IBPP3/443-398/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 15 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym sprzedaży energii elektrycznej której część zostanie przez odbiorcę odsprzedana - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym sprzedaży energii elektrycznej której część zostanie przez odbiorę odsprzedana. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2009 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 maja 2009 r. znak: IBPP3/443-252/09/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 marca 2009 r. nowej ustawy o podatku akcyzowym, przerzucającej obowiązek zapłaty podatku akcyzowego z wytwórcy energii na sprzedawcę energii nabywcom końcowym, Wnioskodawca posiadający koncesje na obrót i dystrybucję energii elektrycznej, zobowiązany został do zapłaty akcyzy od energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym.

Jednym z Odbiorców energii elektrycznej Wnioskodawcy jest Elektrociepłownia, posiadająca koncesję na wytwarzanie energii w kogeneracji. W myśl przepisów ustawy o podatku akcyzowym nie jest zatem nabywcą końcowym. Energię elektryczną Elektrociepłownia wytwarza w chwili obecnej tylko w sezonie grzewczym. W pozostałych miesiącach roku zakupuje energię w Przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Elektrociepłownia zakupując energię elektryczną od Wnioskodawcy w okresie letnim (sezon poza grzewczy) zużywa ją na potrzeby własne (ok. 97%) oraz przeznacza część tej energii do dalszej odsprzedaży (ok. 3% tj. ok. 3 MWh - wg danych za miesiąc kwiecień 2009 r.). Odsprzedaż energii elektrycznej wiąże się z zasilaniem przekaźników Odbiorców, umieszczonych na kominie, należącym do Elektrociepłowni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Które Przedsiębiorstwo powinno odprowadzać akcyzę od ww. energii elektrycznej Wnioskodawca czy Odbiorca - Elektrociepłownia.

Zdaniem Wnioskodawcy podatek akcyzowy powinien być odprowadzany przez Odbiorcę, tj. Elektrociepłownię co wynika z zapisów Ustawy o podatku akcyzowym i definicji nabywcy końcowego, wg której nabywcą końcowym nie jest przedsiębiorstwo posiadające co najmniej jedną z 4 koncesji tj. koncesji na przesył, dystrybucję, obrót lub wytwarzanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr. 3, poz. 11) wprowadziła nowe zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej zgodnie z którymi, obowiązek podatkowy powstaje na etapie "przekazania" energii elektrycznej odbiorcy końcowemu, a nie jak było to uregulowane na gruncie poprzedniej ustawy - wydania energii elektrycznej przez jej producenta. Powyższe stanowi implementację postanowień dyrektywy 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów elektrycznych i energii elektrycznej.

Warto zaznaczyć, iż Minister Finansów wydał interpretację ogólną nr AE6/033/13/IRZ/09/1772 z dnia 31 marca 2009 r. w sprawie stosowania przepisów art. 2 pkt 19 oraz art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów Nr 4, poz. 33, z dnia 23 kwietnia 2009 r.

Zgodnie z treścią przedmiotowej interpretacji, sytuacja, w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 wspomnianej ustawy. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej przeznacza ją do sprzedaży czy też tylko ją zużywa, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej zakupionej energii na własne potrzeby. W tym zakresie, gdy podmiot zakupuje energię na własne potrzeby staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby. W związku z tym, w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Podatnikiem zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu czyli w tym przypadku osoba lub jednostka, która sprzedaje energię nabywcy końcowemu.

Uwzględniając powyższe, niesprawiedliwym i mogącym podważyć zasadę równości wobec prawa byłoby uprzywilejowanie podmiotów, które jedynie z uwagi na sam fakt posiadania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, mogłyby nabywać energię po cenie nie zawierającej podatku akcyzowego, którą następnie wykorzystałyby w taki sam sposób jak każdy inny nabywca końcowy (ale nie posiadający koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), który kupuje energię elektryczną po cenie zawierającej podatek akcyzowy.

Definicja nabywcy końcowego określona została w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którą nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Zgodnie z uzasadnieniem do art. 2 pkt 19 wspomnianej ustawy, (uzasadnienie do projektu ustawy o podatku akcyzowym - druk sejmowy nr 1083), nabywcą końcowym jest podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją finalnie zużyje. Zatem ratio legis tego przepisu, określającego nabywcę końcowego poprzez odwołanie się do faktu braku posiadania koncesji, która jest przewidziana w ustawie - Prawo energetyczne, było wskazanie ostatecznego konsumenta jako osobę kupującego energię elektryczną na własne potrzeby.

Reasumując, podmiot (posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej), który dokupuje energię elektryczną, staje się nabywcą końcowym. W tej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, co oznacza, że podatnikiem podatku akcyzowego od energii elektrycznej będzie podmiot, który sprzedaje energię elektryczną nabywcy końcowemu.

Elektrociepłownia posiadająca koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, która nabywa dodatkowo energię elektryczną w celu jej zużycia do podtrzymania procesów produkcyjnych, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia w trybie art. 30 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym, zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu w elektrociepłowniach.

W przypadku zakupu energii elektrycznej, która zostanie zużyta zgodnie z art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), strony dokonujące transakcji powinny prowadzić dokumentację w taki sposób aby umożliwić organom podatkowym weryfikację ilości zakupionej energii, która podlega temu zwolnieniu.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr. 32, poz. 228) ww. zwolnienie ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot zużywający zwolnioną energię elektryczną prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania tej energii oraz przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie zwolnionej energii, oświadczenie o ilościach i sposobie wykorzystania zwolnionej energii elektrycznej. Oświadczenie to powinno zawierać co najmniej:

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, oceniane całościowo należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania strat energii w wyniku zużycia na potrzeby własne oraz powstałe w wyniku dystrybucji zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.