IBPP3/443-397/08/AŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2008 r. (data wpływu 28 maja 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu 22 sierpnia 2008 r.) oraz 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działki wraz z nieodpłatnym przeniesieniem własności fragmentu garażu oraz odpłatnym przeniesieniem zaadaptowanego budynku z zaliczeniem poniesionych nakładów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 22 sierpnia 2008 r. i 25 sierpnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działki wraz z nieodpłatnym przeniesieniem własności fragmentu garażu oraz odpłatnym przeniesieniem zaadaptowanego budynku z zaliczeniem poniesionych nakładów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na podstawie wniosku osoby fizycznej ustalił następujący stan prawny nieruchomości: aktem notarialnym z 1984 r. Miasto sprzedało poprzednikom prawnym wnioskodawcy nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym wraz z zabudową gospodarczą. Ponadto, jeden budynek gospodarczy z uwagi na to, że był przeznaczony do rozbiórki został wydany nabywcom nieodpłatnie. Budynek ten zachodził na działkę sąsiednią nr XXX o pow. 39 m kw. stanowiącą własność Miasta. Na podstawie wizji w terenie oraz dokumentów geodezyjnych ustalono, że budynek przekazany nieodpłatnie nie został w rzeczywistości wyburzony, lecz zaadaptowany jako lokal użytkowy. Ponadto, w 1998 r. na nieruchomości został wybudowany przez poprzednika prawnego garaż, który także fragmentem zachodzi na działkę nr XXX.

W celu uregulowania istniejącego stanu prawnego nieruchomości Prezydent Miasta podjął decyzję o przeniesieniu na własność na rzecz obecnego właściciela całej zabudowy działki nr XXX wraz z:

Podstawę prawną transakcji będą stanowiły następujące przepisy:

* art. 151 kodeksu cywilnego oraz

* art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Wnioskodawca ustalił ponadto, że budynki będące przedmiotem transakcji nie były modernizowane w okresie ostatnich 5 lat. W okresie użytkowania tj. po 1998 r. wydatkowane były na nieruchomość wyłącznie środki związane z utrzymaniem tej nieruchomości w stanie niepogorszonym, a ich wysokość nie przekroczyła 30% wartości początkowej. Ani posiadaczowi nieruchomości budynkowej, ani Miastu nie przysługiwało z tego tytułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W piśmie z dnia 22 sierpnia 2008 r. będącym uzupełnieniem do wniosku Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że:

* działka nr XXX o pow. 39 m#178; stanowiąca własność Miasta, na którą zachodzi fragment garażu oraz fragment budynku gospodarczego stanowi teren zajęty wyłącznie przez części tych budynków i jest niezbędny dla ich prawidłowego zagospodarowania. Działka została przeznaczona przez Prezydenta Miasta do sprzedaży na rzecz właściciela działki sąsiedniej nr XXX o pow. 661 m#178; na której znajduje się pozostała część ww. budynków oraz budynek mieszkalny;

* garaż znajdujący się częściowo na działce nr XXX został wybudowany w całości ze środków własnych właściciela działki nr XXX, stanowi więc jego nakład na cudzym gruncie, w tym przypadku gruncie Miasta. Tak więc, wraz ze sprzedażą działki nr XXX nastąpi nieodpłatne przeniesienie własności tego garażu;

* na działce nr XXX oraz na działce nr XXX (obydwie działki stanowiły wcześniej własność Miasta) znajdował się budynek gospodarczy stanowiący wówczas i nadal własność Miasta, który nie został przeniesiony odpłatnie na własność nabywającego działkę nr XXX, ponieważ w tamtym czasie był przeznaczony do rozbiórki. Z uwagi na to, że nabywca działki nr XXX nie dokonał wyburzenia tego budynku, lecz wręcz przeciwnie rozbudował budynek na własny koszt - w tej chwili w celu uregulowania zaistniałego stanu prawnego budynek zostanie sprzedany wraz z działką nr XXX, a jego wartość zostanie pomniejszona o nakłady poniesione przez nabywcę;

* władający działką nr XXX oraz budynkami częściowo położonymi na tej działce, nie posiada w tej chwili tytułu prawnego do tej nieruchomości tj. do działki XXX. Po 1998 r. władający nie dokonywał modernizacji tych budynków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa towaru, jaką będzie w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT sprzedaż jednego budynku (z zaliczeniem nakładów) oraz nieodpłatne przeniesienie własności części budynku garażowego wraz z gruntem, na którym te budynki są posadowione będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli wydanie towaru do korzystania jak właściciel miało miejsce przed dniem 1 maja 2004 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o podatku VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, a w przedstawionym stanie prawnym wydanie towaru do korzystania jak właściciel budynku, będącego obecnie lokalem użytkowym nastąpiło przed 1 maja 2004 r., tj. przed wejściem w życie wymienionej ustawy o podatku od towarów i usług - taka czynność nie będzie objęta obowiązkiem podatkowym. Jeżeli chodzi zaś o przeniesienie własności fragmentu garażu, to z uwagi na to, że będzie to nieodpłatna dostawa towaru - także nie będzie podlegała opodatkowaniu ze względu na treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (ustawie podlega wyłącznie odpłatna dostawa lub odpłatne świadczenie usług).

Niezależnie od powyższego, przy założeniu, że nieruchomość podlega ustawie o podatku VAT, to ze względu na treść art. 43 ust. 1 pkt 2 korzystałaby ze zwolnienia jako towar używany.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro część garażu znajdująca się na działce nr 695 jako nieodpłatna dostawa towaru w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to grunt pod tą częścią garażu także nie podlega opodatkowaniu. Natomiast grunt, na którym znajduje się część budynku gospodarczego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, ponieważ także budynek jako towar używany podlega zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, a zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku VAT - z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego.

Oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy) czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego.

W tym stanie rzeczy nie mają decydującego znaczenia dla opodatkowania dostawy gruntów podstawy cywilnoprawne danej transakcji.

Za dostawę towarów uznaje się również, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy rzeczywiste wydanie towarów na podstawie umowy mającej na celu udostępnienia towarów do używania na czas określony lub na podstawie umowy sprzedaży towarów z odroczonym terminem płatności, która to umowa przewiduje przeniesienie własności po wniesieniu całej płatności. O ile art. 7 ust. 1 zawiera definicję dostawy towarów, o tyle ust. 1 pkt 2 tego artykułu rozszerza definicję dostawy towarów. Oznacza to, że w przypadku faktycznego wydania towarów, których własność zostanie przeniesiona w przyszłości, opodatkowaniu podlega rzeczywiste wydanie towaru, w wyniku którego przenoszone jest ekonomiczne prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 potwierdza zatem poprawność przedstawionej wyżej interpretacji pojęcia dostawy towarów i odwołanie się do kategorii ekonomicznych, a nie prawnych. Tym samym wydanie towarów, w konsekwencji których użytkownik nabywa prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel a przeniesienie prawa własności ma miejsce w terminie późniejszym, są uznane za dostawę towarów. Sam sposób dokonania płatności nie wpływa na klasyfikację transakcji.

Koncepcja przyjęta w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, czyli odwołanie się do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, wyraźnie odcina się od przeniesienia prawa własności jako kryterium uznania czynności za podlegającą opodatkowaniu. Istotne jest natomiast przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel. Aby zatem dysponować towarem jak właściciel nabywca powinien mieć swobodę w dysponowaniu towarem zbliżoną do właściciela. Jeżeli więc np. nabywca może towar dowolnie zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie bądź dalej przenieść prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jakby stanowiło ono dostawę towarów.

Istotne znaczenie w systemie podatku od wartości dodanej pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel oraz związane z nim wątpliwości interpretacyjne sprawiły, że stało się ono przedmiotem analizy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W sprawie C-320/88 Spółka Safe BV będąca stroną postępowania dokonała przeniesienia na Spółkę Kats NV praw związanych z należącym do niej budynkiem oraz przynależnym do niego gruntem. Transakcja nie została opodatkowana podatkiem VAT w momencie wydania nieruchomości. Zgodnie z umową Kats NV zostało upoważnione do pobierania pożytków z przedmiotowej nieruchomości, stając się jednocześnie odpowiedzialne za wszelkie koszty i ryzyka z nią związane. Prawo własności pozostało przy Safe BV, która zobowiązała się do jego przeniesienia w dowolnym momencie na życzenie Kats NV i na podmiot wskazany przez tą ostatnią spółkę. Jednocześnie Safe BV udzieliła podmiotowi korzystającemu z nieruchomości pełnomocnictwa do wykonywania wszelkich czynności niezbędnych do przeniesienia w przyszłości prawa własności. Analizując powyższą sprawę Rzecznik Generalny oraz Europejski Trybunał Sprawiedliwości zauważyli, że dostawa towarów w rozumieniu VI Dyrektywy nie ogranicza się do cywilistycznego przeniesienia prawa własności. Istotne znaczenie ma przeniesienie ekonomicznego prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, pod warunkiem że daje ono w praktyce nabywcy analogiczne prawa jak przeniesienie tytułu prawnego. Rzecznik Generalny stwierdził, że w przedmiotowej sprawie prawa przysługujące Safe BV zostały ograniczone w tak znaczącym stopniu, tj. jedynie do formalnego posiadania prawa własności, że uzasadnione jest przyjęcie, iż Kats NV nabyła prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel. Ponadto w orzeczeniu podkreślone zostało, że takie rozumienie art. 5 (1) VI Dyrektywy jest zgodne z przyjętym założeniem wprowadzenia uniwersalnej definicji czynności opodatkowanych. Interpretacja definicji dostawy towarów czynności opodatkowanych w oparciu o niezharmonizowane przepisy krajowe pozostawałaby w sprzeczności z podstawowym celem funkcjonowania podatku VAT, jakim jest powszechność opodatkowania.

UZASADNIENIE zawarte w powyższym orzeczeniu ETS jest konsekwencją tego, iż prawo cywilne jest dziedziną prawa niezharmonizowaną na obszarze Wspólnoty, co powoduje, że jego przepisy mogą się znacznie różnić w poszczególnych państwach członkowskich. Różnice mogą dotyczyć nie tylko cywilistycznej definicji własności, ale także warunków i momentu samego przeniesienia.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku występuje transakcja w części mająca charakter:

nieodpłatny - nieodpłatne przeniesienie własności fragmentu garażu wybudowanego ze środków własnych właściciela działki sąsiedniej o nr ewidencyjnym XXX,

odpłatny - przeniesienie zaadaptowanego budynku z zaliczeniem poniesionych nakładów, wydanego w 1984 r. nieodpłatnie z przeznaczeniem do rozbiórki,

odpłatny - przeniesienie własności działki nr ewidencyjny XXX w trybie art. 151 Kodeksu cywilnego.

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

W świetle powyższego transakcję będącą przedmiotem wniosku mającą w części charakter odpłatny i nieodpłatny należy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozpatrywać odrębnie.

W kwestii nieodpłatnego przeniesienia własności fragmentu garażu wybudowanego ze środków własnych właściciela nieruchomości sąsiedniej stwierdzić należy, iż nieodpłatne przeniesienie prawa własności części garażu, stanowiące nieodpłatną dostawę towaru, na mocy art. 7 ust. 2 ww. ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca nie poniósł wydatków na jego wytworzenie i tym samym nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Ww. część garażu została bowiem wybudowana ze środków własnych właściciela nieruchomości sąsiedniej.

W odniesieniu do odpłatnego przeniesienia zaadaptowanego budynku z zaliczeniem poniesionych nakładów, który to budynek wydano w 1984 r. nieodpłatnie z przeznaczeniem do rozbiórki, dokonując za aktem notarialnym, sprzedaży nieruchomości zabudowanej na której posadowiony był również przedmiotowy budynek, stwierdzić należy co następuje:

Stwierdzenie, że dana czynność jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz że czynność ta jest wykonywana przez podatnika tego podatku, rodzi konieczność określenia, w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy z tym związany.

Zgodnie z przepisami art. 19 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Mając na względzie oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych należy zauważyć, że z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego wydanie towaru należy rozumieć jako czynności faktyczne, zwłaszcza w stosunku do prawa cywilnego. W związku z powyższym, nie można utożsamiać wydania towaru, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy VAT, z wydaniem rzeczy w rozumieniu art. 348 i następnych Kodeksu cywilnego (choć niejednokrotnie wydanie towaru w rozumieniu VAT będzie równocześnie wydaniem rzeczy w rozumieniu cywilistycznym). Wydania rzeczy nie można również mylić z przeniesieniem własności rzeczy. Tym samym aktualność zachowuje wyrok NSA z dnia 13 listopada 2001 r. (SA/Sz 1063/2000, Glosa 2002, nr 7, s. 47),wydany na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, lecz mający zastosowanie również w odniesieniu do obecnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług, w którym sąd stwierdził, że "zawarta w art. 6 ust. 1 VAT-u regulacja, dotycząca określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dokonania darowizny towaru, nie oznacza, że obowiązek ten powstaje na skutek samego złożenia oświadczeń woli przez strony umowy darowizny, bowiem z istoty podatku VAT, w którym podstawę opodatkowania stanowi obrót w rozumieniu art. 15 cytowanej ustawy, wynika, że warunkiem opodatkowania darowizny jest jej wykonanie, tj. wydanie lub przekazanie towaru kontrahentowi".

Konsekwencją powyższego będzie stwierdzenie, że w przypadku gdy czynność taka wystąpiła przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlega ona obecnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż w 1984 r. na mocy aktu notarialnego nabywcy wydana została nieruchomość zabudowana na której znajdował się również przedmiotowy budynek. Zatem dostawa przedmiotowego budynku rozumiana jako nabycie prawa do rozporządzania budynkiem jak właściciel miała miejsce przed dniem 1 maja 2004 r.

Natomiast odnosząc się do odpłatnego przeniesienia własności działki nr ewid. XXX w trybie art. 151 Kodeksu cywilnego zważyć należy, iż stosownie do art. 151 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nie uzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, iż ma on zastosowanie tylko wtedy, gdy doszło do bezprawnego, w zasadzie przypadkowego, niezawinionego umyślnie działania sąsiada polegającego na przekroczeniu granicy i posadowieniu części lub całości wznoszonego przez niego budynku na sąsiedniej nieruchomości.

Mając na względzie cyt. wyżej przepis oraz zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku zauważyć należy, iż przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 będzie wyłącznie grunt w postaci działki o nr ewidencyjnym XXX.

Podstawowe reguły dotyczące określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostały określone w art. 29 ust. 1 cyt. wyżej ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Przepis art. 29 ust. 5 omawianej ustawy, nie będzie miał w tym przypadku zastosowania. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W myśl tego przepisu zasady dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy budynków lub budowli, mają zastosowanie również do gruntu, lecz wyłącznie w sytuacji gdy występuje dostawa budynków, budowli i ich części trwale z gruntem związanych.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, jak wskazano wyżej przedmiotem transakcji jest wyłącznie grunt. Nie występuje w tym przypadku dostawa fragmentu garażu, jak również dostawa budynku wydanego nabywcy nieruchomości w 1984 r.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy. Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem wniosku jest działka gruntu zabudowanego fragmentem garażu oraz budynku uprzednio przeznaczonego do rozbiórki, trwale z gruntem związanych. Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów dostawa przedmiotowej działki gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22% jako teren budowlany.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.