IBPP3/443-219/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 28 marca 2011 r. znak IBPP3/443-219/11/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w dniu 26 czerwca 1998 r. otrzymał na majątek osobisty w formie darowizny od swoich dziadków grunt orny. Do 2008 r. był on wykorzystywany rolniczo. Wnioskodawca 12 września 2010 r. wystąpił do wójta gminy z wnioskiem o przekwalifikowanie gruntu na gospodarczy. W dniu 21 września 2010 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy. W listopadzie 2010 r. nastąpił podział geodezyjny na 7 działek budowlanych i zostały one uzbrojone. Wnioskodawca w tym roku planuje sprzedaż tych działek, a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na cele prywatne. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Wnioskodawca pod pojęciem wykorzystywania gruntu rolniczo miał na myśli to, iż raz do roku zlecał przeoranie tego gruntu, aby nie rosły na nim chwasty. Nie był on nigdy obsiewany ani obsadzany przez Wnioskodawcę ani przez nikogo innego. Wnioskodawca nie czerpał z tytułu posiadania tej nieruchomości żadnych korzyści. Wnioskodawca nigdy nie był ani nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie był też nigdy podatnikiem podatku VAT czy też podatnikiem VAT czynnym. Powyższa nieruchomość nigdy nie była również przedmiotem najmu lub dzierżawy. Jedynym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest umowa o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tych działek nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, gdyż następuje tutaj sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy, który nie był otrzymany w celach handlowych, lecz na potrzeby osobiste Wnioskodawcy. Przez szereg lat wykorzystywany był jako grunt orny, a w czasie otrzymania tego gruntu, nie był on ujęty w perspektywicznym planie zagospodarowania gminy na cele inne niż rolnicze. Potwierdzenie stanowiska można znaleźć w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w którym Sąd wskazał w jakich okolicznościach dany podmiot należy uznać za podatnika VAT. Zwrócił również uwagę, że zarówno z brzmieniu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT wynika wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on nie zależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Inaczej jeżeli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle przytoczonych przepisów z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to czy czynność tę wykonywał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy tez wielokrotnie.

Taka sytuacja występuje w przypadku Wnioskodawcy, gdyż sprzedać zamierza majątek prywatny. Majątek taki otrzymany został na potrzeby osobiste, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach jednemu lub kilku nabywcom z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością.

Ustawodawca w art. 15 ust. 2 ustawy, przesądził o możliwości uznania za działalność gospodarczą również czynności wykonywanych jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Z powyższego wynika, że podatnikiem jest również osoba wykonująca czynności sporadycznie (okazjonalnie), względnie jednorazowo, gdy są one wykonywane w związku z działalnością producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne oraz rolnika, a także z działalnością osoby wykonującej wolny zawód.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, np. zbycia majątku osobistego.

Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z powołanych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych, przy czym czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy jest majątek prywatny (osobisty) danej osoby, który został otrzymany (nabyty) w celu zaspokojenia własnych potrzeb danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w dniu 26 czerwca 1998 r. otrzymał w formie darowizny od swoich dziadków grunt orny stanowiący jego majątek osobisty. Wnioskodawca 12 września 2010 r. wystąpił do wójta gminy z wnioskiem o przekwalifikowanie gruntu na budowlany. W dniu 21 września 2010 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy. W listopadzie 2010 r. nastąpił podział geodezyjny na 7 działek budowlanych i zostały one uzbrojone. Wnioskodawca w tym roku planuje sprzedaż tych działek, a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na cele prywatne. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie czerpał z tytułu posiadania tej nieruchomości żadnych korzyści.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży działek, która ma być dokonana z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Oznacza to zatem działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania, ponieważ Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży gruntu otrzymanego w drodze darowizny i należącego do majątku osobistego, nigdy nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej (w tym rolnej).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.