IBPP3/443-302/07/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Grzegorza Ć, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu 14 grudnia 2007 r.), uzupełnionym wnioskiem z dnia 25 lutego 2008 r. (data wpływu 26 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia udziałów we własności nieruchomości oraz udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 25 lutego 2008 r. (data wpływu 26 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia udziałów we własności nieruchomości oraz udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w #189; części zabudowanej nieruchomości składającej się z 5 działek o łącznym obszarze 5 903 m². Udział w tej nieruchomości Wnioskodawca nabył umową przeniesienia współwłasności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu z dnia 20 czerwca 2000 r. Jest też współużytkownikem wieczystym w #189; części nieruchomości składającej się z 7 działek o łącznym obszarze 6 880 m² oraz współwłaścicielem w tych samych udziałach stanowiących odrębne nieruchomości budynków i urządzeń posadowionych na gruncie objętym użytkowaniem wieczystym.

Współużytkowanie wieczyste tej nieruchomości Wnioskodawca nabył umową sprzedaży z dnia 13 marca 1998 r. Nieruchomości objęte księgami wieczystymi Kw nr 54 699 i Kw nr 45 922 składają się łącznie z dwunastu działek gruntu o łącznej powierzchni 12 783 m². Nabycie udziałów w nieruchomości oraz udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu w tym budynków i urządzeń posadowionych na tym gruncie udokumentowane zostało aktami notarialnymi, a ponadto nabycie udziałów w budynkach udokumentowano rachunkiem uproszczonym. Przy nabyciu ww. działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca nie był bowiem w owym okresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca od 11 grudnia 2006 r. jako przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarcza. Ww. udziały we własności nieruchomości oraz w użytkowaniu wieczystym nigdy nie stanowiły i nie stanowią majątku Wnioskodawcy związanego z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą ani też w żaden sposób w tej działalności gospodarczej nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości. Udziały w nieruchomości oraz w prawie użytkowania wieczystego zostały nabyte w celu ich wniesienia jako aport do spółki z ograniczona odpowiedzialnością. Na podstawie ówcześnie obowiązujących przepisów Kodeksu handlowego umową z dnia 25 lipca 2000 r. Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem na swoich udziałach we współwłasności nieruchomości i współużytkowaniu wieczystym nieruchomości, jako wkład niepieniężny (aport), ustanowili ograniczone prawo rzeczowe użytkowania do dnia 16 marca 2011 r. na pokrycie 34.200 udziałów w kapitale zakładowym Spółki z o.o. Na podstawie umowy o ustanowienie użytkowania Spółka z o.o. była uprawniona do zabudowy oddanych jej w użytkowanie gruntów i uzyskała zgodę współwłaścicieli (współużytkowników wieczystych) na dysponowanie nieruchomościami na cele budowlane w trybie art. 40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Na użytkowanych gruntach Spółka z o.o. wybudowała centrum handlowo-usługowe, w których lokale użytkowe zostały przez Spółkę z o.o. wynajęte na rzecz osób trzecich. Budowa budynków i budowli została zakończona przez Spółkę z o.o. w 2000 r.. Nieruchomości będące przedmiotem wniosku w sensie gospodarczym stanowią jedną całość i zostały przez Spółkę z o.o. zabudowane budynkiem pawilonu handlowo-usługowego, parkingiem, ciągami komunikacyjnymi, instalacjami i urządzeniami technicznymi. Wszystkie budynki i budowle składające się na ww. centrum handlowo - usługowe zostały wybudowane i oddane do użytku w grudniu 2000 r. Na przedmiotowych nieruchomościach nie ma innych trwale związanych z gruntem budynków lub budowli niestanowiących funkcjonalnej części centrum handlowo-usługowego. Granice zabudowy poszczególnych budynków i budowli nie pokrywają się z granicami działek wyodrębnionych geodezyjnie poszczególnymi numerami. Stąd też nie jest możliwe przypisanie poszczególnych budynków lub budowli do konkretnych działek oznaczonych odrębnymi numerami geodezyjnymi. Żadna z działek gruntowych o numerach geodezyjnych wskazanych we wniosku nie jest niezabudowana. Obiekty budowlane posadowione na gruntach, w których udziały we własności i udziały w użytkowaniu wieczystym nabył Wnioskodawca w dniach 13 marca 1998 r. i 20 września 2000 r. zostały w całości rozebrane przez użytkownika Spółkę z o.o. przed rozpoczęciem i w trakcie budowy budynków i budowli centrum handlowo - usługowego. Na przedmiotowej nieruchomości poza wyżej wymienionymi nie ma innych obiektów budowlanych trwale z gruntem związanych, które nie stanowiłyby funkcjonalnych części centrum handlowo - usługowego. Budynki i budowle w ewidencji środków trwałych Spółki z o.o. ujęto są jako budynki, budowle wybudowane na cudzym gruncie w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Amortyzacji tych budynków dokonuje Spółka z o.o. Przy budowie centrum handlowo-usługowego Spółka z o.o. dokonywała obniżki (zwrotu) naliczonego podatku od towarów i usług od zakupów inwestycyjnych związanych z budową.

Wnioskodawca oprócz udziałów w kapitale zakładowym Spółki z o.o. nie otrzymał z tytułu ustanowienia użytkowania żadnych świadczeń lub korzyści. Wszelkie koszty i ciężary przypadające z nieruchomości i użytkowania wieczystego ponosi użytkownik - Spółka z o.o. Wnioskodawca wraz z drugą osobą nie są wyłącznymi wspólnikami w Spółce z o.o., ponieważ w tej Spółce uczestniczą jeszcze dwie osoby fizyczne. Wnioskodawca będąc wspólnikiem Spółki z o.o. jest jednocześnie wiceprezesem zarządu tej spółki. Z tytułu pełnienia funkcji wiceprezesa zarządu nie pobiera wynagrodzenia.

W dniu 4 grudnia 2007 r. aktem notarialnym Wnioskodawca wraz z współwłaścicielem oraz ww. Spółka z o.o. zawarli z nabywcą będącym inną Spółką z o.o. umowę, na mocy której:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, nie dokonywanej w ramach działalności gospodarczej, zabudowanej budynkami i budowlami przez użytkownika tej nieruchomości, z jednoczesną sprzedażą przez użytkownika nakładów na budowę budynków i budowli na tej nieruchomości, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, sprzedaż nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż udziałów we współwłasności i współużytkowaniu wieczystym nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na gruncie prawa cywilnego obowiązuje zasada suprficies solo cedit wyrażona w art. 46, 47 i 48 Kodeksu cywilnego w stosunku do nieruchomości i w art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego w stosunku do budynków i budowli wzniesionych na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste. Zasada, iż budynki i budowle dzielą los prawny gruntu (użytkowania wieczystego) nie zawsze ma zastosowanie na gruncie prawa podatkowego, a w szczególności w podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 2 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług - towarami w rozumieniu tej ustawy są m.in. budynki i budowle, a nawet ich części, a także grunty. W świetle zaś art. 7 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania jest m.in. dostawa towarów. Innymi słowy cywilnoprawna czynność sprzedaży zabudowanego gruntu (nieruchomości), bądź prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z własnością wzniesionych na tym gruncie budynków i budowli, zwana w zakresie podatku od towarów i usług dostawą, może podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w zakresie "dostawy" budynków i budowli oraz "dostawy" gruntów. W przedmiotowej sprawie następuje nadto podatkowe rozdzielenie osoby sprzedawcy gruntów (prawa użytkowania wieczystego) oraz sprzedawcy budynków i budowli. "Dostawy" budynków i budowli dokonuje bowiem Spółka z o.o. przenosząca na nabywcę cywilne prawa i roszczenia z tytułu nakładów na ich budowę. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ co prawda budynki i budowle oddano do użytku ponad 5 lat temu przed sprzedażą, ale Spółka z o.o. dokonywała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów inwestycyjnych. Nie ma więc zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. "Dostawy" gruntów (prawa użytkowania wieczystego) dokonuje Wnioskodawca. W tym względzie nie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaży nie dokonuje w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nawet gdyby przyjąć, że w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dostawy budynków i budowli dokonuje Wnioskodawca, a nie Spółka z o.o. to sprzedaż podlegałaby zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Budowę budynków i budowli centrum handlowo - usługowego zakończono w 2000 r., a zatem są to towary używane. Wnioskodawca nie miał prawa i nie dokonywał w stosunku do budynków i budowli obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów inwestycyjnych. Sprzedaż gruntów i prawa użytkowania wieczystego, na których wzniesione są używane budynki i budowle podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług tak jak używane budynki i budowle.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty.

Zauważyć również należy, iż pojęcie "podatnika" i "działalności gospodarczej", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Cytowana wyżej definicja wprowadza wymóg samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, rozumieć przez to należy prowadzenie działalności na własne ryzyko, w warunkach niepewności rynkowej. Wyżej wymienione przepisy odnoszą się również wprost do "okoliczności, które wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy" co pozwala na opodatkowanie jednorazowej czynności, jeśli tylko towarzyszące jej okoliczności pozwalają ocenić, czy działalność będzie kontynuowana, a więc czy podmiot ma zamiar wykonywać działalność w sposób częstotliwy. Podkreślić należy, że nie jest konieczne faktyczne kontynuowanie działalności, wystarczający jest zamiar jej kontynuowania, choćby nawet po dokonaniu jednorazowej czynności podmiot zaprzestał dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza w rozumieniu cyt. wyżej przepisu polega również na wykorzystywaniu swego majątku tj. towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie stosunku obligacyjnego wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe dla rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej zbycia przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności gruntu oraz we współwłasności prawa użytkowania wieczystego gruntu istotne znaczenie ma, czy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że:

* Wnioskodawca nabył udziały we własności zabudowanej nieruchomości gruntowej oraz udziały w użytkowaniu wieczystym zabudowanego gruntu jedynie w tym celu aby wnieść składniki majątku jako aport do Spółki z o.o. w zamian za udziały w tej spółce.Zatem w tym zakresie Wnioskodawca działał jako podatnik podatku od towarów i usług dokonujący dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wszak wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na mocy § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).

* Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem ustanowił na ww. nieruchomości na rzecz Spółki z o.o. ograniczone prawo rzeczowe na okres do dnia 16 marca 2011 r., na mocy którego Spółka z o.o. uzyskała uprawnienie do używania rzeczy i pobierania pożytków z rzeczy, uzyskała również uprawnienie do posiadania rzeczy.

* Następnie w dniu 4 grudnia 2007 r. Wnioskodawca zobowiązał się do zbycia na rzecz nabywcy, innej Spółki z o.o., udziałów we własności nieruchomości oraz udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu.

Powyższe czynności noszą więc znamiona zaplanowanych, co wyczerpuje zakwalifikowanie ich jako prowadzonej działalności zarobkowej i gospodarczej. Zatem w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę dostawy ww. gruntów, czynność tę należy uznać - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.... Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. Oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy) czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego.

Odnosząc się do kwalifikacji czynności, których przedmiotem jest wieczyste użytkowanie gruntów zauważyć należy, iż grunty są w rozumieniu ustawy VAT towarem.

Z przepisów regulujących to prawo rzeczowe wynika, że w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać ((art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)). Ma on zatem prawo rozporządzania gruntem jak właściciel. W świetle powyższego za własność ekonomiczną, o której mowa wyżej uznać należy właśnie prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zawierając zaś umowę zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu strony tej umowy faktycznie zmierzają do przeniesienia władztwa ekonomicznego wynikającego z prawa wieczystego użytkowania nad gruntem. Z uwagi zatem na cechy użytkowania wieczystego i faktyczną treść czynności związanych z jego zbyciem, należy potraktować tę czynność jako dostawę towarów, albowiem nabycie prawa do korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego z ekonomicznego punktu widzenia jest zbliżone do prawa własności. Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może także przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem. Każdy ze współwłaścicieli stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, a wyjątki wynikać mogą jedynie z przepisów prawa. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako, budynków, budowli i ich części jak również gruntów mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż na nieruchomości gruntowej zabudowanej będącej przedmiotem współwłasności oraz na współużytkowaniu wieczystym zabudowanego gruntu ustanowione zostało ograniczone prawo rzeczowe użytkowania do dnia 16 marca 2011 r. Prawem użytkowania została obciążona cała ww. nieruchomość. Na mocy tego prawa użytkownik - Spółka z o.o. wyburzyła istniejące budynki i wybudowała centrum handlowo - usługowe składające się z pawilonu handlowo - usługowego, parkingu, ciągu komunikacyjnego, instalacji i urządzeń technicznych stanowiące funkcjonalną całość.

Zgodnie z art. 252 Kodeksu cywilnego rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Zaś zgodnie z art. 262 Kodeksu cywilnego po wygaśnięciu użytkowania użytkownik obowiązany jest zwrócić rzecz właścicielowi w takim stanie, w jakim powinna się znajdować stosownie do przepisów o wykonaniu użytkowania. Natomiast w myśl art. 263 Kodeksu cywilnego roszczenie właściciela przeciwko użytkownikowi o naprawienie szkody z powodu pogorszenia rzeczy albo o zwrot nakładów na rzecz, jak również roszczenie użytkownika przeciwko właścicielowi o zwrot nakładów na rzecz przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. Naturalną konsekwencją wygaśnięcia stosunku użytkowania jest obowiązek zwrotu rzeczy właścicielowi. Służy zatem właścicielowi roszczenie o "zwrot rzeczy", określone normą ww. przepisu.

Ustawodawca nakazuje zwrot rzeczy "w takim stanie, w jakim powinna się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu użytkowania". Bez wątpienia znajdą tu w pierwszym rzędzie zastosowanie odpowiednie postanowienia umowne, jeżeli sposób wykonywania użytkowania określono w umowie o ustanowieniu użytkowania. Jak wynika z powyższego oraz z opisanego we wniosku stanu faktycznego Spółka z o.o. wzniosła centrum handlowo - usługowe na gruncie objętym użytkowaniem ustanowionym na Jej rzecz i w dacie zawarcia w dniu 4 grudnia 2007 r. umowy zobowiązującej do zbycia udziałów w nieruchomości gruntowej i udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu, ww. nieruchomość była w dalszym ciągu obciążona prawem użytkowania ponieważ prawo to nie wygasło. Zatem Spółka z o.o. będąca użytkownikiem tej nieruchomości nie miała obowiązku zwrotu ww. nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy i drugiego ze współwłaścicieli. Zaś Wnioskodawcy i współwłaścicielowi nie przysługiwały roszczenia o wydanie nieruchomości oraz roszczenia, o których mowa w art. 263 Kodeksu cywilnego.

Należy mieć na uwadze tę okoliczność, że użytkownik - Spółka z o.o. wyburzyła budynki istniejące dotychczas na ww. gruntach, na których ustanowiono na Jej rzecz użytkowanie. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż w dacie zawarcia przez Wnioskodawcę w dniu 4 grudnia 2007 r. umowy zobowiązującej do sprzedaży na rzecz innej Spółki z o.o. ww. nieruchomości, przedmiotem dostawy mogły być wyłącznie tereny budowlane będące przedmiotem współwłasności i współużytkowania wieczystego. Wprawdzie użytkownik - Spółka z o.o. zrzekła się prawa użytkowania, lecz uczyniła to nie w stosunku do Wnioskodawcy, ale na rzecz nowego nabywcy nieruchomości. Zatem Wnioskodawca zawierając w dniu 4 grudnia 2007 r. umowę sprzedaży nie mógł zobowiązać się do przeniesienia na rzecz nabywcy prawa do rozporządzenia budynkami wzniesionymi przez użytkownika.

Jak wskazano wyżej przedmiotem umowy zawartej w dniu 4 grudnia 2007 r. mogły być wyłącznie grunty budowlane (niezabudowane) objęte prawem współwłasności i prawem współużytkowania wieczystego.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.Jak wskazano wyżej przedmiotem umowy zawartej w dniu 4 grudnia 2007 r. są wyłącznie udziały we własności gruntu zabudowanego oraz udziały w użytkowaniu wieczystym gruntu zabudowanego.

Konsekwentnie uznać należy, iż w niniejszej sprawie przedmiotem transakcji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jest dostawa towaru będącego gruntem budowlanym, podlegająca opodatkowaniu według 22% stawki, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.