IBPP3/443-530/13/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2013 r. (data wpływu 30 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu 25 czerwca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług organizacji zajęć kulturalnych i artystycznych w formie obozów i kolonii - jest nieprawidłowe

W dniu 30 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług organizacji zajęć kulturalnych i artystycznych w formie obozów i kolonii. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu 25 czerwca 2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-530/13/AZ z dnia 28 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie (Wnioskodawca) zostało zawiązane w celu propagowania i upowszechniania dobrej sztuki wokalnej zgodnie z fizjologią głosu oraz wzmacniania więzi pomiędzy środowiskami twórczymi i edukacyjnymi powiązanymi z pracą głosem. Wnioskodawca prowadzi szeroko rozumiana działalność kulturalną, polegającą na stwarzaniu możliwości rozwoju wokalnego dla osób pracujących zawodowo głosem, a także młodzieży pragnącej kształcić się w kierunku poszerzania wiedzy i umiejętności z zakresu pedagogiki wokalnej między innymi na obozach i koloniach dla dzieci i młodzieży zatrudniając wykwalifikowanych wykładowców wynagradzanych w formie honorariów. Dla realizacji poszczególnych czynności lub zadań wymagających szczególnych kwalifikacji, Wnioskodawca korzysta z pracy osób na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło wynagradzając ich w formie honorariów. Świadcząc usługi o charakterze kulturalnym Wnioskodawca jest również instytucją o charakterze kulturalnym - na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.). Wypracowane środki Wnioskodawca w całości przekazuje na działalność statutową.

W uzupełnieniu opisu stanu faktycznego dodatkowo wskazano, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7. Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2009 r. Nr 19, poz. 100). Wnioskodawca jest organizacja pozarządową wymienioną w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 marca 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536) realizującym cele publiczne w art. 4 pkt 1 ust. 15 i 16 ustawy z dnia 24 marca 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

Wnioskodawca nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Działalność Wnioskodawcy jest finansowana z własnych środków czyli składek członkowskich. Działalność Wnioskodawcy nie jest finansowana przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego. Podstawowym celem Wnioskodawcy jest propagowanie i upowszechnianie dobrej techniki wokalnej zgodnej z fizjologią głosu oraz wzmacnianie więzi i współpracy pomiędzy środowiskami twórczymi i edukacyjnymi powiązanymi z pracą głosem.

Przedmiotem wniosku jest organizacja obozów i kolonii przez Wnioskodawcę, których tematem przewodnim jest kształcenie głosu. Uczestnicy podczas pobytu poznają tajniki sztuki wokalnej na różnych poziomach zaawansowania. Część uczy się śpiewu od podstaw, część doskonali technikę śpiewu w zależności od zgłoszonych potrzeb. Obozy i kolonie organizowane są każdorazowo w atrakcyjnych krajobrazowo i klimatycznie miejscowościach np. w Krosienku nad Dunajcem. Uczestnicy zakwaterowani są w wynajętych pensjonatach z całodziennym wyżywieniem. Godzinach przed popołudniowych i po południu odbywają się zajęcia z emisji głosu, dykcji i śpiewu pod okiem zatrudnionych w tym celu profesjonalnych nauczycieli. Wnioskodawca posługuje się pojęciem warsztaty wokalne w celu podkreślenia przewagi celów edukacyjno-poznawczych nad częścią rekreacyjno-wypoczynkową takiego pobytu.

W skład świadczonej usługi wchodzi pobyt i wyżywienie, opieka przeszkolonego wychowawcy kolonijnego, natomiast dojazd do miejsca pobytu i powrót jest finansowany ze środków własnych uczestnika. Głównym celem organizowanych obozów i kolonii jest nauka śpiewu ale wyjazdy szczególnie wakacyjne spełniają również cel rekreacyjny, wypoczynkowy i turystyczny.

Uczestnicy doskonalą swoje umiejętności artystyczne pod okiem wykwalifikowanej kadry ok. 3 godziny przez południem i 3 godziny po południu. Chętni spotykają się dodatkowo po kolacji na godzinę śpiewu w zależności od zgłoszonych chęci. Program wyjazdu obejmuje dodatkowe atrakcje np. zwiedzanie miejsc turystycznych np. spływ Dunajcem, korzystanie z urządzeń rekreacyjnych (basen). Wszystkie usługi w ramach usług organizacji kolonii i obozów (bilety wstępu do obiektów rekreacyjnych, transport osobowy w czasie pobytu na obozie, usługi gastronomiczne) są nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników. Wnioskodawca działa na rzecz uczestników kolonii i obozów we własnym imieniu i na własny rachunek. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi spełniają definicje usług opieki nad dziećmi i młodzieżą, jeśli występuję dostawa towarów to jest ściśle związana z usługami. Świadczone przez Wnioskodawce usługi organizacji obozów i kolonii nie są wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz przepisach o systemie oświaty. Kolonie i obozy są odpłatne dla uczestników. Odpłatność stanowi zwrot kosztów, a Wnioskodawca nie osiąga zysków z tej działalności, jeśli wystąpią nadwyżki przeznaczone są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi organizacji zajęć kulturalnych i artystycznych (warsztaty wokalne) przez Wnioskodawcę świadczone w formie obozów i kolonii o tematyce kulturalnej i twórczej podlegają zwolnieniu z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT z 11 marca 2004 r. w aktualnie obowiązującym brzmieniu.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 28 maja 2013 r.): usługa polegająca na organizowaniu obozów i kolonii, których tematem przewodnim jest kształcenie głosu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) cytowany powyżej art. 15 ust. 2 otrzymuje z dniem 1 kwietnia 2013 r. następujące brzmienie: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Natomiast na podstawie art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od towarów i usług (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT.

Zatem warunkiem zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), jak i przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów.

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33, zwalnia się od podatku usługi kulturalne (...). Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem, zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 406).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna, w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna, określona w art. 1 ust. 1, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Jak już nadmieniono powyżej, polski ustawodawca zwalnia od podatku m.in. usługi kulturalne oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, świadczone przez grupę podmiotów, określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a i b) ustawy. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2009 r. Nr 19, poz. 100). Wnioskodawca jest organizacją pozarządową wymienioną w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 marca 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536) realizującym cele publiczne w art. 4 pkt 1 ust. 15 i 16 ustawy z dnia 24 marca 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Wnioskodawca nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Działalność Wnioskodawcy jest finansowana z własnych środków czyli składek członkowskich. Działalność Wnioskodawcy nie jest finansowana przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego. Podstawowym celem Wnioskodawcy jest propagowanie i upowszechnianie dobrej techniki wokalnej zgodnej z fizjologią głosu oraz wzmacnianie więzi i współpracy pomiędzy środowiskami twórczymi i edukacyjnymi powiązanymi pracą głosem.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem ustanowionym w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym. Jest dobrowolnym stowarzyszeniem działającym na własny rachunek, ponoszącym ryzyko związane z prowadzoną działalnością. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nie jest organem władzy publicznej ani nie został powołany przez organ władzy publicznej do realizacji zadań publicznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Zgodnie z art. 2 ust. 2 cyt. ustawy o stowarzyszeniach, stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stosownie do art. 2 ust. 3 tej ustawy, stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

W myśl art. 34 ww. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków. Fakt, że cele określone przez Wnioskodawcę pokrywają się z zadaniami publicznymi nie oznacza, że jest podmiotem prawa publicznego. Wnioskodawca sam stwierdził, że nie jest podmiotem prawa publicznego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Należy również wskazać, iż sam fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie kultury nie przesądza jeszcze, że może zostać uznany za instytucję o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Uznanie danego podmiotu za instytucję o charakterze kulturalnym winno wynikać z odrębnych przepisów. Zatem to konkretny przepis odrębnych regulacji prawnych winien wskazywać podmiot (Stowarzyszenie) jako instytucję kultury, tj. nadawać temu podmiotowi status instytucji kultury. Brak przepisów w tym zakresie uniemożliwia Wnioskodawcy korzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Okoliczność, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w oparciu o ustawę o działalności pożytku publicznego i wolontariacie czy ustawę o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie oznacza, że na podstawie tych przepisów został uznany za instytucję o charakterze kulturalnym.

Tut. Organ wskazuje, iż ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie reguluje zasady prowadzenia działalności przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych nie określając podmiotów uznanych za instytucje o charakterze kulturalnym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. W myśl art. 4 ust. 1 tej ustawy, sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje zadania m.in. w zakresie: wypoczynku dzieci i młodzieży; (art. 4 ust. 1 pkt 15 tej ustawy), kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego (art. 4 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy).

Z kolei stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Wskazany przepis art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej określa formy organizacyjne tej działalności, nie nadaje zaś podmiotom przymiotu instytucji o charakterze kulturalnym.

Zatem należy wskazać, iż przepisy ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie nadają podmiotom przymiotu instytucji o charakterze kulturalnym.

Wobec powyższego tut. Organ stwierdza, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym ani podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, tym samym nie spełnia przesłanki podmiotowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, uprawniającej do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług.

Ponadto odnosząc się do opisu sprawy wskazać należy, iż zgodnie z powyższą charakterystyką terminu "kultura", organizacja warsztatów artystycznych mających na celu doskonalenie umiejętności artystycznych dzieci i młodzieży wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem co do zasady usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia "usługi kulturalne".

Tak więc organizacja warsztatów wokalnych, których tematem przewodnim jest kształcenie głosu stanowi niewątpliwie usługę kulturalną. Niemniej jednak w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca będzie świadczył usługę wyjazdową wiążącą się z organizacją pobytu uczestników poza miejscem stałego zamieszkania, a nie usługę warsztatów wokalnych. Co prawda - jak wskazał Wnioskodawca - głównym celem organizowanych obozów i kolonii jest nauka śpiewu jednakże niniejsze będzie miało miejsce w ramach usługi organizacji wyjazdu wypoczynkowego połączonego z rekreacją i rozrywką. Jak sam wskazał Wnioskodawca szczególnie wyjazdy wakacyjne spełniają również cel rekreacyjny, wypoczynkowy i turystyczny. Zatem celem organizowanych wyjazdów jest nie tylko realizacja działań edukacyjno-poznawczych, ale również rekreacyjno-wypoczynkowych. Program wyjazdu obejmuje dodatkowe atrakcje np. zwiedzanie miejsc turystycznych np. spływ Dunajcem, korzystanie z urządzeń rekreacyjnych (basen).

Przedstawiony w złożonym wniosku opis sprawy, w ocenie tutejszego Organu pozwala stwierdzić, iż mamy w tym przypadku do czynienia z usługą kompleksową, zawierającą elementy charakterystyczne dla usług turystycznych.

Wskazać należy, iż zgodnie z definicją Współczesnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją prof. Bogusława Dunaja, wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007, turystyka to odbywanie podróży, wędrówek w celach wypoczynkowych, poznawczych itp., a także działalność gospodarcza, polegająca na przygotowaniu i udostępnianiu turystom bazy noclegowej, lokali gastronomicznych i oferowaniu rozmaitych atrakcji, stanowiąca źródło czyichś dochodów. Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak "Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979 r., s. 159).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn "Marketing w turystyce", Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

W tym miejscu wskazać należy, iż organizacja pobytu uczestników nie jest świadczeniem pobocznym dla usługi głównej jaką są zajęcia wokalne. Jak wskazano powyżej w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca będzie świadczył usługę turystyczną dla uczestników, a nie usługę warsztatów wokalnych.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przy czym ust. 5 cytowanego artykułu stanowi, iż w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie wymieniono usług turystycznych jako usług dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług, zatem "usługi własne" - jako część składowa usługi turystyki - podlegają opodatkowaniu według 23% stawki podatku od towarów i usług niezależnie od ich rodzaju.

Należy podkreślić, iż fakt, że ustawodawca przewidział w drodze wyjątku dla jednej usługi możliwość odrębnego ustalania podstawy opodatkowania co do usług własnych oraz usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty - co wyraźnie wynika z brzmienia ww. art. 119 ustawy - nie pozwala przyjąć tezy, że zamiarem ustawodawcy było rozbicie jednej usługi na odrębne usługi celem zastosowania różnych stawek podatku od towarów i usług.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to świadczenie złożone na które składa się szereg usług, zarówno obcych jak i własnych, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Konsekwencje podatkowe powinny być przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

Wobec tego należy uznać, iż zarówno usługi własne, świadczone przez Wnioskodawcę, jak i zakupione dla potrzeb realizacji opisanego świadczenia usługi obce dla bezpośredniej korzyści turysty, stanowią w konsekwencji świadczenie złożone, które należy uznać za świadczenie usług turystyki.

Uwzględniając przedstawiony we wniosku opis sprawy uznać należy, iż charakter świadczonych usług i sposób ich realizacji wskazuje na konieczność opodatkowania przedmiotowych usług organizacji wyjazdowych warsztatów wokalnych według procedury przewidzianej w art. 119 ustawy.

Reasumując, usługi organizacji warsztatów wokalnych w formie obozów i kolonii nie będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Wnioskodawca przedmiotowe usługi winien traktować jako usługi turystyki i opodatkować według procedury przewidzianej w art. 119 ustawy stosując do całości usługi stawkę 23%.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.