IBPP3/443-813/08/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2008 r. (data wpływu 19 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności powierzonych przez Ministra Gospodarki - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności powierzonych przez Ministra Gospodarki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działa jako Instytucja Wdrażająca w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013 (dalej "PO liŚ"). Na podstawie umowy z dnia 5 października 2007 r. w sprawie systemu realizacji Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013 zawartej z Ministrem Gospodarki Wnioskodawcy powierzono wdrażanie dwóch Działań (10.1 oraz 10.2) sytuujących się w ramach X osi priorytetowej PO liŚ.

Na podstawie ww. umowy Minister Gospodarki powierzył Wnioskodawcy na podstawie art. 32 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 z późn. zm.) zadania dotyczące w szczególności organizacji naboru wniosków o dofinansowanie, dokonywania wyboru projektów do dofinansowania, przygotowania do realizacji projektów indywidualnych, zawierania umów z beneficjentami o dofinansowanie projektu i kontroli realizacji dofinansowanych projektów.

Zadania Wnioskodawcy odnoszą się do Działania 10.1 PO liŚ - Rozwój systemów przesyłowych energii elektrycznej, gazu ziemnego i ropy naftowej oraz budowa i przebudowa magazynów gazu ziemnego i Działania 10.2 - Budowa systemów dystrybucji gazu ziemnego na terenach niezgazyfikowanych i modernizacja istniejących sieci dystrybucji.

Za wykonanie wskazanych zadań na podstawie wymienionej umowy Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia. Jako Instytucja Wdrażająca program operacyjny może natomiast otrzymać zwrot wydatków poniesionych w celu realizacji nałożonych zadań ze środków Pomocy Technicznej PO liŚ i ewentualnie ze środków budżetowych będących w dyspozycji Ministra Gospodarki. Zwrot wydatków ze środków budżetowych będzie miał formę dotacji rozwojowej, o której mowa w art. 106 ust. 2 pkt 3a ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze. zm.), zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 7 września 2007 r. w sprawie wydatków związanych z realizacją programów operacyjnych (Dz. U. Nr 175. poz. 1232).

Dotychczas Wnioskodawca nie otrzymał dotacji rozwojowej w ww. zakresie. Planuje się obecnie zawarcie umowy dotacji rozwojowej stanowiącej podstawę zwrotu poniesionych wydatków związanych z realizacją zadań Instytucji Wdrażającej.

Wnioskodawca jest jednostką badawczo-rozwojową działającą w oparciu o ustawę z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 159, poz. 993) i Statut zatwierdzony przez Ministra Gospodarki w dniu 28 maja 2008 r. Działalność Wnioskodawcy jako Instytucji Wdrażającej jest uwzględniona w Statucie. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności statutowej i gospodarczej innej niż realizacja zadań Instytucji Wdrażającej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy działalność Wnioskodawcy z tytułu realizacji zadań Instytucji Wdrażającej PO liŚ (Działania 10.1. i 10.2.) powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, tj. czy działanie Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za odpłatne świadczenie usług i czy otrzymana dotacja rozwojowa (ze środków budżetu państwa, w tym w ramach Pomocy Technicznej PO liŚ) na zwrot wydatków poniesionych w związku z wykonywaniem zadań Instytucji Wdrażającej powiększa obrót podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona na podstawie ww. umowy jako Instytucji Wdrażającej PO liŚ nie podlega ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej "uptu"). Działalność ta nie stanowi bowiem odpłatnego świadczenia usług ani nie zawiera znamion działalności gospodarczej.

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem (zob. np. wyrok WSA w Białymstoku z 28 sierpnia 2007 r. (sygn akt I SA/Bk 254/07), wyrok WSA w Łodzi z 27 lutego 2007 r. (sygn. akt I SA/Łd 1239/06), świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 uptu ma miejsce wtedy, gdy odbiorca usług odnosi pewną korzyść z tych usług, jest ich konsumentem.

W przypadku Umowy między Wnioskodawcą a Ministrem Gospodarki nie można wskazać bezpośredniego odbiorcy usługi. Nawet, gdyby uznać, że odbiorcą usługi jest Minister Gospodarki, to nie odnosi on żadnej konkretnej korzyści noszącej znamiona konsumpcji.

Nie jest spełniony także wymóg odpłatności usługi, ponieważ z powołanej Umowy nie wynika żadne wynagrodzenie dla Instytucji Wdrażającej, ani nawet obowiązek zwrotu przez Ministra Gospodarki poniesionych wydatków. Brak jest wobec tego świadczenia wzajemnego ze strony Ministra Gospodarki. Zarówno bowiem Wnioskodawca, jak i Minister Gospodarki występują jako instytucje zaangażowane we wdrażanie PO MŚ, działając w systemie jego realizacji zgodnie z właściwymi przepisami prawa polskiego i Unii Europejskiej. Działalność ta jest ukierunkowana na właściwą dystrybucję środków dostępnych w ramach PO liŚ, w tym środków Unii Europejskiej pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, umożliwiającą dofinansowanie projektów służących realizacji celów określonych na gruncie PO liŚ oraz spełniających ustalone kryteria wyboru. Na marginesie wskazać należy wątpliwość, czy w ogóle działalność Wnioskodawcy jako Instytucji Wdrażającej może być uznana za usługę w rozumieniu uptu.

Z analogicznych powodów działalność Wnioskodawcy w przedstawionym zakresie nie może być uznana za działalność gospodarczą. Nie jest to bowiem działalność zarobkowa prowadzona w celu uzyskania nadwyżki przychodów nad kosztami. Zatem w świetle art. 15 ust. 1 uptu omawiana działalność Wnioskodawcy nie może być uznana za rodząca obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Powyższe powoduje w konsekwencji, że środki przyznane w formie dotacji rozwojowej (ze środków budżetowych, w tym przekazane w ramach Pomocy Technicznej PO liŚ), przeznaczone na pokrycie kosztów działalności Wnioskodawca związanych z wdrażaniem PO liŚ nie będą zwiększały obrotu podatkowego na podstawie art. 29 ust. 1 zd. 4 uptu. Nie będą bowiem uzyskane w związku z jakąkolwiek transakcją opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 z późn. zm.) przez politykę rozwoju rozumie się zespół wzajemnie powiązanych działań podejmowanych i realizowanych w celu zapewnienia trwałego i zrównoważonego rozwoju kraju oraz spójności społeczno-gospodarczej i terytorialnej, w skali krajowej, regionalnej lub lokalnej, w szczególności w zakresie:

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy politykę rozwoju prowadzą:

Stosownie do art. 5 pkt 2 i pkt 4 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju przez instytucję zarządzającą należy rozumieć właściwego ministra, ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego lub, w przypadku regionalnego programu operacyjnego, zarząd województwa, odpowiedzialnych za przygotowanie i realizację programu operacyjnego. Natomiast przez instytucję wdrażającą należy rozumieć podmiot publiczny lub prywatny, któremu na podstawie porozumienia lub umowy została powierzona, w ramach programu operacyjnego, realizacja zadań odnoszących się bezpośrednio do beneficjentów; instytucja wdrażająca (instytucja pośrednicząca II stopnia) pełni również funkcje instytucji pośredniczącej w rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999;

Stosownie do art. 2 pkt 6 przywołanego wyżej rozporządzenia Rady przez "instytucję pośredniczącą" rozumie się każdy podmiot lub instytucję publiczną lub prywatną, za której działalność instytucja zarządzająca lub instytucja certyfikująca ponosi odpowiedzialność, lub wykonująca obowiązki w imieniu takiej instytucji w odniesieniu do beneficjentów realizujących operacje.

Zgodnie z art. 32 ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca może zawrzeć z instytucją wdrażającą porozumienie lub umowę o realizację powierzonych jej zadań.

Do porozumień, o których mowa powyżej stosuje się przepisy działu V ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104, z późn. zm.).

Do zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2006 r. Nr 164, poz. 1163 z późn. zm.), jeżeli wymaga tego istotny interes bezpieczeństwa państwa, w tym w zakresie energetyki lub informatyzacji.

Porozumienie lub umowa, o których mowa w ust. 1, zawierają elementy wymienione w art. 209 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych oraz określają w szczególności:

Z przytoczonych przepisów wynika, że instytucja zarządzająca, w analizowanej sprawie Minister Gospodarki, może na podstawie umowy określonej w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju zlecić instytucji wdrażającej, jaką jest Wnioskodawca, realizację pewnych zadań realizowanych w ramach programu operacyjnego. Przy czym, stosownie do regulacji ww. rozporządzenia Rady, podmiotem odpowiedzialnym za wykonanie powierzonych zadań w odniesieniu do osób trzecich pozostaje instytucja zarządzająca czyli w tym wypadku Minister Gospodarki w imieniu którego wykonywane są dane zadania.

Wnioskodawca z tytułu realizacji przedmiotowego zadania otrzyma dotację rozwojową na pokrycie poniesionych kosztów w związku wykonaniem powierzonego zadania. Zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3a ustawy o finansach publicznych z dnia 30 czerwca 2005 r. (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze. zm.) wydatki budżetu państwa dzielą się m.in. na dotacje i subwencje. Dotacjami są, m.in., podlegające szczególnym zasadom rozliczania, wydatki budżetu państwa przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2, lub projektów realizowanych w ramach tych programów, zwane "dotacjami rozwojowymi".

Stosownie do art. 202 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2-4, mogą być wykorzystane na dotacje rozwojowe dla jednostek sektora finansów publicznych oraz innych podmiotów będących beneficjentami tych środków, a także dla podmiotów, którym w ramach programu operacyjnego została powierzona na podstawie porozumienia lub umowy realizacja zadań odnoszących się bezpośrednio do beneficjentów.

Tryb i warunki przekazywania i rozliczania dotacji rozwojowej określa rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 7 września 2007 r. w sprawie wydatków związanych z realizacją programów operacyjnych (Dz. U. Nr 175, poz. 1232).

W myśl § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia instytucje niebędące państwowymi jednostkami budżetowymi otrzymują środki publiczne na realizację programów operacyjnych w formie dotacji rozwojowej. Przy czym przez "instytucję" należy rozumieć instytucję zarządzającą, instytucję pośredniczącą lub instytucję wdrażającą, o której mowa odpowiednio w art. 5 pkt 2-4 ustawy (§ 2 pkt 2 rozporządzenia).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dotacje rozwojowe, jaką otrzyma Wnioskodawca za realizację powierzonego zadania, są podlegającymi szczególnym zasadom rozliczania wydatkami budżetu państwa, przeznaczonymi na realizację programów finansowanych z udziałem środków pochodzących z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybołówstwa lub projektów realizowanych w ramach tych programów. Dotacje te mają charakter celowy i mogą być przeznaczone wyłącznie na finansowanie projektów realizowanych w ramach programów operacyjnych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy administracji publicznej wówczas działają w charakterze podatników, gdy:

* wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań,

* wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze, że zadania jakie zlecił Minister Gospodarki Wnioskodawcy mieszczą się w ramach nałożonych na niego zadaniach, gdyż jak zauważono to Minister ponosi odpowiedzialność za realizację programu, jak również fakt, że umowa zawarta pomiędzy Ministrem a Wnioskodawcą nie ma charakteru cywilnoprawnego o czym świadczy zarówno fakt, iż celem tej umowy jest wspólna realizacja zadań publicznych, a nie osiągnięcie wymiernych korzyści przez strony umowy, jak również fakt, że w umowie nie może być wyrażona wola Wnioskodawcy. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że forma oraz sposób "zapłaty" zostały uregulowane odrębnymi przepisami które mają zastosowanie odnośnie finansów publicznych. W tej sytuacji znajdzie zastosowanie regulacja art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W konsekwencji powyższego, przedmiotowe czynności nie będą podległy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania czy też definicji usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy dodać, że, co do zasady, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tym samym nie jest konieczne uzyskania nadwyżki przychodów nad kosztami, jak uważa Wnioskodawca, aby uznać dany podmiot za podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.