IBPP3/443-588/08/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko S, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zwany dalej "podatnikiem", dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) do kontrahentów mających siedzibę na terenie Unii Europejskiej i posiadających ważny i właściwy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrz-wspólnotowej nadany przez państwo członkowskie. Podatnik realizuje dostawy m.in. na warunkach FCA (Incoterms 2000). Za załadunek towaru odpowiedzialny jest Podatnik. Transport towaru zapewnia nabywca towaru, a Podatnik otrzymuje od nabywcy upoważnienie do wydania towaru konkretnemu kierowcy.

Podatnik posiada kopie faktury, kopie dokumentu przewozowego (CMR) z pieczątkami i podpisami Podatnika i spedytora. Dokumenty te zawierają imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary. Podatnik nie ma możliwości uzyskania dokumentu transportowego z potwierdzeniem przyjęcia towaru przez nabywcę. W związku z brakiem kompletnej dokumentacji, w celu potwierdzenia odbioru towarów na terenie Unii Europejskiej, Podatnik zwraca się do nabywców o pisemne potwierdzenie odbioru towarów z określonych faktur.

Kontrahenci podpisane potwierdzenie odbioru towarów z określonych faktur, w formie pisemnej, przesyłają Podatnikowi faxem, emailem (scan) lub też drogą pocztową. Jednak potwierdzenie przesyłane droga pocztową w większości przypadków docierają do Podatnika po terminie określonym w art. 42 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. po 25-tym dniu miesiąca następującego po miesiącu dostawy; w takim przypadku Podatnik, ze względu na brak otrzymania w terminie potwierdzenia otrzymania towaru od kontrahenta, dla dokonywanego WDT stosuje stawkę VAT w wysokości 22%, a następnie po otrzymaniu potwierdzenia odbioru, Podatnik dokonuje korekty deklaracji VAT i składa wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Zatem jedynie przesyłanie potwierdzenia odbioru towaru przez nabywców droga faksową lub elektronicznie pozwala na otrzymanie tego potwierdzenia przez Podatnika przed terminem określonym w art. 42 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. przed 25-tym dniem miesiąca następującego po miesiącu dostawy.

Podatnik stosuje wydłużone terminy płatności np. 70 dni, toteż w większości przypadków nie jest możliwe posługiwanie się dokumentami dodatkowymi typu wyciągi bankowe.

Ponadto Podatnik pozostaje w ciągłym kontakcie z kontrahentami, którzy są odbiorcami towaru. Wymieniana jest również korespondencja handlowa między spółką a kontrahentami (zamówienia, szczegóły dotyczące transportu towarów etc.) w formie email, fax lub w trakcie rozmowy telefonicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik w świetle art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, posiadający kopię faktury, kopię dokumentu przewozowego (CMR) z pieczątkami i podpisami Podatnika i spedytora, zawierający imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny, niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary; pisemne potwierdzenie nabywcy o odbiorze towaru z określonych faktur, przesłane faxem lub drogą elektroniczną (scan przesłany e-mailem), będzie uprawniony do stosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na warunkach FCA Incoterms 2000.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 2-8 tej ustawy.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że podatnik udowodni, że towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy w innym państwie członkowskim. Ponadto, zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz kopii faktury i dokumentu zawierającego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W przedmiotowej sprawie konieczne jest zatem określenie, czy w dobie rozwiniętej technologii i wymogów szybkości obrotu gospodarczego, Podatnik jako podmiot gospodarczy prowadzący działalność handlową na szeroką skalę uprawniony będzie do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w przypadku, gdy potwierdzenia przyjęcia towarów będących przedmiotem WDT przesłane zostanie faxem lub w formie elektronicznej.

Podatnik stoi na stanowisku, że dokumenty:

* kopia faktury,

* kopia dokumentu przewozowego (CMR) z pieczątkami i podpisami Podatnika i spedytora, zawierający imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny, niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary;

* pisemne potwierdzenie nabywcy o odbiorze towaru z określonych faktur, przesłane faxem lub drogą elektroniczną (e-mailem),

jednoznacznie potwierdzają że towar będący przedmiotem WDT został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy w innym państwie członkowskim i w związku z tym uprawniają do stosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na warunkach FCA Incoterms 2000.

Jedną z podstawowych zasad dotyczącą konstrukcji systemu podatku od wartości dodanej jest zasada neutralności podatku i nierozerwalnie z nią związaną reguła opodatkowania konsumpcji. Zgodnie z tymi zasadami podatek od towarów i usług powinien być neutralny co oznacza, że obciążać ma ostatniego odbiorcę towaru i świadczonych usług - konsumenta. Wyrazem tej zasady w transakcjach towarowych pomiędzy kontrahentami z różnych państw członkowskich jest obowiązywanie systemu tzw. transakcji wewnątrzwspólnotowych. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Osiągnięciu tego skutku służy potraktowanie tej jednej czynności jako dwóch zdarzeń: jednego w państwie dostawcy, a drugiego - w państwie nabywcy. Dostawa, która ma miejsce na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, zaś w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy wedle stawki podatku tam właściwej. Transakcja w ten sposób opodatkowana pozwala uniknąć zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. W przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych efekt ten został osiągnięty właśnie przez wprowadzenie w art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zasady, zgodnie z którą wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest zwolniona z opodatkowania (przy zachowaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z taką dostawą), zaś wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest opodatkowane według stawek właściwych dla dostawy danego towaru w kraju, w którym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce. Powyższa charakterystyka transakcji wewnątrzwspólnotowych stanowi jednocześnie podstawową regułę interpretacyjną jaką należy się kierować przy opodatkowaniu tych transakcji, co podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 maja 2008 r. (sygn. I SA/Ke 114/08).

Zgodnie z przepisami VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 1977.145.1, zwana dalej "VI Dyrektywą"), państwa członkowskie mają obowiązek zastosować zwolnienie do tego typu dostaw towarów, przy czym uprawnione są one jednocześnie do określenia warunków stosowania tego zwolnienia. Zgodnie z art. 28c część A VI dyrektywy celem wprowadzenia tych warunków jest - z jednej strony - zapewnienie prawidłowego i jednoznacznego stosowania tych zwolnień, z drugiej zaś - zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania lub nadużycia prawa. Powyższa regulacja została zastąpiona art. 138 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r., zwana dalej "Dyrektywą 2006/112"), zgodnie z którego treścią państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r., prawo Podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski oraz dokumentów potwierdzających, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały dostarczone do nabywcy w innym kraju członkowskim. Równocześnie, zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., Podatnik powinien posiadać powyżej wskazane dokumenty najpóźniej w dniu składania deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Należy równocześnie wskazać na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-146/05 Albert Collee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn. ETS stwierdził, że prawo do zastosowania stawki w wysokości 0% przysługuje podatnikom również, jeśli obiektywnie wewnątrzwspólnotowa dostawa miała miejsce, a jedynie dowód potwierdzający wywóz nie został przedstawiony we właściwym terminie. O ile państwa UE mają prawo określać warunki zastosowania stawki 0% (zwolnienia) przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, to muszą być one zgodne z celem VI Dyrektywy, jakim jest unikanie nadużyć podatkowych związanych z nieuzasadnionym stosowaniem stawki 0%. Jeśli podatnik jest w stanie obiektywnie udowodnić brak takiego nadużycia (tzn. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów rzeczywiście miała miejsce), brak spełnienia wymogów formalnych (otrzymania odpowiednich dokumentów we właściwym terminie) nie może podatnika pozbawić prawa do zastosowania stawki 0%, jaki przyznaje w takim wypadku VI Dyrektywa. Zatem, jeżeli fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Podatnik będzie uprawniony do zastosowania stawki w wysokości 0% dla dokonywanej WDT. Podatnik dysponuje listami przewozowymi, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego kraju członkowskiego. ETS w wyroku z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 Teleos i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise zaznaczył, iż art. 28a ust. 3 akapit pierwszy i 28c część A lit. a) akapit pierwszy VI Dyrektywy, ze względu na określenie "wysyłane" użyte w obu tych przepisach należy interpretować w ten sposób, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. W świetle powyższego Podatnik, posiadając kopię faktury i kopię listu przewozowego z pieczątkami i podpisami spółki i zawierające dane, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1), 3) i 5) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., spełnia zobowiązanie do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju. Tym samym posiadanie dokumentów potwierdzających wywóz towaru do innego kraju członkowskiego przez Podatnika spełnia podstawowy warunek dla uznanie dostawy za wewnatrzwspólnotową dostawę towarów i do zastosowania stawki 0% z tego tytułu.

Dodatkowym dowodem dokonania WDT będzie potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę przesłane do Podatnika w formie elektronicznej lub faxem oraz korespondencja handlowa otrzymywana od kontrahentów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2007 r. (Sygn. III SA/Wa 1210/07) zaznaczył, iż: "Stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca, zaś wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0% (...). W zależności od okoliczności faktycznych dostawca towaru ma niejako do dyspozycji dwa sposoby udowodnienia, że dokonał dostawy towarów opodatkowanej stawką 0%. Tam, gdzie to możliwe, dostawca powinien dążyć do zebrania dowodów potwierdzających przyjęcie towarów przez nabywcę w innym państwie członkowskim, czyli posiadać dokumenty obowiązkowe. Jeśli dostawca posiada wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. lub posiada niektóre z nich, ale jednoznacznie potwierdzają one fakt dostarczenia towaru na terytorium innego państwa członkowskiego, wówczas z mocy prawa dostawcy przysługuje prawo do zastosowania stawki 0%."

Zdaniem Sądu, jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Nie ma również podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanemu faksem.

Należy zaznaczyć, iż ustawodawca w powołanym art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie określił w sposób jednoznaczny formy dokumentu potwierdzającego dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jedynym warunkiem jest, by potwierdzał on przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Ordynacja podatkowa przyjmuje zasadę równej mocy środków dowodowych - bez względu na ich charakter. Taką samą moc dowodową ma oryginał dokumentu jak i jego kserokopia, dokument przesłany faxem czy drogą elektroniczną (email). Jeżeli podatnik przedstawia kserokopie rachunku, to albo jest ona zgodna z oryginałem, albo została spreparowana; ciężar wykazania jednak niezgodności z oryginałem spoczywa na organie podatkowym (por. S. Babiarz, B. Dauter, R. Hauser, i In.: Ordynacja podatkowa. Komentarz, wyd. 3, str. 574).

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w postanowieniu z dnia 6 kwietnia 2007 r. (sygn. D2/443-9/07/AR) stwierdził, że podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (sygn. III SA/Wa 155/08) podkreślił, że "ze względu na fakt, iż art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie stanowi o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem".

Wymiana dokumentów w formie elektronicznej czy przesyłanie ich faksem jest uznaną praktyki obrotu gospodarczego. Wymogi rynku oraz konieczność szybkiego i skutecznego dokonywania transakcji handlowych sprawiają, iż przesyłanie dokumentów w formie przesyłek pocztowych stanowi przestarzałą formę komunikacji między kontrahentami. Tym samym nie znajduje uzasadnienia odmowa uznania przesłanego faxem lub e-mailem potwierdzenia przyjęcia towaru czy innych dokumentów jako niewystarczające dla potwierdzenia dokonania WDT. Forma dokumentów (sposób ich przesłania) nie wpływa bowiem na wiarygodność zawartych w niej informacji. W obrocie gospodarczym dokumenty przesłane przez klienta faxem lub droga elektroniczną z domeny klienta są uważane za wiarygodne i przychodzące z danej spółki. W sytuacji, gdy Podatnik posiadać będzie kopię faktury, kopie dokumentu przewozowego (CMR) z pieczątkami i podpisami Podatnika i spedytora oraz potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę, z których jednoznacznie wynikać będzie, iż towar dotarł na miejsce i został wydany nabywcy, możliwe będzie zastosowanie stawki VAT 0% dla WDT, o którym mowa w art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (por. postanowienie Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. ZP/443-237/06).

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż otrzymanie dokumentów potwierdzających wywóz towarów lub przyjęcie ich przez nabywcę po terminie składania deklaracji podatkowej za dany okres upoważnia Podatnika do dokonania korekty dotyczącej okresu, w którym wykazano dostawę wewnątrzwspólnotową przy zastosowaniu stawki właściwej dla sprzedaży krajowej. Opóźnienia przy otrzymywaniu dokumentów potwierdzających przyjęcie towaru przez nabywcę u Podatnika, jako podmiotu gospodarczego prowadzącego szeroko zakrojoną działalność handlową i u którego wewnątrzwspólnotową dostawa towarów występuje na szeroką skalę, powoduje konieczność ciągłego dokonywania korekt deklaracji. Oprócz ciężaru administracyjnego, korekty takie mają negatywny wpływ na terminy otrzymywania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego - termin dokonania zwrotu przez urząd skarbowy (jeśli do czasu złożenia korekty nie został dokonany) liczy się od terminu złożenia korekty, a nie deklaracji pierwotnej. Równocześnie Podatnik w ten sposób niejako kredytuje Skarb Państwa, gdyż pozbawiony jest swobodnego dysponowania własnymi środkami pieniężnymi.

Reasumując mając na względzie przepisy prawa wspólnotowego i wskazane orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, konieczność interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT, a także fakt, iż ustawodawca w art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie określił formy dokumentów oraz ze względu na praktykę gospodarczą Podatnik będzie uprawniony do zastosowania stawki w wysokości 0% dla dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na warunkach FCA Incoterms 2000 i przy zastosowaniu długich terminów płatności. Dokumenty: kopia faktury, kopia dokumentu przewozowego (CMR) z pieczątkami i podpisami Podatnika i spedytora, zawierający imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny, niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary; pisemne potwierdzenie nabywcy o odbiorze towaru z określonych faktur, przestane faxem lub drogą elektroniczną (e-mailem), jednoznacznie potwierdzają że towar będący przedmiotem WDT został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy w innym państwie członkowskim i w związku z tym uprawniają do stosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na warunkach FCA Incoterms 2000.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W myśl art. 42 ust. 4 ww. ustawy - w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny, dowody jakimi należy się posłużyć dla udokumentowania dostarczenia towarów, tzn. udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z jednego kraju członkowskiego i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów do nabywców z Unii Europejskiej. Wnioskodawca w swojej dokumentacji posiada dokumenty, wymienione w przywołanych wyżej przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z tym należy uznać, że posiadane przez Spółkę dokumenty będą upoważniały do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.