IBPP3/443-387/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.), uzupełnionymi pismami z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 18 sierpnia 2010 r.), z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 26 sierpnia 2010 r.), oraz z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu 1 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie

* zbycia prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 718 zabudowanej budynkiem (stacja paliw) - jest prawidłowe,

* zbycia prawa użytkowania wieczystego działek gruntu niezabudowanych nr 720 i 913 oraz podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 18 sierpnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 sierpnia 2010 r. nr IBPP3/443-387/10/AB oraz pismami z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 26 sierpnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu 1 września 2010 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na wniosek wierzyciela Komornik w dniu 8 lutego 2010 r. wszczął egzekucję z nieruchomości w postaci prawa użytkowania wieczystego ustanowionego na gruncie Skarbu Państwa wraz z własnością budynku, przysługującego dłużnikowi. Nieruchomość położona jest w G, a objęta jest księgą wieczystą nr G. Przedmiotem egzekucji są działki nr 718 (o pow. 5 518 m²), 720 (o pow. 5075 m²), 913 (opow. 913 m²) o łącznej pow. 11361 m². Działka nr 718 zabudowana jest byłą stacją paliw - budynkiem stacji paliw, zadaszeniem nad byłymi dystrybutorami, zbiornikami paliwowymi podziemnymi. Pozostałe działki są niezabudowane. Dla przedmiotowego terenu brak jest ważnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Gmina posiada ważne studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zatwierdzone uchwałą Rady Miejskiej z dnia 17 grudnia 2009 r. Zgodnie z tym studium niniejszy teren (działki 718, 720, 913) oznaczony jest symbolem "UP"- są to tereny usługowo-produkcyjne.

W dniu 23 stycznia 2002 przed notariuszem została zawarta umowa (Rep. A nr 285/2002), gdzie stroną zbywającą nieruchomość - prawo użytkowania wieczystego (składającą się z działek 58/10 o pow. 1.6537 ha, 58/12 o pow. 5.278 m²) oraz budowle (stacja diagnostyczna o pow. 303 m², magazyn opakowań 479 m², kotłownia o pow. 304 m², stacja paliw o pow. 81 m²) była spółka K Sp. z o.o., a stroną nabywającą K Sp. z o.o. Ww. działki zostały wydzielone z księgi wieczystej o nr 24400. Prawo użytkowania wieczystego zostało sprzedane za 425 tys. zł, a budynki, budowle i posadowione na nieruchomości urządzenia za 75 tys. zł W § 6 aktu notarialnego zbywca oświadczył, że niniejsza sprzedaż podlega podatkowi VAT i jest zwolniona z tego podatku na zasadzie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym, albowiem przedmiotem sprzedaży są towary używane, a stronie sprzedającej nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

* Działka 58/10 została podzielona na działki: 58/13, 58/14, 58/15, 58/16

* działka 58/12 została zbyta w 2003 r.

Następnie w dniu 29 października 2004 przed notariuszem została zawarta umowa (Rep. A 20930/2004) mocą której, występujący w imieniu spółki K Sp. z o.o. Prezes Zarządu sprzedał Tadeuszowi P. nieruchomość objętą KW 69801 (w skład której wchodziły działki 58/13, 58/14, 58/15, 58/16 o łącznej pow. 16.537 m²), w tym czasie występowała ustanowiona na nieruchomości hipoteka Skarb Państwa - Naczelnika Urzędu Skarbowego na kwotę 61.468,- zł. Pan K. okazał również zaświadczenie US z dnia 1 października 2004 o niezaleganiu w rozumieniu art. 143 Ordynacji podatkowej. W § 16 umowy Jan K. w imieniu spółki zapewnił, że z tytułu dokonanej niniejszym aktem notarialnym czynności reprezentowana przez niego spółka nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Po czym dnia 9 listopada 2006 przed notariuszem została zawarta umowa (Rep. A 14095/2006), mocą której została rozwiązana umowa sprzedaży z dnia 29 października 2004 r. oraz została ustanowiona hipoteka na rzecz Tadeusza P. na kwotę 721.400,00 zł.

Nieruchomość w stanie obecnym (składająca się z 3 działek) przeszła z powrotem na dłużnika.

W dniu 12 maja 2010 r. powołany przez komornika biegły sądowy wycenił nieruchomość na kwotę 2.500.000,00 zł netto, przy czym w operacie zaznaczył, że podstawową wartość nieruchomości tworzy grunt (prawo użytkowania wieczystego). Budynek (stacja paliw) znajdujący się na nieruchomości ma pow. zabudowy 107,40 m², a pow. użytkową 81,00 m², został wybudowany w latach osiemdziesiątych XX wieku. Obiekt w 2002 r. przechodził kompleksowy remont. Koszt i sposób rozliczenia prac remontowych nie jest znany.

Od kilku lat jest nieużytkowany. Zgodnie z przywołanym wyżej operatem szacunkowym biegły ustalił składnik budowlany na poziomie 5% wartości nieruchomości.

Wnioskodawca wyjaśnia, że nie posiada odrębnej wyceny poszczególnych działek, a z całą pewnością różniłaby się ona gdyby działki były sprzedawane osobno niż jako jedna funkcjonalna całość (jak to ma miejsce w opisanym stanie faktycznym). Wnioskodawca informuje również, że działki nr: 718, 913, 720, 719 są to nowe numery działek nr 58/13, 58/14, 58/15, 58/16. Przedmiotem sprzedaży w drodze egzekucji jest nieruchomość składająca się z trzech działek tj. 718, 720, 913.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku dojścia do licytacyjnej sprzedaży nieruchomości objętej księgą wieczystą powstanie po stronie komornika obowiązek odprowadzenia podatku VAT.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej Wnioskodawca prosi o wskazanie stawki oraz od jakiej kwoty powinien być podatek naliczony (wartość budynku, prawa użytkowania wieczystego gruntu, czy wartość budynku i prawa użytkowania wieczystego gruntu łącznie).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w drodze licytacji przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona od podatku VAT, gdyż w niniejszym stanie faktycznym nie występują przesłanki, które wykluczałyby ogólną zasadę wynikającą z art. 43 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nieruchomość już w 2002 r. była zakupiona jako towar używany oraz upłynął już 2 letni okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku.

W stosunku do obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - co wynika ze złożonych oświadczeń do ww. aktów notarialnych. Upłynął również okres o którym mowa w art. 43 pkt 7a, a zatem nie będzie miał zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku odpowiedzi twierdzącej VAT winien być naliczony od wartości prawa użytkowania wieczystego wraz z własnością budynków i budowli łącznie. Niniejsze stanowisko Wnioskodawca opiera o dyspozycję art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 718 zabudowanej budynkiem (stacja paliw),

* nieprawidłowe w części dotyczącej zbycia prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych nr 720 i 913 oraz podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, zbycie praw, o których mowa w pkt 6 i 7.

W tym miejscu należy zauważyć, iż zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem nieruchomością gruntową (gruntem) jest część powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności.

Zatem nieruchomość gruntowa obejmuje część powierzchni ziemi. Decydujące znaczenie - z punktu widzenia odrębności każdej nieruchomości - ma na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - kryterium fizyczne tj. wydzielona samodzielna działka geodezyjna.

W świetle powyższego dla określenia granic nieruchomości istotne znaczenie mają przepisy Prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy - Prawo Geodezyjne i Kartograficzne z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. Nr 240, poz. 2027) ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące:

Ponadto w myśl ust. 2 ww. artykułu w ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także:

W myśl § 4 oraz § 5 cyt. wyżej rozporządzenia ewidencja gruntów i budynków obejmuje całe terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z wyjątkiem morza terytorialnego.

Jednostkami powierzchniowymi podziału kraju dla celów ewidencji są:

Stosownie do § 9 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar grunt, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

Zatem mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych, należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy jest prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki nr 718 oraz prawo wieczystego użytkowania działek niezabudowanych nr 720 i 913.

W odniesieniu do dostawy działki zabudowanej stacją paliw nr 718 stwierdzić należy co następuje:

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Natomiast kwestię zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami rozstrzygają przepisy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) w myśl, których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Powyższe oznacza, iż do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że 23 stycznia 2002 r. przed notariuszem została zawarta umowa sprzedaży prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości. Niniejsza sprzedaż podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym. Obiekt położony na nieruchomości w 2002 r. przechodził kompleksowy remont.

Tak więc, mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do pierwszego zasiedlenia budynku doszło przy nabyciu przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki w styczniu 2002 r. Tak więc został spełniony pierwszy warunek, który umożliwia zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży przedmiotowej działki. Spełniona również zostanie druga przesłanka umożliwiająca zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem (styczeń 2002 r.), a dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania działki zabudowanej nr 718, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do działki nr 720 i 913 stwierdzić należy co następuje:

W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 ust. 1 i 4 cyt. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem sprzedaży jest prawo wieczystego użytkowania działek niezabudowanych o nr 720 i 913. Przedmiotowe działki nie mają obecnie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, a ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, iż są to działki oznaczone symbolem UP - tereny usługowo produkcyjne.

Tak więc mając na uwadze ww. wymienione przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w przypadku gdy przedmiotem dostawy jest prawo wieczystego użytkowania działek o charakterze usługowo produkcyjnym - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, sprzedaż działek będących w użytkowaniu wieczystym nr 720 i 913 jako gruntu przeznaczonego pod zabudowę podlega opodatkowaniu wg stawki 22%.

Natomiast w kwestii podstawy opodatkowania należy wskazać, iż winna ona być określona odrębnie dla prawa wieczystego użytkowania działki zabudowanej stacją paliw nr 718. Dostawa ta korzysta bowiem ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z § 12 ust. 1 pkt 11 cyt. rozporządzenia.

Osobno z kolei winna zostać określona podstawa opodatkowania dla prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych nr 720 i 913 oznaczonych symbolem UP - tereny usługowo produkcyjne. Dostawa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT 22%.

Tym samym stanowisko w zakresie podstawy opodatkowania należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za:

* prawidłowe - w zakresie zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 718 zabudowanej budynkiem (stacja paliw),

* nieprawidłowe - w zakresie zbycia prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych nr 720 i 913 oraz podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.