IBPP3/443-57/09/PK - Stawka podatku VAT właściwa dla usług nabywanych w ramach usługi turystyki poza terytorium Wspólnoty od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu 14 stycznia 2009 r.) uzupełnionego pismem (data wpływu 2 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla usług nabywanych w ramach usługi turystyki poza terytorium Wspólnoty od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla usług nabywanych w ramach usługi turystyki poza terytorium Wspólnoty od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik świadczy usługi w zakresie turystyki, dla których podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego. Miejscem realizacji świadczonych przez podatnika usług turystycznych jest Australia i Nowa Zelandia.

W związku ze świadczonymi usługami turystycznymi podatnik nabywa od podmiotów australijskich i nowozelandzkich między innymi usługi transportowe, zakwaterowania, wyżywienia, ubezpieczenia, przewodnika, opieki na uczestnikami imprezy, a także bilety wstępu i komunikacyjne oraz inne usługi i towary niezbędne do zorganizowania imprezy. Podatnik prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie usług od podatników australijskich, nowozelandzkich oraz innych mających siedzibę i prowadzących działalność poza obszarem Wspólnoty Europejskiej (Japonia, Hong Kong, Singapur) dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada odpowiednie dokumenty w postaci faktur, z których wynikają te kwoty.

Podatnik świadczy powyższe usługi działając na rzecz klienta we własnym imieniu i na własny rachunek, a także dla bezpośredniej korzyści korzystającego z imprezy turysty.

Spełniając wyżej wymienione warunki, podatnik realizuje imprezę turystyczną docelowo w kraju poza Unią Europejską tj. W Australii i Nowej Zelandii. Klient udając się do Australii lub Nowej Zelandii przesiada się na jednym z lotnisk, nie korzystając z żadnych usług na terenie kraju z Unii Europejskiej.

Pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. znak IPP2/443-41/09-2/BM Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wezwał Wnioskodawcę do przedstawienia umocowania prawnego dla osoby podpisanej na ww. wniosku do reprezentowania Podatnika.

Przedmiotowe pełnomocnictwo wpłynęło do tutejszego organu w dniu 2 lutego 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT zastosować w przypadku świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym wniosku...

W opinii Wnioskodawcy do sprzedaży usług opisanych w stanie faktycznym wniosku, ma zastosowanie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług według stawki 0% zgodnie z art. 119 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535).

Zasady opodatkowania usług turystycznych określone w art. 119 ustawy o VAT sprowadzają się do tego, że podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Ustawa nie definiuje pojęcia "usługa turystyczna" ani nie nadaje żadnych specjalnych cech podatnikowi, który takie usługi w ramach schematu opodatkowania marży wykonuje. Oznacza to, że każdy rodzaj usługi turystycznej, w tym również jej część, niezależnie od tego, czy podatnikiem świadczącym taką usług jest podmiot mający określone uprawnienia do świadczenia tego typu usług, podlega opodatkowaniu według omawianego schematu, z wyjątkiem przypadku określonego w art. 119 ust. 5 (świadczenie usługi turystycznej przy wykorzystaniu usług własnych).

Przez marżę, będącą podstawą opodatkowania z tytułu świadczenia usług turystycznych, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Z kolei przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie i ubezpieczenie.

Schemat opodatkowania marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługi turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ww. ustawy podatnikowi obowiązanemu stosować schemat opodatkowania marży nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy podatnik przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi". W takim przypadku odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio art. 29 powyższej ustawy.

Usługi turystyczne opodatkowane są, stawką podstawową, czyli stawką 22%. Jeżeli jednak usługi nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty świadczone są poza terytorium Wspólnoty (ich miejsce opodatkowania znajduje się na terytorium państwa trzeciego tj. w przedmiotowym stanie faktycznym w Australii lub Nowej Zelandii), wówczas usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką VAT 0%. W przypadku, gdy tylko część tych usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty świadczona jest poza terytorium Wspólnoty, stawką 0% należy opodatkować tylko tę część usługi turystycznej, która przypada na te usługi. Innymi słowy, marża, proporcjonalnie do wartości usługi świadczonych poza terytorium Wspólnoty, będzie korzystała z preferencyjnej stawki podatkowej, w pozostałej zaś części marżę należy opodatkować stawką podstawową.

Podatnik może zastosować we wskazanych przypadkach stawkę podatku w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty. Ustawodawca nie określa przy tym o jakie dokumenty tu chodzi, a zatem można przyjąć, że jakiekolwiek potwierdzenie mające charakter dokumentu stanowi podstawę do stosowania stawki preferencyjnej (np. umowa z zagranicznym hotelem, faktury otrzymane przez podatnika potwierdzające zakup usług, potwierdzenie zapłaty za usługi itp.).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego tutejszy organ stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 119 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Stosownie do art. 119 ust. 2 ustawy przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W myśl art. 119 ust. 3 przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Z brzmienia art. 119 ust. 3a wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W myśl art. 119 ust. 4 ww. ustawy podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Stosownie do art. 119 ust. 7 usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0 %, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi w zakresie turystyki, dla których podstawą opodatkowania jest kwota marzy pomniejszona o kwotę podatku należnego. Miejscem realizacji świadczonych przez podatnika usług turystycznych jest Australia i Nowa Zelandia. W związku z ww. usługami turystycznymi Podatnik nabywa od podmiotów australijskich i nowozelandzkich między innymi usługi transportowe, zakwaterowania, wyżywienia, ubezpieczenia, przewodnika, opieki na uczestnikami imprezy, a także bilety wstępu i komunikacyjne oraz inne usługi i towary niezbędne do zorganizowania imprezy. Podatnik prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie usług od podatników australijskich, nowozelandzkich oraz innych mających siedzibę i prowadzących działalność poza obszarem Wspólnoty Europejskiej dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada odpowiednie dokumenty z których wynikają te kwoty. Spółka świadczy powyższe usługi działając na rzecz klienta we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT, jaka powinna być stosowana w przypadku świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy prawne należy stwierdzić, iż usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług to świadczenie złożone na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny jest zakup usługi turystycznej. Konsekwencje podatkowe powinny być więc przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

Co do zasady usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podstawową VAT, tj. 22%. Jeżeli jednak usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty to, stosownie do art. 119 ust. 7 ustawy, usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania przez Podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie usługi poza terytorium Wspólnoty (art. 119 ust. 9 ustawy o VAT) za które, zgodnie z argumentacją Strony, uznać można jakiekolwiek potwierdzenie mające charakter dokumentu (umowa z zagranicznym hotelem, faktury otrzymane przez podatnika potwierdzające zakup usług, potwierdzenie zapłaty za usługi itp.).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.