IBPP3/443-750/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zwany także Fundacją, jest podmiotem mającym status Organizacji Pożytku Publicznego, której działalnością statutową jest działanie na rzecz osób niepełnosprawnych. Fundacja prowadzi działalność w zakresie m.in. organizowania i prowadzenia warsztatów terapii artystycznej, pomocy rzeczowej i finansowej, wspierania i utrzymywania kontaktu z osobami niepełnosprawnymi i ich rodzinami, ułatwiania aktywności społecznej osób niepełnosprawnych, organizowania festiwali i konkursów, przyznawania stypendiów umożliwiających naukę osób niepełnosprawnych. Czynności te realizowane są w ramach nieodpłatnej działalności w oparciu o przepisy ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, składającym deklaracje VAT-7.

Fundacja pozyskuje środki na swoją działalność m.in. z tzw. 1% podatku przekazywanego przez podatników. Pozyskane środki przeznaczane są na działalność statutową. W celu informowania podatników o możliwości przekazywania 1% swoje podatku na rzecz Fundacji Wnioskodawca prowadzi projekt pod nazwą "Kampania 1%". W ramach ww. projektu Wnioskodawca zawiera umowy o współpracy w zakresie wzajemnego świadczenia usług reklamowych z portalami internetowymi. W umowach strony zobowiązują się do wzajemnych działań reklamowo-promocyjnych. Portal internetowy zobowiązuje się w szczególności do objęcia Kampanii 1% patronatem medialnym, przeprowadzenia kampanii banerowej na podstawie materiałów dostarczonych przez Wnioskodawcę, rozesłania mailingu do użytkowników bezpłatnych kont pocztowych, zamieszczenie artykułów sponsorowanych, zamieszczenie linków prowadzących do artykułów sponsorowanych. Fundacja na mocy umowy zobowiązuje się do realizacji świadczeń reklamowych na rzecz portalu w szczególności do zamieszczenia logo portalu na zakładkach do książek dystrybuowanych w księgarniach na terenie całego kraju, zamieszczenie logo portalu na ulotkach, citylightach oraz na pismach skierowanych od biur rachunkowych. Usługi reklamowe świadczone przez Fundację w ramach umów barterowych były i są wykonywane w ramach zgłoszonej do KRS działalności gospodarczej i stanowią wykonywaną przez Fundację czynność opodatkowaną VAT. Wzajemne świadczenia stron są ekwiwalentne, równowartościowe i nie podlegają zamianie na świadczenia pieniężne. Wierzytelności obu stron podlegają kompensacie na podstawie faktur VAT wystawionych przez strony umowy. Każda ze stron wystawia fakturę najpóźniej w terminie 7 dni od daty spełnienie świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Fundacja ma prawo do odliczenia w całości podatku VAT z faktury wystawionej przez portal z tytułu usług reklamowo-promocyjnych świadczonych na jej rzecz w związku z projektem Kampania 1%.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma ona prawo do odliczenia w całości podatku VAT od faktury wystawionej przez portal z tytułu usług reklamowo-promocyjnych świadczonych na jej rzecz w związku z projektem Kampania 1%.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 64, poz. 535 z późn. zm., dalej jako ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem jeśli dany podmiot co do zasady świadczy usługi i dokonuje dostawy towarów nieodpłatnie, to jego działalność w tym zakresie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Artykuł 15 ustawy o VAT definiuje pojęcie podatnika. Przepis ten stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając powyższe na uwadze, należy zaznaczyć iż działalność gospodarcza oznacza dokonywanie czynności odpłatnych, co potwierdza m.in. wyrok ETS w sprawie 88/81 Hong-Kong Trade Development Council, w którym ETS wskazał m.in, że całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność. Zatem w zakresie w jakim Fundacja świadczy usługi i dokonuje dostawy towarów nieodpłatnie, nie występuje w tym przypadku jako podatnik VAT.

Jednocześnie za działalność gospodarczą uznawane są co do zasady, czynności odpłatne dokonywane w sposób ciągły, a także gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Natomiast nie ma znaczenia cel takiej działalności, co oznacza że podatnikiem może być także podmiot dokonujący transakcji odpłatnych w celu przeznaczenia dochodu na cele statutowe organizacji. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, które utrzymują, iż także fundacje dokonujące sprzedaży towarów, z której dochód przeznaczony jest na cele statutowe fundacji, są uznawane w tym zakresie za podatników VAT (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, 2010.05.17, ITPP2/443-198a/10/RS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 2009.02.13, IPPP1/443-2086/08-2/IG.

Tak więc Fundację, w zakresie w jakim dokonuje czynności opodatkowanych, w tym usług reklamowych na rzecz portalu internetowego, należy w zakresie tych czynności uznać za podatnika.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o Których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie.

Zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Powyższy przepis wprowadza zatem obowiązek odpowiedniego alokowania kwot podatku naliczonego w przypadku, gdy podatnik wykonuje jednocześnie czynności dające prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz czynności, w związku z którymi prawo to nie przysługuje. Podatek naliczony, wyodrębniony w ten sposób, związany z działalnością dającą prawo do odliczenia, podlega odliczeniu w pełni. Natomiast podatek naliczony, związany z czynnościami, które nie dają prawa do odliczenia podatku, nie podlega w całości odliczeniu.

W przypadkach gdy niemożliwe jest dokonanie bezpośredniej alokacji podatku naliczonego zgodnie z powyższymi zasadami, pozostała kwota podatku naliczonego podlega odliczeniu według tzw. współczynnika (struktury) sprzedaży. Zasada ta wynika z art. 90 ust. 2 VATU. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Współczynnik sprzedaży powinien możliwie precyzyjnie oddawać proporcję działalności gospodarczej podatnika dającej prawo do odliczenia w całokształcie działalności gospodarczej podatnika. Koncepcja współczynnika bazuje na uproszczeniu polegającym na uznaniu, że wykorzystanie zasobów przedsiębiorstwa dla celów poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej podatnika jest proporcjonalne do sprzedaży wynikającej z danego rodzaju działalności gospodarczej. Warto podkreślić jednak, że stosowanie rozliczenia podatku naliczonego za pomocą współczynnika możliwe jest wyłącznie, gdy obiektywnie nie ma możliwości dokonania alokacji bezpośredniej (czyli podzielenia podatku naliczonego na część związaną z działalnością dającą prawo do odliczenia podatku, jak też tę niedającą takiego prawa). Podatnik nie może więc wybrać rozliczenia za pomocą współczynnika, jeśli istnieje faktyczna możliwość alokacji bezpośredniej.

Artykuł 90 ust. 3 stanowi, że proporcję, zgodnie z którą dokonuje się alokacji kwot podatku naliczonego, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Jak wskazano powyżej, ustawodawca opiera się na pojęciu obrotu, co ogranicza zakres stosowania omawianych przepisów wyłącznie do sprzedaży w rozumieniu ustawy, a więc wyklucza czynności niepodlegające ustawie o VAT. Należy także zaznaczyć, że stosowanie współczynnika opartego na przychodach z czynności nieobjętych ustawą mogłoby prowadzić do efektów sprzecznych z celem dyrektywy i jej fundamentem - zasadą neutralności. W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, realizuje on "Kampanię 1%", w ramach której, świadczy on usługi reklamowe, podlegające VAT. Jednocześnie, w ramach prowadzonej kampanii, nabywa on usługę reklamową od portalu internetowego, polegającą na ogłaszaniu kampanii w portalu internetowym. Należy zauważyć, iż w ramach projektu "Kampania 1%" Wnioskodawca nie świadczy żadnych czynności zwolnionych z VAT, zatem jedyną czynnością była czynność opodatkowana świadczona przez Fundację - usługa reklamowa. W związku z prowadzonym projektem Kampania 1% została nabyta przedmiotowa usługa reklamowa od portalu.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionej sytuacji nie sposób określić, jaka część podatku naliczonego wykazanego na fakturze zakupu otrzymanej od portalu może być przypisana jedynej czynności opodatkowanej w ramach przedmiotowego projektu (usłudze reklamowej), a jaka działalności statutowej Fundacji, niepodlegającej VAT.

Zatem należy stwierdzić, że przedmiotowa faktura otrzymana przez Fundacje od portalu internetowego za usługę reklamową nabywaną w ramach projektu Kampania 1%, zdaniem Wnioskodawcy ma związek zarówno działalnością opodatkowaną jak i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że w przedstawionym przypadku nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku przypisanych do poszczególnych rodzajów działalności - czyli do działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, jak i działalności niepodlegającej VAT.

Zdaniem Fundacji, w sytuacji gdy - w przypadku faktur dotyczących działalności opodatkowanej i działalności niepodlegającej opodatkowaniu - nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku przypisanych do poszczególnych rodzajów działalności, możliwe będzie pełne odliczenie podatku, tj. w 100%.

Należy mieć na uwadze, iż art. 86 ust. 1 i art. 90 ust, 1 - 3 ustawy o VAT posługują się pojęciami podatnik oraz wykonywane czynności opodatkowane (podatkiem VAT). Dlatego też, mają zastosowanie tylko do podatników podatku VAT oraz do wykonywanych przez nich czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zatem, obliczając proporcję stosowaną do odliczania VAT naliczonego związanego z czynnościami dającymi prawo do odliczenia i nie dającymi takiego prawa, nie należy brać pod uwagę czynności niepodlegających ustawie VAT. Do takich czynności ustawa o VAT nie będzie mieć w ogóle zastosowania. W przypadku więc, gdy zakupy służyć będą zarówno działalności opodatkowanej, jak i działalności niepodlegającej opodatkowaniu, a nie będzie możliwe wyodrębnienie kwot podatku przypisanych do poszczególnych rodzajów działalności, możliwe będzie pełne odliczenie podatku związanego zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Podatnik nie będzie wówczas stosował odliczenia częściowego, według proporcji. Czynności, które pozostają poza zakresem podatku VAT, nie podlegają bowiem uwzględnieniu w mianowniku współczynnika proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi VAT odliczeniu może podlegać tylko ten podatek naliczony (ta jego część), który związany jest z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Ustawa stanowi, że podatek winien być wyodrębniony w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności dające prawo do odliczenia, jak i czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo. Obowiązek wyodrębnienia kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności (opodatkowane, zwolnione, niepodlegające opodatkowaniu), ma charakter bezwzględny.

Cytowany powyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie przysługuje ono zatem w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi.

Z kolei przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Należy podkreślić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie odliczenie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy. Ponadto brak jest w ustawie przepisów, które dopuszczałyby możliwość odliczenia w takiej sytuacji.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, składającym deklaracje VAT-7. Wnioskodawca zwany także Fundacją, jest podmiotem mającym status Organizacji Pożytku Publicznego, której działalnością statutową jest działanie na rzecz osób niepełnosprawnych.

Fundacja pozyskuje środki na swoją działalność m.in. z tzw. 1% podatku przekazywanego przez podatników. Pozyskane środki przeznaczane są na działalność statutową. W celu informowania podatników o możliwości przekazywania 1% swoje podatku na rzecz Fundacji Wnioskodawca prowadzi projekt pod nazwą "Kampania 1%". W ramach ww. projektu Wnioskodawca zawiera umowy o współpracy w zakresie wzajemnego świadczenia usług reklamowych z portalami internetowymi. W umowach strony zobowiązują się do wzajemnych działań reklamowo-promocyjnych. Portal internetowy zobowiązuje się w szczególności do objęcia Kampanii 1% patronatem medialnym, przeprowadzenia kampanii banerowej na podstawie materiałów dostarczonych przez Wnioskodawcę, rozesłania mailingu do użytkowników bezpłatnych kont pocztowych, zamieszczenie artykułów sponsorowanych, zamieszczenie linków prowadzących do artykułów sponsorowanych. Fundacja na mocy umowy zobowiązuje się do realizacji świadczeń reklamowych na rzecz portalu w szczególności do zamieszczenie logo portalu na zakładkach do książek dystrybuowanych w księgarniach na terenie całego kraju, zamieszczenie logo portalu na ulotkach, citylightach oraz na pismach skierowanych od biur rachunkowych. Usługi reklamowe świadczone przez Fundację w ramach umów barterowych były i są wykonywane w ramach zgłoszonej do KRS działalności gospodarczej i stanowią wykonywaną przez Fundację czynność opodatkowaną VAT. Wzajemne świadczenia stron są ekwiwalentne, równowartościowe i nie podlegają zamianie na świadczenia pieniężne. Wierzytelności obu stron podlegają kompensacie na podstawie faktur VAT wystawionych przez strony umowy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w ramach realizacji projektu Wnioskodawca wykonuje czynności niepodlegające oraz czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca wskazał także, że faktura otrzymana przez Fundacje od portalu internetowego za usługę reklamową nabywaną w ramach projektu Kampania 1%, ma związek zarówno z działalnością opodatkowaną jak i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu.

Powyższe w sposób jednoznaczny wskazuje, iż towary i usługi nabywane w związku z wykonywaniem usług reklamowych w części związane są z czynnościami opodatkowanymi, które dają prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem w tej części Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do dokonania takiego odliczenia.

W myśl przytoczonych wyżej przepisów w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca zobowiązany jest przyporządkować w odpowiednich częściach podatek naliczony wynikający z faktur zakupu dotyczących realizowanego zadania poszczególnym kategoriom działalności: niepodlegającej opodatkowaniu i działalności opodatkowanej w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału. Wskazać należy, że wyboru tego klucza powinien dokonać sam Wnioskodawca, uwzględniając specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce. Zastosowany przez Wnioskodawcę klucz musi stanowić faktyczne odzwierciedlenie rzeczywistych wartości dotyczących działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, czy też niepodlegającymi opodatkowaniu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Zatem Wnioskodawca po wydzieleniu z całości zakupów tej części, która służy wyłącznie czynnościom podlegającym opodatkowaniu VAT będzie miał prawo do odliczenia w tej części podatku naliczonego. Za niesłuszne należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku, gdy zakupy służyć będą zarówno działalności opodatkowanej jak i działalności niepodlegającej VAT, a nie będzie możliwe wyodrębnienie kwot podatku przypisanych do poszczególnych rodzajów działalności, to będzie Mu przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego VAT. Odliczeniu podlegać będzie bowiem tylko ta część podatku naliczonego, która pozostawać będzie w związku z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.