IBPP3/443-533/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu 15 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń pomiędzy producentem a dystrybutorami - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczeń pomiędzy producentem a dystrybutorami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność produkcyjną w zakresie wytwarzania części elektrycznych i elektronicznych. Struktura, w ramach której działa Spółka składa się z wielu powiązanych podmiotów, z których każdy wykonuje zadania o innym charakterze.

Spółka prowadzi wyłącznie działalność produkcyjną, natomiast produkowane przez nią wyroby gotowe są w całości zbywane podmiotom dystrybucyjnym, które zajmują się sprzedażą do niepowiązanych odbiorców końcowych.

Przyjęty system rozliczeń pomiędzy spółkami dystrybucyjnymi, a spółkami produkcyjnymi, do których zalicza się Spółka, przewiduje, że lokalne spółki dystrybucyjne powinny osiągać na prowadzonej działalności dystrybucyjnej marżę operacyjną ustaloną zgodnie z warunkami rynkowymi na określonym stałym poziomie. Nadwyżki ponad ustaloną marżę operacyjną są przekazywane do spółek produkcyjnych, jako podmiotów pełniących kluczowe funkcje z punktu widzenia całości transakcji sprzedaży. Jednocześnie w przypadku nieosiągnięcia docelowej rentowności przez Spółki dystrybucyjne, Spółki produkcyjne rekompensują powstałą różnicę pomiędzy docelową a osiągniętą marżą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rozliczenia dokonywane przez Spółkę (podmiot produkcyjny) z powiązanymi dystrybutorami, na podstawie przyjętego w grupie sposobu kalkulacji zysków (polegającego na przekazywaniu nadwyżek ponad stały określony poziom marży operacyjnej osiąganych przez spółki dystrybucyjne do spółek produkcyjnych, a w przypadku nieosiągnięcia docelowej marży przez spółki dystrybucyjne - na dokonaniu dopłat do zysków spółek dystrybucyjnych przez spółki produkcyjne), należy uznać za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przekazania środków pieniężnych w wyniku przekroczenia przez spółki dystrybucyjne ustalonego poziomu marży operacyjnej nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta ma na celu zagwarantowanie podmiotom powiązanym udziału w zyskach na warunkach rynkowych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają min. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W opinii Spółki czynności, w wyniku których Spółka otrzymuje środki pieniężne nie stanowią w szczególności świadczenia usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Nie można uznać, że otrzymane kwoty stanowią wynagrodzenie za usługi świadczone przez Spółkę, ponieważ nie wykazują one związku z wykonaniem jakiejkolwiek usługi przez Spółkę. Podstawą do otrzymania środków pieniężnych przez Spółkę jest wyłącznie poziom marży operacyjnej osiągnięty przez podmioty powiązane w danym okresie rozliczeniowym.

Spółka zwraca także uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 lipca 2008 r. (sygn: IBPP3/443-357/08/BWo), w której stwierdzono, iż "następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca)jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie), winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Stanowisko to znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził, że: "świadczenie usług realizowane jest za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 (1) Szóstej Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy" (wyrok C-16/93 z 3 marca 1994 r. pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden). Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, "pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek" (wyrok z 29 września 2008 r. sygn. III SA/GI 336/08).

Konsekwentnie, w opisywanej we wniosku sytuacji nie można mówić o świadczeniu usług, gdyż brak świadczenia wzajemnego stanowiącego niezbędny element świadczenia usług.

Zdaniem Spółki środki pieniężne otrzymywane przez Spółkę nie stanowią także wynagrodzenia za dostawę towarów, ponieważ zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W opisywanej sytuacji, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpiło wcześniej i nie wykazuje związku z wysokością kwoty otrzymanej przez Spółkę, a nawet z zaistnieniem samego prawa do otrzymania środków pieniężnych. Otrzymanie środków pieniężnych nie jest związane z dokonaniem konkretnych dostaw, nie ma zatem podstaw do skorygowania sprzedaży Spółki.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że w zbliżonym stanie faktycznym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał w interpretacji indywidualnej z 31 marca 2005 r. (sygn. 1472/RPP1/443-184/2005/JJ), że dofinansowanie polskiej spółki przez zagraniczny podmiot powiązany w celu zagwarantowania osiągnięcia przez nią odpowiedniego poziomu zysków nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że otrzymywanie przez nią środków pieniężnych w wyniku przekroczenia ustalonego poziomu marży operacyjnej przez podmioty powiązane w celu zapewnienia wszystkim podmiotom powiązanym udziału w zyskach na warunkach rynkowych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Jak podkreśla Wnioskodawca we wniosku środki otrzymywane przez producenta od dystrybutorów jak i przez dystrybutorów od producenta nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów ani też nie są zapłatą za jakąkolwiek usługę. W konsekwencji nie zachodzą przesłanki aby uznać, iż przedmiotowe rozliczenia pomiędzy producentem a dystrybutorami uznać za przedmiot podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.