IBPP3/443-242/13/EJ

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2012 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu uczestnictwa w projekcie pn. "..." - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu uczestnictwa w projekcie pn. "...". Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowany w piśmie z dnia 11 kwietnia 2013 r.:

Wnioskodawca wraz z czterema innymi jednostkami samorządu terytorialnego tj. gminami przystąpił do wspólnej realizacji zadania: "...". Gmina jest Liderem projektu, który pozyskuje środki z Funduszu Polsko-Szwajcarskiego, na podstawie umowy zawartej w dniu 17 kwietnia 2012 r., a następnie przekazuje je w drodze dotacji celowej (refundacja poniesionych wydatków) na podstawie zawartych porozumień - wydatki ponoszone są z budżetów poszczególnych gmin. Montaż finansowy zadania przedstawia się w ten sposób, iż 85% wartości kosztów kwalifikowanych przedsięwzięcia refundowana jest ze środków Funduszu Polsko-Szwajcarskiego, natomiast 15% kosztów kwalifikowanych pokrywana jest ze środków własnych beneficjenta - gminy. Poszczególne samorządy ponadto pokrywają ze środków własnych koszty niekwalifikowane.

Zadanie inwestycyjne "..." polega na montażu instalacji solarnych w domach prywatnych poszczególnych mieszkańców.

Z każdym uczestnikiem projektu (osoby prawne), Wnioskodawca zawarł umowy określające prawa i obowiązku stron, w tym wkład finansowy mieszkańców. Zapis omawianej umowy, w zakresie obowiązku finansowego brzmi następująco: "Warunkiem wykonania obowiązków wynikających z niniejszej umowy przez "Przekazującego" jest sfinansowanie przez "Uczestnika" 15% wartości netto przedmiotu zamówienia przeznaczonego dla danej nieruchomości (wartości głównych elementów wchodzących w skład zestawu solarnego), pokrycia kosztów podatku VAT a także kosztów ubezpieczenia zestawu solarnego niezależnie od innych obowiązków wynikających z niniejszej umowy a obciążających "Uczestnika". Zgodnie z warunkami zawartymi w § 6 umowy z mieszkańcami, strony mają obowiązek wnieść wpłatę w kwocie 1.000,00 zł, zaś różnicę pomiędzy wniesioną kwotą, a wartością kosztorysu powykonawczego wpłacić winny w terminie 14 dni od dostarczenia indywidualnego rozliczenia kosztów. Tak więc warunkiem wpłaty pozostałej kwoty jest wykonanie montażu systemu solarnego na nieruchomości mieszkańca. Powyższe kwoty będą wpłacane na wyodrębniony rachunek założony na potrzeby projektu przez każda gminę. Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz mieszkańca, a nie sprzedaje towar.

Zakupione i zamontowane solary, przez 5 lat od momentu zakończenia projektu, będą własnością Wnioskodawcy, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu, natomiast po tym okresie zestaw kolektora słonecznego przejdzie na własność poszczególnych mieszkańców. Tak więc każdy mieszkaniec otrzyma na własność - po upływie trwałości projektu - zestaw solarny o wartości znacznie wyższej (wartość dofinansowana z Funduszu Polsko-Szwajcarskiego), niż kwota wniesionej wpłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 kwietnia 2013 r.):

Czy Wnioskodawca winien jest odprowadzić podatek VAT od wpłat mieszkańców, stanowiących wkład własny Gminy do projektu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Realizując powyższe zadanie inwestycyjne, Gmina wykonuje zadania własne wynikające w szczególności z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Zadanie realizowane w ramach projektu obejmuje w szczególności sprawy z zakresu ochrony środowiska i przyrody. Gmina stoi również na stanowisku, że powyższe wpłaty mieszkańców nie są traktowane jako zaliczka, ponieważ środki pieniężne nie są wpłacane bezpośrednio na konto wykonawcy, lecz na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony przez Gminę. Niniejsze środki "wprowadzane" są do budżetu na podstawie stosownych Uchwał Rady Gminy, stając się tym samym dochodem jednostki samorządu terytorialnego. Zauważyć należy, iż płatności na rzecz wykonawcy ponoszone będą po zrealizowaniu konkretnej czynności, a nie przed jej wykonaniem - w drodze zaliczki.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca od wniesionych przez mieszkańców wpłat nie odprowadzi podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.).

Natomiast przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. określa, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) co w tej sprawie nie ma miejsca.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymywanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w partnerstwie z innymi gminami przystąpił do realizacji projektu pn. "...". Zadanie inwestycyjne polega na montażu instalacji solarnych w domach prywatnych poszczególnych mieszkańców.

Z każdym uczestnikiem projektu (osoby prawne), Wnioskodawca zawarł umowy określające prawa i obowiązku stron, w tym wkład finansowy mieszkańców. Zapis omawianej umowy, w zakresie obowiązku finansowego brzmi następująco: "warunkiem wykonania obowiązków wynikających z niniejszej umowy przez "Przekazującego" jest sfinansowanie przez "Uczestnika" 15% wartości netto przedmiotu zamówienia przeznaczonego dla danej nieruchomości (wartości głównych elementów wchodzących w skład zestawu solarnego), pokrycia kosztów podatku VAT a także kosztów ubezpieczenia zestawu solarnego niezależnie od innych obowiązków wynikających z niniejszej umowy a obciążających "Uczestnika". Zgodnie z warunkami zawartymi w § 6 umowy z mieszkańcami, strony mają obowiązek wnieść wpłatę w kwocie 1.000,00 zł, zaś różnicę pomiędzy wniesioną kwotę, a wartością kosztorysu powykonawczego wpłacić winny w terminie 14 dni od dostarczenia indywidualnego rozliczenia kosztów. Tak więc warunkiem wpłaty pozostałej kwoty jest wykonanie montażu systemu solarnego na nieruchomości mieszkańca. Powyższe kwoty będą wpłacane na wyodrębniony rachunek założony na potrzeby projektu przez każda gminę. Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz mieszkańca, a nie sprzedaje towar.

Zakupione i zamontowane solary, przez 5 lat od momentu zakończenia projektu, będą własnością Wnioskodawcy, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu, natomiast po tym okresie zestaw kolektora słonecznego przejdzie na własność poszczególnych mieszkańców.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy od wpłat mieszkańców należy odprowadzić podatek VAT.

Odnosząc się do powyższego, w pierwszej kolejności należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że faktura dokumentuje zapłatę jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów, czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

W przedmiotowej sprawie czynnością jakiej Gmina dokona na rzecz mieszkańca, biorącego udział w projekcie będzie wykonanie usługi polegającej na montażu instalacji solarnych w domach prywatnych poszczególnych mieszkańców, na poczet wykonania której Gmina pobiera określoną w umowie wpłatę, zgodnie z zawartą z mieszkańcem umową. Wykonanie przez Wnioskodawcę usługi montażu instalacji solarnej nastąpi po upływie okresu trwałości tj. 5 lat od daty jego zakończenia. Wykonanie tej usługi nastąpi wraz z przekazaniem instalacji kolektorów na własność mieszkańców, na budynkach których zostaną wykonane.

W tym kontekście też wpłaty, które będą dokonywane przez mieszkańców jako konieczny i niezbędny warunek uczestnictwa w projekcie pozostają w bezpośrednim związku z ww. świadczeniem usług realizowanym na rzecz tych właśnie mieszkańców. Nie można uznać, że wpłaty wnoszone przez osoby fizyczne (mieszkańców) deklarujących uczestnictwo w projekcie pozostają "w oderwaniu" od czynności, które zostaną wykonane przez Wnioskodawcę - zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, iż we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaną wpłatą, a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika programu, które ma zostać w przyszłości wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowę z wykonawcą na montaż instalacji solarnych oraz umowy z mieszkańcami na montaż układu solarnego, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymywane przez Wnioskodawcę od mieszkańców stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz mieszkańców.

Powyższe zatem wskazuje, że świadczenia, co do których zobowiązał się Wnioskodawca w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowić będą odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, że kwoty uiszczane przez mieszkańców w wysokości 1.000 zł na poczet wykonania przez Gminę usługi montażu instalacji solarnej stanowią zaliczki, w związku z otrzymaniem których po stronie Gminy powstaje obowiązek podatkowy z chwilą ich otrzymania. Stosownie bowiem do zapisu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11).

W treści wniosku wskazano, iż mieszkańcy różnicę pomiędzy wniesioną kwotą w wysokości 1,000 zł a wartością kosztorysu powykonawczego wpłacić winni w terminie 14 dni od dostarczenia indywidualnego rozliczenia kosztów. Warunkiem wpłaty pozostałej kwoty jest wykonanie montażu systemu solarnego na nieruchomości mieszkańca.

Biorąc pod uwagę cytowany na wstępie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, że różnica ta stanowiąca dopełnienie wartości usługi również winna zostać opodatkowana podatkiem VAT, bowiem podstawą opodatkowania z tytułu świadczonej przez Wnioskodawcę usługi montażu układu solarnego w prywatnych gospodarstwach domowych będzie cała kwota należna (tekst jedn.: zaliczka oraz różnica z rozliczenia kosztorysu powykonawczego), którą uiszcza mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawarta umową.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.