IBPP3/443-336/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 11 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w związku z przejęciem w drodze aportu całego przedsiębiorstwa spółki jawnej przez spółkę z o.o. - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w związku z przejęciem w drodze aportu całego przedsiębiorstwa spółki jawnej przez spółkę z o.o.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Spółka z o.o. została dokapitalizowana (utworzono nowe udziały) w wyniku przejęcia całego przedsiębiorstwa spółki osobowej. Wnioskodawca w związku z przystąpieniem przez spółkę osobową do umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dniem 1 grudnia 2010 r. i pokryciem przez nią wkładu w tejże spółce wkładem niepieniężnym - aportem całego przedsiębiorstwa, nabył prawo do dysponowania majątkiem spółki osobowej w całości tj. niepieniężnym wkładem w postaci przedsiębiorstwa spółki osobowej w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) tj. zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo; własność nieruchomości i ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; koncesje, licencje i zezwolenia; patenty i inne prawa własności przemysłowej; majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; tajemnice przedsiębiorstwa; księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, o wartości ponad milion złotych, która została ustalona w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez biegłego rewidenta.

Wnioskodawca oświadczył, że m.in.: zna stan przedsiębiorstwa spółki osobowej, nie wnosi żadnych zastrzeżeń do nabywanego przedsiębiorstwa, że zobowiązuje się do zaspokojenia wierzycieli przedsiębiorstwa spółki osobowej. Nadto, Wnioskodawca wskazuje, że stawający do umowy oświadczyli w formie aktu notarialnego, iż za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań wynikających z przedmiotowego oświadczenia oraz wniesienia przedsiębiorstwa do spółki strony są odpowiedzialne solidarnie, a zgodnie z przepisem art. 554 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r., kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ponadto zgodnie z przepisami prawa czynność prawna mająca za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmuje składniki przedsiębiorstwa określone w umowie. Zarejestrowanie podwyższenia kapitału zakładowego nastąpiło przed dniem 31 grudnia 2010 r. Przejęcie pracowników nastąpiło na zasadach art. 23 (1) kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) usunąć można pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą. W szczególności mogą one dotyczyć imion i nazwisk lub nazw bądź nazw skróconych sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresów, a także numerów identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, co expressis verbis wynika z treści § 9 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia. Trudno dostrzec dostateczną podstawę prawną do twierdzenia, jakoby możliwość wystawienia noty korygującej dotyczyła jedynie "drobnych omyłek". Ponadto pismo Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn.: IPPP2-443-210/10-4/KG dot: Możliwość wystawiania not korygujących oraz obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku przejęcia spółki. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż podatnik swoją interpretację opiera w szczególności na zagadnieniu sukcesji podatkowej, którą w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) oraz osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych). Zgodnie z powołanymi interpretacjami, które podziela podatnik następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego. Przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, chodzi tu o prawa i obowiązki wynikające z wszelkich aktów normatywnych prawa podatkowego. W szczególności wstępuje się w prawa i obowiązki poprzednika, jako podatnika, płatnika i inkasenta. Należy wskazać, iż spółka jawna informowała swoich kontrahentów odpowiednio wcześniej o planowanym nabyciu przedsiębiorstwa spółki jawnej.

Wnioskodawca wskazuje, iż począwszy od dnia 7 grudnia 2010 r. do połączonego podmiotu nadal spływały faktury kosztowe dotyczące działalności gospodarczej:

* wystawione przed datą przejęcia, na których spółka jawna jest wskazana jako nabywca,

* wystawione po dacie przejęcia, na których spółka z o.o. jest wskazana jako nabywca,

* wystawione po dacie przejęcia, na których mimo uprzednich informacji - spółka jawna nadal wskazana jest jako nabywca towarów lub usług.

Wnioskodawca dodaje, iż na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Szczegółowe przepisy dotyczące wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.). W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Jak wskazują powołane powyżej interpretacje podatkowe w praktyce w obrocie gospodarczym zdarzają się sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument. W związku z tym, ustawodawca przewidział dwie możliwości korygowania błędów w fakturach VAT: za pomocą faktury korygującej lub noty korygującej.

W myśl § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Przy czym zwrot: "jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą", oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym, itp. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. Nie można natomiast poprzez wystawienie noty korygującej zmienić podmiotu umowy sprzedaży. Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią (§ 15 ust. 2 ww. rozporządzenia). W myśl § 15 ust. 4 i ust. 5 tego rozporządzenia, jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA". Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów ustawy o VAT wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wyłącznie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Uwzględniając przedstawiony we wniosku stan faktyczny, jak również przywołane regulacje prawne wskazać należy, że na skutek przejęcia Spółki Wnioskodawca jako następca prawny przejął wszelkie prawa i obowiązki przejmowanej spółki. Sukcesja ta obejmuje także prawo określone w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które przysługiwało spółce przejętej. Z uwagi na fakt, że część faktur była wystawionych przez kontrahentów na Spółkę przejętą (nieistniejącą) po dacie przejęcia, zatem wystąpiła pomyłka co do informacji wiążącej się z nazwą nabywcy. Wobec powyższego dla tych faktur znajdzie zastosowanie § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Nawiązując m.in. do stanowiska Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie sygnatura: IPPP3/443-877/09-4/MPe; z dnia: 3 grudnia 2009 r., Wnioskodawca podkreśla, iż w świetle art. 91 ust. 9 ustawy o VAT przyjmujący aport jest beneficjentem praw i obowiązków zbywcy w zakresie korekty podatku VAT odliczonego, jeżeli w wyniku aportu uległo zmianie przeznaczenie otrzymanych przez Spółkę składników majątkowych stanowiących produkcję w toku oraz środków trwałych - w szczególności, przedmioty aportu nie będą nadal użytkowane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych; oraz jeżeli zamiar Spółki dotyczący wykorzystywania składników majątkowych stanowiących produkcję w toku oraz środków trwałych otrzymanych aportem do wykonywania czynności opodatkowanych uległby zmianie i Spółka rozpoczęłaby ich wykorzystywanie do celów wykonywania czynności zwolnionych lub nieopodatkowanych podatkiem VAT, to Spółka będzie zobowiązana do dokonywania korekt podatku VAT naliczonego. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka nabyła składniki majątku w wyniku aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki na pokrycie nowo utworzonych udziałów. Spółce Wnoszącej aport przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku nabytymi towarami (w tym leasing). Następstwo prawne w podatku VAT pomiędzy Spółką a Spółką Wnoszącą zorganizowaną część przedsiębiorstwa wynika wprost z postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodane (Dz. Urz. UE L nr 347). Przepis ten stanowi, że "w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do Spółki całości lub części majątku państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego." Powyższy przepis wyraźnie i jednoznacznie łączy wyjęcie spod reżimu opodatkowania VAT dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa z następstwem prawnym w podatku VAT między nabywcą i zbywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazuje, iż analizując postanowienia art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT należy uznać, iż polski ustawodawca zdecydował o implementacji postanowień wspomnianego art. 19 Dyrektywy 112, w szczególności art. 91 ustawy o VAT stanowiący w ust. 9 o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa wprowadza zasadę sukcesji nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po zbywcy tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Spółka z o.o. w całości w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego przejęła całe przedsiębiorstwo spółki osobowej. W tym przedmiocie zastosować należy przepisy kodeksu cywilnego a w tym przepis art. 552 stanowiącego iż w przypadku kiedy czynność prawna ma za przedmiot przedsiębiorstwo należy przyjąć, iż jest ono przejmowane w całości. Przepis art. 552 kodeksu cywilnego w sposób jednoznaczny rozstrzyga, że przedsiębiorstwo może być przedmiotem obrotu prawnego, a równocześnie może być przedmiotem czynności prawnej. Ustawa w żadnym razie nie ogranicza czynności prawnych, które mogą mieć za przedmiot przedsiębiorstwo. Przedsiębiorstwo jako organizacyjnie powiązany kompleks składników niematerialnych i materialnych może być przedmiotem jednej czynności prawnej (uno actu). Domniemywa się tym samym jedność przedsiębiorstwa, co powoduje powstanie określonych uprawnień do przedsiębiorstwa i wszystkich składników, które wchodziły w skład konkretnego przedsiębiorstwa. W treści umowy nie muszą być zatem wymienione wszystkie składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa, będącego przedmiotem czynności prawnej. Z uwagi na potrzeby obrotu umowa taka w swojej treści powinna wskazywać jednak nieruchomości, gdyby takie wchodziły w skład przedsiębiorstwa. W odniesieniu do pozostałych składników wystarczy ogólne stwierdzenie, iż przedmiotem czynności prawnej jest przedsiębiorstwo, ze wskazaniem elementów, które pozwalają na jego identyfikację (np. nazwa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

W myśl art. 93 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

Według art. 93a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Nadmienić przy tym należy, iż na mocy art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Powołane powyżej regulacje prawne nie mają zastosowania do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego. Wniesienie aportem przedsiębiorstwa spółki jawnej do spółki kapitałowej prawa handlowego (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) nie powoduje sukcesji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług.

Sukcesja podatkowa polega na przejściu praw i obowiązków na następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Ordynacja podatkowa wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem oraz podziałem przez wydzielenie.

Oznacza to, że wniesienie przez spółkę aportu w postaci przedsiębiorstwa nie mieści się w żadnym z powyższych zdarzeń, dlatego nie występuje w tym przypadku sukcesja podatkowa.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, nabył prawo do dysponowania majątkiem spółki osobowej w całości w drodze aportu całego przedsiębiorstwa spółki osobowej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż począwszy od dnia 7 grudnia 2010 r. do połączonego podmiotu nadał spływały faktury kosztowe dotyczące działalności gospodarczej:

* wystawione przed datą przejęcia, na których spółka jawna jest wskazana jako nabywca,

* wystawione po dacie przejęcia, na których spółka z o.o. jest wskazana jako nabywca,

* wystawione po dacie przejęcia, na których mimo uprzednich informacji - spółka jawna nadal wskazana jest jako nabywca towarów lub usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w myśl którego, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem w oparciu o tak przedstawiony opis zaistniałego stanu faktycznego i powołane powyżej przepisy podatkowe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT otrzymanych po dniu 1 grudnia 2010 r. (tj. po dniu przejęcia w drodze aportu całego przedsiębiorstwa spółki osobowej) wystawionych na przejętą spółkę, a dotyczących okresu sprzed i po przejęciu, ponieważ wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa spółki osobowej do spółki z o.o. nie skutkuje uniwersalnym przejściem praw i obowiązków podatkowych na Wnioskodawcę. Jak zaznaczono powyżej osoba prawna, do której w celu dokapitalizowania (utworzenia nowych udziałów), jest wnoszony aport obejmujący całe przedsiębiorstwo, nie jest sukcesorem praw i obowiązków przewidzianych w przepisach prawa podatkowego względem zbywcy tego przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego na skutek przejęcia w drodze aportu całego przedsiębiorstwa spółki osobowej Wnioskodawca jako następca prawny przejmuje wszelkie prawa i obowiązku przejmowanej spółki i tym samym także prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które przysługiwało spółce przejętej, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek Zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja została wydana przy założeniu, że nabywcą towarów i usług udokumentowanych opisanymi w stanie faktycznym fakturami była spółka jawna.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.