IBPP3/443-708/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku wynajmowanych pomieszczeń znajdujących się w budynkach mieszkalnych spółdzielni, które nie stanowią części składowych ani przynależnych lokali mieszkalnych, przydzielonych mieszkańcom - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku wynajmowanych pomieszczeń znajdujących się w budynkach mieszkalnych spółdzielni, które nie stanowią części składowych ani przynależnych lokali mieszkalnych, przydzielonych mieszkańcom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

W budynkach mieszkalnych spółdzielni znajdują się (oprócz piwnic i komórek gospodarczych powstałych w procesie inwestycyjnym jako przynależne do poszczególnych lokali mieszkalnych) dodatkowe pomieszczenia typu: zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni, wózkowni, dodatkowe komórki lub inne wolne pomieszczenia, w niektórych przypadkach samoistnie zagospodarowane przez osoby zamieszkałe w tych budynkach.

Pomieszczenia te nie stanowią części składowych ani przynależnych do lokali mieszkalnych przydzielonych mieszkańcom lecz stanowią część wspólną danej nieruchomości budynkowej.

W związku z tym spółdzielnia ww. pomieszczenia wynajmuje mieszkańcom na podstawie zawieranych umów najmu jako dodatkowe drugie komórki, piwnice, powierzchnie korytarzy itp., które służą do przechowywania materiałów i przedmiotów użytku domowego, sprzętu sportowego itp. zgodnie z postanowieniami umowy, osoby wynajmujące nie mogą prowadzić w tych pomieszczeniach działalności gospodarczej.

Spółdzielnia z tego tytułu pobiera opłaty, naliczając do ustalonej stawki podatek VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi wynajmu mieszkańcom spółdzielni dodatkowych pomieszczeń znajdujących się w budynkach mieszkalnych jako drugich dodatkowych komórek, piwnic, powierzchni korytarzy itp., które nie stanowią części składowych ani przynależnych do lokali mieszkalnych powinny być traktowane jako wynajem lokali na cele inne niż mieszkaniowe i podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT 23% lub powinny być zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, które według PKWiU z 2008 r. mieszczą się w grupowaniu 68.20.11 - wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wynajmu wyżej opisanych dodatkowych pomieszczeń, które nie mają statusu części składowych ani przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych lecz stanowią część wspólną danej nieruchomości powinny być traktowane jako wynajem lokalu podlegający opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% wg art. 146a pkt 1 ustawy.

Jednak ze względu, iż są wykorzystywane w taki sam sposób tj. na cele mieszkaniowe jak pomieszczenia przynależne, o których mowa wyżej, mogłoby mieć zastosowanie zwolnienie od podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenia wykonawcze do ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 cyt. ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Z przedłożonego wniosku wynika, że w budynkach mieszkalnych spółdzielni znajdują się (oprócz piwnic i komórek gospodarczych powstałych w procesie inwestycyjnym jako przynależne do poszczególnych lokali mieszkalnych) dodatkowe pomieszczenia typu: zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni, wózkowni, dodatkowe komórki lub inne wolne pomieszczenia, w niektórych przypadkach samoistnie zagospodarowane przez osoby zamieszkałe w tych budynkach. Pomieszczenia te nie stanowią części składowych ani przynależnych do lokali mieszkalnych przydzielonych mieszkańcom lecz stanowią część wspólną danej nieruchomości budynkowej. Spółdzielnia ww. pomieszczenia wynajmuje mieszkańcom na podstawie zawieranych umów najmu jako dodatkowe drugie komórki, piwnice, powierzchnie korytarzy itp., które służą do przechowywania materiałów i przedmiotów użytku domowego, sprzętu sportowego itp. zgodnie z postanowieniami umowy, osoby wynajmujące nie mogą prowadzić w tych pomieszczeniach działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Zgodnie z § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z powyższego wynika, iż dodatkowe pomieszczenie przedstawione we wniosku tj. zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni, wózkowni, dodatkowe komórki lub inne wolne pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, iż usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu dodatkowych pomieszczeń znajdujących się w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, mieści się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem jest zwolniona od podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.