IBPP3/443-3/14/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2013 r. (data wpływu 2 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczenia danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonie fiskalnym,

* obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T,

* braku obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T,

* braku obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,

- jest prawidłowe,

* w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T

- jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczenia danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonie fiskalnym,

* obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T,

* braku obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T,

* braku obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,

* w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowany w piśmie z 10 lutego 2014 r.):

Wnioskodawca, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej współpracuje ze spółką T (zwaną dalej "T"), w oparciu o zawartą umowę franczyzową.

T prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności T oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (zwane dalej "Produktami") po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto T oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. T zamierza rozszerzyć swoją ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich produktów w następującym zakresie.

Obecnie T sprzedaje produkty na rzecz Wnioskodawcy, a ten odsprzedaje je swoim klientom w imieniu własnym i na własną rzecz (w tej sytuacji stroną umowy sprzedaży Produktu zawartej z nabywcą jest Wnioskodawca). Zamierzone przedsięwzięcie polega na wprowadzeniu możliwości sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T. Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Wnioskodawcy (po uprzednim dostarczeniu produktów przez T), na podstawie udzielonego przez T umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca będzie sprzedawał produkty w imieniu i na rzecz T, wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez T. Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą Produktu będzie T, a nie Wnioskodawca. Niezależnie od sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz T, Wnioskodawca nadal będzie oferował i sprzedawał Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np. akcesoria do telefonów komórkowych czy zestawy prepaid).

Sprzedaż produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T dokumentowana będzie, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób:

1. Każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz T będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz T. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane T. Wnioskodawca przekaże fakturę nabywcy Produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.

2. W przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej.

Dzięki temu, że faktura będzie wystawiana przy wykorzystaniu oprogramowania T. T będzie posiadał pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Wnioskodawcę, a zatem będzie posiadał własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Wnioskodawca w swoich sklepach posiada kasy rejestrujące, na których ewidencjonuje sprzedaż własnych towarów i usług. Tak jak to zostało już podniesione powyżej, oprócz dokonywania sprzedaży Produktów należących do T, Wnioskodawca będzie również nadal dokonywał sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz towarów, których wcześniej nabył własność. Sprzedaż własna Wnioskodawcy, dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych będzie ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że T zobowiązał Wnioskodawcę do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej Wnioskodawcy. Zobowiązanie do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej Wnioskodawcy nastąpiło na podstawie porozumienia zawartego w formie pisemnej. Ww. porozumienie zostało zawarte przed dniem rozpoczęcia przez Wnioskodawcę sprzedaży w imieniu i na rzecz T.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących.

2. Czyje dane powinny być podane na paragonie jako dane podatnika - T czy Wnioskodawcy.

3. Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

4. Kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz T.

5. Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T.

6. Czy Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży Produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz T.

7. Czy Wnioskodawca ma obowiązek uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. pytania 1

Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz Tprzy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących.

Ad. pytania 2

Jako dane podatnika na paragonie powinny być podane dane Wnioskodawcy.

Ad. pytania 3

Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.)

Ad. pytania 4

Obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz T, obciąża Wnioskodawcę, a nie T.

Ad. pytania 5

Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T.

Ad. pytania 6

Wnioskodawca nie ma obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży Produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz T.

Ad. pytania 7

Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez niego, w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT.

UZASADNIENIE stanowiska dot. Pytania I

Zgodnie z art. 29 ust. 1 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej "ustawa o VAT") podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonane usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, zgodnie, z którą podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

Zgodnie z pkt 7 zacytowanego przepisu, wyjątek od zasady rejestrowania wyłącznie własnej sprzedaży za pośrednictwem posiadanej kasy rejestrującej został wskazany a art. 111 ust. 3b ustawy o VAT.

Z wyżej wymienionego przepisu wynika, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenie, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują, przy zastosowania własnych kas rejestrujących, zarówno sprzedaż własną towarów i usług jak również sprzedaż dokonaną w imieniu i na rzecz innych podatników.

W omawianej sprawie Wnioskodawca, zamierza rozpocząć sprzedaż Produktów, w imieniu i na rzecz T, na podstawie zlecenia w ramach umowy franczyzowej, w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję). Równocześnie w punkcie sprzedaży poza sprzedażą produktów należących do T będzie prowadzić sprzedaż własnych Produktów, a także innych towarów i usług, w stosunku do których ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. W konsekwencji w stosunku do Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie przepis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT w związku z wyłączeniem zawartym w art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż realizowana przez niego, na rzecz i w imieniu zleceniodawcy (tekst jedn.: na rzecz i w imieniu T) powinna być przez niego ewidencjonowana za pośrednictwem kasy rejestrującej. Jednocześnie na T nie będzie ciążył obowiązek rejestracji sprzedaży za pośrednictwem własnych kas rejestrujących (zostało to potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

UZASADNIENIE stanowiska dot. pytania 2

Według § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.; dalej "rozporządzenie ws. kas fiskalnych"), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. następujące informacje:

Według rozporządzenia ws. kas fiskalnych, przez pojęcie podatnika należy rozumieć podatnika od towarów i usług (§ 2 pkt 13 rozporządzenia ws. kas fiskalnych), a przez termin numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7 rozporządzenia ws. kas fiskalnych). Z przepisów rozporządzenia ws. kas fiskalnych nie wynikają jasne zasady regulujące opisaną sytuację. Należy jednak przyjąć, zdaniem Wnioskodawcy, iż przez podatnika należy rozumieć podatnika będącego właścicielem kasy rejestrującej. Zatem paragon wystawiony przez Wnioskodawcę, dokumentujący sprzedaż na rzecz i w imieniu T, nie będzie musiał zawierać danych dotyczących T (w szczególności nazwy T i numeru identyfikacji podatkowej T). Na paragonie powinny być prezentowane jedynie dane dotyczące Wnioskodawcy (m.in. jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz jego numer identyfikacji podatkowej). Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

UZASADNIENIE stanowiska dot. pytania 3

Zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzupełnienie tej regulacji zawarte jest w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT i § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia ws. kas fiskalnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniami które nie mają znaczenia w analizowanej sprawie, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; dalej "Ordynacja podatkowa") zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek przechowywania dokumentów kasowych obciąża Wnioskodawcę. Jest to konsekwencją tego, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej jest nałożony jedynie na Wnioskodawcę, a nie T. T nie jest ani wystawcą paragonów, ani żadnych innych dokumentów kasowych, ani podmiotem który jest uprawnionym do ich otrzymania. Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

UZASADNIENIE stanowiska dot. pytania 4

W związku z tym, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży Produktów za pośrednictwem kasy rejestrującej, będzie on miał obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż produktów.

UZASADNIENIE stanowiska dot. pytania 5

Zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.; dalej "rozporządzenia ws. wystawiania faktur") w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż. Ponieważ wystawcą faktury dokumentującej sprzedaż będzie T, a nie Wnioskodawca, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dołączania wystawianych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych przez T.

UZASADNIENIE stanowiska dot. pytania 6

Zobowiązanym do rozpoznania obowiązku podatkowego jest podatnik dokonujący sprzedaży, tj. podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługę. Biorąc pod uwagę to, że sprzedaż Produktów jest dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz i w imieniu T, to na T ciąży powinność wykazania obowiązku podatkowego, o którym mowa jest w art. 19 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest zatem zobowiązany do wykazani obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz T.

UZASADNIENIE stanowiska dot. pytania 7

Aby zapewnić potrzebną, kompletną i rzetelną ewidencję sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę w jego punktach sprzedaży, każda sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę będzie dokumentowana fakturą wystawioną w imieniu T. T będzie prowadziła ewidencję wystawionych w jej imieniu faktur, dla celów rozliczenia podatków od towarów i usług (VAT).

Ewidencja faktur stanowić będzie ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Na jej podstawie T będzie przygotowywać deklaracje VAT, w których wykazywany będzie obrót zrealizowany przez T, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym, że T będzie dokumentować każdą transakcję sprzedaży za pośrednictwem faktur VAT, faktury VAT stanowią podstawę wpisów w ewidencji prowadzonej dla celów VAT. Prawidłowość takiego postępowania została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W związku z tym, że sprzedaż produktów będzie wykazana przez T w jej ewidencji VAT oraz jej deklaracjach VAT składanych do organów podatkowych, Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania tej sprzedaży w swojej ewidencji prowadzonej dla celów VAT oraz przygotowania jej w deklaracjach VAT składanych do organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczenia danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonie fiskalnym,

* obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T,

* brak obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T,

* brak obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,

- jest prawidłowe,

* w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T

- jest nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Umowa franczyzy należy do kategorii umów nienazwanych, tzn. takich, które nie są unormowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93) ani w innych aktach prawa cywilnego.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 (1) k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny wedle własnego uznania byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Franczyzodawca udziela franczyzobiorcy pozwolenia (franczyzy) na prowadzenie w ramach sieci, określonej działalności gospodarczej pod firmą franczyzodawcy, a franczyzobiorca zobowiązuje się taką działalność prowadzić ściśle według zaleceń franczyzodawcy oraz zapłacić mu określone w umowie wynagrodzenie. Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami.

Wnioskodawca (franczyzobiorca) działający w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy (franczyzodawcy) jest w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy, natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Rozpatrując kwestię obowiązku rejestrowania przez Wnioskodawcę sprzedaży produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do Wnioskodawcy kas rejestrujących (pytanie nr 1), należy zauważyć, że stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 i 7 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

* dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy;

* stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.

Z kolei jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Analizując powołane przepisy, a zwłaszcza regulacje wynikające z zapisu 111 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że ustanawia on wyjątek od zasady, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania za pomocą własnej kasy obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu. Zatem zleceniobiorca, który obok sprzedaży towarów zleceniodawcy dokonuje sprzedaży towarów własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania na tej kasie obrotu z tytułu sprzedaży towarów zleceniodawcy. Należy więc odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na pośredniku, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na zleceniodawcy.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

* dokumencie fiskalnym - rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);

* innym podmiocie - rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (pkt 3);

* kasie powierzonej - rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu,

* kasie własnej - rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (pkt 6);

* paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (pkt 12);

* raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) - rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (pkt 19).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3).

Ponadto należy podkreślić, że z zapisu § 37 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, że do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

Z treści § 38 ust. 1 wynika natomiast, iż w przypadku przekazania przez podatnika innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązania innego podmiotu do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu dokonanego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia bez zawarcia umowy w formie pisemnej, podatnik zawiera umowę, o której mowa w § 5 ust. 3, w terminie do dnia 1 października 2013 r.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w § 37, którzy, w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r., przekazali kasę powierzoną w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązali inny podmiot do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, bez zawarcia umowy w formie pisemnej (§ 38 ust. 2).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej współpracuje ze spółką T, w oparciu o zawartą umowę franczyzową. T prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności T oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych. T zamierza wprowadzić sprzedaż produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T. Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalu, w którym prowadzony jest punkt sprzedaży Wnioskodawcy (po uprzednim dostarczeniu produktów przez T) na podstawie udzielonego przez T umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca będzie sprzedawał produkty w imieniu i na rzecz T wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez T, przy czym każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz T będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz T, danymi sprzedawcy na fakturze będą dane T. W przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej. T zobowiązał Wnioskodawcę do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej Wnioskodawcy. Zobowiązanie do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej Wnioskodawcy nastąpiło na podstawie porozumienia zawartego w formie pisemnej. Ww. porozumienie zostało zawarte przed dniem rozpoczęcia przez Wnioskodawcę sprzedaży w imieniu i na rzecz T.

Mając na względzie przedstawiony w złożonym wniosku zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawcy, z tytułu dokonywania sprzedaży własnej, ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to również sprzedaż realizowana w imieniu T, stosownie do art. 111 ust. 3b ustawy, powinna być przez Wnioskodawcę ewidencjonowana za pośrednictwem posiadanej przez niego kasy, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 2, tj. dotyczącej danych jakie powinny być wskazane na paragonie jako dane podatnika, należy stwierdzić, że stosownie do cytowanego powyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z przepisami w zakresie VAT, podatnik zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, musi zapewnić aby kasa rejestrująca oraz paragony fiskalne (będące dokumentami potwierdzającymi dokonanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) spełniały wymogi określone przepisami prawa.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

W tym kontekście należy wskazać na § 8 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia, dotyczący elementów, jakie powinien zawierać paragon fiskalny. Zgodnie z tym przepisem, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. następujące informacje:

* imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,

* numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP).

Jak wskazano powyżej, w rozpatrywanym przypadku prowadzenia sprzedaży w imieniu i na rzecz T, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji tej sprzedaży za pomocą własnych kas fiskalnych. Z tego też względu, to na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek drukowania i wydawania paragonów fiskalnych dokumentujących sprzedaż w imieniu i na rzecz T. Konsekwentnie, paragony fiskalne emitowane przez kasę rejestrującą należącą do Wnioskodawcy, dokumentujące sprzedaż dokonaną w imieniu i na rzecz T, zgodnie z zapisem § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, muszą być opatrzone danymi Wnioskodawcy, (w tym nazwą, adresem jego punktu sprzedaży, oraz numer identyfikacji podatkowej).

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego jako dane podatnika na paragonie, powinny być podane dane Wnioskodawcy.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 3, tj. dotyczącym przechowywania kopii dokumentów kasowych, należy wskazać, że zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

Natomiast stosownie do § 6 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia podatnicy obowiązani są również do przechowywania kopii dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych w jego punkcie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W świetle powyższego przepisu należy stwierdzić, że to Wnioskodawca prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących będzie zobowiązany do przechowywania emitowanych przez posiadaną kasę rejestrującą kopii dokumentów kasowych w myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 8 cyt. wyżej rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 4, tj. dotyczącym przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy, należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o których mowa w części dotyczącej pytania nr 3, to również Wnioskodawca obowiązany jest do przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą dokonaną w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 5, tj. czy Wnioskodawcza ma obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 106g ust. 1 wprowadzonym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Artykuł 106h ust. 1 ustawy o VAT, stanowi że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z treści wniosku wynika, że każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (T) jest zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz T. Danymi sprzedawcy na fakturze są dane T. Zainteresowany przekazuje fakturę nabywcy produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.

W związku z tym, że Wnioskodawca jest zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, to również on jest zobowiązany do dołączania paragonów do egzemplarzy faktur pozostających u Wnioskodawcy wystawionych w imieniu i na rzecz T.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 5 jest nieprawidłowe

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 6, tj. czy Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz T, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 29a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z ramach umowy zlecenia dokonuje sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz T w zamian za określone w umowie wynagrodzenie w postaci prowizji.

Skoro sprzedaż produktów jest dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz i w imieniu

T to u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca dokonując sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz

T nie ma obowiązku rozpoznawania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonywanej w imieniu i na rzecz T.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 7, tj. czy Wnioskodawca ma obowiązek uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT, należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Należy zaznaczyć, że ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Z treści wniosku wynika, że każda sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę w jego punktach sprzedaży będzie udokumentowana fakturą wystawioną w imieniu T. T będzie prowadził ewidencje wystawionych w jej imieniu faktur.

Zatem, skoro stroną umowy sprzedaży z nabywcą produktu będzie T, (sprzedaż produktów będzie wykazana przez T w jego ewidencji VAT), Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej w imieniu i na rzecz T we własnej ewidencji sprzedaży (prowadzonej dla celów podatku VAT) oraz we własnej deklaracji VAT-7.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,

* umieszczenia danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonie fiskalnym,

* obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę kopii dokumentów kasowych,

* obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T,

* braku obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T,

* braku obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT,

- jest prawidłowe,

* w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T

- jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.