IBPP3/443-446/10/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.), uzupełnionym dwoma pismami bez daty (data wpływu 23 sierpnia 2010 r.) oraz (data wpływu 9 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, jest:

* prawidłowe w części dotyczącej zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem kina,

* nieprawidłowe w części dotyczącej korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie budynku.

W dniu 21 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony dwoma pismami bez daty (data wpływu 23 sierpnia 2010 r.) oraz (data wpływu dnia 9 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem kina oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od marca 2001 r., jest to działalność związana z projekcją filmów. W działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Na potrzeby działalności gospodarczej w dniu 1 listopada 2001 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem zakupił #188; udziałów nieruchomości - budynku kina za 60 000 zł. Była to wówczas czynność zwolniona z VAT. Budynek był budowany w latach 1900-1910 r. Nieruchomość zabudowana budynkiem kina została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana (całość udziałów małżonka i Wnioskodawcy, w ramach współwłasności majątkowej). We wrześniu 2003 r. postanowieniem Sądu Rejonowego, Skarb Państwa nabył #189; udziałów budynku. Właścicielami pozostałych #188; udziałów budynku były osoby fizyczne. W 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem odkupili od Skarbu Państwa #189; udziałów w nieruchomości (budynku kina). W listopadzie 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabyli pozostałe #188; udziałów nieruchomości budynku kina i od listopada 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem są wyłącznymi właścicielami tejże nieruchomości, zgodnie z oświadczeniami złożonymi przed notariuszem Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabyli powyższą nieruchomość za fundusze pochodzące ze wspólnego majątku i nabycie to nastąpiło na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Wnioskodawcę. Za każdym razem przy nabyciu nieruchomości była to czynność zwolniona z VAT. Działalność gospodarczą w budynku kina Wnioskodawca prowadzi do dziś. Na potrzeby działalności budynek był modernizowany, wydatki na modernizację były ponoszone w 2005 r. Podatek VAT od tych wydatków na modernizację był odliczony, kwota wydatków poniesionych na modernizację wyniosła 13 296,73 zł. Wnioskodawca planuje że w 2010 r. sprzeda powyższą nieruchomość, czyli nieruchomość zabudowaną budynkiem kina.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że od 2001 r. budynek kina jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i jest w całości w posiadaniu Wnioskodawcy i nie był oddawany w najem lub użyczenie osobom trzecim.

Budynek nabywany był w trzech etapach:

W 2005 r. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie całego budynku. Wydatki te były ponoszone w okresie od czerwca do grudnia 2005 r. Proces modernizacji tego środka trwałego (budynku kina) został ukończony z datą 31 grudnia 2005 r., a podwyższenie wartości tego środka o wartość ulepszeń nastąpiło z datą 1 stycznia 2006 r. Wydatki poniesione w 2005 r. na ulepszenie środka trwałego wyniosły 22,16% i były mniejsze niż 30% wartości udziałów zakupionych w 2001 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości (budynku kina wraz z gruntem) będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż od pierwszego zasiedlenia (zakup #188; udziałów w 2001 r.) minęło więcej niż 2 lata. Na podstawie art. 91 ust. 2 w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT istnieje obowiązek dokonania korekty VAT naliczonego, odliczonego w 2005 r. od wydatków na modernizację budynku kina (przedmiotowej nieruchomości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem kina,

* nieprawidłowe w części dotyczącej korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie budynku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Towarem jest także udział w prawie własności nieruchomości, co wynika z poniższego uzasadnienia:

W myśl art. 44 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) mieniem jest własność i inne prawa majątkowe. Własność jest więc prawem majątkowym do rzeczy. Własność w ujęciu art. 44 Kodeksu cywilnego należy rozumieć w znaczeniu cywilnoprawnym jako rodzaj najsilniejszego prawa do rzeczy o charakterze bezwzględnym. Własność jest definiowana w art. 140 Kodeksu cywilnego poprzez wskazanie uprawnień i ograniczeń właściciela. Granice własności określają ustawy oraz zasady współżycia społecznego; właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą. W orzeczeniu z dnia 16 lipca 1980 r. sygn. akt III CZP 45/80 Sąd Najwyższy stwierdził, że prawo własności jest szczególnym prawem, które zapewnia właścicielowi dopuszczalną w danych warunkach pełnię uprawnień względem rzeczy. Choć przepis ten nie zdefiniował prawa własności przez wyczerpujące wyliczenie uprawnień właściciela, to jednak wyliczył uprawnienia zasadnicze, a przede wszystkim uprawnienia do korzystania z rzeczy oraz do rozporządzania nią. Te dwa uprawnienia stanowią istotę prawa własności.

Stosownie do art. 195 Kodeksu Cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Nie zmienia to w niczym istoty własności rzeczy. Współwłasność cechuje: jedność przedmiotu, wielość podmiotów i niepodzielność wspólnego prawa. Te cechy współwłasności rzeczy, a zwłaszcza jedność przedmiotu i niepodzielność prawa oznaczają, że każdy ze współwłaścicieli nie ma wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, natomiast każdy z nich ma prawo do całej rzeczy (H. Ciepła, Kodeks cywilny, Tom I, Warszawa 2005). Ułamek we współwłasności ułamkowej wyznacza jedynie zakres obowiązków oraz uprawnień współwłaściciela w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych wobec innych współwłaścicieli. Posiadanie udziału nie ogranicza jednak w korzystaniu i rozporządzaniu całą rzeczą, z uwzględnieniem zasad należytego zarządu. Fakt, że udział w rzeczy może być przedmiotem obrotu, nie oznacza, że w przypadku nabycia udziału nie nabywa się jednocześnie prawa do rozporządzania rzeczą (całą) jak właściciel. Zatem zbycie udziału nie jest wyłącznie rozporządzeniem prawem lecz jest przeniesieniem własności rzeczy w części przysługującej właścicielowi.

Skoro przez dostawę towarów art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy jest budynek, budowla lub ich części, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania budynkiem lub budowlą jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również, i ten fakt prawny, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy. Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zbycie udziału w prawie własności nieruchomości (budynku i budowli) traktować należy jako dostawę towarów.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca budynek będący przedmiotem wniosku, który zamierza sprzedać nabył w wyniku jego dostawy w ten sposób, iż 1 listopada 2001 r. nabył #188; udziału w prawie własności tego budynku a w 2009 r. nabył #190; udziału w prawie własności tego budynku. Przy czym nabycie w 2001 r. i 2009 r. po #188; udziału w prawie własności budynku nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast nabycie w 2009 r. 2/4 udziału w prawie własności tego budynku korzystało ze zwolnienia od podatku VAT. Przedmiotowy budynek został nabyty na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany dla celów podatku dochodowego. Wnioskodawca wprawdzie poniósł w 2005 r. nakłady na ulepszenie przedmiotowego budynku były one jednak niższe niż 30% wartości początkowej tego budynku.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jedną z nich jest zwolnienie od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT) dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z zamierzoną transakcją sprzedaży budynku nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to, w jakiej części tego budynku i w którym momencie.

Tak więc mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż do pierwszego zasiedlenia doszło w przypadku tylko tej części budynku, która została zakupiona w 2009 r. od Skarbu Państwa, gdyż ta część budynku została oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, tj. w wyniku dostawy, która na mocy ustawy o VAT została zwolniona. Jednakże zbycie tej części budynku nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynie okres krótszy niż dwa lata.

Natomiast odnosząc się do pozostałych części budynku wskazać należy, że części te nabyte od osób prywatnych w 2001 r. i w 2009 r. również nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie zostały bowiem spełnione przesłanki określone w tym przepisie.

W tym miejscu należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy tej części nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że:

W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawcę całego budynku, którego udziały w prawie własności zostały nabyte od osób prywatnych w ramach czynności nie podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w roku 2001 i roku 2009, jak i od Skarbu Państwa w roku 2009 jako czynność dokonana w ramach VAT będzie podlegać zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy przy nabyciu udziałów w prawie własności budynku nie przysługiwało prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto na zastosowanie zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a nie będzie miał wpływu fakt poniesionych wydatków na ulepszenie, bowiem były one niższe niż 30% wartości początkowej udziałów nabytych w 2001 r.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu, na którym posadowione są budynki.

Reasumując, przedmiotowa transakcja będzie stanowić dla Wnioskodawcy, dostawę budynku wraz z gruntem zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

Odnosząc się do kwestii dokonania korekty podatku VAT stwierdzić należy co następuje:

Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące obowiązku dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w treści art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust. 1 powołanego art. 91, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 powołanej ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 tej ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W myśl art. 91 ust. 7a cyt. ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do art. 91 ust. 7c ww. ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 7d ustawy o VAT, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż art. 91 ust. 1 ustawy, kreuje po stronie podatnika obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9 ustawy, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy dla zakończonego roku podatkowego. Regulacja ta wprowadza zatem zasadę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok. Korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2 ustawy dokonuje się - stosownie do art. 91 ust. 3 ustawy - w deklaracji podatkowej za pierwszy okres rozliczeniowy następujący po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Według rozwiązania wprowadzonego w art. 91 ust. 2 ustawy, zasady określonej w art. 91 ust. 1 ustawy nie stosuje się w odniesieniu do nabywanych przez podatnika towarów i usług zaliczanych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, jak również w stosunku do gruntów oraz praw użytkowania wieczystego gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy. Wyrażona w art. 91 ust. 1 ustawy zasada ma jednak zastosowanie w przypadku towarów i usług zaliczonych u podatnika do środków trwałych, jeżeli ich wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż ustawodawca wyraźnie wskazał, iż tylko dla środków trwałych powyżej wartości 15 000 zł obowiązuje art. 91 ust. 2 ustawy, natomiast dla środków trwałych poniżej tej wartości stosuje się art. 91 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do zasady wyrażonej w art. 91 ust. 7 ustawy, należy wskazać, iż przepis ten nakazuje odpowiednie stosowanie norm ust. 1-6, ale z uwzględnieniem różnic, które wynikają z zakwalifikowania towarów bądź usług do środków trwałych powyżej 15 000 zł bądź pozbawienia ich tego przymiotu. W przypadku środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis art. 91 ust. 1 stosuje się odpowiednio, co z kolei dowodzi o tym, iż dla środków trwałych poniżej wartości 15 000 zł nie stosuje się kilkuletniego okresu korekty.

W związku z powyższym należy wskazać, iż w stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji o wartości poniżej 15 000 zł, a wykorzystywanych w działalności podatnika do czynności opodatkowanych przewidziano roczny okres korekty. Zatem w przypadku zmiany ich przeznaczenia zastosowanie znajduje art. 91 ust. 1 i 3 ustawy w związku z ust. 7-7c tegoż artykułu.

W związku z powyższym korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca roku podatkowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane a wydatki na ulepszenie środka trwałego były ponoszone w okresie od czerwca do grudnia 2005 r. Wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego stanowiły 13 296,73 zł. Proces modernizacji przedmiotowego budynku został zakończony 31 grudnia 2005 r. a wydatki te podwyższyły wartość początkową środka trwałego z dniem 1 stycznia 2006 r. W 2010 r. Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość i jak wskazano powyżej dostawa ta będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Zatem, w odniesieniu do wydatków na ulepszenie środka trwałego, które Wnioskodawca poniósł w okresie od czerwca do grudnia 2005 r. i które Wnioskodawca oddał do użytkowania z dniem 1 stycznia 2006 r. nie będzie obowiązany do dokonania korekty, bowiem korekty nie dokonuje się jak wskazano powyżej w sytuacji towarów i usług zaliczanych do środków trwałych o wartości początkowej nie przekraczającej 15 000 zł, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W świetle powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za:

* prawidłowe w części dotyczącej zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem kina, jednakże prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika również z innej podstawy prawnej niż wskazano we wniosku,

* nieprawidłowe w części dotyczącej korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie budynku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.