IBPP3/443-484/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu 18 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0% - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką 0%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się m.in. produkcją oraz dystrybucją szkła płaskiego. W ramach prowadzonej działalności Spółka dostarcza towary do kontrahentów zarejestrowanych dla potrzeb podatku od wartości dodanej w krajach Wspólnoty Europejskiej (dalej: WE) innych niż Polska. Transakcje te stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT) w rozumieniu ustawy o VAT. W ich ramach następuje faktyczne przemieszczenie towarów do innego niż Polska kraju WE.

W toku działalności zdarzają się sytuacje, w których Spółka nie zdoła zebrać wszystkich dokumentów potwierdzających dokonanie WDT wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka zawsze posiada:

* kopię faktury,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oraz

* dodatkowo w określonych sytuacjach potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towaru przesłanego do Spółki w formie wiadomości e-mail albo faksu lub potwierdzenie zapłaty za towary będące przedmiotem dostawy.

Ponadto, w związku z dokonywanymi przez Spółkę WDT, w niektórych przypadkach zdarza się, że nie posiada dokumentów potwierdzających dostawę towarów do kontrahenta przed upływem terminu na złożenie deklaracji VAT-7 (tj. przykładowo posiada wyłącznie kopię faktury i specyfikację poszczególnych sztuk ładunku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku posiadania przez Spółkę kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku dotyczących WDT oraz potwierdzenia odbioru towarów przez ich nabywcę w formie e-mail albo faksu lub potwierdzenia zapłaty za towary będące przedmiotem dostawy, Spółka jest uprawniona do opodatkowania WDT stawką 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku posiadania:

* kopii faktury,

* specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, oraz

* dodatkowo w określonych sytuacjach potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru przesłanego do Spółki w formie wiadomości e-mail albo faksu lub potwierdzenie zapłaty za towary będące przedmiotem dostawy, jest on upoważniony do zastosowania 0% VAT.

W przypadku braku posiadania przez Spółkę wszystkich dokumentów, z których wynika, że towary dostarczono do nabywcy, Wnioskodawca aż do momentu ich zgromadzenia nie jest zobowiązany do rozpoznawania podatku należnego w związku z taką dostawą, musi jedynie wypełnić pewne obowiązki ewidencyjne.

Ponadto, zdaniem Spółki w przypadku transakcji mających miejsce przed 30 listopada 2008 r., w których Wnioskodawca nie posiadał wszystkich dokumentów potwierdzających dostarczenie towaru do nabywcy, do momentu otrzymania tych dokumentów nie ciążył na nim obowiązek rozpoznawania podatku należnego. Wnioskodawca był zobowiązany jedynie do wypełnienia określonych obowiązków ewidencyjnych.

Przepisy mające zastosowanie.

Obecny stan prawny

WDT podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem (I) dokonania dostawy przez podatnika na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) oraz (II) posiadania przez podatnika dowodów potwierdzających wywiezienie towarów poza terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Za dowody pozwalające na zastosowanie stawki 0%, na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uznaje się: (I) dokumenty przewozowe, z których jednoznacznie wynika, ze towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia, (II) kopię faktury oraz (III) specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Jednocześnie, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy wskazane powyżej dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż polska, dowodami pozwalającymi na zastosowanie stawki 0% mogą być również m.in. (I) korespondencja handlowa, (II) dokumenty dotyczące ubezpieczenia, (III) dokument potwierdzający zapłatę lub (IV) dowód potwierdzający przyjęcie towaru przez nabywcę.

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 (obowiązek posiadania dokumentów) nie został spełniony podatnik wykazuje WDT w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju. W zależności od tego, czy WDT miała miejsce w ostatnim miesiącu kwartału (albo podatnik rozlicza się kwartalnie) czy w pozostałych miesiącach kwartału, podatnik wykazuje taką dostawę w ewidencji odpowiednio za kolejny okres rozliczeniowy albo za ostatni okres miesięczny danego kwartału.

W przypadku otrzymania dokumentów potwierdzających dokonanie WDT po terminie do złożenia deklaracji podatkowej, w sytuacji dokonania WDT w ostatnim miesiącu kwartału (albo w przypadku podatnika rozliczającego się kwartalnie), podatnik na podstawie art. 42 ust. 12a ustawy o VAT jest upoważniony do wykazania WDT ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 42 ust. 13 ustawy o VAT, w przypadku dokonania WDT w jednym z pierwszych dwóch miesięcy kwartału, otrzymanie dokumentów potwierdzających dostarczenie towaru do nabywcy po terminie do złożenia deklaracji podatkowej upoważnia podatnika do wykazania WDT ze stawką 0% w deklaracji za ostatni w danym kwartale okres miesięczny i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do eksportu, w przypadku braku posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium wspólnoty, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT do takiej transakcji zastosowanie mają stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Ponadto, zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania powyższego dokumentu w późniejszym terminie podatnik jest upoważniony do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał dokument.

Stan prawny obowiązujący do 30 listopada 2008 r.

Zasadniczo, przytoczone przepisy obowiązywały w okresie do 30 listopada 2008 r. w takim samym brzmieniu jak obecnie. Poniżej spółka przytacza tylko te regulacje, których treść była inna od aktualnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 (obowiązek posiadania dokumentów), nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Na podstawie art. 42 ust. 13 ustawy o VAT otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów.

Zgodnie z ustawą o VAT, WDT, co do zasady, podlega opodatkowaniu 0%. Rozwiązanie powyższe jest zgodne ze zwolnieniem dla dostaw wewnątrzwspólnotowych przewidzianym przez dyrektywę rady 2006/112/we z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm. dalej: dyrektywa VAT).

Warunkiem zastosowania stawki 0% jest faktyczne dokonanie dostawy na rzecz nabywcy z innego niż Polska kraju Wspólnoty Europejskiej, posiadającego numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz posiadanie potwierdzenia, że towary zostały dostarczone do nabywcy. W tym celu, przepisy ustawy o VAT przewidują możliwość wykorzystania dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 oraz dokumentów pomocniczych wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Innymi słowy dla zastosowania stawki 0% konieczne jest, aby posiadane przez Spółkę dokumenty jednoznacznie potwierdzały dostarczenie towarów do nabywcy. Nie oznacza to jednak, ze Spółka ma obowiązek posiadać wszystkie dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Wystarczy bowiem, że np. dwa z tych dokumentów jednoznacznie potwierdzają fakt dostarczenia towarów do nabywcy.

Jednocześnie w przypadku braku wszystkich dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT albo w przypadku gdy nie potwierdzają one jednoznacznie wywozu towarów, spółka może wykazać, iż dostawa miała faktycznie miejsce opierając się dodatkowo na dokumentach pomocniczych. Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentem potwierdzającym dokonanie WDT jest m.in. potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru bądź potwierdzenie zapłaty za towary będące przedmiotem dostawy.

Jeżeli zatem ze zgromadzonych przez Wnioskodawcę dokumentów (niezależnie od tego, czy są to tylko dokumenty podstawowe, czy również pomocnicze) wynika jednoznacznie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, to Spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Kielcach z 8 maja 2008 r. (sygn. I SA/Ke 114/08), w którym sąd wskazał, że "jeśli dostawca posiada wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3-5 lub posiada niektóre z nich, ale jednoznacznie potwierdzają one fakt dostarczenia towaru na terytorium innego państwa członkowskiego, wówczas z mocy prawa dostawcy przysługuje prawo do zastosowania stawki 0%. Jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 VAT-u, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów".

Podobnie wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z 12 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1909/08) stwierdzając, że "dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych wewnątrzwspólnotową dostawą towarów za granicę, istotne znaczenie ma treść dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i 4, a nie ich liczba".

Analogiczne stanowisko WSA w Warszawie zaprezentował w wyrokach z 11 kwietnia 2008 r. (sygn. III SA/Wa 155/08) oraz z 27 września 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1210/07). Sąd wskazał w tych wyrokach, że "wystarczy, że dwa z nich (dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT - przyp. Spółki) potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (a niekiedy nawet jeden - np. faktura zawierająca specyfikację towarów i będąca jednocześnie dokumentem potwierdzającym przewóz towaru)".

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają ograniczeń co do formy dowodów potwierdzających dostarczenie towaru do nabywcy. W rezultacie możliwe jest korzystanie z dokumentów w formie papierowej lub elektronicznej. Taki pogląd znajduje oparcie we wspomnianym wyroku WSA w Warszawie z 12 lutego 2009 r., w którym sąd wskazał, że "z powołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę "papierową". Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów, zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej". Konsekwentnie, dowodem potwierdzającym dostarczenie towarów do nabywcy może być potwierdzenie odbioru towarów przez nabywcę otrzymane przez spółkę w formie papierowej jak również w formie e-mail oraz potwierdzenie zapłaty.

W rezultacie, spółka jest uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT w odniesieniu do WDT w przypadku posiadania:

* kopii faktury,

* specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, oraz

* potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru przesłanego spółce w formie wiadomości e-mail albo faksu lub potwierdzenia zapłaty za towary będące przedmiotem dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

Jeżeli towar nie jest wywożony przez podatnika lub przez nabywcę przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy lecz przez przewoźnika, zastosowanie będzie miał przepis art. 42 ust. 3 ustawy, który stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a w szczególności:

Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podobne stanowisko zajął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, który w wyroku z dnia 18 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Po 117/08 uznał, że dokumenty dodatkowe, o których tu mowa, nie mogą zastępować dokumentów "obowiązkowych", o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Stwierdzić należy, że dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty te, w tym wymienione w stanie faktycznym, mogą być również przesłane faksem lub mailem, jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ww. ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z terytorium Polski i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego też konieczne jest posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Tut. organ chciałby zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do art. 42 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy należy stwierdzić, że dokument ten powinien być dowodem (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ww. ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta wobec przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny). Biorąc pod uwagę powyższe tutejszy organ podatkowy stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), podpisany przez niego osobiście, z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument (oczywiście opatrzony podpisem wystawcy), potwierdzający powyższe. Natomiast w sytuacji gdy dokument otrzymany od spedytora nie potwierdza jednoznacznie dostarczenie towaru do adresata to jako dokumenty pomocnicze, potwierdzające dostawę towarów, mogą posłużyć np. potwierdzenie od odbiorcy otrzymanie towarów faksem bądź e-mailem.

W tym miejscu tut. organ chciałby podkreślić, iż zgadza się ze zdaniami przytoczonymi przez Wnioskodawcę z wyroków WSA (sygn. III SA/Wa 1909/08 i III SA/Wa 155/08) gdzie stwierdzono, iż zasadnicze znaczenie ma jakość, a nie ilość dokumentów oraz, iż jeden dokument może spełniać role dwóch lub też trzech dokumentów, np. faktura może zawierać specyfikację towarów jak również potwierdzać przewóz towaru.

Natomiast nie sposób zgodzić się z przywołanym wyrokiem WSA (sygn. I SA/Ke 114/08) w którym sąd wskazał, że "Jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 VAT-u, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów" gdyż jak stwierdzono powyżej dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 mają charakter uzupełniający względem dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3, a nie zastępczy co wynika wprost z przytoczonych przepisów. Zdaniem tut. organu Sąd dokonując takiej wykładni stworzył nową normę prawną, nie mającą podstaw w przepisach ustawy o podatku VAT, tym samym Sąd dokonał czynności należących do kompetencji ustawodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że jedynie łączne posiadanie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 mają jedynie charakter uzupełniający do ww. dokumentów, a nie zastępczy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Kwestia wykazania w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla której Wnioskodawca nie posiada wszystkich dokumentów potwierdzających tę transakcje, zarówno w stanie prawnym po 1 grudnia 2008 r., jak i przed tą datą, będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.