IBPP3/443-631/09/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 r. (data wpływu 20 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.) oraz pismem z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT dla importu usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.00 - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie w zakresie stawki podatku VAT dla importu usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.00.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 14 października 2009 r. znak IBPP3/443-631/09/AB oraz pismem z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością - zamierza korzystać z usług SWIFT. Usługodawcą będzie S z siedzibą w B, będący zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Usługi systemu SWIFT, oparte na międzynarodowej sieci transmisji danych polegają na umożliwieniu bankom komunikowania się między sobą tzn. na generowaniu znormalizowanych komunikatów kluczowych i niekluczowych wykorzystywanych w procesie rozliczeń międzybankowych. Komunikaty takie obejmują m.in.: zlecenia płatności/przelewu, udzielenie kredytu, założenie lokaty, udzielenie gwarancji lub poręczenia, ustanowienie akredytywy, informacji dotyczących czeków i przelewów bezgotówkowych. Usługi systemu SWIFT, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.00 "usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane", zostały opracowane w celu umożliwienia komunikacji międzybankowej i w zasadzie nie mogą być wykorzystywane do celów innych niż założone przez twórców. Miejscem świadczenia usług jest Polska. Wnioskodawca dodaje, że usługodawca S z siedzibą w B nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy import przedmiotowych usług jest zwolniony od podatku VAT w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi SWIFT polegające na umożliwieniu bankom komunikowania się między sobą oraz generowania informacji dotyczących transakcji finansowych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00-00 "usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane". W związku z powyższym usługi te objęte są zwolnieniem przedmiotowym na podstawie art. 43 ust. 1 w związku z załącznikiem Nr 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zw. dalej uptu. Podstawę dla uznania usług SWIFT za usługi pomocnicze do usług finansowych stanowi ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.), zw. dalej prawem bankowym, która w art. 5 ust. 1 określa co prawda katalog czynności bankowych, ale w art. 5 ust. 2 wskazuje czynności, które jeżeli będą wykonywane przez banki uznawane są również za czynności bankowe, natomiast w art. 6 wymienia czynności pozabankowe, które mogą być jednak także wykonywane przez banki. Należą do nich m.in. udzielanie pożyczek ze środków własnych, świadczenie usług związanych z transferem środków pieniężnych, emitowanie instrumentów płatniczych i administrowanie nimi, udzielanie i potwierdzanie poręczeń, prowadzenie na rachunek własny lub rachunek innej osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej obrotu terminowymi operacjami finansowymi i instrumentami rynku pieniężnego (czekami, wekslami, certyfikatami depozytowymi), uczestniczenie w emisji papierów wartościowych lub świadczenie usług związanych z taką emisją nabywanie i zbywanie akcji i udziałów, świadczenie usług w zakresie zarządzania aktywami, wykonywanie czynności związanych z obrotem papierami wartościowymi. Ponadto prawo bankowe przewiduje możliwość funkcjonowania tzw. instytucji pośredniczącej, którą jest podmiot umożliwiający realizację tzw. przelewów transgranicznych (art. 63g), będący jedną z form instytucji bankowych rozliczeń pieniężnych (art. 63-68).

Zważywszy zatem, że przepisy krajowego prawa bankowego dopuszczają możliwość nie tylko tworzenia przez banki izb rozliczeniowych, ale i udziału konkretnych instytucji pośredniczących w wykonywaniu określonych czynności, należy przyjąć, iż czynności te będą wykonywane w ramach kompleksowej usługi pośrednictwa finansowego.

Bankowi znane jest stanowisko Izby Skarbowej w Warszawie, wyrażone w decyzji z dnia 19 grudnia 2007 r., zgodnie z którym usługi systemu SWIFT jako usługi elektroniczne podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22%. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 października 2008 r. sygn. akt. III SA/WA 319/08 uchylił tę decyzję, a Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 grudnia 2008 r. sygn. akt. I FSK 1582/08 skargę kasacyjną na wyrok WSA oddalił.

W uzasadnieniu wyroku NSA wskazał m.in. że: "dokonując kwalifikacji danej czynności kierować należy się przede wszystkim jej funkcją prawną.

(...) Funkcja prawna (czyli cel) przedmiotowej usługi (usługi systemu SWIFT) sprowadza się do weryfikacji płatności, czyli w rzeczy samej do umożliwienia bankom komunikowanie się między sobą, aby te mogły wykonywać czynności bankowe. Taka ich istota pozostaje zatem w ścisłym związku z czynnościami polegającymi na pośrednictwie finansowym i to bez względu na to jak one będą realizowane. (...) Nawet gdyby oceniana tu usługa wykonywana była (czy też mogła być wykonywana) wyłącznie w sposób wyczerpujący wyżej opisaną definicję usług elektronicznych, to okoliczność taka sama w sobie nie wykluczałaby możliwości zakwalifikowania tej usługi do czynności pośrednictwa finansowego. Taki bowiem jest jej cel (czyli istota) albo funkcja prawna, która - jak wyżej zaznaczono - powinna posiadać decydujący wpływ na kwalifikację przedmiotowej czynności i związane z tym konsekwencje prawne. (...) Odwołał się również do planowanych zmian w dyrektywie 2006/112/WE rady z 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06/346).

Na podstawie art. 397 dyrektywy rady 2006/112/WE projektowane jest rozporządzenie rady ustanawiające przepisy wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych, którym wprowadzone zostaną przepisy wykonawcze do art. 135 ust. 1 lit. A) - G) oraz ust. 1a oraz art. 135a, określające katalog: zwolnionych usług ubezpieczeniowych i finansowych, usług posiadających specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej. Usługi systemu SWIFT spełniają wszelkie warunki dla uznania ich za usługi pomocnicze do zwolnionych usług finansowych, bowiem: są niewątpliwie usługami wyraźnie rozpoznawalnymi w zestawieniu z innymi usługami, co oznacza, iż są usługami odrębnymi; nie sposób podważyć ich niezbędności dla świadczenia zwolnionych usług finansowych, np. przelewów bankowych: zostały opracowane wyłącznie w celu umożliwienia komunikacji międzybankowej.

Spełniają zatem kryteria wskazane w rozporządzeniu, tzn.: odrębności (usługa stanowi odrębną całość) oraz istotności, tzn. usługa posiada specyficzne oraz istotne cechy usługi zwolnionej z opodatkowania.

Zdaniem banku usługi sytemu SWIFT dla potrzeb ustalenia zakresu zwolnienia zostały zaliczone do usług, o których mowa w art. 17 w zw. z art. 5 oraz art. 18 w zw. z art. 6 rozporządzenia rady, a więc jako usługi pomocnicze posiadające specyficzne oraz istotne cechy zwolnionej usługi finansowej, również korzystają z tego zwolnienia.

Na podkreślenie zasługuje okoliczność, że rozporządzenie wprowadzające przepisy wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do usług ubezpieczeniowych i finansowych - chociaż nie posiadające jeszcze mocy prawnej - określając katalog usług finansowych zwolnionych od podatku VAT nie zmienia dotychczasowego zakresu zwolnienia, wykorzystuje natomiast orzecznictwo ETS usankcjonowania obecnego stanu prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Wskazać również należy na treść przepisu art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie, z którym przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2 i 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, powołany wyżej przepis zastosowanie ma do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Zatem w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 3 tego artykułu, podmiotem zobowiązanym do ich rozliczenia jest usługobiorca.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza korzystać z usługi SWIFT świadczonej przez podmiot zagraniczny, który ma siedzibę na terytorium Belgii. Tak więc nabycie przedmiotowych usług od podmiotu zagranicznego, nie posiadającego zarówno siedziby jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Spółka jako usługobiorca będzie zobowiązana do ich rozliczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art., 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do niniejszej ustawy. W poz. 3 omawianego załącznika, jako zwolnione od podatku od towarów i usług wymieniono usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane w PKWiU w sekcji J ex (65-67), z wyłączeniem:

Ponadto, ustawodawca w objaśnieniach do ww. załącznika wskazał, iż - ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

W poz. 3 tego załącznika w zamkniętym katalogu usług wyłączonych ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie znajdują się wymienione przez Wnioskodawcę usługi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika Nr 4 do tej ustawy, "usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane" sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 67.13.10-00.00 są przedmiotowo zwolnione z tego podatku.

Reasumując uznać należy, że usługi świadczone przez podmiot zagraniczny, na rzecz Wnioskodawcy stanowią dla Spółki import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Do rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług tej transakcji obowiązany będzie Wnioskodawca, jako nabywca przedmiotowych usług. Jednakże usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, iż obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności. Tutejszy organ nie jest właściwym do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do poprawności sporządzonej kwalifikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu, tj. do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi, ul. Suwalska 29.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.