IBPP3/443-418/10/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 23 sierpnia 2010 r.), z dnia 6 września 2010 r. (data wpływu) oraz z dnia 8 września 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej usług montażu urządzeń na fundamentach i maszynach przemysłowych trwale związanych z gruntem,

* prawidłowe - w części dotyczącej usług montażu urządzeń na maszynach przemysłowych nie związanych z gruntem oraz stacji kontenerowych na pontonach zmieniających miejsce położenia.

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 23 sierpnia 2010 r.), z dnia 6 września 2010 r. (data wpływu) oraz z dnia 8 września 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie miejsca świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka wykonuje montaż dostarczonych lub powierzonych urządzeń na zlecenie kontrahentów zagranicznych w konkretnej nieruchomości zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Urządzenia te to przede wszystkim: rozdzielnice, transformatory, szynoprzewody, stacje i systemy elektroenergetyczne, aparatura rozdzielcza średniego i niskiego napięcia oraz stacje kontenerowe i transformatorowe.

Przedmiotowe usługi montażu Spółka świadczy na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), będących usługobiorcą tych usług i posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności poza terytorium naszego kraju.

Charakterystyka montowanych urządzeń:

* rozdzielnice średniego i niskiego napięcia - służą do rozdziału energii elektrycznej i mają zastosowanie w kontenerowych stacjach transformatorowych bądź jako główne rozdzielnice zasilające place budowy, urządzenia (w górnictwie odkrywkowym, hutnictwie, przemyśle maszynowym), obiekty energetyczne, budynki użyteczności publicznej, markety, obiekty sportowe, zakłady przemysłowe itp.;

* transformatory - urządzenia zmieniające napięcie elektryczne prądu przemiennego;

* szynoprzewody - systemy linii przesyłowych przeznaczonych do wyprowadzenia mocy z generatorów średniej i dużej mocy w elektrowniach, elektrociepłowniach i zakładach przemysłowych oraz wykonania połączeń urządzeń elektroenergetycznych, transformatorów i układu zasilania potrzeb własnych energetycznych stacji transformatorowych;

* stacje i systemy elektroenergetyczne - zespoły urządzeń służące do przetwarzania, przesyłania. Rozdziału i użytkowania energii elektrycznej;

* aparatura rozdzielcza średniego i niskiego napięcia - służy do rozdziału i przesyłu energii elektrycznej w obiektach;

* kablowe koryta i konstrukcje stalowe - konstrukcje wsporcze dla linii kablowych, kabli sterowniczych i sygnalizacyjnych służące do budowy tras kablowych w budownictwie przemysłowym;

* stacje kontenerowe i transformatorowe - pełnią rolę rozdzielni energii elektrycznej i mają zastosowanie w górnictwie odkrywkowym, energetyce, elektrowniach wodnych, telekomunikacji i kolejnictwie.

Jednocześnie przedmiotowe urządzenia montowane są na stałe na fundamentach lub na maszynach przemysłowych na terenie konkretnych nieruchomości. Jedynie stacje kontenerowe na pontonach mogą zmieniać miejsce położenia. Stacje te nie są trwale związane z gruntem. Maszyny przemysłowe, na których montowane są urządzenia to m.in. koparko zwałowarka, która nie jest trwale związana z gruntem, suwnica przemysłowa jest związana z gruntem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka świadcząc przedmiotowe usługi powinna zastosować art. 28b czy też art. 28e ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia przedmiotowych usług należy zastosować art. 28b ustawy. Instalacje i urządzenia techniczne nie są trwale związane z nieruchomością, stwarzają jedynie możliwość użytkowania tej nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem. Montaż jakiegokolwiek urządzenia w konkretnej nieruchomości stanowi jedynie jego przynależność do tego miejsca, w którym jest ono montowane. Zamontowane urządzenie można w każdej chwili odłączyć, czy też zdemontować i zamontować nowe. W związku z powyższym uważamy, że usługi montażowe i instalacyjne wykonywane są na przedmiotach ruchomych (bezpośrednio związane są z urządzeniami), natomiast miejsce w którym to urządzenie jest montowane nie stanowi przedmiotu naszej usługi i nie ma wpływu na ustalenie miejsca świadczenia usług w myśl wyżej wymienionych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się:

* za nieprawidłowe - w części dotyczącej usług montażu urządzeń na fundamentach i maszynach przemysłowych trwale związanych z gruntem,

* za prawidłowe - w części dotyczącej usług montażu urządzeń na maszynach przemysłowych nie związanych z gruntem oraz stacji kontenerowych na pontonach zmieniających miejsce położenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W celu określenia, czy przedmiotowe usługi, które świadczy Wnioskodawca, podlegają opodatkowaniu w Polsce czy też nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług.

Generalne zasady wyrażone obecnie w art. 28b ust. 1 i 28c ust. 1 ustawy o VAT, różnicują sposób określenia miejsca świadczenia usług w zależności od tego, na czyją rzecz są one świadczone.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług" ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

W myśl art. 28a ww. ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalania miejsca świadczenia.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca świadczy usługę montażu dostarczonych lub powierzonych urządzeń typu rozdzielnice, transformatory, szynoprzewody, stacje i systemy elektroenergetyczne, aparatura rozdzielcza średniego i niskiego napięcia oraz stacje kontenerowe i transformatorowe na zlecenie podatników, o których mowa w art. 28a posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności poza terytorium Polski a usługi te nie są związane z nieruchomościami. Wówczas zastosowanie znajdzie zasada określona w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT np. w przypadku montażu urządzeń na maszynach przemysłowych nie związanych trwale z gruntem lub stacji kontenerowych na pontonach zmieniających miejsce położenia

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, m.in. w zakresie ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W tym miejscu należy podkreślić jednak, że reguła artykułu 47 Dyrektywy ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności poza terytorium naszego kraju. Wnioskodawca wykonuje montaż dostarczonych lub powierzonych urządzeń na stałe na fundamentach lub na maszynach przemysłowych na terenie konkretnych nieruchomości. Jedynie stacje kontenerowe na pontonach mogą zmieniać miejsce położenia. Maszyny przemysłowe, na których montowane są urządzenia to m.in. koparko zwałowarka, która nie jest trwale związana z gruntem, suwnica przemysłowa jest związana z gruntem.

Montowane urządzenia to:

* rozdzielnice średniego i niskiego napięcia,

* transformatory,

* szynoprzewody,

* stacje i systemy elektroenergetyczne,

* aparatura rozdzielcza średniego i niskiego napięcia,

* kablowe koryta i konstrukcje stalowe,

* stacje kontenerowe i transformatorowe.

Ponieważ część przedmiotowych urządzeń montowana jest na stałe na fundamentach lub na maszynach przemysłowych trwale związanych z gruntem, np. suwnica przemysłowa, należy rozważyć, co należy rozumieć przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o VAT wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami zawartymi w innych gałęziach prawa.

I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy - Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie zaś do art. 47 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenia będzie miało określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie (M. Bednarek, Mienie, Zakamycze, Kraków 1997)"dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Do zdefiniowania części składowych użyto elastycznych (nieostrych) kryteriów; decydujące znaczenie mają kryteria gospodarcze oraz zapatrywania przyjęte w obrocie."

Natomiast jak zauważa W. J. Katner, Kodeks cywilny, Część ogólna, Komentarz, LEX, 2009: "O występowaniu części składowej w rozumieniu prawnym decydują przede wszystkim okoliczności obiektywne: połączenie z rzeczą musi mieć charakter fizyczny, materialny. Może być to połączenie dosyć luźne, byle były spełnione przesłanki określone w art. 47 § 2, to znaczy odłączenie powodowało wymienione tam skutki co do uszkodzenia lub istotnej zmiany całości lub części składowej (przedmiotu odłączonego). Nie ma znaczenia, czy połączenie z rzeczą nastąpiło jednocześnie z powstaniem rzeczy, czy też później, czy wynikało z powodów naturalnych (zob. wyrok SN z dnia 14 sierpnia 1967 r., I CR 54/67, OSNC 1968, Nr 4, poz. 68), czy było skutkiem działalności człowieka, czy była wola połączenia ze strony osoby, która tego dokonała, czy też nastąpiło to mimo woli tej osoby, aby pozostawić składniki rzeczy jako samodzielne przedmioty obrotu".

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Artykuł 48 odnosi się tylko do nieruchomości gruntowych i stwierdza, że nie są odrębnymi nieruchomościami, a tylko częściami składowymi gruntu budynki i inne urządzenia trwale z tym gruntem związane. Jest to zaakceptowanie przez ustawodawcę zasady "wszystko, co na gruncie, przynależy do gruntu" (superficies solo cedit). Ustawodawca jeszcze raz powraca do tej zasady w art. 191 Kodeksu cywilnego, stanowiąc w nim swoiste sprzężenie zwrotne dla stosunków prawnorzeczowych: "własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową".

W art. 48 jest wyliczenie przykładowe "w szczególności", z tym że wymienia się najczęściej występujące na gruncie budynki, a więc ze swojej natury samoistne rzeczy, i to nieruchomości oraz "inne urządzenia". Mianem urządzeń ustawodawca nazwał ogólnie wszystkie inne naniesienia człowieka, które nie są drzewami i roślinami. Zatem "wszystko to", co sztucznie lub naturalnie zostało trwale związane z gruntem stanowi część składową gruntu.

Zauważyć należy, iż trwałe związanie z gruntem nie występuje, gdy połączenie następuje w celu przemijającego użytku, nawet gdyby było fizycznie (technicznie) trwałe, bo takie rozumienie części składowej wyklucza art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego. Wszelka tymczasowość budynków lub innych urządzeń też wyklucza trwałe związanie z gruntem, np. typowe baraki do składowania materiałów, tzw. pakamery, barakowozy itp. Jeśli jednak są to budynki hotelowe dla personelu, pawilony biurowe itp., nawet na płytkich fundamentach, z instalacjami wodociągowymi i kanalizacyjnymi, liniami elektrycznymi itd., których postawienie na kilka lat wynika z wielkości inwestycji, to może zostać zachowana przesłanka "trwałego związania z gruntem". Pewną wskazówkę, że z reguły brak takim obiektom trwałego związania z gruntem, stanowią przepisy prawa budowlanego, znające pojęcie tymczasowych obiektów budowlanych.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak obiekty liniowe, lotniska, mosty wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przykładowe wskazanie rodzajów budowli zawarte w ww. artykule wskazuje na możliwość, iż pewne obiekty budowlane mogą występować jako odrębne budowle (instalacje przemysłowe, urządzenia techniczne, części budowlane urządzeń technicznych, fundamenty pod maszyny i urządzenia, a mogą też w konkretnych sytuacjach tworzyć jedna budowlę, ze względu na zachodzącą pomiędzy nimi spójność techniczno-użytkową (wyrok NSA z dnia 28 listopada 2006 r. sygn. akt II FSK 1403/05 nie publikowany).

W myśl art. 3 ust. 3a ww. ustawy prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 wyżej cyt. ustawy prawo budowlane przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z przytoczonych wyżej definicji można wywnioskować, iż niektóre z urządzeń budowlanych, występując samodzielnie niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą).

Stosownie do art. 3 pkt 5, ustawy prawo budowlane tymczasowym obiektem budowlanym jest obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić rolę fizycznego i funkcjonalnego powiązania rzeczy i gospodarczego znaczenia tego powiązania dla uznania, że rzecz połączona z inną rzeczą stanowi jej część składową, nawet gdyby dała się technicznie łatwo zdemontować.

Ponadto Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

PKOB grupuje obiekty budowlane w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Budynki - w rozumieniu PKOB - to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Natomiast Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

W tym miejscu zauważyć należy, jeszcze raz podkreślić, że na trwałość związania z gruntem urządzenia wskazuje nie tylko fizyczne, ale i funkcjonalne ich powiązanie, sprawiające, że razem grunt i urządzenie tworzą całość gospodarczą. Okoliczność, że istnieje techniczna możliwość odłączenia urządzenia od gruntu, nie jest wystarczająca do uznania, że urządzenie nie jest częścią składową gruntu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wskazać należy, że montowanie wskazanych urządzeń na stałe na fundamentach lub na maszynach przemysłowych trwale związanych z gruntem np. suwnica przemysłowa będzie opodatkowane zgodnie z art. 28e ustawy o VAT w miejscu położenia nieruchomości.

Bowiem, jeżeli, jak wskazał Wnioskodawca suwnica jest na trwale związana z gruntem to nie spełnia ona kryterium łatwego demontażu i przeniesienia w inne miejsce, gdyż jej konstrukcja i przeznaczenie wymagają trwałego związania z gruntem.

Zatem związanie na trwale z gruntem suwnic uniemożliwia ich samoistne przesunięcie w inne miejsce.

Należy podkreślić, iż na powyższe nie wpływa możliwość przeniesienia ww. suwnic w inne miejsce, gdyż nowoczesna technologia umożliwia relokację nie tylko samych urządzeń przemysłowych ale również całych zakładów poprzez ich demontaż, transport i montaż w nowej lokalizacji.

Reasumując, miejscem świadczenia usług montażu urządzeń takich jak rozdzielnice średniego i niskiego napięcia, transformatory, szynoprzewody, stacje i systemy, aparatura rozdzielcza średniego i niskiego napięcia, kablowe koryta i konstrukcje stalowe, stacje kontenerowe i transformatorowe na fundamentach lub urządzeniach przemysłowych związanych trwale z gruntem jest miejsce położenia konkretnej nieruchomości. Natomiast miejscem świadczenia tych usług w przypadku montażu urządzeń na maszynach przemysłowych nie związanych z gruntem oraz stacji kontenerowych na pontonach zmieniających miejsce położenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać:

* za nieprawidłowe - w części dotyczącej usług montażu urządzeń na fundamentach i maszynach przemysłowych trwale związanych z gruntem,

* za prawidłowe - w części dotyczącej usług montażu urządzeń na maszynach przemysłowych nie związanych z gruntem oraz stacji kontenerowych na pontonach zmieniających miejsce położenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.