IBPP3/443-757/09/KO - Opodatkowanie oddanego w wieczyste użytkowanie gruntu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-757/09/KO Opodatkowanie oddanego w wieczyste użytkowanie gruntu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) oraz pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy budynku i oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 12 i 27 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy budynku i oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina oddała w wieczyste użytkowanie na okres 40 lat nieruchomość gruntową zabudowaną z jednoczesną sprzedażą położonego na tej nieruchomości budynku. Budynek ten został wybudowany w latach 1960 - 1970. Do dnia 31 sierpnia 2009 r. nieruchomość ta była użytkowana przez Gminną Spółdzielnię. Grunt został wyceniony na kwotę 25.000,00 zł, budynek na kwotę 47.000,00 zł.

Pismem z dnia 30 października 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Oddanie w wieczyste użytkowanie gruntu i sprzedaż budynku nastąpiło w miesiącu wrześniu 2009 r. Gmina na budynek nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych. Gmina nieruchomość gruntową wraz z budynkiem jako mienie komunalne otrzymała decyzją Wojewody w 1993 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oddany w wieczyste użytkowanie grunt będzie opodatkowany podatkiem VAT stawką 22% i czy podatkowi VAT będzie podlegał także budynek.

Zdaniem Wnioskodawcy, jednorazowa opłata za oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 22%, natomiast dostawa budynku (sprzedaż) będzie podlegała zwolnieniu od VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, iż ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT jest dostawą towarów.

W przypadku oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli należy mieć na uwadze, iż w odniesieniu do tych czynności nie stosuje się przepisu art. 29 ust. 5 (art. 29 ust. 5a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

A zatem w przedmiotowej sprawie z podstawy opodatkowania należy wyodrębnić wartość gruntu, czyli osobno należy opodatkować oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste a odrębnie dostawę budynku.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Gmina we wrześniu 2009 r. oddała w wieczyste użytkowanie na okres 40 lat nieruchomość gruntową zabudowaną z jednoczesną sprzedażą położonego na tej nieruchomości budynku. Budynek ten został wybudowany w latach 1960-1970. Gmina nieruchomość gruntową wraz z budynkiem jako mienie komunalne otrzymała decyzją Wojewody od 1993 r. Do dnia 31 sierpnia 2009 r. nieruchomość ta była użytkowana przez Gminną Spółdzielnię. Gmina na budynek nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych.

W związku z powyższym sprzedaż budynku podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a. Natomiast oddanie nieruchomości gruntowej w wieczyste użytkowanie stanowi dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl