IBPP3/443-634/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 21 sierpnia 2009 r.), uzupełniony pismem z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 4 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 października 2009 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu IBPB I/1/415-687/09/ZK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W drodze licytacji komorniczej przysądzonej we wrześniu 2008 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość - zamek obciążony umową dzierżawy pomiędzy poprzednim właścicielem: Spółką z o.o. z siedzibą w S. a Spółką z o.o. obecnie z siedzibą w W. Poprzez nabycie nieruchomości Wnioskodawca wszedł w obowiązki i prawa wydzierżawiającego. W umowie dzierżawy jak i w późniejszych aneksach strony umowy nie ustaliły terminu płatności i nie ustaliły okresów rozliczeniowych. W aneksie nr 4 z dnia 8 czerwca 2006 r. do umowy z 1 lutego 1999 r. strony ustaliły, że wartość poniesionych przez dzierżawcę nakładów inwestycyjnych na przedmiot umowy zostanie zaliczona na czynsz dzierżawny za okres od lutego 2002 r. do 31 grudnia 2006 r. Strony umowy w aneksie jw. nie określiły kwoty poniesionych przez dzierżawcę nakładów inwestycyjnych. Uczynił to dzierżawca w oświadczeniu z dnia 19 września 2006 r. wskazując kwotę 2 271 480,00 zł.

Pierwotna umowa dzierżawy została zawarta od 1 lutego 1999 r. do końca 2010 r. Aneksem nr 2 z dnia 3 września 1999 r. wydłużono okres dzierżawy do końca 2029 r.

W umowie dzierżawy z 1 lutego 1999 r. strony nie określiły wprost w jakim okresie mają zostać rozliczone poniesione przez dzierżawcę nakłady. Co prawda w aneksie nr 1 z 14 maja 1999 r. określono datę pierwszego obciążenia na dzień 31 maja 1999 r. za okres 36 m-cy tj. od 1 lutego 1999 r. do 31 stycznia 2002 r. i wystawiono fakturę VAT. W aneksie nr 1 z dnia 14 maja 1999 dodano również § 12 o następującej treści:

"Strony zgodnie postanawiają, iż Wydzierżawiający dokona rozliczenia nakładów inwestycyjnych poniesionych w zespole pałacowym. Rozliczenie nakładów nastąpi za pośrednictwem Spółki z o.o. jako głównego wykonawcy prac remontowo-budowlanych Dzierżawcy. Rozliczenie następować będzie na podstawie faktur VAT i protokołów odbioru etapami, zgodnie z postępem prac i ukończeniem poszczególnych zamkniętych inwestycji stanowiących integralną jej całość."

Ten okres Wnioskodawca uważa za rozliczony. Pytanie dotyczy okresu po 1 lutym 2002 r. Od 1 lutego 2002 r. wydzierżawiający nie obciążył dzierżawcy fakturą VAT za dzierżawę jak również dzierżawca nie wystawił faktury jako rozliczenie poniesionych nakładów.

W aneksie nr 4 z 8 czerwca 2006 dodano pkt 4 do § 7 o następującej treści:

"Strony rozliczają wartość poniesionych przez Dzierżawcę nakładów inwestycyjnych na przedmiot umowy dzierżawy w ten sposób, że zaliczają ją na czynsz dzierżawny za okres od lutego 2002 do 31 grudnia 2021. Strony dopuszczają możliwość takiego rozliczenia również co do nakładów poniesionych w późniejszym terminie."

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak w umowie dzierżawy zapisów o terminie płatności i okresach rozliczeniowych pomiędzy stronami umowy, obowiązek podatkowy w podatku VAT jak i w podatku dochodowym powstaje w miesiącu dokonania zapłaty. Za równoznaczną z zapłatą Wnioskodawca uznaje kompensatę, czyli zaliczenie poniesionych przez dzierżawcę nakładów inwestycyjnych na przedmiot umowy. Za datę dokonania kompensaty uznano datę sporządzenia aneksu nr 4 tj. 8 czerwca 2006 r.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że wydzierżawiający winien wystawić w miesiącu czerwcu 2006 r. fakturę VAT na kwotę netto 2 271 480,- plus VAT należny w kwocie 499 725,60, jak również zarachować do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym kwotę 2 271480,- z tyt. usługi dzierżawy.

Użyty w umowie zwrot "że poniesione nakłady inwestycyjne zalicza się na czynsze dzierżawne" Wnioskodawca interpretuje jako kompensatę wzajemnych zobowiązań, a nie jako okres rozliczeniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Stosownie do art. 19 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej ogólnej zasady, ustawodawca określił w sposób odmienny - między innymi dla usług dzierżawy - szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Stosownie do art. 19 ust. 15 ww. ustawy w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że moment powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do czynności, które zostały wymienione w treści powyższego przepisu (w tym najem i dzierżawa) został uzależniony od terminu płatności wynikającego z umowy lub z faktury albo od otrzymania części lub całości zapłaty - w zależności od tego, które zdarzenie będzie miało miejsce wcześniej. Przy czym zauważyć należy, iż podatnicy świadczący usługi dzierżawy obowiązani są wystawić fakturę dokumentującą tę czynność.

Zatem w sytuacji gdy strony nie określiły w umowie terminu zapłaty za usługę dzierżawy obowiązek podatkowy powstaje z upływem terminu płatności określonego w fakturze VAT, chyba, że przed tym terminem podatnik otrzyma część lub całość zapłaty. Wskazać należy, iż zgodnie z § 11 ust. 1 i 2 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa powyżej, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego. Przy czym należy zauważyć, że to strony umowy określają formę zapłaty jak też jej termin. Co za tym idzie w sytuacji gdy strony uznają, iż zapłatę za usługę dzierżawy, stanowią koszty poczynione przez dzierżawcę nakładów inwestycyjnych oraz określą datę zarachowania tych kosztów na poczet czynszu należy stwierdzić, że data zarachowania będzie stanowiła datę zapłaty z tytułu dzierżawy. Natomiast obowiązek podatkowy z tyt. dzierżawy powstanie w dacie zarachowania ww. kosztów poniesionych przez dzierżawcę tylko wówczas gdyby zarachowania dokonano przed upływem terminu płatności czynszu określonego na fakturze.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto informuje się, że kwestie w zakresie podatku dochodowego oraz te poruszone w pytaniach 2, 4 i 5 są przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.