IBPP3/443-604/10/DG - Zasady zastosowania stawki 0% podatku VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów.

Pismem z dnia 21 października 2010 r. znak IBPP3/443-604/10/DG, na podstawie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, wezwano Wnioskodawcą do uzupełnienia wniosku. Pismem z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka dokonuje obecnie, jak również będzie dokonywać w przyszłości, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT). Wnioskodawca dokonuje WDT za pośrednictwem podmiotu trzeciego - przewoźnika. W przypadku posiadania pełnej dokumentacji potwierdzającej dokonanie WDT, Spółka stosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Spółka zawsze jest w posiadaniu kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku. Trzeci rodzaj dowodów umożliwiających opodatkowanie WDT stawką 0%, czyli dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, Spółka posiada zazwyczaj w formie podpisanego oryginału listu przewozowego CMR. Jednakże, w działalności Wnioskodawcy zdarzają się również sytuacje, gdy z różnych względów nie jest możliwe otrzymanie oryginału dokumentu CMR. Takiej sytuacji faktycznej dotyczy niniejszy wniosek.

Wychodząc naprzeciw potrzebom Spółki wynikającym z przepisów ustawy o VAT, przewoźnik umożliwia w takiej sytuacji wydruk dokumentu przewozowego, potwierdzającego dokonanie dostawy na terytorium kraju wspólnoty innego niż Polska, ze swojej strony internetowej. By uniknąć nieuprawnionego zastosowania stawki 0%, Spółka każdorazowo zwraca się do przewoźnika, za pośrednictwem poczty e-mail, z prośbą o potwierdzenie dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju prosząc o potwierdzenie wykonania transportu na piśmie. Potwierdzenie zostałoby przygotowane w formie osobnego oświadczenia pisemnego potwierdzonego podpisem przez uprawnionego pracownika przewoźnika. Takie potwierdzenie otrzymywane jest i będzie przez Spółkę pocztą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił, iż:

* Na wydruku internetowym ze strony przewoźnika można odczytać następujące dane:

* numer przesyłki (listu przewozowego),

* datę wysłania przesyłki i datę jej doręczenia,

* nazwisko osoby odbierającej przesyłkę,

* miejscowość doręczenia.

* Na podstawie wydruku ze strony internetowej przewoźnika nie jest możliwe ustalenie tożsamości towaru wykazanego na fakturze i w specyfikacji. Jedynie, co można zidentyfikować i porównać to waga przesyłki na fakturze i w liście przewozowym. Na wydruku ze strony internetowej przewoźnika i liście przewozowym jest taki sam numer przesyłki.

* Na podstawie wydruku ze strony internetowej przewoźnika nie jest możliwe ustalenie nabywcy towaru.

* Na podstawie wydruku ze strony internetowej przewoźnika można ustalić nazwę miejscowości (miejsca dostarczenia) oraz osobę odbierającą przesyłkę.

* Na podstawie wydruku ze strony internetowej przewoźnika można ustalić datę odbioru towaru przez nabywcę.

* Wnioskodawca jest w posiadaniu dowodu wpłaty (potwierdzenie bankowe) od kontrahenta za dokonana wysyłkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jest/ był uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku od towarów i usług w momencie uzyskania wszystkich dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, określonych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, z tym, że, dokument przewozowy od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, otrzymany zostanie/został w formie pisemnego oświadczenia przewoźnika potwierdzającego, że wydruku ze strony internetowej przewoźnika prawidłowo potwierdza fakt realizacji usługi transportowej oraz dostarczenie towaru do miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokument wydrukowany ze strony internetowej przewoźnika, wskazujący, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, wraz z potwierdzeniem na piśmie z podpisem osoby reprezentującej przewoźnika co do:

* prawidłowości dokumentu wydrukowanego ze strony internetowej przewoźnika,

* faktu dokonania dostawy towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

- przy jednoczesnym posiadaniu przez Spółkę kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku - uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% właściwej dla WDT.

Zgodnie z art. 13 ustawy o VAT przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT dla WDT właściwą stawką podatku jest stawka 0%, z zastrzeżeniem regulacji art. 42. W art. 42 ustawodawca zawarł warunki, pod którymi możliwe jest stosowanie przez dostawcę stawki 0%.

WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i podał ten numer oraz swój numer, pod którym zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

* podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami są, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny-dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z powyższych regulacji jasno wynika, że zwolnienie z zachowaniem prawa do odliczenia podatku VAT (zastosowanie stawki 0%) powinno stanowić dla dostaw wewnątrzwspólnotowych regułę, od której wyjątkiem jest zastosowanie stawki właściwej dla dostawy krajowej w sytuacji, gdy podatnik nie wypełni obowiązków dokumentacyjnych wynikających z art. 42 ustawy VAT. Jednym z rodzajów dokumentów, wymaganych do zastosowania stawki 0% są, w świetle art. 42 ust. 3 ustawy VAT, dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Należy podkreślić, że ustawa VAT nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Dlatego też, w opinii Spółki za taki dokument należy uznać każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu towarów, wskazanych na kopii faktury i określonych w specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, poza terytorium kraju i dostarczenie danych towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W opinii Spółki, dokumentem takim jest również wydruk ze strony internetowej przewoźnika, dodatkowo potwierdzony pisemnym oświadczeniem przewoźnika, w którym potwierdza on, że dostawa, wykazana w wydruku została faktycznie zrealizowana. Powyższe podejście, wskazujące, iż ustawodawca nie ogranicza ani formy, ani treści dokumentów przewozowych, uzyskało również aprobatę w rozstrzygnięciach wojewódzkich sądów administracyjnych. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 17 marca 2010 r., sygn. I SA/Kr 1808/09 wskazał: "Stanowiąc w art. 42 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 u.p.t.u. o konieczności posiadania przez dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podatnika dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora), odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, ustawodawca krajowy przyjmuje założenie, że dokumenty te. których rodzaju i charakteru bliżej nie określa ani nie ogranicza ich co do formy lub treści, stanowić będą - w zestawieniu z kopią faktury i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku - wystarczającą podstawę do stwierdzenia, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego (...)". Jeśli wiec przewoźnik udostępni Wnioskodawcy, na swojej stronie internetowej, dokument potwierdzający dostarczenie towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju oraz potwierdzi, w osobnym oświadczeniu pisemnym, zrealizowanie tej dostawy i jednocześnie Spółka posiadać będzie pozostałe dwa dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, dokumenty te łącznie będą potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium kraju. W rezultacie, Wnioskodawca uprawniony będzie, dla tej dostawy wewnątrzwspólnotowej, do zastosowania stawki 0% podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a właściwie opodatkowania tej transakcji stawką preferencyjną, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

W art. 42 ust. 11 jak już wcześniej wskazano przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (por. wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2009 r. sygn. akt I FSK 1301/08).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie w posiadaniu następujących dokumentów:

Wnioskodawca skazuje ponadto, iż:

* na podstawie wydruku ze strony internetowej można jedynie zidentyfikować i porównać wagę przesyłki na fakturze i liście przewozowym. Nie jest natomiast możliwe ustalenie tożsamości towaru wykazanego na fakturze i w specyfikacji. Jednakże na wydruku ze strony internetowej przewoźnika i liście przewozowym jest taki sam numer przesyłki,

* na podstawie wydruku ze strony internetowej przewoźnika nie jest możliwe ustalenie nabywcy towaru,

* na podstawie wydruku ze strony internetowej przewoźnika można ustalić nazwę miejscowości (miejsca dostarczenia),osobę odbierającą przesyłkę oraz datę odbioru towaru przez nabywcę.

W świetle powyższego, mimo, iż ustawodawca krajowy nie określa ani nie ogranicza dokumentu przewozowego co do formy lub treści, posiadany przez Wnioskodawcę wydruk dokumentu przewozowego uzyskany ze strony internetowej przewoźnika w formie przedstawionej we wniosku nie jest dokumentem przewozowym jednoznacznie potwierdzającym dostarczenie towaru do odbiorcy w innym kraju członkowskim.

Jednocześnie, mając na uwadze nieokreśloność i dowolność dokumentów otrzymanych od przewoźnika (w przedmiotowym przypadków uzyskanych ze strony internetowej przewoźnika), jeżeli dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, posiadane przez Wnioskodawcę i łącznie rozpatrywane nie dostarczają jednoznacznie informacji co do tego, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego, ustawodawca dopuszcza możliwość uzupełniającego posłużenia się również innymi dowodami (dokumentami), o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy, które nie stanowią katalogu zamkniętego.

Przenosząc zatem powyższe do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w ocenie tut. organu, posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty w postaci kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, wydruku dokumentu przewozowego ze strony internetowej przewoźnika potwierdzającego dokonanie dostawy na terytorium innego kraju członkowskiego wraz z dokumentami uzupełniającymi w postaci dowodu wpłaty od kontrahenta za dokonaną wysyłkę oraz pisemnego potwierdzenie przewoźnika o dostarczeniu towaru do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego, wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2. ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.