IBPP3/443-419/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.) oraz z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania transakcji wniesienia aportu w postaci budynku oraz korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków remontowych na ten budynek - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 7 września 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania transakcji wniesienia aportu w postaci budynku oraz korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków remontowych na ten budynek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 lipca 2010 r. znak IBPP3/443-419/10/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako samodzielny przedsiębiorca i jednocześnie jako wspólnik spółki cywilnej z udziałem żony. Na ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowo działalności gospodarczej ma wpisany budynek usługowo-mieszkalny. Budynek ten w części jest wykorzystywany na cele piekarni i jest w tym zakresie użytkowany przez spółkę cywilną z udziałem Wnioskodawcy i jego żony na podstawie umowy najmu jaką spółka cywilna ma podpisana z Wnioskodawcą jako jednoosobowym przedsiębiorcą. Spółka tę część budynku stanowiącą piekarnię wynajmuje od Wnioskodawcy. Przychody z najmu piekarni stanowią dla Wnioskodawcy przychody z jednoosobowej działalności gospodarczej. Budynek ten stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy.

W części mieszkalnej ten budynek jest zamieszkiwany przez lokatorów z kwaterunku. Budynek ten (nieruchomość budynkowa) został przez Wnioskodawcę zakupiony w 1997 r. od osoby prywatnej nie będącej podatnikiem VAT. Umowa sprzedaży tej nieruchomości na rzecz wnioskodawcy nie była opodatkowana podatkiem VAT. Tak, więc od zakupu tej nieruchomości budynkowej Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT naliczonego bo taki podatek tej transakcji nie obciążał. Aktualnie Wnioskodawca przygotowuje się do przekształcenia spółki cywilnej, której jedynymi wspólnikami jest Wnioskodawca i jego żona w spółkę jawną. Po przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną w następnym kroku Wnioskodawca zamierza wprowadzić wyżej opisaną nieruchomość budynkową aportem do spółki jawnej. Od chwili zakupu na ten budynek Wnioskodawca ponosił wydatki na jego remonty. Na te wydatki od podatników czynnych VAT otrzymywał faktury VAT, z których odliczał podatek VAT naliczony na bieżąco. Wydatki te miały charakter wydatków remontowych. Wartość tych wydatków nie zwiększyła wartości początkowej środka trwałego, to jest przedmiotowego budynku.

Pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Wnioskodawca nie wnosił aportem do spółki jawnej prawa własności nieruchomości budynkowej. Jak zaznaczył Wnioskodawca w swoim zapytaniu zapytanie dotyczy stanu przyszłego.

Wnioskodawca zamierza wnieść aportem przedmiotową nieruchomość budynkową w roku bieżącym, to jest w roku 2010.

W 2010 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tego budynku.

Część budynku stanowiąca piekarnię jest wynajmowana na rzecz spółki cywilnej z udziałem Wnioskodawcy i jego małżonki od 8 maja 2006 r.

Wnioskodawca ponosił wydatki na remont budynku, od których odliczył podatek naliczony VAT w latach od 1999 r. do lipca 2005 r. Wydatki te to wydatki księgowane bezpośrednio w koszty jako wydatki remontowe.

Pismem z dnia 7 września 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Odnośnie części mieszkalnej, Wnioskodawca kupując budynek, kupił wraz z nim część mieszkalną z lokatorami, ponieważ lokatorzy którzy otrzymali mieszkania w okresie PRL-u mieszkają w kamienicy od tamtego okresu do dnia dzisiejszego.

Odnośnie piekarni, pierwotny właściciel kamienicy prowadził piekarnię do 1990 r. W 1990 r. piekarnię wynajął Wnioskodawcy, który również prowadził w kamienicy piekarnię samodzielnie do 8 maja 2006 r. Natomiast w 1997 r. Wnioskodawca zakupił cały budynek wraz z częścią mieszkalną. Od maja 2006 r. piekarnię prowadzi spółka cywilna obecnie przekształcona w spółkę jawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

ad. 1 i ad. 2. Aport przedmiotowej nieruchomości budynkowej jest czynnością zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Przedmiotowa nieruchomość budynkowa została nabyta w 1997 r. jako nieruchomość zasiedlona. W budynku tym od przedwojny była prowadzona piekarnia, mieszkania były wynajmowane, a w okresie PRL-u zostali w tych mieszkaniach zasiedleni tzw. lokatorzy kwaterunkowi, którzy w tych mieszkaniach przebywają do chwili obecnej. Nakłady remontowe ponoszone na tę nieruchomość nie zwiększały wartości początkowej środka trwałego. Skoro nakłady te miały charakter remontowy a nie inwestycyjny to wobec powyższego mimo, że czynność aportu w tym konkretnym przypadku jest czynnością zwolnioną od podatku VAT to nie istnieje konieczność dokonywania jakiejkolwiek korekty podatku VAT odliczonego z faktur

dokumentujących poniesienie przez podatnika tych wydatków remontowych na ten budynek.

ad.3. Gdyby założyć, że istnieje konieczność korekty podatku VAT od tych nakładów remontowych na ten budynek - czego podatnik nie uznaje - to w takim razie korekta podatku VAT naliczonego z tych faktur winna nastąpić w terminie wskazanym w art. 91 ust. 7d ustawy o VAT.

ad.4. Na czynność wniesienia aportu podatnik jako podatnik czynny VAT winien wystawić fakturę VAT ze stawką VAT: zwolniona.

Wnioskodawca poinformował, że po dacie złożenia wniosku z zapytaniem Sąd dokonał wpisu do rejestru Przedsiębiorców KRS fakt przekształcenia spółki cywilnej w spółkę jawną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Wniesienie aportu stanowić może dostawę towarów (jeśli przedmiotem aportu są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy lub świadczenie usług (w pozostałych przypadkach). Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa o VAT odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak jest w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy o VAT.

Z przepisów ustawy o VAT, a także z orzecznictwa ETS wynika, że co do zasady dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu gdy ma charakter odpłatny. Odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść w postaci udziałów w spółce prawa handlowego lub cywilnego. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu w postaci towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT za odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego cześć) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z zamierzoną transakcją sprzedaży nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 1997 r. nabył budynek usługowo-mieszkalny. Wnioskodawca kupując budynek, kupił wraz z nim część mieszkalną z lokatorami, ponieważ lokatorzy którzy otrzymali mieszkania w okresie PRL-u mieszkają w kamienicy od tamtego okresu do dnia dzisiejszego.

Natomiast odnośnie części usługowej budynku, to była w niej przez właściciela kamienicy prowadzona piekarnia do 1990 r. W 1990 r. piekarnie wynajął Wnioskodawca, który również prowadził w kamienicy piekarnię do 8 maja 2006 r. Od maja 2006 r. piekarnię prowadzi spółka cywilna obecnie przekształcona w spółkę jawną. W 1997 r. Wnioskodawca zakupił cały budynek wraz z częścią mieszkalną.

Wnioskodawca ponosił wydatki na remont budynku, od których odliczył podatek naliczony VAT w latach od 1999 r. do lipca 2005 r. Wydatki te to wydatki księgowane bezpośrednio w koszty jako wydatki remontowe. Wartość tych wydatków nie zwiększyła wartości początkowej środka trwałego, to jest przedmiotowego budynku. W 2010 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tego budynku.

Tak więc mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż do pierwszego zasiedlenia budynku, na który Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie doszło w momencie kiedy najem stał się czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług tj. 5 lipca 1993 r. z tym bowiem dniem weszła w życie ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą ww. budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a więc aport tego budynku podlegać będzie zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług winien udokumentować fakturą VAT wniesienie aportu w postaci ww. budynku. Na fakturze VAT powinna zostać wykazana dostawa tego budynku jako zwolniona od podatku VAT.

Podstawowa zasada dotycząca odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył budynek w 1997 r., czyli pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Wnioskodawca poniósł wydatki na remont budynku, od których odliczył podatek VAT w latach od 1999 r. do lipca 2005 r. Wydatki te miały charakter wydatków remontowych. Wartość tych wydatków nie zwiększyła wartości początkowej środka trwałego, to jest przedmiotowego budynku.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości

i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 i 5 ww. ustawy w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. W przypadku, o którym mowa powyżej, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Przepis art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, będący niezbędnym doprecyzowaniem ust. 4, określa w jakim przypadku dla celów korekty sprzedaż towaru jest traktowana jako wykorzystanie go do czynności opodatkowanych, a w jakich do czynności zwolnionych od podatku, a mianowicie w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Natomiast przepis art. 91 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego

o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ww. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 7b ww. ustawy w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

W myśl art. 91 ust. 7c ww. ustawy jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zatem w art. 91 ustawy o VAT, określono zasady i przypadki dokonywania korekty podatku naliczonego. Przepis ten jednak nie ma zastosowania w odniesieniu do przypadków określonych w art. 163 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanego art. 163 ust. 2 wynika, iż korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, w stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175.

Stosownie do art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), podatnik dokonujący sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną.

Podatnik może zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może także zmniejszyć podatek należny o taką część podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi wartości sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem w wartości sprzedaży ogółem. Przy ustalaniu wartości sprzedaży nie uwzględnia się kwot podatku.

W przypadku nabycia towarów, o których mowa w art. 21 ust. 3, procentowy udział wartości sprzedaży towarów opodatkowanych w wartości sprzedaży ogółem oblicza się na podstawie sprzedaży z ostatnich sześciu miesięcy. Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Podatnicy dokonujący czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1-3, w okresie krótszym niż sześć miesięcy obliczają procentowy udział zgodnie z ust. 3, przy czym po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia działalności wyliczają ten udział zgodnie z ust. 4 i dokonują korekty podatku naliczonego.

A zatem unormowania te nie przewidywały korekty podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji po okresie dłuższym niż 6 miesięcy.

Z powyższych regulacji wynika, iż obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego w sposób określony w art. 91 ustawy, odnosi się do tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały nabyte po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a więc po dniu 30 kwietnia 2004 r.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż w przypadku sprzedaży ww. budynku nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, który został odliczony w związku z poniesionymi wydatkami do dnia 30 kwietnia 2004 r., gdyż do tego okresu nie mają zastosowania przepisy określone w art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Natomiast w odniesieniu do wydatków remontowych, które Wnioskodawca poniósł w okresie od 1 maja 2004 r. do lipca 2005 r. nie będzie również obowiązany do dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, bowiem korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.