IBPP3/443-331/10/BWo - Import usług a obowiązek podatkowy w u.p.t.u.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu importu usługi zarządzania w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.- jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako tzw. podatnik czynny. Spółka nie jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w żadnym innym kraju. Od podatnika zarejestrowanego w Niemczech Spółka nabywała w 2009 r. m.in. usługi zarządzania, które udokumentowane były wystawianymi przez ten podmiot fakturami niezawierającymi niemieckiego podatku VAT (MWSt). Ponadto Spółka obciążana była odrębnymi fakturami z tytułu udostępnienia samochodu (wliczając koszty eksploatacji tego samochodu, w tym paliwa i części zamiennych), który wykorzystywany był przez osoby oddelegowane do zarządzania Spółką, przy czym te faktury zawierały niemiecki podatek VAT.

Osoby oddelegowane przez usługodawcę do zarządzania nie wchodzą w skład zarządu Spółki, chodzi o zarządzanie (kierowanie) na poziomie operacyjnym, bez formalnych uprawnień do podejmowania decyzji w imieniu Spółki, zastrzeżonych dla zarządu.

Faktury były wystawiane miesięcznie, z tym że zgodnie z umową stron pierwszym okresem rozliczeniowym był okres trzymiesięczny i zarówno faktura za zarządzanie, jak i za udostępnienie samochodu, była wystawiona za taki właśnie okres, przy czym faktury były zawsze wystawiane przed upływem okresu, jakiego dotyczyły (w ostatnich dniach tego okresu).

Przez usługi nabywane od kontrahenta niemieckiego należy rozumieć usługi zarządzania klasyfikowane w PKWiU w grupie 74.1.

Kontrahent niemiecki według wiedzy Wnioskodawcy nie posiada w Polsce oddziału, ani żadnej innej placówki, przez którą prowadzi działalność w Polsce i nie posiada polskiego nr NIP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej w stosunku do nabywanych usług zarządzania, o których mowa w pytaniu, powstawał w spółce, będącej Wnioskodawcą obowiązek podatkowy z tytułu importu usług i jeżeli tak, to w jakim momencie.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez podmiot niemiecki usługi zarządzania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r. stanowiły import usług. Zgodnie z art. 27 ust. 1, ust. 3 oraz ust. 4 pkt 3 lit. c) miejscem świadczenia usług doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w szczególności usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Obowiązek podatkowy w przypadku importu usług zarządzania powstawał z dniem wystawienia faktur przez usługodawcę, co wynika z art. 19 ust. 4 w związku z ust. 12, zgodnie z którymi jeżeli usługa powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi, i przepis ten ma zastosowanie do obowiązku podatkowego z tytułu importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Według art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, w myśl art. 8 ust. 3 powołanej ustawy - są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 8 ust. 4 cyt. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (podatnik VAT) w 2009 r. nabywał od podatnika zarejestrowanego w Niemczech usługi zarządzania, które udokumentowane były wystawianymi przez ten podmiot fakturami niezawierającymi niemieckiego podatku VAT (MWSt). Osoby oddelegowane przez usługodawcę do zarządzania nie wchodzą w skład zarządu Spółki, chodzi tutaj o zarządzanie (kierowanie) na poziomie operacyjnym, bez formalnych uprawnień do podejmowania decyzji w imieniu Spółki, zastrzeżonych dla zarządu.

Zagraniczny kontrahent wystawia fakturę dokumentującą świadczone usługi, zatem kontrahent ten jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Ponadto kontrahent niemiecki nie posiada w Polsce oddziału, ani żadnej innej placówki, przez którą prowadzi działalność w Polsce i nie posiada polskiego nr NIP. Zatem przyjąć należy, że nie posiada siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

W odniesieniu do powyższego stanu faktycznego należy podkreślić, iż do dnia 31 grudnia 2009 r., miejsce świadczenia usług regulowały przepisy art. 27 i art. 28 ustawy.

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług istotne znaczenie ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:

Powyższy katalog usług ma charakter przykładowy i jest katalogiem otwartym, co oznacza, iż nie obejmuje wyłącznie ww. usług lecz również inne usługi o podobnym charakterze co wymienione.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz brzmienie przytoczonych przepisów stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia nabywanej przez Wnioskodawcę od podatnika podatku od wartości dodanej, który nie posiada siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju usługi zarządzania, jest zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c) w związku z art. 27 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy - terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Natomiast, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Uwzględniając zatem powołane wyżej regulacje prawne, stwierdza się, że nabycie usługi zarządzania od podmiotu niemieckiego tj. od podmiotu świadczącego usługę zarządzania (nieposiadającego siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju) na rzecz Wnioskodawcy, posiadającego status podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy, stanowi dla Wnioskodawcy import usług, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju. W przypadku bowiem, gdy nabywcą usługi zarządzania jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski, czynność ta podlega opodatkowaniu w Polsce, a tym samym podmiotem obowiązanym do jej rozliczenia jest usługobiorca (Wnioskodawca).

Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany rozpoznać u siebie obowiązek podatkowy w związku z importem usługi zarządzania.

Zgodnie z dyspozycją art. 19 ust. 19 ustawy, w którym określono moment powstania obowiązku podatkowego, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Zasady określania momentu powstania obowiązku podatkowego zostały zawarte w art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług. W ust. 1 powołanego artykułu ustawodawca zawarł ogólną zasadę, w myśl której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, jednakże od tej zasady uczynił wiele wyjątków wymienionych w tym przepisie.

Z przepisu art. 19 ust. 4. ustawy wynika, iż jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z treści art. 19 ust. 4 ustawy wynika, iż wystawiający fakturę może wystawić fakturę w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi. Data wystawienia faktury determinuje wtedy datę powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli jednak Wnioskodawca wystawi fakturę w terminie późniejszym niż siódmego dnia od dnia wykonania czynności, to momentu powstania obowiązku podatkowego nie wyznacza wówczas data wystawienia faktury, lecz siódmy dzień od dnia wykonania usługi, tj. ostatni z dopuszczalnych dni na jej prawidłowe wystawienie.

Oznacza to, iż obowiązek podatkowy z tytułu importu usług zarządzania powstanie w momencie wystawienia faktury dokumentującej świadczenie usług będących przedmiotem zapytania, o ile faktura zostanie wystawiona w terminie 7 dni, licząc od dnia wykonania usługi.

Mając zatem powyższe na uwadze, Wnioskodawca jako usługobiorca, który nabywał od kontrahenta niemieckiego w 2009 r. usługę zarządzania, zobowiązany był w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. do rozliczenia przedmiotowej transakcji na terytorium kraju z tytułu importu usług.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania importu usług zarządzania od kontrahenta niemieckiego w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić jednakże należy, iż Wnioskodawca we własnym stanowisku błędnie powołał podstawę prawną w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług tj. art. 19 ust. 12, gdy tymczasem kwestię obowiązku podatkowego w imporcie usług w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. regulował art. 19 ust. 19 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu nabycia usług udostępniania samochodu została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Należy również zaznaczyć, że tut. organ nie jest właściwy do dokonania klasyfikacji czy też oceny prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznej świadczonych usług, zaliczenie bowiem określonych usług do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków usługodawcy.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja została wydana przy założeniu, że wskazane przez Wnioskodawcę usługi zarządzania są usługami zaklasyfikowanymi pod symbolem PKWiU 74.1, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT. Tut. organ nie dokonywał oceny prawidłowości zaklasyfikowania przedmiotowych usług.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja traci swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego a w szczególności, gdybyśmy nie mieli do czynienia z usługami zarządzania, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c) ustawy o VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 10, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.