IBPP3/443-5/09/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu 19 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zamiany prawa wieczystego użytkowania gruntów na nieruchomości gruntowe - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 19 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zamiany prawa wieczystego użytkowania gruntów na nieruchomości gruntowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Decyzja Prezydenta Miasta z dnia 5 czerwca 2002 r. dotyczyła tylko podziału działek Nr 52/1 i 52/2, w wyniku, którego powstały działki o numerach 52/14, 52/15, 52/16 i 52/17 przeznaczone pod drogę publiczno gminną. Właścicielem działek o nr 52/14 i 52/17 była Spółdzielnia Mieszkaniowa. Spółdzielnia miała otrzymać odszkodowanie za ww. działki, wysokość którego miała być ustalona w odrębnym postępowaniu prowadzonym przez Wydział Skarbu Urzędu Miasta W okresie 6 lat od wydania decyzji nie została ustalona jego wysokość i do dnia dzisiejszego nie zostało ono przekazane do spółdzielni. Spółdzielnia Mieszkaniowa pismem z dnia 8 marca 2006 r. wystąpiła z propozycją rozwiązania prawa wieczystego użytkowania ww. działek lecz nie uzyskała odpowiedzi z Urzędu Miasta. Decyzja Prezydenta Miasta nie spowodowała zmian w księgach wieczystych, grunty te nadal figurują w księgach Spółdzielni. Spółdzielnia w dniu 12 sierpnia 2008 r. pismem skierowanym do Urzędu Miasta zaproponowała nabycie innej nieruchomości gruntowej zamiennie za działki o nr 52/14 i 52/17 zajęte przez Urząd Miasta pod drogę gminną. Transakcja zamiany działek między Urzędem Miasta a Spółdzielnią Mieszkaniową mogłaby być przeprowadzona na podstawie art. 603 Kodeksu cywilnego, gdzie przy zamianie mają zastosowanie odpowiednio przepisy o sprzedaży i stanowiłyby finansowe potwierdzenie podjętych wcześniej decyzji przez Prezydenta Miasta.

Pismem z dnia 19 lutego Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca jest użytkownikiem prawa wieczystego działek o numerach 52/14 i 52/17.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja zamiany działek dokonana między Spółdzielnią Mieszkaniową a Urzędem Miasta w 2008 r. jako wypełnienie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 czerwca 2002 r. podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonanie decyzji Urzędu Miasta można dokonać poprzez transakcję zamiany działek między stronami na podstawie art. 603 Kodeksu cywilnego, gdzie przy zamianie stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. W transakcji zamiany każda ze stron jest jednocześnie sprzedawcą i nabywcą, wystawiane są dwie faktury VAT, jeśli transakcja odbywa się między dwoma podatnikami VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tyt. sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W przypadku transakcji zamiany ww. działek gruntowych w wystawianych fakturach winna być zastosowana 22% stawka VAT.

W przypadku zamiany towarów dokonywanej pomiędzy podatnikami VAT obowiązek podatkowy powstaje u obu stron czynności a do ustalenia podstawy opodatkowania należy przyjąć pełną wartość gruntów będących przedmiotem zamiany a nie różnicę w ich wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy - art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również: (...)

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Prawo wieczystego użytkowania uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności. Prawo wieczystego użytkowania zostało wymienione odrębnie w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym jego zbycie należy traktować jak dostawę towarów.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wyjątek stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku VAT, na mocy którego zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanego przepisu wynika, że zwolnienie z opodatkowania uzależnione jest od rodzaju przeznaczenia zbywanego gruntu. Istotne w rozstrzygnięciu tego zagadnienia będzie zatem ustalenie w oparciu o plan zagospodarowania terenu przeznaczenie sprzedaży gruntu, czy grunty podlegające zbyciu przeznaczone są pod zabudowę czy też na cele rolnicze. W konkluzji należy stwierdzić, iż sprzedaż niezabudowanych gruntów na cele rolnicze korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na mocy cytowanego przepisu. Należy zatem uznać, że każda inna sprzedaż terenów niezabudowanych (ale tylko takich, które nie są terenami budowlanymi bądź nie są przeznaczone pod zabudowę) na cele inne niż rolnicze jak również sprzedaż gruntów zabudowanych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Jednakże powyższe przepisy nie znajdą zastosowania w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, bowiem przedmiotem prawa użytkowania wieczystego nie jest grunt przeznaczony na cele rolnicze lecz grunt przeznaczony pod drogę publiczną.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy, jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towaru lub usługi pomniejszona o kwotę podatku.

Z kolei zgodnie z definicją zawartą art. 2 pkt 27b lit. a) ustawy o VAT, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się, w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem zamiany będzie prawo użytkowania wieczystego działek o nr 52/14 i 52/17, które przeznaczone są pod drogę publiczno gminną.

Zatem zamiana prawa użytkowania wieczystego działek o nr 52/14 i 52/17 na nieruchomości gruntowe podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Ponadto niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości opodatkowania dostawy działek przez Urząd Miejski, bowiem nie było to przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.