IBPP3/443-753/10/PK - Miejsce świadczenia usług ochrony mienia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenie miejsca świadczonych usług ochrony mienia - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenie miejsca świadczonych usług ochrony mienia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 listopada 2010 r. znak IBPP3/443-753/10/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Firma z siedziba na Słowacji świadczy dla Wnioskodawcy usługę ochrony mienia - nieruchomości położonej na terenie Polski. Za świadczoną usługę wystawia fakturę do trzech dni po zakończonym miesiącu podając: datę sprzedaży ostatni dzień miesiąca, termin płatności do 7-go dnia miesiąca następnego. Wystawiona faktura nie zawiera podatku od wartości dodanej.

Zakup usługi ochrony mienia jest związany z działalnością opodatkowaną Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 28e ustawy VAT świadczenie usługi ochrony obiektu położonego na terenie kraju traktuje się jako usługę związaną z nieruchomościami, gdzie miejscem świadczenia usługi jest miejsce położenia nieruchomości. Zgodnie z Wnioskodawca tym jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT co dokumentuje fakturą wewnętrzną rozliczając import usługi. VAT należny w tym samym okresie jest VAT-em naliczonym. Za datę obowiązku podatkowego Wnioskodawca wyznacza dzień otrzymania całości lub części zapłaty za fakturę lecz nie później niż termin płatności podany na fakturze klienta

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy o VAT).

Przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 8 ust. 4 ustawy o VAT).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników będą uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. W Polsce oraz w innych krajach UE wykonywanie takiej działalności wiąże się ze statusem podatnika VAT. Jednak status podatnika według tej definicji nie jest, co do zasady, uzależniony od rejestracji do VAT jako podatnika VAT czynnego. Dlatego podatnikiem według tych regulacji jest podatnik VAT czynny oraz korzystający ze zwolnienia.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z brzmieniem przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2010 r. co do zasady gdy usługa świadczona jest na rzecz podatnika (według definicji ustawowej z art. 28a ustawy), miejsce jej świadczenia będzie znajdować się w kraju, w którym posiada on siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (dotyczy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą). Tę zasadę ogólną będziemy stosować, gdy usługa będzie świadczona na rzecz podatnika i przepisy nie będą przewidywać specjalnych zasad ustalania miejsca świadczenia.

W art. 28e ustawy o VAT przewidziano wyjątek od powyżej zasady zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zastosowanie omawianej reguły ustalania miejsca świadczenia jest niezależne od statusu stron transakcji, w szczególności od tego, czy usługobiorca jest podatnikiem (przedsiębiorcą), czy konsumentem (osobą niebędącą podatnikiem).

Nie ma także znaczenia to, czy usługodawca ma siedzibę (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) w państwie, gdzie jest położona nieruchomość. Nie jest istotne, czy usługodawca ewentualnie świadczy usługi ze swojego stałego miejsca prowadzenia działalności. Nie gra roli także to, czy jest zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, czy też nie. Miejscem świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami jest państwo, w którym nieruchomość jest położona (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV).

W kontekście rozpatrywanej sprawy istotne jest rozstrzygnięcie czy nabywaną przez Wnioskodawcę usługę ochrony mienia (nieruchomości) należy zaliczyć do grupy usług związanymi z nieruchomościami. Katalog ww. usług jest katalogiem otwartym należy zatem sądzić, iż wolą ustawodawcy było aby do tej grupy zaliczyć jak największą liczbę usług które bezpośrednią wiążą się z daną nieruchomością niezależnie od charakteru tej usługi. Zdaniem tut. organu również usługa ochrony mienia w postaci nieruchomości winna być zaliczona do grupy usług związanych z nieruchomościami o której mowa w art. 28e ustawy o VAT. Należy bowiem zauważyć, że usługa ta związana jest bezpośrednio ze ściśle określoną nieruchomością zlokalizowaną w kraju. Tym samym miejscem świadczenia tej usługi będzie Polska jako kraj lokalizacji nieruchomości.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy o VAT przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w przypadku świadczenia usługi ochrony nieruchomości zlokalizowanej na terytorium kraju przez podmiot nieposiadający na terytorium kraju siedziby stałego miejsca prowadzenia działalności, bezwzględnie podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu świadczonych usług jest ich nabywca mający siedzibę na terytorium kraju jako import usług.

Katalog czynności dokumentowanych fakturami określony został w art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym faktura dokumentuje dokonanie sprzedaży. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów na terenie kraju, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Przepis ten nie wymienia wszystkich czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Pamiętać należy, że obok faktur zwykłych funkcjonują także tzw. faktury wewnętrzne. W tym zakresie przepis art. 106 ust. 1 ustawy uzupełnia brzmienie ust. 7 tego artykułu.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Na mocy § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 23 ust. 1 ww. rozporządzenia przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Mając na uwadze przytoczone przepisy należy stwierdzić, iż podatnik dokonujący importu usług winien udokumentować tą transakcje fakturą wewnętrzną w której to należy wykazać podatek naliczony.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, m.in. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem w sytuacji gdy wnioskodawca nabywa usługę ochrony nieruchomości w związku z wykonywaną przez niego działalnością opodatkowaną przysługuje mu prawo do odliczenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wewnętrznej dokumentującej import tej usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy z tytułu usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Stosownie do art. 19 ust. 19 ustawy przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b) i c), pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

W myśl art. 19 ust. 19a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

Należy tutaj zauważyć, że w przypadku importu usług ochronny nie znajdzie zastosowania ogólna zasada określająca moment powstania obowiązku podatkowego przy imporcie usług jaka została wyrażona w art. 19 ust. 19a albowiem przepis ten odnosi się do usług do których stosuje się art. 28b, a jak wskazano powyżej, mając na uwadze, iż mamy do czynienia z usługą związaną z nieruchomościami, zastosowanie ma art. 28e ustawy. Tym samym zastosowanie znajdzie tutaj art. 19 ust. 19, który nakazuje zastosowanie przy imporcie usług, w tym usług ochrony, zasady obowiązujące w obrocie krajowym.

W przypadku usług ochrony upływ terminu płatności będzie momentem powstania obowiązku podatkowego tylko wówczas, jeśli wcześniej nie nastąpi otrzymanie przez podatnika całości lub części zapłaty. W przypadku gdy przed upływem terminu płatności została otrzymana część zapłaty (a więc powstał obowiązek podatkowy w tej części), z upływem tego terminu powstaje obowiązek w stosunku do pozostałej części. Przenosząc powyższe na analizowaną sytuację należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi ochrony powstaje 7. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym wykonano usługę albowiem z wniosku nie wynika aby przed tym dniem doszło do zapłaty całości lub części należności za tę usługę.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Mając na uwadze powyższe uwagi dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z importem usług w miesiącu w którym upływa termin zapłaty. Tym samym podatek należny jak i naliczony z tytułu importu usługi mogą zostać rozliczone w jednym okresie rozliczeniowym.

Podsumowując:

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.