IBPP3/443-497/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw usług na paragonach fiskalnych rezerwowej kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw usług na paragonach fiskalnych rezerwowej kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca (Spółka Akcyjna) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. sprzedaży usług w zakresie opieki zdrowotnej na rzecz osób fizycznych. Dokonywane transakcje potwierdzane są wydrukami z drukarki fiskalnej zapewniającej jednoznaczną identyfikację świadczenia. Jednocześnie, jako urządzenie rezerwowe w przypadkach losowych, np. w związku z brakiem zasilania, aby zapewnić ciągłość dokumentowania sprzedaży paragonami fiskalnymi Spółka wykorzystuje rezerwową kasę rejestrującą.

W tym przypadku Spółka stosuje system ogólnego (rodzajowego) określania na paragonie nabywanych usług grupując oferowane przez siebie usługi w następujących kategoriach:

* badanie diagnostyczne,

* badanie laboratoryjne,

* dokumentacja medyczna,

* konsultacja lekarska,

* szczepienie,

* usługa stomatologiczna,

* zabieg ambulatoryjny.

Wystawiane przez Spółkę paragony w ramach rezerwowej kasy rejestrującej zawierają nazwy usług na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku (podział według stawek podatku), a z drugiej - zapewniają klientowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Należy zaznaczyć, że na żądanie klienta, Spółka wystawia fakturę VAT, która dodatkowo konkretyzuje rodzaj nabytych usług np. badań diagnostycznych (np. RTG barku lewego) czy badań laboratoryjnych (np. morfologia, żelazo, bilirubina). Spółka dysponuje również odpowiednimi zestawieniami, raportami i rejestrami, które pozwalają na zidentyfikowanie sprzedawanych usług, ich datę, stawki właściwe.

Wnioskodawca zaznacza, że ilość oferowanych przez Spółkę usług w ramach poszczególnych grup rodzajowych jest tak zróżnicowana i obszerna, że w przypadku bardziej skomplikowanego zakresu badań paragony byłyby nieczytelne, bo obarczone zbyt dużą ilością danych. W konsekwencji Spółka nie byłaby w stanie zrealizować zasady wynikającej z § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas, zgodnie z którym paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość czy obecne brzmienie przepisów pozwala na kontynuację stosowania przez Spółkę dotychczasowego schematu dokumentowania transakcji z rezerwowej kasy rejestrującej paragonami fiskalnymi, tj. czy przyjęty przez Spółkę katalog świadczeń bez kazuistycznego wymieniania na paragonach indywidualnych nazw pozwala na - zdefiniowaną w tym przepisie - jednoznaczną identyfikację usługi. Np. ogólnie "badanie laboratoryjne" zamiast kilka pozycji np. "Morfologia, bilirubina, ALAT".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującym § 8 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. Nr 363) prawidłowym jest stosowanie przez Spółkę ogólnego (rodzajowego) systemu określania na paragonie fiskalnym wystawionym w ramach rezerwowej kasy rejestrującej wykonanych usług zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym tak w okresie przejściowym (do 30 września 2013 r.) jak i po jego upływie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy przepis § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas wskazujący, że paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację pozwala na utrzymanie stosowanego dotychczas przez Spółkę modelu nazewnictwa świadczonych usług, a więc utrzymanie rodzajowego katalogu usług bez kazuistycznego wyodrębniania każdorazowo na paragonie pojedynczych nazw konkretnych badań i usług tak w okresie przejściowym (do 30 września 2013 r.) jak i po jego upływie.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenie w sprawie kas paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Ustawodawca nie określił jednak co należy rozumieć przez pojęcie: "nazwę towaru lub usługi pozwalająca na jednoznaczną ich identyfikację". Nie została wypracowana również tym zakresie wiodąca linia interpretacyjna.

Zgodnie z informacją zawartą na stronie Ministerstwa Finansów www.mf.gov.pl: "podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację. To od podatnika zależy, w jaki sposób dobiera on nazwę towaru lub usługi, aby jednoznacznie je identyfikować. Podkreślić należy, że sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. (...) Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem oferowanym przez podatnika."

Jak wskazuje samo Ministerstwo Finansów to w gestii podatnika leży dobór nazewnictwa dla oferowanych usług i powinien być oceniany indywidualnie w kontekście całego dostępnego asortymentu usług. W analizowanym przypadku, praktyka przyjęta przez Spółkę jest powszechna w branży medycznej. Brak jest konieczności tak szczegółowego określania nazw na paragonach. Wskazanie "badanie laboratoryjne" w pełni obrazuje i odpowiada prawdzie w zakresie wykonanej usługi zatem nie ma konieczności kazuistycznego wskazywania, że w ramach "badań laboratoryjnych" wobec konkretnego klienta wykonano np. "badania laboratoryjne: morfologia, bilirubina, ALAT, ASPAT, potas, żelazo itd." przy bardziej rozbudowanych badaniach diagnostycznych czy laboratoryjnych ilość wskazanych nazw prowadziłaby do tego, że paragon staje się nieczytelny i nadmiernie obarczony ilością danych. W konsekwencji Spółka nie byłaby w stanie zrealizować zasady wynikającej z § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas, zgodnie z którym paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Wskazać należy, że na żądanie klienta Spółka wystawia fakturę VAT, w której już szczegółowo wskazuje jakie usługi zostały wykonane kazuistycznie wymieniając wykonane badania.

Nie jest również problemem dla urzędu zidentyfikowanie prawidłowości rozliczeń podatku VAT wynikającego w związku z wykonywanymi usługami. Spółka dysponuje bowiem szczegółowymi zestawieniami, z których wynikają sprzedane w danych dniu usługi wraz z właściwymi stawkami VAT, odpowiednie rejestry oraz raporty.

W myśl § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas zdanie drugie: paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Tym samym ustawodawca nie wprowadził obligu, a jedynie wskazał na uprawnienie podatnika do określenia - obok nazwy usługi - również szczegółowego opisu sprzedawanej usługi na paragonie. Dokonując wykładni językowej tego przepisu, opierając się na słownikowej definicji pojęcia "nazwa" należy wskazać, że gdyby ustawodawca chciał, by na paragonie zamieszczona była nazwa jednostkowa usługi, przepis rozporządzenia zawierałby dokładnie taką dyspozycję. Tymczasem w przepisie stanowiącym lex specialis do § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas ustawodawca wprowadził jedynie możliwość, nie nakazał jednak aby dokładny opis znalazł się na samym paragonie. Konkretna nazwa usługi może mieć zatem więcej niż jeden desygnat, np. w ramach nazwy "badanie laboratoryjne" można wykonać "morfologię, układ krzepnięcia czy ALAT", ale to podatnik ma uprawnienie do wprowadzenia tak szczegółowego opisu na paragonie bądź też poprzestanie na-odpowiadającej prawdzie - bardziej ogólnej nazwie "badanie laboratoryjne".

W opinii Spółki użycie na paragonie fiskalnym nazwy grupowej usługi zapewnia w specyficznej branży medycznej wystarczająco jednoznaczne zidentyfikowanie sprzedawanej usługi. W szczególności brak jest regulacji prawnych, które narzucałyby konieczność uwzględniania szczegółowych opisów w paragonach fiskalnych. Rozporządzenie wprowadza jedynie takie uprawnienie dla podatnika. Stosowany przez Spółkę sposób katalogowania oferowanych usług zapewnia czytelność paragonów jak również określenie dla danego rodzaju usługi właściwej stawki podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r., zwanego dalej rozporządzeniem, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas - dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku (...).

Jak stanowi art. 111 ust. 9 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.

W § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "nazwa towaru/usługi" oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru (usługi), tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi).

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów (usług) na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii są w jednakowej cenie, podatnik może co do zasady, zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Jeżeli jednak podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do określonego rodzaju towarów lub usług, przy czym te towary lub usługi mają różną cenę, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem oferowanym przez podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. sprzedaży usług w zakresie opieki zdrowotnej na rzecz osób fizycznych. Dokonywane transakcje potwierdzane są wydrukami z drukarki fiskalnej zapewniającej jednoznaczną identyfikację świadczenia. Jednocześnie, jako urządzenie rezerwowe w przypadkach losowych, np. w związku z brakiem zasilania, aby zapewnić ciągłość dokumentowania sprzedaży paragonami fiskalnymi Wnioskodawca wykorzystuje rezerwową kasę rejestrującą.

W tym przypadku Wnioskodawca stosuje system ogólnego (rodzajowego) określania na paragonie nabywanych usług grupując oferowane przez siebie usługi w następujących kategoriach:

* badanie diagnostyczne,

* badanie laboratoryjne,

* dokumentacja medyczna,

* konsultacja lekarska,

* szczepienie,

* usługa stomatologiczna,

* zabieg ambulatoryjny.

Wystawiane przez Wnioskodawcę paragony w ramach rezerwowej kasy rejestrującej zawierają nazwy usług na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku (podział według stawek podatku), a z drugiej - zapewniają klientowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Wnioskodawca zaznacza, że na żądanie klienta wystawia fakturę VAT, która dodatkowo konkretyzuje rodzaj nabytych usług np. badań diagnostycznych (np. RTG barku lewego) czy badań laboratoryjnych (np. morfologia, żelazo, bilirubina). Wnioskodawca dysponuje również odpowiednimi zestawieniami, raportami i rejestrami, które pozwalają na zidentyfikowanie sprzedawanych usług, ich datę, stawki właściwe.

W związku z powyższym powstała wątpliwość co do sposobu oznaczania sprzedawanych usług na paragonach fiskalnych kasy rezerwowej, tj. czy przyjęty przez Wnioskodawcę katalog świadczeń bez szczegółowego wymieniania na paragonach indywidualnych nazw pozwala na - zdefiniowaną w tym przepisie - jednoznaczną identyfikację usługi (np. ogólnie "badanie laboratoryjne" zamiast kilka pozycji np. "Morfologia, bilirubina, ALAT").

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), nieprawidłowe jest uwidocznienie na paragonie fiskalnym rezerwowej kasy rejestrującej nazwy usługi określającej grupę usług bez podziału na nazwy poszczególnych usług, gdyż uniemożliwia to jednoznaczną identyfikację sprzedanych usług.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

A zatem, rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest oznakowanie przez Wnioskodawcę usług na paragonie fiskalnym rezerwowej kasy rejestrującej, gdyż ujęte są nazwy usług w ramach grup usług, a nie według nazw jednostkowych. Prezentowany sposób grupowania nazw nie pozwala na jednoznaczną identyfikację przez nabywcę zakupionej usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.