IBPP3/443-742/09/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2009 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 8 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w wyodrębnionych lokalach w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2009 r. oraz pismem z dnia 4 grudnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w wyodrębnionych lokalach w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W dniu 21 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną budynek byłego Domu Ludowego od Gminy aktem notarialnym bez podatku VAT. Działka, na której stoi budynek przylega do działki Wnioskodawcy. Budynek był w złym stanie technicznym, więc cena za niego nie była duża. To skłoniło Wnioskodawcę do zakupu. Wnioskodawca nie miał w stosunku do niego sprecyzowanych konkretnych celów użytkowania, więc na początku go po prostu zabezpieczył przed dalszą dewastacją. Wnioskodawca zastanawiał się nad utworzeniem tam restauracji lub pensjonatu, jednak koszt takiej inwestycji przewyższał jego możliwości finansowe. Wnioskodawca w kwietniu 2002 r. rozpoczął wraz z żoną budowę domu. Wnioskodawca wraz z żoną mieszkał w mieszkaniu służbowym. W 2004 r. okazało się, że Wnioskodawca może wykupić mieszkanie i tak też zrobił. W dniu 17 czerwca 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał to mieszkanie, aby za uzyskane pieniądze realizować w dalszym ciągu budowę.

Wnioskodawca był świadomy, że uzyskana ze sprzedaży mieszkania kwota nie pozwoli mu na wybudowanie domu i wprowadzenie się do niego. Wnioskodawca wraz z żoną przystosował do zamieszkania pomieszczenia w zakupionym budynku. Po uporządkowaniu kilku pomieszczeń Wnioskodawca zamieszkał w nim (zgodnie z meldunkiem od 29 lipca 2004 r.). W tym samym czasie architekt zmienił sposób użytkowania budynku na mieszkalny (zgodnie z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego, przyjętego bez uwag w dniu 16 sierpnia 2004 r.) oraz sporządził dokumentacje na remont. W związku z tym, że w części budynku były wcześniej mieszkania nauczycielek oraz pomieszczenia biurowe Wnioskodawca wraz z małżonką wydzielił określoną część na ich mieszkanie. Co do reszty budynku nie miał w dalszym ciągu określonych zamiarów, ciągle jednak przeprowadzał prace remontowe i porządkowe. W grudniu 2004 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wynajął część pomieszczeń na parterze dla pani, która prowadziła biuro ubezpieczeń. W 2007 r. przeprowadzono remont dachu, wtedy też Wnioskodawca doszedł do wniosku, że najlepszym sposobem wykorzystania budynku będzie podzielenie go na mieszkania, tym bardziej że była taka możliwość. Zatrudniony architekt przygotował dokumentację do podziału nieruchomości i 24 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymał zaświadczenia o samodzielności 12 lokali mieszkalnych. W jednym z nich (33/8) Wnioskodawca wraz z żoną cały czas mieszkał, aż do czasu gdy uzyskał kredyt na budowę domu i dokończył budowę (do dnia 1 grudnia 2008 r). Mieszkanie na parterze (nr 33/4) Wnioskodawca cały czas wynajmował pani prowadzącej biuro ubezpieczeń, później natomiast dla pewnej rodziny. Po przeprowadzeniu się do nowego domu mieszkanie, w którym wcześniej Wnioskodawca mieszkał (nr 33/8) również wynajęto. W związku z licznymi problemami z lokatorami Wnioskodawca zdecydował się sprzedać mieszkanie na parterze (nr 33/4). W dniu 21 lipca 2009 r. mieszkanie to sprzedano. Zgodnie z informacją uzyskaną w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca wraz z żoną zapłacił podatek VAT w wysokości 7%. Za uzyskane pieniądze Wnioskodawca w dalszym ciągu remontuje budynek i poszczególne lokale mieszkalne. Wnioskodawca wraz z żoną chce w przyszłości sprzedać jeszcze 7 mieszkań. Dwa mieszkania prawdopodobnie zostawi dla swoich dzieci, a dwa mieszczące się na parterze przekształci prawdopodobnie na lokale użytkowe i wynajmie.

W chwili zakupu budynek pełnił funkcję obiektu kulturowego i składał się z dwóch mieszkań, od kilkunastu lat nie zamieszkałych ale wcześniej były zamieszkałe, dwóch sal większych i kilku pomieszczeń zajmowanych w przeszłości na biura, bibliotekę, klub. Wnioskodawca wraz z żoną przeprowadził procedurę zmiany sposobu użytkowania całego budynku na funkcję mieszkalną. W dniu 16 sierpnia 2004 r. zostało zatwierdzone przez Starostwo przeprowadzenie zmiany sposobu użytkowania budynku na mieszkalny. Od tej pory stanowił on w całości jeden dom mieszkalny bez podziału na poszczególne mieszkania. Od 29 lipca 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną zaadoptował 5 pomieszczeń biurowych na piętrze i zamieszkał w nich (później powstał z tego lokal nr 8).

W grudniu 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną wydzielił i wynajął dwa pomieszczenia na parterze dla pani prowadzącej ubezpieczalnię (później lokal nr 4).

Resztę pomieszczeń Wnioskodawca wraz z żoną nie użytkował i nikt w nich nie zamieszkiwał.

W dniu 24 sierpnia 2007 r. po wcześniejszym przeprowadzeniu przez architekta procedury ustanowienia samodzielności lokali Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał ze Starostwa "Zaświadczenia o samodzielności lokali" potwierdzające samodzielność 12 lokali. W lipcu 2007 r. (przed ustanowieniem samodzielności lokali) przeprowadzono remont dachu, a obecnie remontowana jest część elewacji. Część wydatków na remont dachu (około 2000 zł) została w tym roku odliczona w deklaracji WZM-1.

Lokal nr 1 - nie był zamieszkały, kiedyś prowadzona w nim była biblioteka, obecnie nie jest zamieszkały ale jest w trakcie zmiany sposobu użytkowania na lokal użytkowy i Wnioskodawca chce go wynajmować. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 2 - nie był zamieszkały, kiedyś prowadzona w nim była biblioteka oddział dziecięcy, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzono też w nim remontu. Wnioskodawca nie ma w stosunku do niego jeszcze planów, prawdopodobnie będzie sprzedany. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 3 - był zamieszkały w przeszłości przed zakupem budynku. Od dnia zakupu do chwili obecnej nie był on zamieszkały. W 2009 r. Wnioskodawca dokonał ulepszenia i jest wystawiony na sprzedaż, prawdopodobnie w grudniu 2009 r. sprzedaż zostanie sfinalizowana. Faktur na remont mieszkania Wnioskodawca nigdzie nie odliczał. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej, zostanie wyodrębniona w chwili sprzedaży. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej lokalu. Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie.

Lokal nr 4 - był zamieszkały w przeszłości przed zakupem budynku. Po zmianie sposobu użytkowania w sierpniu 2004 r., 2 pomieszczenia wraz z łazienką Wnioskodawca wynajął na biuro do około grudnia 2007 r., później przez kilka miesięcy stało nie zamieszkałe i od 15 marca 2008 r. mieszkanie było wynajęte na cele mieszkalne. W dniu 21 lipca 2009 r. mieszkanie to sprzedano. Wnioskodawca zapłacił 7% podatek VAT. Po sprzedaży została wyodrębniona Księga Wieczysta. W roku 2004 Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej lokalu. Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie.

Lokal nr 5 - nie był zamieszkały, kiedyś były tam pomieszczenia pomocnicze dla sali, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzano też w nim remontu. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 6 - nie był zamieszkały, kiedyś pełnił funkcję sali zabaw, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzano też w nim remontu. W przyszłym roku Wnioskodawca planuje go sprzedać. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 7 - nie był zamieszkały, kiedyś znajdował się tam klub RUCH, na obecną chwilę nie jest zamieszkały nie przeprowadzano też w nim remontu. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 8 - nie był zamieszkały, kiedyś były tam pomieszczenia biurowe, lokal ten Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkiwał najwcześniej bo od 29 lipca 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną był w nim zameldowany do 1 grudnia 2008 r. Obecnie lokal jest wynajmowany od 1 lipca 2008 r. na cele mieszkalne. Posiada swoją odrębną Księgę Wieczystą. W roku 2004 Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej lokalu. Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie. Wnioskodawca nie odliczał faktur z remontu. Lokal posiada swoją odrębną Księgę Wieczystą.

Lokal nr 9 - nie był zamieszkały, kiedyś były tam strych, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzano też w nim remontu. Wnioskodawca chce go sprzedać w przyszłości. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 10 - nie był zamieszkały, kiedyś były tam strych, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzano też w nim remontu. Wnioskodawca chcemy go sprzedać w przyszłości. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 11 - nie był zamieszkały, kiedyś były tam strych, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzano też w nim remontu. Wnioskodawca chce go sprzedać w przyszłości. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Lokal nr 12 - nie był zamieszkały, kiedyś były tam strych, na obecną chwilę nie jest zamieszkały, nie przeprowadzano też w nim remontu. Wnioskodawca chce go sprzedać w przyszłości. Nie ma wyodrębnionej Księgi Wieczystej. Dotychczas nie były poniesione nakłady na remont.

Wnioskodawca chce w tym roku sprzedać lokal nr 3, w roku 1010 lokal nr 6,8,9, a w następnych latach nr 10,11,12.

Lokal nr 1 Wnioskodawca wraz z żoną pozostawi przekształcając go na lokal użytkowy i prawdopodobnie tak samo lokal nr 2.

Lokal nr 5 i 7 na obecną chwilę Wnioskodawca chce pozostawić dla siebie.

Lokal nr 4 Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał w 2009 r. i odprowadził 7% podatek VAT.

Wnioskodawca obecną działalność gospodarczą prowadzi od 1 kwietnia 2000 r. i jest płatnikiem podatku VAT, nie zajmuje się jednak i nie zajmował obrotem nieruchomościami. W każdym z tych mieszkań Wnioskodawca posiada udział w wysokości 50% i 50% udziałów posiada jego żona, która również prowadzi działalność gospodarczą od 1 stycznia 2007 r., nie zajmuje się ona również obrotem nieruchomościami, nie jest płatnikiem podatku VAT.

Lokale nr 3, 4, 8 nie były w stanie ulepszonym wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Lokale nr 6,9,10,11,12 - nie były i nie są zamieszkałe. Wnioskodawca chce je w przyszłości sprzedać. Nie mają wyodrębnionych Ksiąg Wieczystych. Wnioskodawca dotychczas nie poniósł wydatków na ulepszenie tych lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż 50% udziału w mieszkaniu nr 3, 4, 6, 8, 9, 10, 11, 12 powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca wraz z żoną nie powinni byli płacić podatku od towarów i usług VAT, gdyż ani on ani jego żona nie zajmują się zawodowo budową ani handlem nieruchomościami, a zaistniały fakt powstania 12 lokali mieszkalnych był niezamierzony od samego początku zakupu nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Odpowiadając na niniejszy wniosek tut. organ w pierwszej kolejności chciałby odnieść się do statutu Wnioskodawcy na gruncie podatku VAT w związku z przedmiotową dostawą lokali.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zaś stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, ustanowienie samodzielności lokali, wyremontowanie lokali, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że Wnioskodawca nabył nieruchomość z zamiarem utworzenia w niej restauracji lub pensjonatu. Wnioskodawca w celu sprzedaży poszczególnych lokali podjął procedurę ustanowienia samodzielności lokali w wyniku, której otrzymał "zaświadczenie samodzielności lokali" potwierdzające samodzielność dwunastu lokali. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie trzech lokali, z których jeden sprzedał, a dwa następne zamierza sprzedać. W odniesieniu do ponoszonych wydatków na ulepszenie lokali przekraczających 30% Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z poniesionych nakładów na ulepszenie. Oprócz ww. lokali Wnioskodawca zamierza sprzedać jeszcze pozostałe pięć lokali.

Należy zatem stwierdzić, iż Wnioskodawca podejmując zamiar dostawy przedmiotowych lokali wyczerpuje wszystkie znamiona definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji dostarczając przedmiotowe lokale Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT. Należy też nadmienić, że fakt, iż Wnioskodawca do tej pory nie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami pozostaje bez znaczenia. Jak zauważono, powyżej, uznanie danej działalności za wykonywaną w charakterze podatnika VAT nie jest uwarunkowane dotychczasowym zakresem działalności podmiotu czy zakresem zgłoszonej działalności we właściwych urzędach lecz od faktycznego wykonania ww. czynności.

Skoro zatem Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Należy również zwrócić uwagę na przedmiot transakcji (udział w nieruchomości, w której Wnioskodawca wyodrębnił 12 lokali), który ewentualnie wskazuje, iż działania Wnioskodawcy zarówno w momencie nabycia (zamiar otwarcia restauracji lub pensjonatu), jak i sprzedaży miały znamiona działalności gospodarczej, nikt bowiem nie kupuje budynku Domu Ludowego dla zaspokojenia własnych potrzeb osobistych.

Podsumowując tą część interpretacji należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych lokali będzie działał w charakterze podatnika VAT, a tym samym dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

Natomiast odrębną kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje sprawa opodatkowania podatkiem VAT lub zwolnienia od tego podatku przedmiotowych transakcji.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Towarem jest także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może także przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem. Każdy ze współwłaścicieli stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, a wyjątki wynikać mogą jedynie z przepisów prawa. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako, budynków, budowli i ich części jak również gruntów mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej.

W związku z powyższym planowaną sprzedaż udziału w nieruchomości należy potraktować jako sprzedaż towaru związanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Kolejne zwolnienie ustawodawca zawarł w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Warto w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 22g ust. 17 (zdanie drugie) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

* w stosunku do lokali o nr 3, nr 4 i nr 8 Wnioskodawca poniósł wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej lokalu oraz Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od poniesionych nakładów na ulepszenie lokali.

W przypadku lokalu o nr 3 powyżej wskazane wydatki Wnioskodawca poniósł w 2009 r., lokal nie był wynajmowany po dokonaniu ulepszenia. Zatem należy przyjąć, iż nie zostały spełnione żadne przesłanki do zastosowania zwolnień od podatku określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Tym samym sprzedaż lokalu nr 3 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do lokalu nr 8 Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie lokalu w 2004 r. Natomiast pierwsze zasiedlenie lokalu po ulepszeniu nastąpiło w 2008 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem sprzedaż lokalu nr 8 nie korzysta ze zwolnienia od podatku lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do lokalu nr 4 Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie lokalu w 2004 r. Natomiast pierwsze zasiedlenie lokalu po ulepszeniu nastąpiło w 2004 r. (najem lokalu). Zatem sprzedaż lokalu nr 4 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W stosunku do lokali nr 6, nr 9, nr 10, nr 11 i nr 12 Wnioskodawcy przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jak również nie poniósł wydatków na ulepszenie lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem sprzedaż ww. lokali podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do opisanych we wniosku transakcji jak również, że sprzedaż wyodrębnionych lokali nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).