IBPP3/443-257/09/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu 31 marca 2009 r.) uzupełniony pismem z dnia 13 maja 2009 r. (doręczonym 14 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych zerową stawka podatku akcyzowego - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony 14 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych zerową stawka podatku akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca nabywa wyroby energetyczne inne niż wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-15. Wyroby te nabywane są poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż odczynników chemicznych zwanych, zgodnie z ustawa o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 11 z dnia 12 stycznia 2009 r.), wyrobami energetycznymi. Obrót tymi wyrobami polega zarówno na zakupie surowca, konfekcji i dalszej odsprzedaży tych wyrobów do hurtowni chemicznych (kod CN pozostaje taki sam - produkt nie zmienia właściwości chemicznych), jak również zużyciu tych surowców do produkcji innych chemikaliów, w wyniku czego powstaje produkt nie będący wyrobem energetycznym. Należy przy tym podkreślić, że obrót tymi wyrobami w przeważającej części polega na dalszej ich odsprzedaży, zaledwie kilka procent stamnowi przeznaczenie ich do produkcji innych odczynników chemicznych. Przeznaczenie zakupionych substancji energetycznych zarówno w przypadku Wnioskodawcy jak i jej odbiorców jest inne niż do celów opałowych i napędowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego, czyli posiada wymaganą w ustawie rejestrację.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze art. 16 ust. 8, art. 155 ust. 4 i 5, art. 85 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca nie ma obowiązku ustalenia norm zużycia wyrobów energetycznych przez wzgląd na posiadaną rejestrację jako podatnika podatku akcyzowego oraz przeznaczenie jakim jest dalsza odsprzedaż tych wyrobów oraz nie przeznaczenie ich do celów opałowych i napędowych. Stawka 0% może być stosowana bez dodatkowych formalności związanych z ustaleniem norm zużycia. Jedynie w przypadku niewielkiej ilości wyrobów kupowanych do produkcji innych odczynników takie normy zużycia byłyby wymagane.

W ocenie Wnioskodawcy w obydwu przypadkach winno być składane oświadczenie o zużywaniu na cele inne niż opałowe i napędowe. Przez wzgląd na fakt, iż ustawa nie określa jednoznacznie formy i charakteru oświadczenia, może być ono składane dostawcy i pobierane od odbiorcy w formie rocznego oświadczenia na odrębnym druku bądź też w formie dodatkowej informacji - oświadczenia umieszczonej na fakturze zakupu takiego wyrobu, którą klient podpisuje wraz z obiorem towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako zarejestrowany dla potrzeb podatku akcyzowego podmiot dokonuje zakupu wyrobów energetycznych innych niż wymienionych w art. 89 ust. 1-13 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3 z 2009 r., poz. 11), przeznaczonych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, z zastosowaniem 0 stawki podatku akcyzowego, zgodnie z art. 89 ust. 2 ww. ustawy.

Nabywany wyrób jest w większości odsprzedawany do celów innych niż opałowe lub do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do tych paliw oraz w części używany jest przez Wnioskodawcę do produkcji odczynników chemicznych (wyrobów nie przeznaczonych do celów napędowych i opałowych).

W sytuacji, o której tu mowa, obowiązujące przepisy prawa nie przewidują obowiązku składania oświadczeń o przeznaczeniu nabywanych wyrobów do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Niemniej jednak w interesie Wnioskodawcy jest wykazanie, np. w toku kontroli lub prowadzonego postępowania, iż wyroby akcyzowe, od których akcyza nie została zapłacona, zostały faktycznie wykorzystane lub mają być wykorzystane do celów innych niż napędowe lub opałowe. W takim przypadku pomocne w ustaleniu, do jakich celów wyroby te zostały lub zostaną wykorzystane, może być składanie dostawcy i odbieranie od odbiorcy stosownego oświadczenie bądź też umieszczanie tych informacji (oświadczeń) na fakturach podpisywanych przez Wnioskodawcę w przypadku zakupu przedmiotowych wyrobów oraz podpisywanych przez odbiorę w przypadku sprzedaży wyrobów. Ponadto w związku z powyższym nie ma również przeciwwskazań aby powyższe oświadczenie o przeznaczeniu przedmiotowych wyrobów objętych (zgodnie z art. 89 ust. 2 objętych 0 stawką podatku akcyzowego) dotyczyło określonego okresu np. rocznego.

Odnośnie natomiast zagadnienia dotyczącego norm zużycia zauważyć należy, iż zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Jednocześnie w myśl art. 89 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2, ustalonych dla wyrobów akcyzowych określonych w ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, stosuje się odpowiednio stawkę określoną w ust. 1 pkt 14 albo 15.

Stosownie do powyższego dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów winny być ustalane obligatoryjnie. Nie ma przy tym znaczenia, że ilość wykorzystywanych wyrobów przez Wnioskodawcę do produkcji innych wyrobów stanowi tylko 10% ogółu nabywanych wyrobów. Natomiast w stosunku do odsprzedawanych przez Wnioskodawcę wyrobów określonych w art. 89 ust. objętych 0 stawką podatku przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie przewidują ustalania norm zużycia.

Równocześnie należy zaważyć, iż przepisy art. 89 ust. 2 ww. ustawy nie nakładają obowiązku aby podmiot nabywający wyroby akcyzowe obciążone 0 stawką w celu dalszej odsprzedaży miał ustalone normy zużycia wyrobów akcyzowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.