IBPP3/443-70/09/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2009 r. (data wpływu 23 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 3 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł w dniu 1 czerwca 2003 r. z odbiorcą ciepła - Wspólnota mieszkaniową umowę sprzedaży ciepła nr.

Następnie Wnioskodawca w dniu 18 marca 2008 r. zawarł z tą samą Wspólnotą umowę najmu nr pomieszczenia piwnicznego w budynku w którym zlokalizowany jest węzeł cieplny Wnioskodawcy, a który służył dostarczeniu ciepła tylko do Wspólnoty. Wspólnota jako właściciel pomieszczenia piwniczego, w którym zlokalizowany jest węzeł cieplny ustaliła czynsz w wysokości 300 zł miesięcznie. Z uwagi na tę okoliczność, Wnioskodawca i Wspólnota zawarli w dniu 1 kwietnia 2008 r. aneks do umowy sprzedaży ciepła nr, na mocy którego Wnioskodawca przesyłał będzie Wspólnocie dwa rodzaje faktur miesięcznie:

Wnioskodawca dodaje, że Wspólnota Mieszkaniowa będąca właścicielem pomieszczenia, w którym zlokalizowany jest węzeł cieplny Wnioskodawcy, nie jest podatnikiem podatku VAT i w związku z tym za najem pomieszczenia nie wystawia faktur VAT a rachunki, w których nie wykazuje podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podstawą opodatkowania podatkiem VAT za dostawę ciepła odbiorcy jest cała kwota kosztu najmu pomieszczenia węzła cieplnego ustalona w umowie najmu z właścicielem węzła - odbiorcą ciepła, którą ponosi Wnioskodawca, a która to kwota zgodnie z zawartą z tym odbiorcą umową na dostawę ciepła, ma być z nim rozliczona w należności za dostarczane mu ciepło.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym cała ponoszona przez Wnioskodawcę kwota kosztu najmu pomieszczenia węzła cieplnego wynikająca z umowy najmu pomieszczenia węzła zawartej z właścicielem pomieszczenia - odbiorcą ciepła stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT w rozliczeniu za dostarczone temu odbiorcy ciepło.

Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy VAT, jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, przy czym kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Skoro kwota kosztu najmu pomieszczenia węzła cieplnego, zgodnie z zawartą z odbiorcą ciepła umową na dostawę ciepła, podlega rozliczeniu w należności za dostarczane temu odbiorcy ciepło, stanowi ona w całości podstawę opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z przytoczonym art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie ma podstaw aby przedmiotową kwotę kosztu najmu pomieszczenia pomniejszać o podatek VAT, gdyż nie został on wykazany przez właściciela pomieszczenia niebędącego podatnikiem VAT - odbiorcę ciepła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 tej ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Ww. przepis stanowi iż, podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw.

Należność jest kwotą, na którą strony się umówiły, czyli kwotą, którą podatnik ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług. Tym samym kwotę należną stanowi całość świadczenia należnego od nabywcy, a nie kwota faktycznie przez niego zapłacona. Tak więc nie jest istotna kwota otrzymanego wynagrodzenia za wykonane usługi, lecz kwota wynikająca z ustaleń stron o jego wysokości.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Powyższe postanowienia art. 29 ustawy o VAT zgodne są z regulacjami prawa wspólnotowego odnoszącego się do ustalenia podstawy opodatkowania w dostawie towarów i świadczenia usług.

Stosownie bowiem do art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Zgodnie zaś z artykułem 78 litera a) ww. Dyrektywy podstawa opodatkowania obejmuje wszelkie podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz Inne należności, które nabywca zobowiązany jest pokryć w ramach ceny płaconej dostawcy z tytułu nabycia towarów i usług. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się jednak samego podatku od wartości dodanej, należnego z tytułu danej transakcji. Innymi słowy, jeżeli strony transakcji uzgodniły cenę netto towarów lub usług, to cena ta stanowić będzie podstawę opodatkowania, do której doliczony będzie VAT według obowiązującej stawki. Jeżeli natomiast uzgodniona cena jest ceną brutto (czyli łączną kwotą należności, jaką ma zapłacić klient), to podstawę opodatkowania ustala się poprzez odjęcie od ceny brutto kwoty podatku obliczonej tak, żeby cena netto po odjęciu podatku, powiększona o podatek ustalony jako iloczyn ceny netto i stawki podatku, równa była łącznej kwocie należności. Inne podatki i opłaty, które powinny być wliczone do podstawy opodatkowania, to przede wszystkim podatek akcyzowy. Również inne zobowiązania, które sprzedawca powinien zapłacić z tytułu dostawy towarów lub usług, powinny być doliczone do wynagrodzenia netto i stać się podstawą obliczenia kwoty VAT.

Zgodnie z przepisami § 17 i § 32 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193, poz. 1423) w przypadku gdy odbiorca lub inny podmiot udostępnia przedsiębiorstwu energetycznemu pomieszczenie, w którym są zainstalowane urządzenia należące do tego przedsiębiorstwa lub przez nie eksploatowane, służące do wytwarzania lub przesyłania i dystrybucji ciepła, koszty ponoszone z tego tytułu przedsiębiorstwo energetyczne uwzględnia w rozliczeniach tylko z tymi odbiorcami, do których ciepło jest dostarczane za pomocą tych urządzeń, na zasadach ustalonych w taryfie lub w umowie sprzedaży ciepła, lub umowie o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji ciepła, lub umowie kompleksowej albo w odrębnej umowie.

Rodzaje opłat pobieranych od odbiorców ciepła oraz podstawy i sposób ich obliczania powinny być określone w umowie sprzedaży ciepła lub umowie o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji albo w umowie kompleksowej (...).

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan prawny oraz stan faktyczny sprawy zauważyć należy, iż wysokość i rodzaje (w tym również sposób obliczania) opłat pobieranych przez przedsiębiorstwo energetyczne z tyt. dostawy ciepła, uwzględniających również koszty o których mowa w § 17 ww. rozporządzenia, wynikające bądź to z umów sprzedaży ciepła lub umowy o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji ciepła, lub umowy kompleksowej albo odrębnej umowy stanowią na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podstawę do ustalenia obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1.

Jeżeli strony transakcji dostawy ciepła w stosownych umowach uzgodniły jako cenę netto, opłaty za dostawę ciepła, obejmujące również ponoszone koszty o których mowa w § 17 ww. rozporządzenia, to tak ustalona cena stanowić będzie podstawę opodatkowania, do której doliczony będzie VAT według obowiązującej stawki. Jeżeli natomiast uzgodniona opłata, w tym również obejmująca koszty o których mowa w § 17 ww. rozporządzenia, jest ceną brutto, to podstawę opodatkowania ustala się poprzez odjęcie od ceny brutto kwoty podatku obliczonej tak, żeby cena netto po odjęciu podatku, powiększona o podatek ustalony jako iloczyn ceny netto i stawki podatku, równa była łącznej kwocie należności. Równocześnie zauważyć należy, iż dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia od kogo i po jakiej cenie Wnioskodawca nabył usługę najmu czyli poniósł koszt związany z dostawą ciepła, który następnie stał się kwotą należną w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, pobieraną od nabywcy z tyt. dostawy ciepła, albowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje ani zasad zawierania między stronami umów ani zasad ustalania cen.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.