IBPP3/443-562/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma ze Szwajcarii zamawia u Wnioskodawcy usługę montażu zestawów akumulatorowych. Zamówioną usługę Wnioskodawca wykonuje montując zestawy z dostarczonych przez firmę ze Szwajcarii materiałów (baterie, obudowy itp). Materiał ten nie jest przez Wnioskodawcę kupowany a jedynie wykorzystywany do realizacji zamówienia. Przez cały czas realizacji zlecenia jak i po jego zakończeniu, materiał pozostaje własnością firmy szwajcarskiej. Wykonany przez Wnioskodawcę z powierzonego materiału wyrób gotowy (zestaw akumulatorowy) wysyłany jest do odbiorcy wskazanego przez firmę ze Szwajcarii wraz z dokumentami wystawionymi przez tę firmę, jako płatnika podatku VAT na terenie Polski. Firma ze Szwajcarii ma w Polsce nadany numer NIP i obsługiwany jest w zakresie rozliczeń VAT przez przedstawiciela podatkowego.

Materiał do produkcji firma ze Szwajcarii kupuje między innymi od firmy F. ze Szwajcarii. Przed dostarczeniem materiału do Wnioskodawcy, towar został dopuszczony do obrotu na terenie Unii po przekroczeniu granicy w Niemczech. Tam też zapłacone zostało cło przywozowe przez nadawcę towaru - firmę F. (warunki dostawy D. G.). Agencja Celna (firma D. Szwajcaria), zgłaszająca towar do odprawy celnej, przesłała do Wnioskodawcy dokument potwierdzający dopuszczenie towaru do swobodnego obrotu na terenie Unii oraz informację o tym, że uregulowanie spraw związanych z lokalnym podatkiem VAT (deklarowanie dostawy jako WNT) jest obowiązkiem otrzymującego towar czyli Wnioskodawcy.

Faktura (tylko dla potrzeb celnych) wystawiona przez nadawcę F. ze Szwajcarii jak i zgłoszenie celne, jako odbiorcę/zgłaszającego wskazują M. i zawierają numer identyfikacji podatkowej NIP Wnioskodawcy, dane firmy S. ze Szwajcarii, jako zamawiającego i kupującego towar, czyli dane właściciela towaru, na dokumentach dostarczonych wraz z towarem nie są wyszczególnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy towar którego odbiorcą jest Wnioskodawca, ale nie jest właścicielem, dostarczony do Polski z kraju trzeciego, odprawiony na granicy szwajcarsko - niemieckiej, winien być wykazany w jego deklaracji podatkowej VAT jako WNT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest właścicielem towaru, więc nie może rozliczyć WNT w swojej deklaracji podatkowej. Firma ze Szwajcarii poprzez swojego przedstawiciela podatkowego w Polsce powinna rozliczyć WNT w swojej deklaracji VAT. Dokumenty związane z transakcją winny być odpowiednio skorygowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

* po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jak wskazano wyżej czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wymaga, co do zasady, istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot (podatnik albo osoba prawna niebędąca podatnikiem) nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Ww. przepis pozwala jednakże na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie (i towarzyszącą mu wewnątrzwspólnotową dostawę) także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Powyższą "transakcję" można nazwać wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów.

Należy zauważyć, że zarówno przy "klasycznym" wewnatrzwspólnotowym nabyciu towarów jak i przy wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów konieczne jest aby podmiot który sprowadza towary na terytorium kraju dysponował tymi towarami jak właściciel. Natomiast jak wynika ze stanu faktycznego przedmiotowe towary są własnością kontrahenta na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługę. W konsekwencji nie zachodzą tutaj okoliczności pozwalające uznać przywóz przedmiotowych towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów u Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. organ chciałby zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższej regulacji wynika, że z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. Zatem interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie.

Nie oznacza to jednak, iż każdy i w jakiejkolwiek sprawie może o taką interpretację wystąpić. Przepis powyższy wprowadza bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację. Mianowicie wniosek o wydanie interpretacji może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie. Przepis ten wymaga zatem istnienia pomiędzy sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, a wnioskodawcą związku wyrażającego się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy.

Oznacza to, że wnioskodawca ma uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Wynika z tego, że odnośnie do każdego podatku zainteresowany może żądać od organu wykładni co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów normujących ten podatek w jego indywidualnej sprawie, który indywidualizuje zakres jego sprawy. W szczególności zatem żądanie uzyskania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego odnosi się do stanów faktycznych przedstawionych przez wnioskodawcę, co do których wykładnia znajdujących w nich zastosowania przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe rozliczenie wnioskodawcy w ramach tego podatku. W efekcie wnioskodawca ma uzyskać rzetelną informację jak - w dotyczącym go stanie faktycznym - organ podatkowy interpretuje przepisy podatkowe znajdujące w nim zastosowanie, co może mieć wpływ na prawidłowość dokonania przez niego rozliczenia tegoż podatku.

Tym samym niniejsza interpretacja nie odnosi się sposobu rozliczenia przedmiotowej transakcji przez kontrahenta Wnioskodawcy.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż tut. organ nie dokonuje oceny prawnej załączonych dokumentów jak również nie jest uprawniony do stwierdzenia czy przedmiotowe dokumenty wystawiane przez kontrahentów winne być skorygowane.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.