IBPP3/443-626/11/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nieruchomość położona przy ul. Y w X., składająca się z zabudowanej działki nr 4/12 o pow. 142 m², w obrębie..., stanowi własność Gminy Miejskiej X. w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych.

Przedmiotowa nieruchomość została przekazana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat z równoczesną sprzedażą usytuowanego na niej budynku na rzecz osoby prawnej na podstawie aktu notarialnego Rep A Nr... z dnia 7 listopada 1996 r. Następnie na podstawie umowy sprzedaży gruntu Rep. A Nr... z dnia 18 czerwca 2002 r. ww. osoba prawna zbyła prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności posadowionego na niej budynku na rzecz osób fizycznych.

Obecnie ww. osoby fizyczne wystąpiły do Urzędu Miasta X. z wnioskiem o sprzedaż prawa własności przedmiotowej nieruchomości w trybie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 102 poz. 651 z późn. zm.).

Sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkowników wieczystych nastąpi w drodze umowy cywilno-prawnej w formie aktu notarialnego. Cena sprzedaży ww. nieruchomości ustalona zostanie w oparciu o operat szacunkowy oraz z uwzględnieniem bonifikaty przyznanej przez Gminę, w związku z wpisem przedmiotowej nieruchomości do rejestru zabytków.

W analogicznej sytuacji sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w prawomocnym wyroku z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt SA/Kr 605/10 orzekł, iż sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towaru. W uzasadnieniu Sąd między innymi podał, iż dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej, z tą bowiem chwilą podmiot ten otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jakby był jej właścicielem. Ponieważ do ustanowienia tego prawa doszło przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku VAT, czynność ta nie mogła podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem zdaniem Sądu sprzedaż nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego, który nabył to prawo ustanowione dnia 7 listopada 1996 r. w dniu 18 czerwca 2002 r. czyli przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług w drodze umowy cywilno - prawnej stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniem podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkowników wieczystych w drodze umowy cywilno - prawnej nie powinno być opodatkowane podatkiem VAT.

Nie jest ono bowiem traktowane przez art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jako dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, gdyż jak ustalono w przedmiotowej sprawie prawo użytkowania wieczystego nieruchomości ustanowione zostało w dniu 7 listopada 1996 r. na rzecz osoby prawnej, a następnie przeniesione na rzecz osób fizycznych w dniu 18 sierpnia 2002 r., czyli przed wejściem w życie przepisów dot. podatku VAT. W przedmiotowym przypadku z datą 7 listopada 1996 r. osoba prawna otrzymała już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością i jej władztwo jak gdyby była jej właścicielem. Ponieważ do ustanowienia tego prawa doszło w 1996 r., a więc przed wprowadzeniem przepisów dotyczących podatku VAT czynność ta nie mogła podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, którego prawo zostało ustanowione przed 31 maja 2004 r. nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru i nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 tejże ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że nieruchomość położona przy ul. Y w X., składająca się z zabudowanej działki nr 4/12 o pow.142 m², w obrębie..., stanowi własność Gminy Miejskiej X. w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych.

Przedmiotowa nieruchomość została przekazana w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat z równoczesną sprzedażą usytuowanego na niej budynku na rzecz osoby prawnej na podstawie aktu notarialnego Rep A Nr... z dnia 7 listopada 1996 r. Następnie na podstawie umowy sprzedaży gruntu Rep. A Nr... z dnia 18 czerwca 2002 r. ww. osoba prawna zbyła prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności posadowionego na niej budynku na rzecz osób fizycznych.

Obecnie ww. osoby fizyczne wystąpiły do Urzędu Miasta X. z wnioskiem o sprzedaż prawa własności przedmiotowej nieruchomości w trybie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 102 poz. 651 z późn. zm.).

Sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkowników wieczystych nastąpi w drodze umowy cywilno-prawnej w formie aktu notarialnego. Cena sprzedaży ww. nieruchomości ustalona zostanie w oparciu o operat szacunkowy oraz z uwzględnieniem bonifikaty przyznanej przez Gminę, w związku z wpisem przedmiotowej nieruchomości do rejestru zabytków.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Obecni użytkownicy wieczyści przedmiotowej nieruchomości nabyli prawo do dysponowania gruntem jak właściciel 18 czerwca 2002 r., a więc przed dniem 1 maja 2004 r.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc 7 listopada 1996 r., następnie nabytego przez osoby fizyczne w dniu 18 czerwca 2002 r. Przy czym do dnia 1 maja 2004 r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo rzeczy", które obecni użytkownicy wieczyści już uzyskali w roku 2002 i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkowników wieczystych nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.