IBPP3/443-436/08/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Leśnej przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2008 r. (data wpływu 19 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota gruntowo - leśna działa o przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Kilka lat temu Wspólnota oddała w dzierżawę niezabudowaną nieruchomość (na 99 lat), stanowiącą własność Wspólnoty. Obecnie na tej nieruchomości dzierżawca wybudował obiekt rekreacyjno - szkoleniowy. Wspólnota zamierza sprzedać ww. nieruchomość będącą jej własnością na rzecz dzierżawcy. Umowa dzierżawy przewiduje, że w razie jej rozwiązania przysługuje roszczenie zwrotu nakładów na tej nieruchomości.

Wspólnota liczy około 204 osób uprawnionych do udziału we Wspólnocie. Pełny udział wynosi 24/4752. Zgodnie z art. 14 cyt. ustawy, osoby uprawnione do udziału we Wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad Wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej Wspólnoty. Spółka ta w myśl art. 15 ustawy jest osoba prawna i działa na podstawie statutu. Orientacyjna cena zbywanej nieruchomości około 360.000 zł. Zbywana nieruchomość nie jest majątkiem Spółki ale Wspólnoty. Spółka tylko zarządza Wspólnotą.

Wezwaniem z dnia 14 sierpnia 2008 r. tut. Organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez wskazanie:

* kto zawarł umowę o oddanie w dzierżawę niezabudowaną nieruchomość, będącą przedmiotem ww. wniosku,

* kto będzie występował jako zbywca ww. nieruchomości w akcie notarialnym.

W dniu 19 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku w następujący sposób:

Zgodnie z § 1 aktu notarialnego 6830/2004 umowę dzierżawy zawarli T. M. - przewodniczący Wspólnoty Leśnej i L. M. - członek zarządu - działający w imieniu Wspólnoty.

Zbycia nieruchomości dokonują zgodnie z uchwałą działając w imieniu Wspólnoty

* T. M. - przewodniczący Wspólnoty Leśnej

* P. H. - sekretarz Wspólnoty Leśnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zbycie nieruchomości stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy wskazują, że pojęcie podatnika jest wyraźnie powiązane z pojęciem działalności gospodarczej. Jednakże opodatkowaniu mogą podlegać tylko te czynności, w przypadku których spełniony został, obok podmiotowego również przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana. Obie te cechy powinny być spełnione jednocześnie co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika.

Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot nie występujący w tym przypadku w charakterze podatnika, nawet jeżeli jest on podatnikiem z innego tytułu, pozostaje poza zakresem opodatkowania. Tak samo w przypadku, gdy wykonywana jest czynność niepodlegająca opodatkowaniu przez podatnika jest neutralna z punktu widzenia VAT. Taka wykładnia wynika zarówno z regulacji zawartej w art. 2 ust. 1a dyrektywy VAT z 2006 r. (Dz. U. UE. L 06.347.1), gdzie wymóg wykonywania czynności opodatkowanych przez podatnika działającego w takim charakterze określony jest wprost, jak i z orzeczeń sądów administracyjnych oraz poglądów wyrażanych w literaturze fachowej. Tak między innymi wyrok z dnia 21 lutego 2007 r. Wojewódzkiego Sąd Administracyjny w Warszawie III SA/Wa 4176/06, w którego tezie czytamy:

"Kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje nieprowadzące działalności gospodarczej, nawet jeśli wykonują one czynności dostawy towarów.

Nie można danego podmiotu uznać za podmiot prowadzący działalność gospodarczą tylko dlatego, że wykonał on daną czynność w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) rozumieć należy w ten sposób, iż nie przestaje być działalnością gospodarczą określona działalność tylko dlatego, że czynność podlegająca opodatkowaniu wykonana została tylko jeden raz.Nie można uznać za poprawny poglądu, że sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług".

Podobną tezę zawarł w wyroku z dnia 22 lutego 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie I SA/Ol 1/07: "Do przyjęcia opodatkowania czynności podatkiem VAT nie wystarcza sam fakt wykonywania czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.; dalej, jako ustawa VAT). Podmiot wykonujący te czynności powinien działać w charakterze podmiotu wykonującego działalność w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. W efekcie takiej analizy należy stwierdzić, iż przykładowo podatnikiem podatku VAT jest osoba dokonująca czynności prawnej przeniesienia własności nieruchomości gruntowej jedynie w sytuacji, gdy czyni to w zakresie swej działalności handlowej choćby czynność została wykonana jednorazowo jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Nie ma wątpliwości, że nawet pojedyncza czynność dokonana z zamiarem jej powtarzalności, tj. wykonywania w sposób częstotliwy, stanowi działalność gospodarczą. Niemniej jednak czynność ta, winna być dokonana przez podatnika, a zatem w tym wypadku handlowca prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą".

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zbycie przedmiotowej nieruchomości jako, że dokonywane jest przez spółkę, która nie prowadzi działalności gospodarczej, pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcie "podatnika" i "działalności gospodarczej", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wynika, że także czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu C-186/89 ETS uznał, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei w orzeczeniu C-23/98 uznano, że wynajem przez wspólnika lokalu swojej spółce stanowi działalność gospodarczą.

W świetle powyższego także w sytuacji gdy dzierżawa gruntu, stanowiącego towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, będzie stanowiła ciągłe pobieranie pożytków z rzeczy (choćby na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem) czynność tę należy uznać za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacje non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca kilka lat temu oddał w dzierżawę na 99 lat nieruchomość, będącą przedmiotem wniosku. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż czynność ta na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest działalnością gospodarczą w związku z tym Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca będący spółką utworzoną w trybie art. 14 ustawy z dnia 23 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 z późn. zm.) do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty, zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość dzierżawcy, który wybudował na dzierżawionym gruncie obiekt rekreacyjno - szkoleniowy.

Powołana spółka ma charakter osoby prawnej, działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków Spółki oraz organy Spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 i 16 ustawy). Istotny jest również przepis art. 19 ustawy, w myśl którego przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie.

Przepisy te wskazują na to, ze powołanymi do zarządu, reprezentowania Wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki.

Z przepisów cyt. ustawy wynika nadto, że wspólnota gruntowa może działać tylko w ramach utworzonej spółki. Skoro więc uprawnienie do działania na zewnątrz należy do statutowych organów spółki, zatem dostawy nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dokonuje Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT, zaś zbywana nieruchomość stanowi składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 4176/06 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie sygn. akt I SA/OI 1/07, które Wnioskodawca powołał we wniosku, należy zaznaczyć, iż wyroki te wiążą w konkretnej sprawie te Sądy oraz organy, których działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia. Wyroki Sądu nie mają zatem mocy orzeczenia prawnego powszechnie obowiązującego i wiążą strony tylko w indywidualnej sprawie, w związku z którą zostały wydane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.