IBPP3/443-349/14-2/MN - Spółka komunalna, działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej jako podatnik podatku VAT, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 12 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1395/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 2 października 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1117/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy spółka komunalna, działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej jest podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy spółka komunalna, działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej jest podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 24 czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP3/443-349/14/UH, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy spółka komunalna, działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej jest podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 24 czerwca 2014 r. znak: IBPP3/443-349/14/UH wniósł pismem z 4 lipca 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z żądaniem zmiany wydanej interpretacji.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 6 sierpnia 2014 r. znak: IBPP3/4432-28/14/UH stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy spółka komunalna, działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej jest podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 24 czerwca 2014 r. znak: IBPP3/443-349/14/UH w przedmiocie podatku od towarów i usług złożył skargę z 8 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 12 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1395/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 24 czerwca 2014 r. znak: IBPP3/443-349/14/UH.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 12 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1395/14 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 8 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1117/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie ustalenia czy spółka komunalna, działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej jest podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, której jedynym wspólnikiem jest Gmina P. Zgodnie z ustawą o gospodarce komunalnej oraz ustawą o samorządzie gminnym, w związku z nowelizacją ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, która od dnia 1 lipca 2013 r. nałożyła na gminy nowe kompleksowe obowiązki związane z gospodarką odpadami komunalnymi, Rada Miasta, uchwałą nr XXI/306/12 z 27 września 2012 r. uchwaliła, że zadanie użyteczności publicznej polegające na gospodarowaniu odpadami komunalnymi będzie wykonywane przez spółkę gminną.

W oparciu o uchwałę Rady Gminy, Prezydent Miasta zarządzeniem nr... wyznaczył Wnioskodawcę, to jest Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w P.spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do wykonywania zadania użyteczności publicznej polegającego na gospodarowaniu odpadami komunalnymi.

W zakresie powierzonych zadań Wnioskodawca nie dokonuje odbioru odpadów od mieszkańców - to zadanie wykonuje inny podmiot. Również 27 września 2012 r. Rada Miasta P., uchwałą nr XXI/307/12, działając w oparciu o art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym upoważniła zarząd Wnioskodawcy do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej w zakresie szczegółowo opisanym w tej uchwale, a przedmiotowo związanym z opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, to jest do przyjmowania deklaracji, określania w drodze decyzji wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w razie nie złożenia przez właściciela nieruchomości deklaracji o wysokości tej opłaty, określania w drodze decyzji wysokości zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi itd.

Wnioskodawca jako spółka komunalna ma powierzone w swoim akcie założycielskim (umowie spółki) dwa rodzaje zadań użyteczności publicznej - wypełnia obowiązki w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków, świadcząc w tym zakresie usługi dla mieszkańców gminy i będąc z tego tytułu podatnikiem podatku VAT oraz realizuje zadanie własne gminy prowadząc gospodarkę komunalną w zakresie gospodarowania odpadami.

Relacja Wnioskodawcy z mieszkańcami gminy, zobowiązanymi do uiszczania opłat z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi, w zakresie podatku od towarów i usług nie budzi już wątpliwości - zgodnie z utrwalającymi się poglądami, popartymi np. interpretacją indywidualną Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lipca 2013 r. (IBPP1/443-272/13/MS) Wnioskodawca upoważniony do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, pobierając opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie może być uznawany za podatnika podatku od towarów i usług. Jedynie relacja z gminą, która ponosi koszty swojej obsługi nie w postaci wydatków na utrzymanie Urzędu Miasta i pracowników Urzędu Miasta, lecz w postaci rekompensaty wypłacanej swej spółce komunalnej, może wymagać wydania interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca wykonuje powierzone mu zadania z zakresu administracji publicznej na podstawie uchwał Rady Gminy oraz zarządzenia Prezydenta Miasta, na zasadach wynikających z przepisów o gospodarce komunalnej i zgodnie z celami, wskazanymi w akcie założycielskim spółki. Dla wypełnienia wymogów przewidzianych w tzw. drugim pakiecie Altmark, czyli działając zgodnie z Komunikatem Komisji - Zasady ramowe Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (2012/C 8/03), Wnioskodawca ustalił z gminą szczegółowe zasady finansowe wykonywania powierzonych mu zadań, w tym zasady obliczania, wypłaty lub zwrotu nadmiernej rekompensaty - w drodze pisemnej umowy wykonawczej z 28 grudnia 2012 r. Po zakończeniu 2013 r. nie ustalono żadnego zwrotu nadmiernej rekompensaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, będący spółką komunalną, działając w ramach powierzonych mu zadań organu władzy publicznej, na podstawie przeniesienia na niego kompetencji organu władzy publicznej uchwałą rady gminy i powierzenia mu wykonywania zadań organu władzy publicznej przez tę gminę, w relacji do gminy, która powierzyła mu realizację tych zadań, jest podatnikiem podatku VAT, skoro otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie wykonywanych przezeń zadań publicznych dotyczących gospodarowania odpadami komunalnymi Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uważa, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ani w stosunku do mieszkańców, wchodzących z nim w relacje jako z organem władzy publicznej ani w stosunku do gminy, która powierzając realizację zadania publicznego swojej spółce komunalnej, w tym przenosząc kompetencje organu władzy publicznej na zarząd spółki, zwraca spółce koszty ponoszone w związku z obsługą powierzonych zagadnień, przy czym koszty te mają charakter odpowiadający kosztom utrzymania urzędu obsługującego organ władzy publicznej.

Wskutek upoważnienia przez Radę Miasta zarządu spółki komunalnej, należącej w 100% do Miasta, załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, zarząd ten stał się organem władzy publicznej w zakresie powierzonego mu spektrum spraw. Podnoszone w literaturze dotyczącej opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi wątpliwości co do możliwego zakresu powierzenia zarządowi spółki komunalnej kompetencji do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej zostały usunięte dzięki wyrokowi Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2013 r. (II OSK 2409/13) w sprawie ze skargi Wojewody dolnośląskiego na uchwałę Rady Miasta w Lubinie, w którym NSA potwierdził poprawność szerokiego rozumienia uprawnienia rady gminy do upoważnienia zarządu jednostek organizacyjnych gminy do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, w części przeznaczonej do obsługi zarządu Wnioskodawcy działającego jako organ władzy publicznej, powinno być postrzegane jako urząd obsługujący ten organ w zakresie realizowanych zadań.

Należy wskazać, że zadania, które Rada Miasta powierzyła do wykonywania spółce komunalnej, zostały nałożone na gminy ustawą z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897). Rada Miasta, podejmując uchwały nr XXI/306/12 w sprawie wyboru sposobu i formy prowadzenia gospodarki komunalnej w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy oraz nr XXI/307/12 w sprawie upoważnienia Zarządu Spółki Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, dokonała jedynie, działając w granicach prawa, to jest w granicach ustawy o gospodarce komunalnej i z wykorzystaniem art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, wyboru sposobu wykonywania swoich publicznych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa.

Wymaga podkreślenia, że umowa wykonawcza, zawarta przez Wnioskodawcę z gminą, nie ma charakteru umowy cywilnoprawnej, o której wspomina art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Formą przekazania wnioskodawcy kompetencji organu władzy publicznej było podjęcie przez Radę Miasta uchwały w oparciu o art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, zaś formą powierzenia wykonywania określonych zadań publicznych własnej spółce komunalnej, w kontekście ustawy o gospodarce komunalnej, było podjęcie przez Radę Miasta uchwały o wyborze formy prowadzenia gospodarki komunalnej, która została doprecyzowana zarządzeniem Prezydenta Miasta, wskazującym konkretną spółkę komunalną, która zadanie ma wykonywać. Umowa, zawarta w wykonaniu wyżej wymienionych aktów władczego działania gminy wobec swojej jednostki organizacyjnej, jaką jest spółka komunalna, miała wyłącznie aspekt wykonawczo-rozliczeniowy, regulując zasady obliczania lub korygowania, terminy wypłacania lub zwrotów przyznanej rekompensaty kosztów.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca uważa, że w zakresie działania przez Wnioskodawcę jako organ władzy publicznej oraz w zakresie działania jego przedsiębiorstwa jako urzędu obsługującego ten organ, Wnioskodawca w żadnej relacji, zarówno wobec mieszkańców, wnoszących opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi jak i wobec gminy, która ze swego budżetu wydaje środki na wykonanie zadania własnego gminy przez jej jednostkę organizacyjną, nie może być postrzegany jako podatnik podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy ww. rekompensata nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższa regulacja jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W kwestii wyłączenia organów władzy publicznej z kategorii podatników wielokrotnie wypowiadał się także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślając, że dla takiego wyłączenia konieczne jest spełnienie równocześnie dwóch przesłanek: działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej (wyroki C- 408/97, C-4/89, C-288/07).

Z powyższego wynika, iż w celu skorzystania przez jednostki samorządu terytorialnego z wyłączenia z kategorii podatników podatku VAT, czynności, które co do zasady podlegają opodatkowaniu, muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego. Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że Rada Miasta, uchwałą z 27 września 2012 r. powierzyła Wnioskodawcy (spółce gminnej) zadania użyteczności publicznej polegające na gospodarowaniu odpadami komunalnymi. Zarząd Wnioskodawcy został upoważniony do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej w zakresie szczegółowo opisanym w tej uchwale, związanym z opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, (przyjmowanie deklaracji, określanie w drodze decyzji wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w razie nie złożenia przez właściciela nieruchomości deklaracji o wysokości tej opłaty, określanie w drodze decyzji wysokości zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi itd.). Wnioskodawca realizuje zadanie własne Gminy prowadząc gospodarkę komunalną w zakresie gospodarowania odpadami. Gmina ponosi koszty obsługi w postaci rekompensaty wypłacanej spółce komunalnej. Wnioskodawca ustalił z gminą szczegółowe zasady finansowe wykonywania powierzonych mu zadań, w tym zasady obliczania, wypłaty lub zwrotu nadmiernej rekompensaty - w drodze pisemnej umowy wykonawczej. Zadania, które Rada Miasta powierzyła do wykonywania spółce komunalnej, zostały nałożone na gminy ustawą z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897).

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w relacji do Gminy, która powierzyła mu realizację tych zadań jest podatnikiem podatku VAT, skoro otrzymuje od Gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych mu zadań.

W celu odpowiedzi na tak postawione pytanie należy dokonać analizy przepisów ustrojowych, regulujących zadania i zasady funkcjonowania jednostek samorządu terytorialnego.

W świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 cyt. ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy (...). W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym). W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1339 z późn. zm.) w rozdziale 3a - "Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę" wskazano, że gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne (art. 6c pkt 1 i 2).

W myśl art. 6h tej ustawy właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Zgodnie z art. 6m ust. 1 ww. ustawy, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

Na podstawie art. 6o, w razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 6p ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 20 sierpnia 2013 r., w razie stwierdzenia, że właściciel nieruchomości nie uiścił opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uiścił ją w wysokości niższej od należnej, wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnym.

Przepisy te jednoznacznie wskazują na obowiązki ciążące na Gminie w zakresie gospodarowania odpadami.

Stosownie do art. 39 ust. 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594) do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej oraz organy jednostek i podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1 tej ustawy, który z kolei stanowi, że w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych.

Nadto, stosownie do art. 2 ustawy z 20 grudnia 1996 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236) gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem pytania Wnioskodawcy, trzeba mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 12 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1395/14 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1117/15.

WSA w wyroku z 12 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1395/14 wskazał:

"Rada Miasta, podejmując Uchwały nr XXI/306/12 w sprawie wyboru sposobu i formy prowadzenia gospodarki komunalnej w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy oraz nr XXI/307/12 w sprawie upoważnienia Zarządu Spółki Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, dokonała jedynie, działając w granicach prawa, to jest w granicach ustawy o gospodarce komunalnej i z wykorzystaniem art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, wyboru sposobu wykonywania swoich publicznych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa.

Oznacza to, że powierzenie wykonywania tego zadania nastąpiło w trybie szczególnym, przewidzianym przepisami ustawy o samorządzie gminnym, które nie jest równoznaczne z zawarciem umowy cywilnoprawnej.

Po wtóre podnieść trzeba, że co prawda definicja usługi jest bardzo szeroka, gdyż jest to każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, ale warunkiem koniecznym dla uznania świadczenia za usługę opodatkowaną w rozumieniu ustawy o VAT jest, aby było ono dokonane przez podatnika tego podatku.

We wniosku wskazano, że w Uchwale nr XXI/306/12 Rada Miasta P. postanowiła, że zadanie użyteczności publicznej polegające na gospodarowaniu odpadami komunalnymi będzie wykonywane przez spółkę gminną. Uchwałą nr XXI/307/12 Rada Miasta P. upoważniła zarząd wnioskodawcy m.in. do:

* przyjmowania deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, którą właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych,

* przyjmowania deklaracji wraz z kopiami umów na odbieranie odpadów komunalnych,

* przyjmowaniu informacji, których adresatem jest wójt, burmistrz, prezydent miasta o rozwiązaniu lub wygaśnięciu takich umów,

* dokonywania czynności sprawdzających w trybie ordynacji podatkowej.

Upoważnienie to obejmuje również umocowanie do prowadzenia postępowań administracyjnych, w tym wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Podkreślić należy, że ta uchwała Rady Miasta ma charakter aktu prawa miejscowego, będącego określonym w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej źródłem prawa ustanawiającego normy prawne powszechnie obowiązujące na danym obszarze.

Wskazuje to, że wnioskodawca na podstawie aktu prawa miejscowego został umocowany do działań, które co do zasady pozostają we właściwości organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, a zatem organu władzy publicznej. Z powyższego - w ocenie Sądu-wynika, że w zakresie tych czynności organ wnioskodawcy stał się organem władzy publicznej działającym w sferze imperium, a baza organizacyjna tego podmiotu stała się urzędem obsługującym ten organ, a zatem jest to podmiot niebędący podatnikiem, o którym mowa w cytowanym już art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Skoro działania jednostki mieszczą się w sferze publicznoprawnej, a tym samym nie należą do sfery cywilnoprawnej, to nie mogą wykazywać znamion prowadzenia działalności gospodarczej, mogącej przyczynić się do zakłócenia konkurencji. Działania polegające na odbieraniu i przetwarzaniu informacji, których adresatem jest organ jednostki samorządu terytorialnego i wydawaniu władczych aktów z zakresu administracji przekazanych do jego właściwości - odmiennie niż działalność gospodarcza - mogą bowiem być podejmowane tylko przez taki podmiot, któremu zostaną one powierzone przez jednostkę samorządu terytorialnego i to w szczególnym trybie, przewidzianym powołanymi wyżej przepisami. Wobec powyższego odpada tu zarówno element cywilnoprawnego porozumienia, jak i potencjalnego wpływu na konkurencję.

Potwierdzenie powyższego poglądu stanowi wyrok NSA z 26 lutego 2009 r. sygn. akt I FSK 1906/07, gdzie Sąd orzekający stwierdził, iż "kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności, co jest szczególnie uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być dokonywane przez podmioty prywatne", a co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.

Zatem w nawiązaniu do stwierdzenia, że dla wyłączenia działań jednostki samorządu terytorialnego ze sfery podlegającej VAT konieczne jest spełnienie równocześnie dwóch przesłanek:

* działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego,

* musi być wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej,

stwierdzić należy, że obie zostały w stanie faktycznym sprawy spełnione.

A jeśli tak, to otrzymywane od gminy środki nie stanowią opodatkowanej zapłaty czy wynagrodzenia za świadczenie usługi, nie ma także możliwości wystawiania w takim przypadku faktury VAT. Dlatego Sąd za uzasadniony uznał zawarty w skardze zarzut naruszenia art. 15 ust. 6 ustawy o VAT."

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny, orzekając w niniejszej sprawie wskazał:

"Próbę zdefiniowania pojęcia podmiotu prawa publicznego na gruncie art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 podjął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor - Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko Fazenda Pública. W tej sprawie portugalska spółka akcyjna świadczyła na rzecz regionu usługi w dziedzinie planowania i zarządzania regionalną służbą zdrowia zgodnie z umowami programowymi zawartymi pomiędzy tą spółką a regionem.

W tym wyroku wskazano, że jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Trybunału, ocena art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 w świetle celów wspomnianej dyrektywy świadczy o tym, że dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie prowadzenie działalności przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo, a także wyrok Komisja/Niderlandy, C-79/09, EU:C:2010:171, pkt 79) (pkt 51). Przepis art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 nie zawiera żadnego odesłania do prawa państw członkowskich (pkt 53).

Oznacza to, że pojęcia znajdujące się w tym przepisie, w tym pojęcie "innych podmiotów prawa publicznego", powinny otrzymać w całej Unii autonomiczną i jednolitą wykładnię (pkt 54).

Ponadto należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie "innych podmiotów prawa publicznego" stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie.

Trybunał podkreślił, że o ile okoliczność, iż dany podmiot posiada na podstawie właściwego prawa krajowego prerogatywy władztwa publicznego, nie ma decydującego znaczenia dla celów wspomnianej klasyfikacji, to jednak okoliczność ta stanowi w zakresie, w jakim stanowi ona istotną cechę właściwą każdemu organowi publicznemu, wskazówkę o pewnym znaczeniu dla ustalenia, czy podmiot ten należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego (art. 58).

Dla zastosowania zasady nieopodatkowania podatkiem VAT przewidzianej we wspomnianym przepisie spełniony musi być ponadto drugi warunek ustanowiony przez ten przepis, a mianowicie, że zwolnione z podatku VAT są czynności wykonywane przez podmiot prawa publicznego działający w charakterze organu władzy publicznej (pkt 69).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału takimi czynnościami są czynności wykonywane przez pomioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co przez prywatne podmioty gospodarcze. Trybunał orzekł ponadto, że przedmiot lub cel takiej działalności nie ma w tym zakresie znaczenia oraz że okoliczność, iż wykonywanie czynności rozpatrywanych w sprawie głównej wiąże się ze stosowaniem prerogatyw władztwa publicznego, pozwala na ustalenie, że działalność ta podlega reżimowi prawa publicznego (zob. podobnie w szczególności wyrok Fazenda Pública, C-446/98, EU:C:2000:691, pkt 17, 19 i 22) (pkt 70).

W tym kontekście Trybunał wskazał, że zwolnienie przewidziane w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 112 obejmuje zasadniczo czynności wykonywane przez podmioty publiczne działające jako organy władzy publicznej, które to czynności, pomimo że mają charakter gospodarczy, są ściśle związane z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego (wyrok Isle of Wight Council i in., C-288/07, EU:C:2008:505, pkt 31) (pkt 71).

Z uwagi na ogół powyższych rozważań Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 należy interpretować w ten sposób, że działalność, taka jak omawiana w postępowaniu głównym, polegająca na świadczeniu przez spółkę na rzecz regionu usług w dziedzinie planowania i zarządzania regionalną służbą zdrowia zgodnie z umowami programowymi zawartymi pomiędzy tą spółką a rzeczonym regionem, jest objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem VAT przewidzianą w tym przepisie, w sytuacji, gdy owa działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy, jeżeli, co podlega weryfikacji sądu odsyłającego, można uznać, że wspomnianą spółkę należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego oraz że wykonuje ona wspomnianą działalność jako podmiot władzy publicznej, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że zwolnienie tej działalności nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji (pkt 75).

(...).

(...) na tle przedstawionego stanu faktycznego skarżąca wykonując powierzone jej przez Gminę zadania, dotyczące gospodarowania odpadami komunalnymi, wykonuje te czynności w ramach władztwa publicznego i posiada status organu władzy publicznej (inny podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 dyrektywy 112). W konsekwencji czego spółka komunalna działająca w ramach powierzonych jej zadań organu władzy publicznej nie jest podatnikiem podatku VAT. Spółka prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest gmina, dokonując na podstawie uchwały Rady Miasta, której legalność potwierdził w prawomocnym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny, czynności zmierzających do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, działa jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 dyrektywy 112, tak jak organ władzy publicznej.

6.9. Nie można się zgodzić z kastorem, że powyższy wniosek jest niedopuszczalny albowiem spółki prawa handlowego nie są uczestnikami sektora finansów publicznych i nie mogą korzystać z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w tym przepisie. Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości w wyżej cytowanym wyroku w sprawie Saudaçor - Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA, spółka prawa handlowego, której jedynym właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego może być podmiotem prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 dyrektywy 112.".

Odnosząc zatem powołane wyżej przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia WSA w Gliwicach oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiotowej sprawie, stwierdzić należy, że opisane we wniosku powierzenie wykonywania zadań jednostki samorządu terytorialnego nastąpiło na podstawie przepisów o samorządzie gminnym, w trybie, który nie jest równoznaczny z zawarciem umowy cywilnoprawnej, a Wnioskodawca na podstawie aktu prawa miejscowego został umocowany do działań, które co do zasady pozostają we właściwości organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, a zatem organu władzy publicznej. Z tego wynika, że w zakresie tych czynności organ Wnioskodawcy stał się organem władzy publicznej działającym w sferze imperium, a baza organizacyjna tego podmiotu stała się urzędem obsługującym ten organ. W konsekwencji jest to podmiot niebędący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, a skoro tak, to środki otrzymywane od Gminy nie stanowią opodatkowanej zapłaty czy wynagrodzenia za świadczone usługi, nie ma także możliwości wystawiania w takim przypadku faktury VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego w przedmiotowej sprawie spółka komunalna działająca w ramach powierzonych zadań organu władzy publicznej, w sytuacji gdy otrzymuje od gminy finansową rekompensatę za koszty ponoszone w związku realizacją powierzonych zadań, nie może być postrzegana jak podatnik podatku VAT i związku z tym ww. rekompensata nie powinna być dokumentowana fakturą, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to oceny faktycznych relacji pomiędzy podatkiem należnym a naliczonym dokona organ podatkowy w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, a interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.