczone w ramach prowadzonej działalności usługi. Jednostką realizującą zadanie będące przedmiotem umowy dzierżawy jest zakład budżetowy dzierżawcy. Z tytułu powyższej umowy Gmina w dniu 24 grudnia 2012 r. wystawiła fakturę VAT - czynsz dzierżawny zgodnie z zawartą umową. Przyczyną nieodliczania podatku naliczonego w okresie realizacji inwestycji był brak wiedzy o możliwości odliczenia przez pracowników, błędnie zinterpretowano przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wydatki inwestycyjne i otrzymując dofinansowanie. Inwestycja była realizowana w latach 2008-2011 i faktury zakładów inwestycyjnych dotyczą tego okresu. W okresie od zakończenia inwestycji do dnia zawarcia umowy dzierżawy, środek trwały był przedmiotem bezpłatnego użyczenia.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż przekazanie do nieodpłatnej eksploatacji wytworzonego w ramach realizacji projektu mienia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Przywołać tutaj należy treść art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl natomiast art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 przywołanej na wstępie ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle powyższego brak jest podstaw do traktowania nieodpłatnego świadczenia usług w zakresie nieodpłatnego przekazania urządzeń i instalacji służących zbiorowemu odprowadzaniu ścieków do eksploatacji i czerpania pożytków jako odpłatnego świadczenia usług. Czynność przekazania w nieodpłatnej użytkowanie tych urządzeń podmiotowi, który wykonywał zadania Gminy, w jej imieniu, jest czynnością prowadzoną do celów działalności gospodarczej Gminy, a tym samym niepodlegającą opodatkowaniu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie do eksploatacji wytworzonych w efekcie projektu środków trwałych podmiotowi wykonującemu usługi w zakresie odprowadzania ścieków jest czynnością, która nie daje Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z wytworzeniem tych środków trwałych.

Jednocześnie z treści złożonego wniosku nie wynika, by na etapie realizacji inwestycji towary i usługi służące przedmiotowej inwestycji w jakikolwiek sposób związane były z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednakże późniejsze przekazanie mienia do nieodpłatnej eksploatacji wskazało, iż finalnym zamiarem było przeznaczenie wytworzonych środków trwałych do czynności niepodlegających opodatkowaniu (nieodpłatne świadczenie usług).

Tut. organ rozumie zatem, że Wnioskodawca już w momencie przystępowania do realizacji przedmiotowej inwestycji nie miał zamiaru wykorzystania wytworzonych w jej efekcie środków trwałych do działalności opodatkowanej dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z wniosku, w dniu 30 listopada 2012 r. zawarto umowę dzierżawy pomiędzy Gminą - wydzierżawiającym, a Związkiem Gmin - dzierżawcą. Zgodnie z umową przedmiotem umowy jest oddanie w dzierżawę mienia komunalnego, stanowiącego urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy. Wydzierżawiający powierzył dzierżawcy prowadzenie na ww. mieniu utrzymania i bieżące konserwacje.

W świetle regulacji art. 693-709 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Umowa dzierżawy nie przenosi własności rzeczy.

Z powyższej definicji wynika, iż umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego.

Oddanie przez Wnioskodawcę do używania przez zakład budżetowy wytworzonej w efekcie inwestycji infrastruktury na podstawie zawartej umowy dzierżawy stanowić więc będzie świadczenie usług i czynność ta, co do zasady, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca przekształcając umowę nieodpłatnego użyczenia w umowę dzierżawy dokonuje zmiany przeznaczenie wytworzonych środków trwałych, z pierwotnego przeznaczenia ich do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu na ostateczne wykorzystanie ich do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym dokonał zmiany przeznaczenia wytworzonych środków trwałych, o której mowa w cytowanym powyżej art. 91 ustawy o VAT. Przepis ten został wprowadzony przez ustawodawcę dla takich właśnie przypadków, tj. zmiany przeznaczenia wytworzonych środków trwałych po oddaniu ich do użytkowania.

Przeznaczenie wytworzonych środków trwałych do wykonywania czynności opodatkowanych stwarza możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych do wytworzenia tych nieruchomości, który nie przysługiwał do odliczenia (i nie został odliczony) przy ich nabyciu. Należy jednak podkreślić, iż odliczenie podatku naliczonego będzie przysługiwało Wnioskodawcy wyłącznie za lata w jakich powstałe mienie będzie wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego poprzez dokonanie korekty, stosownie do przepisu art. 91 ust. 7a w związku z art. 91 ust. 2, korekta ta ma charakter cząstkowy i wieloletni.

Korekty tej Wnioskodawca winien dokonać w deklaracji VAT-7 składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia, w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją za każdy rok, w którym infrastruktura będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, licząc do końca 10-letniego okresu korekty. Jeżeli Wnioskodawca rozlicza się miesięcznie, to pierwszej korekty dokonuje za miesiąc styczeń 2013 r.

Zatem za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż ma możliwość uwzględnienia w deklaracji za miesiąc grudzień 2012 r. odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesienie nakładów inwestycyjnych na inwestycję, urządzenia i instalacje służące zbiorowemu odprowadzaniu ścieków na terenie Gminy B odpowiadającej 9/10 podatku VAT naliczonego w fakturach zakupu dokumentujących nakłady inwestycyjne.

Wnioskodawca może dokonać korekty w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w deklaracji VAT-7 za styczeń 2013 r. a następnie w deklaracjach za styczeń za kolejne lata, aż do 2012 r. jeżeli infrastruktura będzie do końca okresu korekty wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.