IBPP3/443-849/10/PH - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 27 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2010 r. (data wpływu), będącym odpowiedzią na telefoniczne wezwanie tut. organu z dnia 5 listopada 2010 r., znak: IBPP3/443-650/10/PH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina na podstawie księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy jest właścicielem działki o pow. 1,06 ha. Aktem notarialnym sporządzono umowę sprzedaży. Dla przedmiotowej nieruchomości Gmina nie posiada prawnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również obowiązujących decyzji o warunkach zabudowy, bądź ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W myśl studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy ustalonego uchwałą, działka nr 433/20 położona była w obszarze przeznaczonym do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz realizacji celów publicznych. Nabywca przed sporządzeniem aktu notarialnego zobowiązany był przez notariusza do przedłożenia stosownych dokumentów tj. zaświadczenia o posiadaniu kwalifikacji uprawniających go do nabycia przedmiotowej działki na powiększenie gospodarstwa rolnego. Art. 92 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami w sposób jednoznaczny wskazuje, że za nieruchomości wykorzystywane na cele rolne i leśne uznaje się wskazania katastru nieruchomości, a opisywana działka stanowi Ps kl. III - 0,24 ha i R IVa - 0,82 ha. Nieruchomość ta nie zatraciła rolniczego charakteru.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 listopada 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż powołane w złożonym wniosku studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy obowiązywało w dniu sporządzenia aktu notarialnego dokumentującego umowę sprzedaży działki o numerze ewidencyjnym 433/20. Działka ta była niezabudowana w dniu sprzedaży, jest niezabudowana do chwili obecnej oraz nie zatraciła do chwili obecnej rolniczego charakteru, gdyż stanowi łąkę. Wnioskodawca podkreślił, iż notariusz przy sporządzaniu aktu notarialnego przyjął od kupujących oświadczenie, że są rolnikami posiadającymi gospodarstwo rolne, że gospodarstwo to prowadzą osobiście od ponad pięciu lat, że powierzchnia ich gospodarstwa przekracza 300 ha oraz przywołał w akcie notarialnym stosowne zaświadczenia potwierdzające powyższe fakty, wydane na podstawie art. 3, 5 i 7 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży opisanych nieruchomości można zastosować zwolnienie od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy

Na wstępie Wnioskodawca zauważył, iż przedstawione pytanie było przedmiotem wniosku z dnia 19 maja 2010 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji z dnia 8 lipca 2010 r. uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Realizacja sprzedaży możliwa była jedynie w trybie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego co jednoznacznie wskazuje na rolniczy charakter przedmiotowej nieruchomości. Ewentualna sprzedaż osobie innej niż rolnik powodowałaby prawo pierwokupu przez Agencję Nieruchomości Rolnych, co również potwierdza rolniczy charakter tej nieruchomości. Prawo pierwokupu przysługuje tylko w przypadku sprzedaży terenów rolnych. W myśl innych przepisów działka ta stanowi nieruchomość rolną i przy sprzedaży podlega zwolnieniu z VAT.

Wnioskodawca uzyskał informację, że w podobnym stanie faktycznym NSA w Warszawie wydał w dniu 23 marca 2010 r. wyrok - prawomocny (I FSK 274/09), mocą którego orzekł, iż ocena czy dostawa określonego terenu korzysta ze zwolnienia od tego podatku powinna być dokonywana na podstawie zapisów w ewidencji gruntów i budynków w przypadku gdy nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Rozstrzygnięcie Sądu zawiera szerokie uzasadnienie prawne analizowanego stanu faktycznego. W świetle powołanego wyroku uzasadnione jest stanowisko, że przy sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości powinno znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 u. p. t. u. Ponieważ interpretacja z dnia 8 lipca 2010 r. nie zawiera żadnych odniesień do powołanego wyroku i jest zasadniczo odmienna w podobnym stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawcy istnieją uzasadnione podstawy do ponownej oceny zajętego przez organ podatkowy wcześniej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki.

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną.

W świetle cytowanych przepisów gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, będącą osobą prawną i zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT posiada status podatnika podatku od towarów i usług.

Gmina korzysta jednak ze zwolnienia lecz wyłącznie w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ustawy o VAT (art. 41-85).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ww. ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Gmina na podstawie księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy jest właścicielem działki o pow. 1,06 ha. Aktem notarialnym sporządzono umowę sprzedaży. Dla przedmiotowej nieruchomości Gmina nie posiada prawnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również obowiązujących decyzji o warunkach zabudowy, bądź ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W myśl studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy ustalonego uchwałą, działka nr 433/20 położona była w obszarze przeznaczonym do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz realizacji celów publicznych. Nabywca przed sporządzeniem aktu notarialnego zobowiązany był przez notariusza do przedłożenia stosownych dokumentów tj. zaświadczenia o posiadaniu kwalifikacji uprawniających go do nabycia przedmiotowej działki na powiększenie gospodarstwa rolnego. Art. 92 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami w sposób jednoznaczny wskazuje, że za nieruchomości wykorzystywane na cele rolne i leśne uznaje się wskazania katastru nieruchomości, a opisywana działka stanowi Ps kl. III - 0,24 ha i R IVa - 0,82 ha. Nieruchomość ta nie zatraciła rolniczego charakteru.

Powołane w złożonym wniosku studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy obowiązywało w dniu sporządzenia aktu notarialnego dokumentującego umowę sprzedaży działki o numerze ewidencyjnym 433/20. Działka ta była niezabudowana w dniu sprzedaży, jest niezabudowana do chwili obecnej oraz nie zatraciła do chwili obecnej rolniczego charakteru, gdyż stanowi łąkę. Wnioskodawca podkreślił, iż notariusz przy sporządzaniu aktu notarialnego przyjął od kupujących oświadczenie, że są rolnikami posiadającymi gospodarstwo rolne, że gospodarstwo to prowadzą osobiście od ponad pięciu lat, że powierzchnia ich gospodarstwa przekracza 300 ha oraz przywołał w akcie notarialnym stosowne zaświadczenia potwierdzające powyższe fakty, wydane na podstawie art. 3, 5 i 7 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług w cytowanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, ustawa ta określa:

W myśl art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, jak ma to miejsce w opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Jak już wspomniano wyżej, w przedmiotowej sprawie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, dla przedmiotowej działki nr 433/20 nie wydano również decyzji o warunkach zabudowy. W świetle powyższego decydujące znaczenie będą więc miały ustalenia zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, z którego wynika, iż posiadana przez Wnioskodawcę działka nr 433/20, dla której aktem notarialnym sporządzono umowę sprzedaży, znajduje się na obszarze przeznaczonym do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz realizacji celów publicznych.

Zatem zdaniem tut. organu działka nr 433/20 będąca przedmiotem umowy sprzedaży, znajduje się na terenach przeznaczonych pod zabudowę. Przy czym z uwagi na to, że ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy obowiązującego na dzień zawarcia umowy sprzedaży działki nr 433/20 wynika, iż jest to działka znajdująca się na obszarze przeznaczonym do zorganizowanej działalności inwestycyjnej oraz realizacji celów publicznych, fakt iż Gmina nie posiada prawnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz, że z katastru nieruchomości wynika, że jest to obecnie nieruchomości wykorzystywane na cele rolne i leśne nie wpływa na uznanie, że przedmiotowa działka jest działką przeznaczoną pod zabudowę.

Odnosząc się do przytoczonego przez Wnioskodawcę orzeczenia NSA należy zauważyć, iż wyroki sądowe nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania. Wobec tego nie mogą mieć wpływu na treść zawartą w niniejszej interpretacji indywidualnej.

Tym niemniej należy jednak zwrócić uwagę, iż sądy administracyjne wydają orzeczenia potwierdzające stanowisko tut. organu zawarte w niniejszej interpretacji, jak np. WSA we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt. I SA/Wr 1562/09 napisał, iż "nie powinno budzić wątpliwości, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego ma znaczący wpływ na sferę praw i obowiązków właścicieli terenów. Przeznaczenie bowiem w ramach studium konkretnego terenu na określone cele determinuje działania nie tylko organów gminy podczas ustalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ale również obywateli, którym przysługuje prawo do tego terenu. Tym samym postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wpływają w sposób wiążący na prawa obywateli co do jego przeznaczenia. Zauważyć dalej należy, że w przypadku uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego na terenie gminy, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, organ wydający decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zobowiązany jest kierować się treścią studium. Należy też zaznaczyć, że zasadnie organ wskazał, iż zapisy wynikające z ewidencji gruntów i budynków są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Nie pokazują natomiast, na jakie cele przeznaczone są grunty".

Mając na uwadze wyżej przedstawiony opis stanu faktycznego oraz stan prawny stwierdzić należy, iż w rozumieniu przepisów ustawy o VAT Wnioskodawca nie miał prawnej możliwości skorzystania ze zwolnienia przewidzianego na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy z tytułu dostawy działki niezabudowanej, o której mowa we wniosku. A skoro tak, to tym samym wskazana transakcja podlegała opodatkowaniu według 22% stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 433/20. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch działek o numerach 277/2 i 277/3 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.