IBPP3/443-538/09/AB - Czy transakcja przeniesienia samego prawa użytkowania wieczystego gruntu w celu realizacji roszczenia z art. 231 Kodeksu cywilnego powinna być traktowana jako przeniesienie prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu Skarbu Państwa i w związku z tym podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje zakup prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa posiadanego w chwili obecnej przez spółkę akcyjną. Spółka ta jest następcą prawnym byłej państwowej osoby prawnej i prawo użytkowania wieczystego tego gruntu nabyła w trybie uwłaszczenia w myśl art. 2 ust. 1 nieobowiązującej już ustawy z 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464) z dniem 5 grudnia 1990 r.

W czasie ww. uwłaszczenia na niniejszym gruncie znajdował się budynek przepompowni wody pochodzący z lat 70. XX wieku, podpięty do przedsiębiorstwa zajmującego się dostarczaniem wody W związku z powyższym, zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego budynek ten nie stanowił części składowej gruntu, ale wchodził w skład zakładu wodociągowego i nie stał się własnością obecnego użytkownika wieczystego gruntu, na którym stoi (co stanowi wyjątek od ogólnej zasady superficies solo cedit).

W myśl wspomnianej ustawy z 1990 r. powyższe zmiany własnościowe wymagały deklaratoryjnej decyzji wojewody, który w wydanej przez siebie decyzji stwierdził, iż ww. spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego tego gruntu; równocześnie wojewoda nie stwierdził nabycia przez nią prawa własności budynku-przepompowni. Budynek ten stał się w latach 90., w wyniku przekształceń zakładu wodociągowego, własnością miasta, które poczyniło na nim znaczne nakłady. Na chwilę obecną zarówno ewidencja gruntów, jak i księga wieczysta ujawniają, iż rzeczona działka jest niezabudowana oraz iż wyżej wymieniona spółka jest jej użytkownikiem wieczystym; natomiast budynek przepompowni wraz z całością wyposażenia znajduje się na stanie majątku gminy.

Wnioskodawca zamierza w celu uporządkowania stosunków własnościowych nabyć prawo użytkowania wieczystego ww. gruntu, realizując roszczenie z art. 231 Kodeksu cywilnego. Wnioskodawca nadmienia, iż przesłanka dysproporcji wartości prawa użytkowania wieczystego i wartości samego budynku, wymagana tym przepisem Kodeksu cywilnego, została spełniona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy taka transakcja przeniesienia samego prawa użytkowania wieczystego gruntu w celu realizacji roszczenia z art. 231 Kodeksu cywilnego powinna być traktowana jako przeniesienie prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu Skarbu Państwa i w związku z tym podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż znajdujący się na gruncie budynek przepompowni jest wraz z jego wyposażeniem niezbędnym elementem urządzenia służącego do przepompowywania wody w obrębie zakładu wodociągowego nie jest częścią składową tego gruntu (por. wyroki: I Sa 1451/99, I SA/Wa 2312/05). Może więc być przedmiotem własności podmiotu odrębnego od właściciela czy użytkownika wieczystego gruntu.

Sytuacja taka zachodzi w rzeczonym stanie faktycznym oraz znajduje swoje odzwierciedlenie zarówno w księdze wieczystej, jak i ewidencji gruntów, decyzji uwłaszczeniowej wojewody oraz w ewidencji środków trwałych gminy.

Dlatego też przeniesieniu ulegnie jedynie prawo użytkowania wieczystego i taki stan prawny należy ocenić z punktu widzenia przepisów podatkowych.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in, odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6-7 dostawą towarów jest również zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Przeniesienie prawa użytkowania wieczystego w rzeczonej sytuacji, tj. na podstawie art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego nie będzie zwolnione z opodatkowania, gdyż w szczególności:

W związku z powyższym rzeczona transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec braku możliwości zakwalifikowania rzeczonej transakcji do transakcji objętych niższą stawką podatku - podlegać będzie ona opodatkowaniu według stawki podstawowej 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlany czy też pod zabudowę.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy będzie tylko prawo użytkowania wieczystego działki będącej terenem budowlanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Przedmiotem dostawy nie będzie budynek przepompowni, bowiem już w latach 90., w wyniku przekształceń zakładu wodociągowego stał się on własnością Wnioskodawcy.

Tak więc w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia prawa wieczystego użytkowania działki będącej terenem budowlanym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według 22 % stawki, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.