IBPP3/443-209/09/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie podstawy opodatkowania nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania nabywanych i sprzedawanych samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest importerem samochodów osobowych. Przy czym Samochody są nabywane najpierw przez niemieckiego kontrahenta Spółki od producenta Samochodów z siedzibą w Japonii. Następnie Kontrahent poddaje Samochody odprawie celnej na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej (Samochody są dopuszczane do obrotu na terytorium Holandii) i sprzedaje je Spółce. Tak więc Spółka nabywa Samochody i sprowadza je do Polski w ramach procedury wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W dalszej kolejności Samochody są sprzedawane przez Spółkę do autoryzowanych dealerów samochodów, którzy z kolei oferują Samochody indywidualnym odbiorcom. Samochody są zatem po raz pierwszy rejestrowane zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym dopiero na terytorium Polski. W związku z nabywaniem Samochodów w ramach WNT Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego.

Spółka nie posiada wiedzy, po jakiej cenie Kontrahent niemiecki nabywa Samochody od japońskiego producenta (nie zna wartości celnej Samochodów powiększonej o należne cło, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną), a tym samym nie zna wartości celnej zadeklarowanej przez Kontrahenta niemieckiego w celu dopuszczenia Samochodów do obrotu. Spółka, nie dysponuje skutecznymi środkami prawnymi, aby zmusić Kontrahenta do podania deklarowanej przez niego wartości celnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może przyjąć jako podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym z tytułu WNT Samochodów, nabytych od Kontrahenta, niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, cenę sprzedaży należną Kontrahentowi niemieckiemu określoną na fakturach / rachunkach wystawionych przez Kontrahenta, w sytuacji, gdy Spółka nie jest w stanie ustalić zadeklarowanej przez tegoż Kontrahenta wartości celnej z tytułu importu Samochodów z Japonii.

Zdaniem Wnioskodawcy jako podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym z tytułu WNT Samochodów, nabytych od Kontrahenta, niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, musi on przyjąć, iż jest to cena sprzedaży należna Kontrahentowi niemieckiemu określona na fakturach / rachunkach wystawionych przez Kontrahenta, w sytuacji, gdyż Spółka nie jest w stanie ustalić zadeklarowanej przez tegoż Kontrahenta wartości celnej z tytułu importu Samochodów z Japonii.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 2 ustawy akcyzowej, podstawą opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego jest kwota, jaką podatnik jest zobowiązany zapłacić za ten samochód.

Jednakże, w myśl art. 104 ust. 6 ustawy akcyzowej, w odmienny sposób określa się podstawę opodatkowania w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej (zgodnie z przepisami celnymi) do obrotu w innym państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej, ale niezarejestrowanego na terytorium tegoż innego państwa członkowskiego. Podstawą opodatkowania z tytułu WNT jest wówczas wartość celna samochodu osobowego powiększona o należne cło, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną.

Z przepisu art. 104 ust. 6 Ustawy akcyzowej wynika, że w przypadku WNT określając podstawę opodatkowania Spółka powinna się odnieść do wartości celnej Samochodów, wynikającej z dokumentów celnych Kontrahenta niemieckiego. Jednakże w przypadku Spółki, uzyskanie przez Spółkę dokumentów celnych składanych przez Kontrahenta jest w praktyce niewykonalne (tego typu dokumenty są objęte tajemnicą handlowa przedsiębiorcy i nie są udostępniane osobom trzecim - w tym wypadku Spółce). Spółka nie posiada skutecznych środków prawnych, aby uzyskać wiedze o cenie nabycia Samochodów przez Kontrahenta niemieckiego.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w sytuacji gdy posiada ona wiedzę jedynie o wartości nabywanego Samochodu z faktur / rachunków wystawianych przez Kontrahenta niemieckiego, a nie ma możliwości ustalenia po jakiej cenie Samochody są nabywane przez Kontrahenta niemieckiego. Spółka winna przyjąć jako podstawę opodatkowania kwotę, jaką jest ona zobowiązana zapłacić Kontrahentowi niemieckiemu, tj. kwotę jaka wynika z faktur / rachunków wystawianych przez tegoż Kontrahenta na Spółkę.

Spółka zakłada przy tym, że kwoty wynikające z faktur / rachunków wystawianych przez Kontrahenta będą wyższe niż cena, po jakiej Kontrahent zakupił Samochód u producenta (kwota zadeklarowana przez Kontrahenta przy procedurze dopuszczenia do obrotu, jako wartość celna Samochodów). Spółka zakłada bowiem, że Kontrahent sprzedając Samochody Spółce dolicza swoją marżę.

Podsumowując, zdaniem Spółki po dniu 1 marca 2009 r. jako podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym z tytułu WNT Samochodów, może ona przyjąć kwotę wynikającą z otrzymanych przez Spółkę od Kontrahenta faktur / rachunków. Spółka nie zna bowiem wartości celnej Samochodu zadeklarowanej przez Kontrahenta niemieckiego. Przyjęta przez Spółkę podstawa opodatkowania nie powinna przy tym spowodować uszczuplenia kwoty należności budżetowej z tytułu podatku akcyzowego, bowiem cena sprzedaży Samochodów do Spółki przez Kontrahenta będzie - jak zakłada Spółka - wyższa od ceny nabycia samochodów przez tegoż Kontrahenta o kwotę jego marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3,poz. 11) podstawą opodatkowania w przypadku samochodu osobowego jest:

Stosownie do art. 104 ust. 4, ust. 5 i ust. 6 podstawa opodatkowania w przypadku importu samochodu osobowego obejmuje również prowizję oraz koszty transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały do niej włączone, a zostały już poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego samochód jest importowany.

Do podstawy opodatkowania z tytułu importu samochodu osobowego dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu samochodu.

Podstawą opodatkowania z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego dopuszczonego wcześniej do obrotu w innym państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej zgodnie z przepisami celnymi, ale niezarejestrowanego na terytorium innego państwa członkowskiego jest wartość, o której mowa w ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniem prowizji, kosztów transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały uwzględnione w cenie, ale zostały już poniesione do miejsca, w którym nastąpiło objęcie towaru procedurą celną.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż samochody osobowe nabywane przez niemieckiego kontrahenta w pierwszej kolejności są przez niego importowane z państwa trzeciego, poddawane odprawie celnej na terytorium jednego z państw członkowskich i dopuszczane do swobodnego obrotu na terytorium Wspólnoty Europejskiej. Następnie Wnioskodawca nabywa wewnątrzwspólnotowo od niemieckiego kontrahenta przedmiotowe samochody.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca dokonuje od podmiotu zagranicznego z kraju członkowskiego nabycia samochodów osobowych dopuszczonych do swobodnego obrotu na terytorium wspólnoty, które następnie są przemieszczane z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Wnioskodawca zatem w przedmiotowej sprawie nie dokonuje importu samochodów osobowych. Przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, zgodnie art. 2 pkt 9 ww. ustawy, jest nabyciem wewątrzwspólnotowym.

Podstawą opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, stosownie do art. 104 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jest kwota jaką podatnik jest obowiązany zapłacić za samochód osobowy.

Odnośnie natomiast powołanego art. 104 ust. 6 ww. ustawy zaznaczyć należy, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku przepis ten miałby zastosowanie w sytuacji gdyby importu na terytorium Holandii dokonał Wnioskodawca, a następnie przedmiotowe samochody niezarejestrowane na terytorium państwa członkowskiego Wnioskodawca przemieściłby na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych powodów niż wskazał to Wnioskodawca

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawa stanowiska Wnioskodawcy dotycząca nabytych przez Wnioskodawcę samochodów osobowych przed dniem 1 marca 2009 r., lecz przed tą datą nie sprzedanych na terytorium kraju została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.