IBPP3/443-230/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 7 kwietnia 2010 r.), uzupełnione pismami z dnia 4 czerwca 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 4 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwana dalej sp. z o.o.) w myśl art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 z późn. zm.) zawarła w dniu 21 sierpnia 2001 r. umowę z Wojewodą (reprezentującym Skarb Państwa) o oddanie przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania (stała się następcą prawnym przedsiębiorstwa państwowego), a następnie dnia 23 marca 2005 r. pomiędzy Skarbem Państwa zawarta została umowa przeniesienia własności przedsiębiorstwa państwowego, w wyniku czego spółka stała się właścicielem mienia w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, w skład którego weszło prawo wieczystego użytkowania nieruchomości oraz inne składniki majątkowe. Spółce z o.o. przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, gdyż podatek VAT w tych transakcjach nie występował.

Spółka z o.o. zamierza sprzedać nieruchomość składającą się z prawa wieczystego użytkowania gruntu Skarbu Państwa a to: działki nr 8/134 o pow. 2122 m² zabudowanej budynkiem o pow. użytkowej 1900 m², kubaturze 10 687 m³, wybudowanym w latach 70 ubiegłego wieku, obecnie w części wynajęty, w pozostałej części wykorzystywany przez spółkę jako magazyny i garaże, działki nr 8/136 o pow. 3 837 m², na której urządzono plac z płyt betonowych (ujęty w ewidencji środków trwałych grupy 02 wraz z innymi urządzeniami: drogi, place, chodniki służące również nieruchomościom znajdujących się na działkach nie przeznaczonych do sprzedaży) obecnie w części wynajęty jako plac manewrowy i używany przez Spółkę z o.o. jako miejsca postojowe dla klientów spółki w ramach prowadzonej działalności hotelowej, część działki o pow. ok. 500 m² powstałej z podziału działki nr 8/137 o pow. 25352 stanowiącą drogę z płyt betonowych, oraz część działki o pow. ok. 2000 m² powstałej z podziału nr 8/135 o pow. 3368 m² na której w części jest urządzony plac z płyt betonowych również wykorzystywany przez Spółkę z o.o. jako miejsca postojowe dla klientów spółki w ramach prowadzonej działalności hotelowej. Aktualnie trwają prace geodezyjne nad podziałem dwóch z wyżej wymienionych działek oraz scaleniem ich z pozostałymi, wyżej opisanymi, w jedną działkę. Na działce nr 8/135 Spółka z o.o. zamierzała wybudować parking dla celów prowadzonej przez siebie działalności, w związku z tym uzyskała warunki zabudowy i zgodę na rozbiórkę stojącego na działce budynku dawnej kotłowni, oraz wystąpiła o zgodę na budowę parkingu, dokonano rozbiórki budynku w roku 2008 a naliczony VAT z faktury za rozbiórkę został odliczony, koszty rozbiórki i nie zamortyzowaną część tego budynku obciążyła koszty planowanej inwestycji.

Spółka z o.o. nie uzyskała jednak zgody na budowę parkingu gdyż Miejskie Przedsiębiorstwo wyznaczyło dodatkowe warunki budowy a to dobudowanie nowej sieci kanalizacyjnej. Spółka z o.o. nie przewidywała tak wysokich kosztów budowy, niewspółmiernie wysokich w stosunku do oczekiwanego efektu. Spółka z o.o. nie rezygnując całkowicie z planów budowy parkingu, rozważając inne wykorzystanie gruntu uzyskała warunki zabudowy dla wyżej opisanego obszaru budynkami mieszkalnymi. Aktualnie przygotowywane jest wystąpienie o pozwolenie na budowę bloków mieszkalnych wraz z pozwoleniem na rozbiórkę istniejącego budynku.

Po scaleniu działek Spółka z o.o. zamierza sprzedać tę działkę zabudowaną budynkiem, w trakcie postępowania o uzyskanie pozwoleń: na rozbiórkę (sama nie będzie dokonywać rozbiórki i ponosić żadnych kosztów z nią związanych) oraz na budowę bloków mieszkalnych a także przed sprzedażą dokonać likwidacji inwestycji "budowa parkingu". Spółka nie ponosiła żadnych nakładów od 2001 r. na ulepszenie nieruchomości a jedynie poniosła koszty rozbiórki budynku dawnej kotłowni i koszt koncepcji architektonicznej parkingu jako koszt planowanej inwestycji.

Pismami z dnia 4 czerwca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem (bez pozwolenia na rozbiórkę - spółka nie będzie występowała o pozwolenie na rozbiórkę budynku) i budowlami tj. droga, place betonowe, chodniki.

Budynek i budowle zostały wybudowane w latach 70 ubiegłego wieku. Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę następowało bez prawa do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca w roku 2003 poniósł wydatki na ulepszenie budynku, lecz były one mniejsze niż 30% wartości początkowej budynku. Spółka z o.o. nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budowli tj. drogi, place betonowe, chodniki, które ma zamiar sprzedać. Budynek i budowle wykorzystywane są do czynności opodatkowanych.

Część budynku (hala o pow. 700 m²), który Wnioskodawca zamierza sprzedać jest wynajęta od 1 czerwca 2009 r., a więc okres użytkowania przez najemcę jest krótszy niż dwa lata. Budowle to: część drogi, chodniki, dwa place betonowe. Jeden plac betonowy, droga, chodniki nie były przedmiotem najmu i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności hotelowej jako dojazd i miejsca postojowe dla klientów. Drugi plac o powierzchni 1100 m² był przedmiotem najmu w okresie od 1 marca 2004 r. do 30 kwietnia 2010 r. jako plac manewrowy dla szkoły jazdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo sprzedać prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowane budynkiem oraz budowlami tj. droga, placami i chodnikami stosując zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem zwolniona od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że w:

Natomiast odnośnie sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu ma zastosowanie § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia MF w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się: zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego cześć) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z zamierzoną transakcją sprzedaży nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem i budowlami tj. 2 place betonowe, droga, chodniki. Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło bez prawa do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca w 2003 r. poniósł wydatki na ulepszenie budynku, lecz były one mniejsze niż 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie budowli tj. drogi, placów betonowych, chodników. Budynek i budowle wykorzystywane są do czynności opodatkowanych. Część budynku (hala o pow. 700 m²), którą Wnioskodawca zamierza sprzedać jest wynajęta od 1 czerwca 2009 r., a więc okres użytkowania przez najemcę jest krótszy niż dwa lata. Budowle to: część drogi, chodniki, dwa place betonowe. Jeden plac betonowy, droga, chodniki nie były przedmiotem najmu i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności hotelowej jako dojazd i miejsca postojowe dla klientów. Drugi plac o powierzchni 1100 m² był przedmiotem najmu w okresie od 1 marca 2004 r. do 30 kwietnia 2010 r. jako plac manewrowy dla szkoły jazdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Tak więc mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do pierwszego zasiedlenia doszło w przypadku:

* placu betonowego o powierzchni 1100 m², który był przedmiotem najmu w okresie od 1 marca 2004 r. do 30 kwietnia 2010 r

* tylko tej części budynku (hali o pow. 700 m²), w której został on wynajęty od 1 czerwca 2009 r., gdyż ta część budynku została oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (najem).

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą placu betonowego o powierzchni 1100 m² upłynął okres dłuższy niż 2 lata i sprzedaż tego placu będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast dostawa części budynku (hala o pow. 700 m²), która była wynajmowana od 1 czerwca 2009 r. podlegałaby zwolnieniu określonemu w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w przypadku gdyby pomiędzy pierwszym zasiedleniem (do którego doszło 1 czerwca 2009 r.) a dostawą tej części budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata tj. gdyby dostawy dokonano po 1 czerwca 2011 r.

Natomiast odnośnie pozostałej części budynku, który był wykorzystywany przez Spółkę placu betonowego, drogi i chodników, które nie zostały wynajęte oraz w sytuacji gdyby dostawa części budynku będącej przedmiotem najmu dokonana była przed 1 czerwca 2011 r. stwierdzić należy, iż nie mogą one korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie zostaną bowiem spełnione przesłanki pierwszego zasiedlenia oraz upływu okresu dłuższego niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku.

W tym miejscu należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawcę całego budynku, drugiego placu betonowego, drogi i chodników będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało przy ich nabyciu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ich ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto kwestię zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami rozstrzygają przepisy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) w myśl, których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Powyższe oznacza, iż do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego ww. budynkiem, placami betonowymi, drogą i chodnikami jest także zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.