IBPP3/443-473/08/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P. Ś. przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 2 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2008 r. (data wpływu września 17 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową budynku mieszkalnego, w którym jeden lokal będzie przeznaczony na działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 12 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z budową budynku mieszkalnego, w którym jeden lokal będzie przeznaczony na działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT od dorywczo prowadzonej działalności gospodarczej, ale w zasadzie utrzymuje się z pracy w placówce szkolnej. Wnioskodawca rozpoczyna budowę domu - budynku mieszkalnego, w którym jeden lokal jest przeznaczony pod działalność gospodarczą. Lokal ten będzie zajmował około 30% całej powierzchni budynku, 70% to część mieszkalna. Zakup materiałów będzie dokumentowany fakturami VAT. Koszty budowy zostaną rozliczone proporcjonalnie do projektowanej powierzchni, a następnie zostaną skorygowane do faktycznie wybudowanej powierzchni po oddaniu budynku do użytkowania.

Wnioskodawca chciałby skorzystać w ramach aktualnie obowiązujących przepisów z dwóch możliwości:

* odliczenia podatku VAT od kosztów budowy części budynku przeznaczonej na działalność gospodarczą,

* w ramach powierzchni mieszkalnej chciałby złożyć wniosek o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Pismem z dnia 12 września 2008 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Wnioskodawca świadczy działalność gospodarczą polegającą na produkcji wyrobów dziewiarskich (rajstopy, skarpety, pończochy). Działalność ta jest opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 22%. Wnioskodawca nie wykonuje działalności zwolnionej z podatku VAT. W nowo wybudowanym budynku w części usługowej będzie świadczona działalność opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca od nakładów na wybudowanie lokalu pod działalność gospodarczą udokumentowaną fakturami VAT, a rozliczoną proporcjonalnie na część mieszkalną i zajętą na działalność gospodarczą może na zasadzie przepisów o podatku VAT dokonać rozliczenia tego podatku w deklaracji VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy aktualnie obowiązujące przepisy umożliwiają, aby rozliczyć podatek VAT w całości z faktur na materiały budowlane, które zostaną wykorzystane na budowę lokalu pod działalność gospodarczą - rozliczenie to będzie proporcjonalnie do uzyskanej powierzchni użytkowej 30% powierzchnia gospodarcza i 70% powierzchnia mieszkalna w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jednakże stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, ww. przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 tj. towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji wyrobów dziewiarskich (rajstopy, skarpety, pończochy) opodatkowaną podatkiem VAT w wysokości 22%. Wnioskodawca nie świadczy działalności zwolnionej z podatku VAT. W nowo wybudowanym budynku w części usługowej będzie świadczona działalność opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup materiałów czy usług w związku z budową ale tylko w części związanej z działalnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a poniesione wydatki winny stanowić koszt uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub winny być zaliczone do majątku trwałego podlegającego amortyzacji podatkowej. W tym miejscu należy podkreślić, że ciężar rzetelnego rozliczenia wydatków związanych z budową w części przeznaczonej na potrzeby działalności gospodarczej i w części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych osoby fizycznej prowadzącej działalność spoczywa na Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie zauważa się, iż w sytuacji gdyby przedmiotowy budynek budowali małżonkowie pozostający we wspólności małżeńskiej, którego część jest używana w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będącego współwłaścicielem tego budynku, wówczas małżonek ten korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego od części towarów i usług, które będą używane do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o ile odliczona kwota nie będzie przekraczała udziału tego małżonka we współwłasności tego budynku.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego zawarta zostanie w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.