IBPP3/443-334/10/PH/

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.) oraz pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz austriackiego kontrahenta - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz austriackiego kontrahenta.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.), będącym odpowiedzią na telefoniczne wezwanie tut. organu z dnia 7 lipca 2010 r. oraz pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na telefoniczne wezwanie tut. organu z dnia 30 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę z austriacką spółką, która na terenie Austrii prowadzi działalność gospodarczą, ma tam swoją siedzibę, zarząd oraz jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej i do czynności wewnątrzwspólnotowych. Spółka ta wynajęła na terenie kraju nieruchomość, którą dalej podnajmuje polskiej spółce. Dla tych celów austriacka spółka zarejestrowała się w Polsce jako podatnik VAT czynny i wystawia faktury VAT za najem wspomnianej nieruchomości ze stawką podatku w wysokości 22%. Przedmiotem umowy Wnioskodawcy i austriackiego kontrahenta jest obsługa austriackiej spółki w zakresie jej obowiązków wynikających z polskich ustaw podatkowych, w tym prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 109 ustawy o podatku od towarów i usług i składania deklaracji VAT.

Austriacka spółka posiada polski numer identyfikacji podatkowej.

Głównym terenem aktywności austriackiej spółki jest Austria i tam też osiąga większość swoich przychodów.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 lipca 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż kontrahent jest austriacką spółką, która posiada na terenie Austrii siedzibę, zarząd oraz główne miejsce prowadzenia działalności, na terenie kraju osiąga obrót wyłącznie z najmu nieruchomości.

Ponadto austriacka spółka nie zatrudnia na terenie kraju pracowników.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż kontrahent Wnioskodawcy został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz spółki austriackiej i dotyczące obsługi podatkowej w związku z wynajmowaną przez nią w Polsce nieruchomością podlegają opodatkowaniu na terenie kraju podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi na rzecz spółki austriackiej związane z obsługą podatkową dotyczącą jej obowiązków podatkowych na terenie Polski powinny zostać opodatkowane na terenie kraju.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Nie podlega zatem odpłatne świadczenie usług poza terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie najistotniejszym jest ustalenie miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Siedziba podatnika jest w Austrii, jednakże brzmienie ust. 2 art. 28b ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Stwierdzić można, iż miejscem stałego prowadzenia działalności austriackiej spółki jest Polska w zakresie obrotu z najmu nieruchomości, a co za tym idzie miejscem świadczenia usług Wnioskodawcy na rzecz tej spółki jest Polska. Pogląd taki jest zgodny z dyrektywą, która nakazuje opodatkowanie usług w miejscu ich faktycznej konsumpcji, która w przedmiotowej sytuacji następuje w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W celu określenia, czy konkretne usługi, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług. Generalne zasady wyrażone obecnie w art. 28b ust. 1 i 28c ust. 1 ustawy o VAT, różnicują sposób określenia miejsca świadczenia usług w zależności od tego, na czyją rzecz są one świadczone.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT, od którego ustawodawca rozpoczął Rozdział 3 - "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług" na potrzeby tego rozdziału:

Powyższa definicja nie uzależnia posiadania statusu podatnika od miejsca wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, dlatego też przyjąć należy, iż obejmuje ona swoim zasięgiem również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Ponadto zgodnie z art. 28b ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Stosownie zaś do art. 28c ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Powyżej przytoczone przepisy ustawy o VAT pozostają w zgodności z treścią art. 44 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), w myśl którego, miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Jak widać, polska ustawa o VAT dokonała właściwej implementacji przepisów wspólnotowych. Należy pamiętać, że stosownie do Dyrektywy, podatek ten nakładany jest zgodnie z zasadą terytorialnej suwerenności podatkowej, która powoduje opodatkowanie w kraju ich rzeczywistej konsumpcji, a więc wskazane w przepisie art. 28a do 28o ustawy o VAT rozwiązania mają zagwarantować uniknięcie przypadków braku opodatkowania lub podwójnego nałożenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę z austriacką spółką, która na terenie Austrii prowadzi działalność gospodarczą, ma tam swoją siedzibę, zarząd oraz jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej i do czynności wewnątrzwspólnotowych. Spółka ta wynajęła na terenie kraju nieruchomość, którą dalej podnajmuje polskiej spółce. Dla tych celów austriacka spółka zarejestrowała się w Polsce jako podatnik VAT czynny i wystawia faktury VAT za najem wspomnianej nieruchomości ze stawką podatku w wysokości 22%. Przedmiotem umowy Wnioskodawcy i austriackiego kontrahenta jest obsługa austriackiej spółki w zakresie jej obowiązków wynikających z polskich ustaw podatkowych, w tym prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 109 ustawy o podatku od towarów i usług i składania deklaracji VAT.

Austriacka spółka posiada polski numer identyfikacji podatkowej. Głównym terenem aktywności austriackiej spółki jest Austria i tam też osiąga większość swoich przychodów. Kontrahent jest austriacką spółką, która posiada na terenie Austrii siedzibę, zarząd oraz główne miejsce prowadzenia działalności, na terenie kraju osiąga obrót wyłącznie z najmu nieruchomości, nie zatrudnia na terenie kraju pracowników.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż dla właściwego określenia miejsca opodatkowania usług w zakresie obowiązków spółki austriackiej wynikających z polskich ustaw podatkowych świadczonych przez Wnioskodawcę, konieczne jest w ustalenie, czy nabywca usługi posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności oraz czy przedmiotowe usługi świadczone są na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Można wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności". Jak wynika z samej nazwy "stały", to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, niezbędna do otrzymywania i wykorzystywania świadczonych usług, stanowiąca zewnętrzną oznakę, że działalność w określonym miejscu prowadzona jest stale.

Zaangażowanie, o którym mowa powyżej, powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Dla uznania, iż określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest zatem również istnienie w tym miejscu m.in. zasobów technicznych, wystarczających do otrzymywania i wykorzystywania świadczonych usług.

Pojęcia "stałego miejsca prowadzenia działalności", w ocenie tut. organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium zasobów rzeczowych, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że zasoby rzeczowe muszą pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż austriacki kontrahent Wnioskodawcy dysponuje w Polsce miejscem wystarczającym do otrzymywania i wykorzystywania świadczonych usług, gdyż dysponuje wynajmowaną nieruchomością wykorzystywaną w celu świadczenia usług najmu.

Ponadto, pomimo iż nie zatrudnia sam bezpośrednio pracowników na terenie Polski, czynności związane z prowadzoną w Polsce działalnością wykonuje korzystając z usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Ponadto austriacki kontrahent Wnioskodawcy jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (art. 3 ust. 1 ustawy o VAT).

Analizując powyższe, stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym austriacki kontrahent Wnioskodawcy posiada stałe miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż świadczone przez niego usługi na rzecz spółki austriackiej związane z obsługą podatkową dotyczącą jej obowiązków podatkowych na terenie Polski powinny zostać opodatkowane na terenie kraju, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.