IBPP3/443-425/10/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie sygn. akt XXX z dnia 15 stycznia 2010 r. uchylającym interpretację indywidualną z dnia 22 lipca 2009 r., znak: IBPP3/443-387/09/ŁW, doręczonym tut. organowi dnia 28 maja 2010 r., stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2009 r. (data wpływu 13 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2009 r. (data wpływu 30 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawiania przez Wnioskodawcę faktur korygujących w formie papierowej w stosunku do faktur pierwotnych wystawionych elektronicznie - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania przez Wnioskodawcę faktur korygujących w formie papierowej w stosunku do faktur pierwotnych wystawionych elektronicznie. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2009 r. (data wpływu 30 czerwca 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 czerwca znak IBPP3/443-387/09/ŁW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada status podatnika VAT czynnego. Wykonywane przez siebie czynności opodatkowane dokumentuje fakturami VAT wystawianymi w wersji papierowej. Zgodnie ze wstępnymi uzgodnieniami dokonanymi z kontrahentem ustalono, iż od kolejnego miesiąca kalendarzowego faktury dla tego kontrahenta wystawiane i przechowywane będą w formie elektronicznej.

Jednakże z uwagi na fakt, iż używany dla potrzeb wystawiania faktur VAT w formie elektronicznej system informatyczny (system wymiany danych elektronicznych - EDI) nie pozwala na wygenerowanie w tym systemie faktur korygujących, pojawia się wątpliwość, czy w takim przypadku możliwe jest wystawianie przez podatnika faktur korygujących w formie papierowej w stosunku do faktur pierwotnych wystawianych przez niego w formie elektronicznej, biorąc zwłaszcza pod uwagę fakt, że system informatyczny nie pozwala również jego kontrahentowi na przetworzenie faktury korygującej w formie elektronicznej.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (dalej rozporządzenie w sprawie wystawiania faktur w formie elektronicznej), faktury korygujące oraz duplikaty faktur do faktur wystawianych i przesłanych w formie elektronicznej przesyła się w tej samej formie.

Zgodnie zaś z ust. 2 tego przepisu, w przypadkach gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają wystawianie i przesłanie dokumentu, o którym mowa w ust. 1, w formie elektronicznej, w szczególności w przypadku cofnięcia przez odbiorcę faktur zgody na ich wystawianie i przesyłanie w formie elektronicznej, podatnik wystawia ten dokument w formie papierowej, zamieszczając na nim adnotację, że odpowiednio faktura korygująca lub duplikat faktury dotyczy faktury wystawionej w formie elektronicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku gdy system informatyczny (system wymiany danych elektronicznych - EDI) nie pozwala na wygenerowanie faktur korygujących, możliwe jest wystawianie przez podatnika faktur korygujących w formie papierowej w stosunku do faktur pierwotnych wystawianych przez niego w formie elektronicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy system informatyczny, którym się posługuje w celu wystawienia faktur VAT w formie elektronicznej, nie jest w stanie wygenerować faktur korygujących w tej samej formie, wówczas zachodzi przesłanka, o której mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur w formie elektronicznej. Z uwagi na powyższe, w takim przypadku Wnioskodawca ma prawo wystawić fakturę korygującą w formie papierowej zamieszczając w jej treści adnotację, iż dotyczy ona faktury wystawionej w formie elektronicznej.

Przyjęcie odmiennego stanowiska zdaniem Wnioskodawcy jest nie do przyjęcia, gdyż prowadziłoby bowiem do nieuzasadnionego pozbawienia Wnioskodawcy, wystawiającego na rzecz swoich niektórych kontrahentów faktury w formie elektronicznej, prawa do wystawienia faktury korygującej w przypadku stwierdzenia zawarcia w fakturze elektronicznej nieprawidłowych danych. Tymczasem ograniczenie takie nie znajduje uzasadnienia na gruncie obowiązujących przepisów prawa, co więcej powołany wyżej przepis § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur w formie elektronicznej wyraźnie dopuszcza wystawienie faktur w wersji papierowej faktury korygującej dotyczącej faktury w formie elektronicznej, w przypadku gdy przeszkody techniczne (takie jak brak możliwości wystawiania faktury korygującej w systemie informatycznym) uniemożliwiają wystawienie tego dokumentu w formie elektronicznej.

Podkreślić przy tym należy, iż z przepisu tego nie wynika, by możliwość wystawiania faktury korygującej w wersji papierowej w takim przypadku uzależniona była od momentu powstania przeszkody technicznej uniemożliwiającej dokonanie tego w formie elektronicznej, w szczególności zaś z przepisu tego nie wynika wymóg, by w takim przypadku przeszkoda techniczna wystąpiła lub ujawniła się w okresie późniejszym niż miało miejsce wystawienie faktury w formie elektronicznej lub też sama akceptacja wystawienia i przesyłania faktur w tej formie prze odbiorcę. Dla uprawnienia Wnioskodawcy do wystawienia faktur korygujących w wersji papierowej istotne znaczenie ma bowiem sam fakt zaistnienia przeszkody technicznej uniemożliwiającej mu wystawienie faktury korygującej w formie elektronicznej, co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Wnioskodawca wskazał, że podobne stanowisko zajął również w tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z dnia 21 maja 2007 r. znak IS II/2-443/33/07, który stwierdził, iż za przeszkody techniczne w tym przypadku należy uważać wszelkie przeszkody wynikające z ograniczeń techniki, wpływających na wykonanie i przeprowadzenie danej czynności. Zadaniem organu przeszkody wynikające z ograniczeń systemowych (informatycznych) do wystawienia korekt w formie elektronicznej spełniają przesłanki przeszkody technicznej, bowiem dotyczą technicznych braków systemu komputerowego w zakresie wystawiania faktury korygującej. Z uwagi zatem na fakt, iż te ograniczenia systemowe uniemożliwiają podatnikowi w elektronicznej wymianie danych wystawienie faktury korygującej, to podatnik ten, zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wystawienia faktur w formie elektronicznej, wystawia fakturę korygującą w wersji papierowej z adnotacją, iż dotyczy ona faktury wystawianej w formie elektronicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jednoznacznie za możliwością wystawiania faktury korygującej w wersji papierowej w stosunku do faktur wystawionych w formie elektronicznej opowiada się również orzecznictwo sądowoadministracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 września 2007 r. sygn. akt: III SA/Wa 1054/07 w uzasadnieniu do tego wyroku stwierdził, że brak istniejącego standardu komunikatu EDI (system wymiany danych elektronicznych), pozwalającego na przetłumaczenie wystawionej faktury korygującej na standard pozwalający na odczytanie komunikatu przez system informatyczny innego odbiorcy, jest przeszkodą techniczną, o której mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur w formie elektronicznej. Kwestia ta rozstrzygnięta została również przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt: I FSK 163/08, wskazał iż przepis § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia nie odnosi się tylko do przeszkód przemijających, o czym świadczy jego wykładnia gramatyczna. W przepisie tym bowiem użyto sformułowania "Wystawianie", a nie "wystawienie". "Wystawianie" jest zaś czynnością mnogą, nie odnoszącą się do pojedynczego przypadku. Przepis ten nie wymienia przeszkód technicznych, wobec czego należy w tym zakresie odnieść się do znaczenia tego pojęcia w języku potocznym. Według "Słownika Języka Polskiego" pod redakcją M. Szymczaka PWN 1995 r. "przeszkoda - to co przeszkadza, utrudnia, uniemożliwia osiągnięcie celu", a "techniczny - to odnoszący się do techniki, stosowany w technice".

Ze względu na znaczenie sformułowań użytych w § 5 ust. 2 rozporządzenia nie powinno budzić wątpliwości, że przeszkodą techniczną są możliwości systemu stosowanego przy przesyłaniu faktur drogą elektroniczną. Skoro w systemie zalecanym przez Radę WE brak jest istniejącego standardu komunikatu EDI, pozwalającego na przetłumaczenie wystawionej faktury korygującej na standard pozwalający na odczytanie komunikatu przez system informatyczny innego odbiorcy, to jest to przeszkoda techniczna, mieszcząca się w dyspozycji § 5 ust. 2 rozporządzenia, pozwalająca wystawcy w takiej sytuacji na wystawianie faktur korygujących w formie pisemnej. Nie można bowiem na niekorzyść podatnika interpretować przepisu, którego wykładnia może budzić wątpliwości co do celu jego wprowadzenia, jak i niektórych użytych w nim sformułowań. W związku z tym, że z przepisu § 5 ust. 2 rozporządzenia nie wynika wyraźnie, by dotyczył on jednorazowych i przemijających przeszkód, a przy tym mając na względzie to, że faktury korygujące, czyli faktury zmieniające fakturę pierwotną podobnie jak duplikaty faktur, wystawiane są z zasady w sytuacjach wyjątkowych, to uznanie, że braki systemu zalecanego przez Radę WE w zakresie wystawiania faktur korygujących nie są przeszkodą techniczną o której mowa w tym przepisie, byłoby nie tylko interpretacją zawężającą ale też utrudniającą podatnikom posługiwanie się nowoczesnymi technikami wystawiania i przesyłania faktur.

Podobne stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 26 stycznia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1870/08.

Z uwagi na powyższe wystawienie przez podatnika w takiej sytuacji faktury korygującej w wersji papierowej z odpowiednią adnotacją jest dopuszczalne.

W dniu 22 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP3/443-387/09/ŁW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawiania przez Wnioskodawcę faktur korygujących w formie papierowej w stosunku do faktur pierwotnych wystawionych elektronicznie za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2009 r. złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez uznanie stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku za prawidłowe.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 10 września 2009 r. znak: IBPP3/443W-45/09/ŁW podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lipca 2009 r. znak: IBPP3/443-387/09/ŁW.

Wnioskodawca na ww. pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 22 lipca 2009 r. znak: IBPP3/443-387/09/ŁW złożył skargę z dnia 12 października 2009 r., w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej i o stwierdzenie, że nie może być ona wykonywana w całości, a także o zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych prawem.

Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1642/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i orzekł, iż zaskarżona interpretacja indywidualna nie może być wykonana. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 20 marca 2010 r.

W powyższym wyroku Sąd sformułował co następuje, cyt.:

"Z przepisu § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych nie wynika wyraźnie, by dotyczył on wyłącznie wyjątkowych, jednorazowych i przemijających przeszkód.

Przy dokonywaniu wykładni gramatycznej § 5 rozporządzenia organ podatkowy nie wziął pod uwagę znaczenia wyrazów "wystawianie" oraz "uniemożliwiają". Jak trafnie podnosi strona skarżąca, należy uznać, że wyrazy te oznaczają czynność mnogą, zakładającą pewną powtarzalność w wykonywaniu pewnych czynności.

Prezentowane stanowisko znalazło również potwierdzenie w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 września 2008 r. (I FSK 163/08). Analizując treść § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych NSA wyraził pogląd, że przepis ten nie odnosi się tylko do przeszkód przemijających, o czym świadczy też jego wykładnia gramatyczna. W przepisie tym użyto bowiem sformułowania "wystawianie". "Wystawianie" jest zaś czynnością mnogą, nie odnoszącą się do pojedynczego przypadku. NSA zauważył także, że analizowany przepis nie wymienia przeszkód technicznych.

Pomimo, że organ podatkowy zauważył, że katalog przypadków, które można uznać za przeszkody techniczne nie został zamknięty to jednak ograniczeń systemu informatycznego w możliwości wystawiania faktur korygujących, do takich przypadków nie zaliczył.

Skoro jednak w rozporządzeniu jedynie przykładowo wyliczono, jaki rodzaj przeszkód może być brany pod uwagę, to twierdzenie, że braki systemu informatycznego, w zakresie wystawiania faktur korygujących, nie są przeszkodą techniczną, jest nie tylko interpretacją zawężającą, ale także uniemożliwiającą podatnikom posługiwanie się tym systemem. Pogląd taki należy uznać za niezgodny z podstawowymi zasadami podatku od wartości dodanej, które wynikają zarówno z polskiej ustawy o VAT, jak również z Dyrektyw unijnych dotyczących ww. podatku.

Zdaniem NSA ze względu na znaczenie sformułowań użytych w § 5 ust. 2 rozporządzenia, przeszkodą techniczną są możliwości systemu stosowanego przy przesyłaniu faktur drogą elektroniczną. Skoro w systemie zalecanym przez Radę WE (zob. art. 233 Dyrektywy 2006/112/WE - przyp. Sądu) brak jest istniejącego standardu komunikatu EDI, pozwalającego na przetłumaczenie wystawionej faktury korygującej na standard pozwalający na odczytanie komunikatu przez system informatyczny innego odbiorcy, to jest to przeszkoda techniczna, mieszcząca się w dyspozycji § 5 ust. 2 rozporządzenia, pozwalająca wystawcy w takiej sytuacji na wystawianie faktur korygujących w formie pisemnej. Nie można bowiem na niekorzyść podatnika interpretować przepisu, którego wykładnia może budzić wątpliwości co do celu jego wprowadzenia, jak i niektórych użytych w nim sformułowań.

Za błędny należy uznać również pogląd organu podatkowego sprowadzający się do tego, że ponieważ prawo wspólnotowe nie zawiera żadnych regulacji odnoszących się do przeszkód technicznych, należy stosować wyłącznie § 5 ust. 2 rozporządzenia. Jest to bowiem tylko przepis rangi podstawowej, wydany w oparciu delegację zawartą w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, który to przepis upoważnił Ministra właściwego do spraw finansów publicznych tylko do ustalenia kwestii technicznych związanych ze sposobem i warunkami wystawiania oraz przesyłania i przechowywania faktur w formie elektronicznej. Nie jest to zatem norma prawna, która mogłaby samodzielnie pozbawiać podatnika zagwarantowanego w ustawie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wskazany wyżej przepis rozporządzenia musi być zatem interpretowany w zgodzie z aktami wyższej rangi, a więc powołaną wyżej ustawą o VAT, a przede wszystkim normami unijnymi.

Rzeczpospolita Polska jako członek Unii Europejskiej stosuje prawo unijne bezpośrednio lub pośrednio. Bezpośrednie stosowanie prawa unijnego ma miejsce wówczas, gdy organy podejmują stosowne rozstrzygnięcie w oparciu o normy tego prawa, ale w przypadku, gdy przepisy dyrektywy są, jeżeli chodzi o ich treść, bezwarunkowe, jasne i dostatecznie precyzyjne.

Celem rozporządzenia, było wdrożenie postanowień dyrektywy Rady 2001/115/WE z 20 grudnia 2001 r., zmieniające dyrektywę 77/338/EWG w celu uproszczenia modernizacji i harmonizacji ustanowionych warunków fakturowania w zakresie podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 02.15.24). Ponieważ rozporządzenie weszło w życie po akcesji Polski do UE, tj. tym samym Polska obowiązana była już do stosowania Szóstej Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE. L 77145.1), a następnie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z późn. zm., dalej zwana "Dyrektywą 112").

Dyrektywa 112 umożliwia wysyłanie faktur albo na piśmie albo, o ile klient wyraził na to zgodę, elektronicznym środkiem przekazu, o ile bezpieczeństwo przekazu jest zagwarantowane podpisem elektronicznym lub w systemie wymiany danych (EDI) lub też innymi środkami elektronicznymi pod warunkiem zatwierdzenia tych środków przez dane Państwa. Ponadto art. 219 tej Dyrektywy za fakturę uznaje każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny. Jak się podkreśla w piśmiennictwie, Dyrektywa nie wprowadza żadnych konkretnych wymogów, jeśli chodzi o faktury korygujące. Faktura taka powinna jedynie w sposób precyzyjny odnosić się do faktury pierwotnej.

Artykuł 219 i art. 218 stanowią sekcję 2 rozdziału 3 Tytułu IX Dyrektywy 112, co jest istotne z tego względu, że zgodnie z art. 232 Dyrektywy 112 faktury wystawione zgodnie z przepisami sekcji 2 mogą zostać przesłane w formie papierowej, lub z zastrzeżeniem odbiorcy, mogą zostać przesłane lub udostępnione drogą elektroniczną.

Skoro zatem przytoczone wyżej przepisy świadczą o tym, że dopuszczalne jest wystawianie faktury papierowej w ogóle, a brak jest jakichkolwiek wymogów dotyczących faktur korygujących, to za możliwe należy uznać wystawienie takiej faktury, jako faktury korygującej gdy z przyczyn natury formalnej lub technicznej uniemożliwione jest wystawienie e-faktury.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za takim stanowiskiem jest również to, że system zalecany przez Radę Wspólnoty Europejskiej komunikat EDI, oparty na standardzie EDIFACT, nie zawiera standardu pozwalającego na przetłumaczenie wystawionej faktury korygującej na standard pozwalający na odczytanie komunikatu przez system informatyczny innego odbiorcy.

Ponadto prawo wspólnotowe stanowi, że Państwa Członkowskie nie mogą nakładać na podatników dostarczających towary lub świadczących usługi na ich terytorium żadnych innych obowiązków czy wymogów formalnych odnoszących się do elektronicznego przesyłania faktur.

Zdaniem Sądu organ podatkowy dokonał zawężającej interpretacji bowiem oparł się tylko na przepisach § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia nie biorąc przy tym pod uwagę przepisów wspólnotowych w zakresie systemu opodatkowania podatkiem VAT.

Sąd stwierdza ponadto, że przy wydawaniu indywidualnej interpretacji, organ podatkowy nie wziął pod uwagę orzecznictwa sądów administracyjnych, czym naruszył art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Nieuzasadnione pomijanie orzecznictwa narusza także wyrażoną w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Reasumując stwierdzić należy, że opisane przez stronę skarżącą stałe ograniczenie systemu informatycznego, który nie przewiduje możliwości wystawiania i przesyłania faktur korygujących i duplikatów w formie elektronicznej jest przeszkodą techniczną w rozumieniu § 5 ust. 2 rozporządzenia. W takiej sytuacji dopuszczalne jest zatem wystawianie tradycyjnych (tekst jedn.: papierowych) faktur korygujących oraz duplikatów faktur do faktur wystawianych i przesłanych drogą elektroniczną."

W myśl art. 153 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając powyższy wyrok na uwadze, jak również obowiązujący stan prawny stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) Minister Finansów przepisami rozporządzenia z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119) określił sposoby i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej oraz zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną.

W § 4 ww. rozporządzenia przewidziano możliwość wystawiania, przesyłania i przechowywania faktur w formie elektronicznej w dwóch formach: 1) w formie bezpiecznego podpisu elektronicznego lub 2) poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych.

Te dwa sposoby wystawiania i przesyłania faktur drogą elektroniczną przewidziane zostały w VI Dyrektywie (art. 22 ust. 3 c), jak i w obecnie obowiązującej Dyrektywie Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. (art. 233).

Te dwie metody przesyłania faktur drogą elektroniczną zalecane są więc przez Radę WE, mimo że obie Dyrektywy we wskazanych wyżej przepisach dają państwom członkowskim możliwość przesyłania lub udostępniania faktur drogą elektroniczną przy zastosowaniu innych metod. Ustawodawca polski z tej ostatniej możliwości nie skorzystał dopuszczając przesyłanie faktur drogą elektroniczną metodami zalecanymi przez Radę WE. Zarówno VI Dyrektywa, jak i obecnie obowiązująca Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nie posługują się jednak terminem faktury korygującej, nie wymagają też w przeciwieństwie do krajowego uregulowania użycia sformułowań "Korekta" albo "Faktura korygująca". Obowiązek użycia takich sformułowań nakłada polski ustawodawca w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) stwierdzając w § 13 ust. 5, że faktury korygujące powinny zawierać wyraz "Korekta" albo "Faktura korygująca". Przepisy wspólnotowe za fakturę uznają każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób jednoznaczny (vide art. 22 ust. 3a VI Dyrektywy i art. 220 Dyrektywy z 2006 r.).

W myśl § 5 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. faktury korygujące oraz duplikaty faktur do faktur wystawianych i przesłanych w formie elektronicznej przesyła się w tej samej formie.

W przypadkach gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają wystawianie i przesłanie dokumentu, o którym mowa w ust. 1, w formie elektronicznej, w szczególności w przypadku cofnięcia przez odbiorcę faktur zgody na ich wystawianie i przesyłanie w formie elektronicznej, podatnik wystawia ten dokument w formie papierowej, zamieszczając na nim adnotację, że odpowiednio faktura korygująca lub duplikat faktury dotyczy faktury wystawionej w formie elektronicznej.

Przepis ten wprowadza zasadę takiej samej formy wystawiania i przesłania w odniesieniu do faktur, jak i faktur korygujących. Jednocześnie w ust. 2 tegoż paragrafu przewidziano odstępstwo od tej zasady. Przepis ten przewiduje dwojakiego rodzaju przeszkody, które uzasadniają wystawianie i przesłanie faktur korygujących w formie papierowej: 1) przeszkody formalne, 2) przeszkody techniczne. Jako przykład takiej przeszkody wskazano cofnięcie przez odbiorcę faktur zgody na ich wystawianie i przesyłanie w formie elektronicznej. Przykład przeszkody wskazany w tym przepisie należy zaliczyć do przeszkody formalnej. Warunkiem bowiem wystawiania i przesłania faktur w formie elektronicznej jest uprzednia akceptacja tej formy przez odbiorcę faktury. Faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej nie wcześniej niż od dnia następującego po dniu, w którym odbiorca faktury dokonał akceptacji. Cofnięcie zaś akceptacji powoduje utratę przez wystawcę faktury prawa do wystawiania i przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej (vide § 3 ust. 1, 3, i 4 rozporządzenia).

Przepis ten nie wymienia przeszkód technicznych. Wg "Słownika Języka Polskiego" pod redakcją M. Szymczaka PWN 1995 r. "przeszkoda - to co przeszkadza, utrudnia, uniemożliwia osiągnięcie celu", a "techniczny - to odnoszący się do techniki, stosowany w technice". Ze względu na znaczenie sformułowań użytych w § 5 ust. 2 rozporządzenia za przeszkodę techniczną uznać należy możliwości systemu stosowanego przy przesyłaniu faktur drogą elektroniczną. Skoro w systemie zalecanym przez Radę WE brak jest istniejącego standardu komunikatu EDI, pozwalającego na przetłumaczenie wystawionej faktury korygującej na standard pozwalający na odczytanie komunikatu przez system informatyczny innego odbiorcy, to jest to przeszkoda techniczna, mieszcząca się w dyspozycji § 5 ust. 2 rozporządzenia, pozwalająca wystawcy w takiej sytuacji na wystawianie faktur korygujących w formie pisemnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji, tj. 22 lipca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.