IBPP3/443-216/09/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług elektronicznych świadczonych dla klientów z całego świata - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów usług, w zakresie opodatkowania usług elektronicznych świadczonych dla klientów z całego świata.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi elektroniczne. Jego klientami są osoby z całego świata, chociaż głównie pochodzą oni z Europy i Ameryki Północnej. Za pośrednictwem internetu wybierają interesujący ich produkt, płacą za niego w sposób elektroniczny za pomocą systemu paypal i wówczas otrzymują dostęp do interesujących ich plików. Sprzedaż ewidencjonowana jest za pomocą systemu paypal w postaci historii wpływów na rachunek sprzedawcy. Potwierdzenia zawierają: numery transakcji nadawane automatycznie przez system elektroniczny, kwotę operacji, nazwę przedmiotu transakcji oraz dane nabywcy. Kupujący sam wprowadza swoje dane, dlatego też nie jest możliwe ostateczne stwierdzenie prawidłowości tych danych.

Sprzedający, który jest podatnikiem VAT, odprowadza do urzędu skarbowego 22% podatku od wartości sprzedanych usług na terenie Unii Europejskiej. W 99% przypadkach klientami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczych. Natomiast usługi sprzedawane poza terytorium Unii Europejskiej są opodatkowane podatkiem od towarów usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja sprzedaży jest wystarczająca dla celów podatku od towarów i usług.

Czy sposób opodatkowania prowadzonych transakcji jest prawidłowy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT firma świadcząca usługi na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadającej osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego oraz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj sprzedawcy, nie opodatkowuje ich w Polsce. Miejscem świadczenia dla tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Transakcje przeprowadzane dla osób fizycznych zamieszkałych w Polsce oraz w innych krajach Unii Europejskiej, a także podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce opodatkowane są stawką 22% VAT.

Prowadzona ewidencja dokumentuje automatycznie wszystkie przeprowadzone transakcje. Nadaje im unikatowe numery. Wydruki dokumentujące płatności zawierają dane nabywcy, przedmiot transakcji oraz jego cenę. Przedsiębiorca nie ma obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, ponieważ sprzedaż na rzecz osób fizycznych na terytorium Polski nie przekroczyła 40.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 2 pkt 26 ww. ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005, z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L . Nr 288 str. 1) do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W odniesieniu do niektórych rodzajów usług ustawodawca ustanowił szereg wyjątków określających inne niż ww. miejsce opodatkowania tych usług.

Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Przepis ten stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT ma zastosowanie do usług elektronicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi elektroniczne dla klientów z całego świata. W 99% przypadkach klientami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

W związku z powyższym w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług elektronicznych na rzecz:

* osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski,

* osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zamieszkałych na terytorium Wspólnoty

miejscem świadczenia tych usług będzie Polska na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o VATi będą podlegały opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Natomiast w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług elektronicznych na rzecz:

* osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego,

* podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

usługi te na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju siedziby, prowadzenia działalności gospodarczej lub zamieszkania usługobiorcy. W związku z powyższym przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że sprzedaż ww. usług jest ewidencjonowana za pomocą systemu paypal w postaci wpływów na rachunek sprzedawcy. Potwierdzenia zawierają: numery transakcji nadawane automatycznie przez system elektroniczny, kwotę operacji, nazwę przedmiotu transakcji oraz dane nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług definiuje wprost jakie wymogi ma spełniać ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę dla potrzeb podatku od towarów i usług.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zatem prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja sprzedaży powinna zawierać elementy, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie.

Jednocześnie zgodnie z art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510) zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2009 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 4).

Zatem jeśli Wnioskodawca spełnia powyższe warunki to jest zwolniony z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących na mocy § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy ponadto zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. organ nie badał, czy mamy do czynienia faktycznie z usługami elektronicznymi. Bowiem interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, w którym Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi są zaliczane do usług elektronicznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.