IBPP3/443-375/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2010 r. (data wpływu 22 czerwca 2010 r.) oraz z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 7 lipca 2010 r.) i z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego.

Ww. wniosek został uzupełniony również pismem z dnia 17 czerwca 2010 r. (data wpływu 22 czerwca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 czerwca 2010 r. znak IBPP3/443-375/10/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia zwraca się z prośbą o interpretację indywidualną dotyczącą zbycia wieczystego użytkowania gruntu wraz z trwale posadowionymi na nim budynkami. Powyższe nieruchomości Spółdzielnia otrzymała nieodpłatnie w 1990 r. od Likwidatora. Cała nieruchomość po przejęciu została oddana w dzierżawę. Wynajmujący w roku 2000 i 2001 dokonał modernizacji budynków, zaś kosztami modernizacji obciążył Spółdzielnię wystawiając faktury VAT, których kwota przekroczyła 30% wartości budynków. Walne Zgromadzenie Delegatów podjęło uchwałę o zbyciu ww. nieruchomości. Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą wg PKD 6820Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.

Opisana nieruchomość będąca przedmiotem wniosku, składająca się z gruntu w wieczystym użytkowaniu wraz z trwale posadowionymi na nim budynkami po dokonaniu modernizacji budynku w 2000-2001 r. przekraczającej 30% wartości początkowej budynku, była do chwili obecnej przedmiotem dzierżawy.

Przedmiotem zbycia jest prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z trwale posadowionymi budynkami. Na jeden budynek od momentu kiedy go Wnioskodawca otrzymał w 1990 r. nie ponoszono żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Natomiast na drugi budynek Wnioskodawca poniósł wydatki w latach 2000-2001 przewyższające 30% wartości początkowej tego budynku. Obydwa budynki są dzierżawione od 1990 r. do chwili obecnej (kolejnym dzierżawcom).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z trwale posadowionymi budynkami można skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego w naliczaniu podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zwolnienia przedmiotowego przy sprzedaży opisanej nieruchomości, ponieważ w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ są to budynki z lat 70-tych a dostawa była w 1990 r. Natomiast od modernizacji w roku 2000 i 2001 wyższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów minęło ponad pięć lat, a budowle w stanie ulepszonym wykorzystane bezpośrednio przez dzierżawcę ale ze względu, że działalnością Wnioskodawcy jest najem i zarządzanie nieruchomościami własnymi, to w myśl art. 43 ust. 7a te budowle były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Pismem z dnia 17 czerwca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

W miejscu słowa budowle winno być budynki - nastąpiło przejęzyczenie.

Budynki ulepszone były i są wykorzystywane bezpośrednio przez dzierżawcę. Natomiast ze względu działalność Wnioskodawcy - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi, cała nieruchomość była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez podatnika, ponieważ za dzierżawione obiekty Wnioskodawca wystawiał faktury VAT z 22% podatkiem, który odprowadza.

Pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Zbycie wieczystego użytkowania gruntów wraz z trwale posadowionymi na nim budynkami jest zwolnione z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa

w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie praw użytkowania wieczystego gruntów.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego cześć) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z zamierzoną transakcją sprzedaży nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków, a jeżeli tak to w którym momencie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem zbycia jest prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z trwale posadowionymi budynkami. Przedmiotową nieruchomości Spółdzielnia otrzymała nieodpłatnie w 1990 r. od Likwidatora. Cała nieruchomość po przejęciu została oddana w dzierżawę. Wnioskodawca w przypadku jednego budynku nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Natomiast w przypadku drugiego budynku Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie w latach 2000-2001 przewyższające 30% wartości początkowej tego budynku. Obydwa budynki są dzierżawione od 1990 r. do chwili obecnej (kolejnym dzierżawcom).

Tak więc mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż do pierwszego zasiedlenia w przypadku budynku, na który Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie doszło w momencie kiedy dzierżawa stała się czynnością opodatkowaną podatkiem tj. 5 lipca 1993 r. Natomiast w przypadku drugiego budynku, na który Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie w latach 2000-2001 doszło do pierwszego zasiedlenia w momencie kiedy został on oddany w dzierżawę po dokonanym ulepszeniu.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata i sprzedaż tych budynków będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto kwestię zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami rozstrzygają przepisy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) w myśl, których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, iż do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego ww. budynkami jest także zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała