IBPP3/443-664/11/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji materiałów budowlanych. Produkty Spółki są dystrybuowane poprzez sieć hurtowni ("Klienci transakcyjni") do ostatecznych nabywców - wykonawców prac ociepleniowych, elewacyjnych itp. ("Klienci ostateczni").

W celu zwiększenia rozpoznawalności marki własnych produktów i zwiększenia przychodów ze sprzedaży Spółki, Wnioskodawca zdecydował się na nietypową formę reklamy. Spółka postanowiła wykorzystać powierzchnie zewnętrzne - elewacje, na których prowadzone są prace przez Klientów ostatecznych. Wnioskodawca nabywa siatki, które, zgodnie z ich przeznaczeniem powinny być rozwieszone na całej remontowanej elewacji (poprzez ich montaż na zewnętrznej stronie rusztowania) i przekazuje je albo bezpośrednio Klientom ostatecznym, albo Klientom transakcyjnym, którzy następnie przekazują je Klientom ostatecznym. Pojedyncza siatka ma zazwyczaj wymiary: szerokość 2,60 m (lub 3m) oraz wysokość 14m, przy czym na jednym budynku może być wykorzystane wiele tego typu siatek. Wnioskodawca wykorzystuje uzyskaną w ten sposób przestrzeń reklamową poprzez nadrukowanie, na obszarze pojedynczej siatki dużego logo firmy oraz innych informacji takich jak: adres strony internetowej Spółki oraz hasło reklamowe ("profesjonalne docieplenie").

Nadruk dużego logo Spółki na siatce zabezpieczającej utrwala rozpoznawalność marki, natomiast zamieszczenie również innych informacji, w tym adresu strony internetowej Spółki, ułatwia zapoznanie się potencjalnym klientom, z pozostałymi treściami reklamowymi i informacyjnymi zamieszczonymi na tej stronie, tj. między innymi:

* Informacjami o produktach i systemach Spółki, nowościach oferowanych przez Wnioskodawcę,

* Kontaktem do centrali Spółki oraz wykazem Klientów transakcyjnych prowadzących sprzedaż produktów Spółki (wraz z numerami telefonów, faksów),

* Informacjami o historii Spółki, informacjami prasowymi o Spółce,

* Informacjami o inwestycjach zrealizowanych przy użyciu produktów Spółki.

Pojedyncza siatka z nadrukiem reklamowym kosztuje obecnie 73,50 PLN netto i jest znacznie droższa (o ponad 35%) od siatki bez nadruku reklamowego. Jednakże, Spółka nie przekazuje ani nie rozważa przekazywania siatek bez nadruku, gdyż przekazanie takich siatek nie byłoby uzasadnione interesem gospodarczym Wnioskodawcy.

Przekazywane siatki mogą również spełniać funkcje zabezpieczające u Klientów ostatecznych, pozostaje to jednak nieistotne z punktu widzenia Spółki, której celem jest uzyskanie przestrzeni reklamowej i wykorzystanie drukowanych siatek w celach marketingowych. Spółka pragnie zauważyć, iż koszty uzyskania podobnej powierzchni reklamowej np. w formie wynajmu powierzchni znacznie przewyższyłyby koszty przygotowania siatek reklamowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym, przekazywane przez Spółkę drukowane siatki reklamowo - informacyjne można uznać za "drukowane materiały reklamowe i informacyjne", których przekazanie nie stanowi opodatkowanej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się również nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa (...), jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika natomiast z art. 7 ust. 3 Ustawy VAT, podatnik ma prawo wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów pod warunkiem, iż dotyczy ono m.in. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (...).

Biorąc pod uwagę brzmienie powyższych przepisów należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie przez Spółkę siatek zabezpieczających nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT pod warunkiem, iż zostaną one uznane za "drukowane materiały reklamowe i informacyjne".

Ponieważ pojęcie "drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych" nie zostało zdefiniowane na gruncie prawa podatkowego, zdaniem Spółki w pierwszej kolejności należy rozważyć, jaki jest zakres znaczeniowy tego terminu.

Zakres znaczeniowy pojęcia materiały drukowane

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002) słowo drukować oznacza "wykonywać odbitki z formy drukarskiej, odbijać litery, teksty, rysunki na papierze za pomocą specjalnych maszyn drukarskich", jak również "odbijać, wyciskać, wytłaczać desenie na tkaninie za pomocą specjalnych urządzeń, barwić tkaninę przez nanoszenie farby na ściśle określone miejsca w celu uzyskania wzoru".

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, w opinii Spółki za bezsporny należy uznać fakt, iż przekazywane przez Spółkę siatki spełniają kryteria określone dla materiałów drukowanych: są wytwarzane przy użyciu technik drukarskich, a druk odbywa się materiale za pomocą specjalnych urządzeń drukarskich.

Zakres znaczeniowy pojęcia materiałów reklamowych i informacyjnych

Słownik Języka Polskiego PWN wskazuje, iż pojęcie reklamować oznacza m.in.; "propagować, zachwalać coś za pomocą środków właściwych reklamie", natomiast informacyjny to: "mający charakter informacji, zawierający wiadomości, wskazówki, informujący, objaśniający".

Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że "celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.

Natomiast informacja, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego to dane dotyczące określonej rzeczy, fakty, na których można się oprzeć, określony stan rzeczy. Jej funkcją jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy (towarów, firmy), tak jak się one faktycznie, rzeczywiście, w istocie swojej mają. Informacja, w przeciwieństwie do reklamy, jest pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty opisywanego towaru, firmy, chwalenia czegoś lub kogoś. Ulotkę podającą ceny towarów oraz adresy sklepów, w których można nabyć oferowany towar za oferowaną cenę, uznać należy za ulotkę informacyjną. Jeżeli zawiera ona jednak elementy wartościujące (oceniające), zachęcające do zakupów tych towarów, będzie miała charakter reklamowy" (wyrok NSA z dn.14 listopada 2002 r. - sygn. Akt i SA/Wr 4097/01).

Zdaniem Spółki, w świetle zaprezentowanych powyżej definicji oraz argumentów sądownictwa, siatki zabezpieczające należy uznać za materiały reklamowe i informacyjne.

Jak zostało przez Spółkę wskazane w stanie faktycznym, przekazanie siatek stanowi dla Spółki formę promocji mającą na celu zwiększenie rozpoznawalności produktów, a w konsekwencji także dochodów ze sprzedaży, zarówno poprzez zamieszczenie na nich haseł reklamowych jak również logo marki, pod którą Spółka świadczy usługi. Jest to forma pozyskania przestrzeni reklamowej, dająca rezultaty analogiczne do innych reklam wielkoformatowych, przy zachowaniu jednocześnie niższych kosztów marketingowych.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż koszt nabycia pojedynczej siatki z nadrukiem reklamowym jest znaczenie wyższy od kosztu siatki bez takiego nadruku. Ze względu jednak na fakt, iż cel przekazania, jakim jest reklama i promocja, Spółka nie rozważa przekazywania siatek bez nadruku, gdyż nie byłoby to uzasadnione interesem gospodarczym Wnioskodawcy. Nadruk dużego logo Spółki utrwala rozpoznawalność marki (reklama marki wspomniana w prezentowanym powyżej wyroku NSA), hasło reklamowe pełni rolę zachęty/reklamy, natomiast adres strony internetowej jest kluczową w dzisiejszych czasach informacją, umożliwiającą potencjalnym nabywcom zapoznanie się z pełną ofertą Spółki oraz możliwością nabycia produktów Wnioskodawcy.

Spółka zwraca uwagę, iż przedstawiona przez nią we wniosku argumentacja odnosi się do wszystkich kryteriów wskazanych w ustawie VAT, dających podstawę do uznania siatek zabezpieczających za "drukowane materiały reklamowe i informacyjne". Stanowi ona odpowiednik reklamy wielkoformatowej, przekazuje informacje o marce, wskazuje źródło pełnych danych o firmie, stanowiąc jednocześnie materiał drukowany, powstający w procesie nadruku tekstu na materiał (tworzywo sztuczne). Spółka pragnie podkreślić, iż nałożenie dodatkowych kryteriów w procesie interpretacji analizowanych przepisów stanowiłaby wykładnię contra legem, tj. wbrew jednoznacznemu brzmieniu regulacji i powodowałaby wątpliwości, co do racjonalności stanowienia prawa przez ustawodawcę. Gdyby bowiem wolą racjonalnego ustawodawcy było objęcie regulacją wynikającą z art. 7 ust. 3 Ustawy VAT innych, dodatkowych warunków uznania określonych towarów za wyłączone z opodatkowania, to takie unormowanie zostałoby zawarte wprost w przepisach prawa podatkowego.

Przykładowo, pierwotną propozycją brzmienia art. 7 ustawy o VAT w procesie prac legislacyjnych (Druk nr 2956, Warszawa, 1 kwietnia 2004 r.) było:

Z uwagi na fakt, iż ostatecznie ustawodawca zdecydował się wyłączyć z opodatkowania jedynie drukowane materiały reklamowe i informacyjne (oraz prezenty i próbki, które nie mają zastosowania w analizowanym stanie faktycznym), nie zaś towary o niskiej wartości użytkowej, interpretację przepisu należy zdaniem Spółki dokonać w oparciu o jego literalne brzmienie, jakie w ostatecznej formie znalazło się w Ustawie o VAT.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że przekazywane siatki są drukowanymi materiałami reklamowo-informacyjnymi, których przekazanie nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.