IBPP3/443-326/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej, na rzecz dzierżawcy, w sytuacji gdy dzierżawca wybudował na niej budynki i budowle oraz w zakresie opodatkowania zbycia nakładów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 czerwca 2011 r. nr IBPP3/443-326/11/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż w drodze przetargi nieograniczonego nieruchomości gruntowej (prawo wieczystego użytkowania gruntu) zabudowanej budynkiem oraz budowlami będącymi własnością obecnego dzierżawcy przedmiotowego gruntu (umowa dzierżawy gruntu na czas określony do roku 2021), stanowiącymi części składową przedsiębiorstwa dzierżawcy (budynek i budowle wzniesione przez dzierżawcę stanowią jego zakład produkcyjny). Budynek oraz budowle zostały wzniesione przez dzierżawcę przed więcej niż dwoma laty, z jego środków, za zgodą Spółki, jednakże po zakończonej dzierżawie dzierżawca jest zobowiązany do przywrócenia stanu pierwotnego gruntu. W przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy przez Wnioskodawcę, zobowiązany on jest do zwrotu poniesionych nakładów.

Wnioskodawca rozpatruje następujący scenariusz sprzedaży.

Przetarg wygrywa osoba trzecia wówczas nabywca uiszcza całą cenę sprzedaży (za grunt, budynek i budowle) - Wnioskodawca nie zwraca dzierżawcy poniesionych przez niego nakładów - zbycie nie jest związane z wcześniejszym zakończeniem umowy dzierżawy oraz zwrotem Wnioskodawcy gruntu. Umowa dzierżawy przechodzi na nabywcę nieruchomości (zgodnie z art. 678 § 1 k.c.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co stanowi przedmiot opodatkowania i jaką należy zastosować stawkę VAT gdy przetarg wygrywa obecny dzierżawca:

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, iż wzniesiony budynek oraz budowle stanowią własność dzierżawcy, to zgodnie z art. 48 k.c., przedmiotem sprzedaży jest cała nieruchomość.

Podstawę opodatkowania stanowić będzie wyłącznie wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu, opodatkowana, jako zbycie gruntu niezabudowanego pod zabudowę, stawką podstawową- 23%.

Z wydanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 marca 2010 r. (IPPP2-443-20/10-2/JB) wynika, iż przeniesienie na dotychczasowego dzierżawcę prawa własności wybudowanego przez niego budynku/budowli nie stanowi dostawy towaru w rozumieniu przepisów VAT. Podstawa opodatkowania takiej transakcji powinna obejmować wyłącznie wartość gruntu, na którym ten budynek się znajduje, gdyż prawo do dysponowania jak właściciel budynkiem przysługuje dzierżawcy i właściciel gruntu nie może przenieść na niego tego prawa (zgodnie z art. 7. ust. 1 Ustawy VAT przez dostawę towarów,..., rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). W podobny sposób wypowiedział się w wyroku z 16 grudnia 2009 r. WSA w Olsztynie (I SA/Ol 681/09). Zdaniem Wnioskodawcy z powyższą interpretacją można się zgodzić, gdyż regulacje prawa cywilnego dotyczące prawa własności na gruncie prawa cywilnego, mają znaczenie drugorzędne i służyć powinny przede wszystkim ocenie, czy wynikające z nich uprawnienia pozwalają uznać, iż doszło do przeniesienia prawa do rozporządzenia budynkiem jak właściciel czy też nie, uwzględniając przede wszystkim ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter na gruncie przepisów prawa cywilnego.

Natomiast zwrot przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych przez dzierżawcę (wzniesienie budynku i budowli) nastąpi poprzez pomniejszenie ceny sprzedaży i nie będzie stanowić podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, iż prawo do dysponowania jak właściciel budynkiem i budowlami przysługuje dzierżawcy (obiekty wzniesione przez dzierżawcę) stanowią część składową jego przedsiębiorstwa), sprzedaż całej nieruchomości (grunt wraz z obiektami), taktycznie nie spowoduje w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT jej przeniesienia na nabywcę {obecnego dzierżawcę) w całości. W przypadku budynku i budowli de facto nie nastąpi przeniesienie, czyli nie nastąpi dostawa towarów. W stosunku do budynku i budowli nie nastąpi również świadczenie usług, ani też inne zdarzenie wymienione w art. 5 Ustawy o VAT, co oznacza, że zwrot poniesionych nakładów zrealizowany poprzez zmniejszenie ceny sprzedaży, nie podlega opodatkowaniu Dodatkiem VAT.

Reasumując przypadek pierwszy wniosku o interpretację Indywidualną z dnia 23 lutego 2011 r., gdy nabywcą zostaje obecny dzierżawca:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar sprzedać na rzecz dotychczasowego dzierżawcy nieruchomość gruntową (prawo wieczystego użytkowania gruntu) zabudowaną budynkiem oraz budowlami wzniesionymi przez obecnego dzierżawcę przedmiotowego gruntu (umowa dzierżawy gruntu na czas określony do roku 2021), stanowiącymi części składową przedsiębiorstwa dzierżawcy (budynek i budowle wzniesione przez dzierżawcę stanowią jego zakład produkcyjny). Budynek oraz budowle zostały wzniesione przez dzierżawcę przed więcej niż dwoma laty, z jego środków, za zgodą Spółki, jednakże po zakończonej dzierżawie dzierżawca jest zobowiązany do przywrócenia stanu pierwotnego gruntu.

Zaś w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy dzierżawy jest on zobowiązany do zwrotu nakładów poniesionych przez dzierżawcę.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 64, poz. 1693 z późn. zm.), przez dzierżawę rozumie się umowę wzajemną, w której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz lub prawo do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 694 Kodeksu cywilnego do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (...).

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Natomiast na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających powstaje z chwilą dokonania przez wydzierżawiającego wyboru pomiędzy możliwościami przewidzianymi w art. 676 k.c., a wybór ten możliwy jest dopiero w momencie zwrotu dzierżawy nieruchomości, a nie w momencie zawarcia lub zakończenia umowy dzierżawy.

Natomiast, co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne wydanie nieruchomości nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył. Zatem chodzi o dysponowanie rzeczą jak właściciel. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 2 ustawy, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego, czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. W obecnym stanie prawnym w zasadzie nie budzi wątpliwości, że czynności, które są nieważne na gruncie prawa cywilnego z powodu niezachowania wymaganej formy, mogą podlegać opodatkowaniu. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji. Tym samym czynność nieważna na gruncie prawa cywilnego (na przykład z powodu niezachowania wymaganej formy czynności) może być uznana za wykonaną skutecznie na gruncie ustawy VAT.

Uwagi powyższe wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez stronę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie budynki w rozumieniu ustawy o VAT.

Skoro bowiem dzierżawca "wytworzył" towar, jakim niewątpliwie jest budynek i budowle i uczynił to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu w celu realizowania własnych celów gospodarczych, to nie ma podstaw do przyjęcia, że wydzierżawiający dokona dostawy przedmiotowego budynku, chociaż przeniesie jego własność przenosząc na dzierżawcę własność gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego na dzierżawcę formalnie przejdzie prawo własności budynku z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru, jakimi są budynki i budowle, gdyż już wcześniej dzierżawca mógł dysponować wybudowanymi przez siebie budynkami i budowlami jak właściciel.

Oczywiście możliwa jest sytuacja, gdy przenosząc własność zabudowanej nieruchomości gruntowej właściciel dokona jednocześnie dostawa gruntu i dostawy budynku oraz budowli lecz będzie to miało miejsce na przykład wówczas, gdy obiekty te będące częścią składową gruntu zostania wybudowana przez właściciela gruntu a nabywca przed zawarciem umowy nie będzie dysponował prawem rozporządzania mieniem jak właściciel. W takim przypadku wystąpi zgodność unormowań kodeksu cywilnego z unormowaniami ustawy o VAT.

Skoro istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania ww. obiektami budowlanymi jak właściciel, zasadnym jest twierdzenie, że owo prawo przysługiwało dzierżawcy od czasu powstania towaru, jakimi są budynek i budowle. Bowiem dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia jej aspektów ekonomicznych. Skutki cywilnoprawne występujące na gruncie prawa prywatnego mają mniejsze znaczenie.

Dokonując naniesień w postaci wybudowania budynków i budowli dzierżawca nie działał na rzecz wydzierżawiającego w sensie ekonomicznym. Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, w kontekście zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą (budynkami i budowlami) należało do dzierżawcy z chwilą ich wybudowania, chociaż nie należało do niego prawo własności. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości - w części obejmującej budynki i budowle - nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Skoro więc planowana przez Wnioskodawcę transakcja będzie obejmowała w rozumieniu ustawy o VAT tylko dostawę gruntu, to podstawą opodatkowania będzie wyłącznie wartość gruntu z wyłączeniem wartości budynków i budowli i zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, zaś obrotem kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Art. 29 ust. 5 w ogóle nie będzie miał zastosowania, jak również art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, gdyż nie nastąpi dostawa towaru, jakim są budynki i budowle a jedynie dostawa terenu budowlanego, zaś dostawa takiego terenu jest wyłączona ze zwolnienia od opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem dostawy jest prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami to w świetle powołanych powyżej przepisów sprzedaż tego gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 23% jako terenu budowlanego zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Skoro więc, planowana przez Wnioskodawcę transakcja będzie obejmowała w rozumieniu ustawy o VAT tylko dostawę gruntu, to podstawą opodatkowania będzie wyłącznie wartość gruntu z wyłączeniem wartości budynków i budowli i zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast odnośnie zwrotu nakładów należy zauważyć co następuje:

Zgodnie z cyt. wyżej art. 676 Kodeksu cywilnego., jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatę sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. W judykaturze Sądu Najwyższego i w piśmiennictwie ukształtowała się już odpowiednia interpretacja art. 676 k.c.

Po pierwsze, chodzi tu o regulację iuris dispositivi, ponieważ w umowie najmu strony mogą ustanowić inne reguły w zakresie zwrotu nakładów po ustaniu stosunku najmu (w tym też tzw. nakładów ulepszających) niż przewidziane w tym przepisie (np. w wyniku wyłączenia prawa wyboru wynajmującego).

Po drugie, należy przyjąć, że przepis art. 676 k.c. ma również zastosowanie w zakresie stosunku dzierżawy nieruchomości (art. 694 k.c.), mimo odmienności konstrukcyjnych umowy najmu i umowy dzierżawy oraz innych funkcji gospodarczych tych umów.

Po trzecie, przy trafnym założeniu, że przepis art. 676 k.c. ma zastosowanie także do stosunku dzierżawy nieruchomości, należy stwierdzić, iż roszczenie dzierżawcy o zwrot wartości ulepszeń (tzw. nakładów ulepszających) powstaje dopiero po pojawieniu się dwóch zdarzeń:

* zwrotu przedmiotu dzierżawy (nieruchomości) i

* wykonaniu przez wydzierżawiającego prawa wyboru określonego w art. 676 k.c. (zatrzymanie ulepszeń za zapłatę ich wartości albo przywrócenie stanu poprzedniego przedmiotu dzierżawy). Wspomniane prawo wyboru można określić jako uprawnienie kształtujące przysługujące wydzierżawiającemu, które powinno być wykonane wobec byłego dzierżawcy. Po czwarte, treść art. 676 k.c. wyraźnie wskazuje na to, że ocena wartości ulepszeń ma nastąpić w "chwili zwrotu" przedmiotu dzierżawy, a nie np. w dacie zakończenia stosunku dzierżawy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku roszczenie dzierżawcy o zwrot wartości ulepszeń za zapłatę ich wartości w świetle cyt. wyżej art. 676 Kodeksu cywilnego powstać nie mogło bowiem nie wystąpiły dwa zdarzenia o których mowa wyżej. Dzierżawca nie dokonał zwrotu Wnioskodawcy przedmiotowych nieruchomości a równocześnie Wnioskodawca nie mógł wykonać prawa wyboru którym mowa w art. 676 Kodeksu cywilnego tj. zatrzymać ulepszenia za zapłatą albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Wnioskodawca nie mógł dokonać ww. prawa wyboru bowiem z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż strony umowy dzierżawy postanowiły, że po zakończonej umowie dzierżawy czyli w 2021 r. dzierżawca będzie zobowiązany do przywrócenia stanu pierwotnego gruntu. Jedynie w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy przez Wnioskodawcę zobowiązany był do zwrotu poniesionych nakładów.

W przedmiotowej sprawie umowa dzierżawy ani nie została zakończona ani nie została rozwiązana przez Wnioskodawcę, bowiem z chwilą nabycia przez dzierżawcę prawa własności przedmiotu dzierżawy umowa dzierżawy wygasa z mocy prawa (konfuzja).

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie będziemy mieli do czynienia ze zwrotem nakładów poniesionych przez dzierżawcę a operacja pomniejszenia ceny sprzedaży zabudowanej nieruchomości o wartość nakładów poniesionych przez dzierżawcę będzie w istocie miała na celu ustalenie wartości gruntu, będącego przedmiotem dostawy na rzecz dzierżawcy.

W tym stanie rzeczy za prawidłowe należy również uznać stanowisko Wnioskodawcy, że tak określony we wniosku "zwrot nakładów" nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.