IBPP3/443-208/10/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu 31 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2010 r. (data wpływu 18 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania przeniesienia własności gruntu w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 7 czerwca 2010 r. (data wpływu 18 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania przeniesienia własności gruntu w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W latach 80-tych na gruncie skarbu Państwa został wzniesiony kompleks 44 garaży z elementów betonowych, trwale związanych z gruntem, przez osoby prywatne, które aktualnie legitymują się umowami najmu gruntu zawartymi z Gminą, jako następcą - w wyniku komunalizacji mienia Skarbu Państwa. Przy realizacji przedsięwzięcia niedopełniono formalności prawnych z tym związanych i w rezultacie nie zostało wydane pozwolenie na budowę. Brak pozwolenia na budowę uniemożliwiał Gminie oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami na rzecz najemców gruntu, którzy wznieśli garaże. W tym stanie prawnym Rada Miasta uchwałą podjętą w dniu 31 stycznia 2008 r. wyraziła zgodę na zbycie, za wynagrodzeniem na żądanie Gminy w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego na rzecz najemców gruntu własność nieruchomości stanowiącej część działek gruntu nr 32 i 27 o łącznej powierzchni ok. 1800 m², będącej własnością Gminy, na której najemcy wznieśli garaże trwale związane z gruntem, o wartości znacznie przewyższającej wartość gruntu. W realizacji powyższej uchwały wykonane zostały prace geodezyjne w wyniku których wydzielono nieruchomość zabudowaną kompleksem garaży, tj. działki o pow. 1587 m² oraz o powierzchni 28 m ².

Ponadto zlecono rzeczoznawcy majątkowemu sporządzenie operatu szacunkowego określającego wartość rynkową nieruchomości, niezbędnego do dalszej procedury zbycia gruntu.

Teren, na którym znajdują się działki nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania miasta oznaczony jest jako tereny mieszkaniowo-usługowe. W ewidencji gruntów działki oznaczone są symbolem N- nieużytki.

Zgodnie z art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajęty Ne ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem. Zgodnie z powołanym artykułem gminie przysługuje roszczenie w stosunku do osób, które wybudowały garaże na jej gruncie, o nabycie gruntu za wynagrodzeniem.

W związku z powyższym pomiędzy gminą a najemcami zawarta zostanie notarialna umowa o realizację roszczenia o wykup gruntu, mocą której w celu realizacji roszczenia wynikającego z zabudowy działek budynkami garaży przez dotychczasowych najemców gruntu, przeniesione zostanie prawo własności działek za wynagrodzeniem.

Umowy najmu gruntu pod garaże zostaną rozwiązane z momentem zawarcia notarialnych umów o realizację roszczenia o wykup gruntu

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana transakcja podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a jeśli tak jaką stawkę podatkową należy zastosować.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i opodatkowaniu stawką VAT 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie należy utożsamiać z prawem własności, lecz jako własność ekonomiczną.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina jest właścicielem gruntu, na którym to gruncie w latach 80 - tych osoby fizyczne wybudowały kompleks 44 garaży trwale związanych z gruntem. Obecnie osoby te, legitymują się umowami najmu gruntu zawartymi z Gminą. Gmina w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego na rzecz dotychczasowych najemców planuje przenieść prawo własności działek za wynagrodzeniem. Umowy najmu gruntu pod garaże zostaną rozwiązane z momentem zawarcia notarialnych umów o realizacje roszczenia o wykup gruntu.

Zgodnie z art. 231 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem.

Przez powyższy zapis ustawodawca chroni interes właściciela, który może być zainteresowany tym, aby osoba która wzniosła budynek lub inne urządzenie, nabyła własność zajętej na ten cel działki.

Aby powstało roszczenie, o którym mowa w cyt. powyżej art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego muszą zaistnieć następujące przesłanki:

Treść art. 231 Kodeksu cywilnego, w świetle którego własność budynku lub urządzenia wybudowanego na warunkach w nim określonych może być przeniesiona jedynie za odpowiednim wynagrodzeniem (ceną) wskazuje, iż jest to praktycznie rzecz biorąc umowa sprzedaży, na mocy której właściciel (sprzedawca) przenosi na samoistnego posiadacza (kupującego) własność działki, a samoistny posiadacz, jako kupujący, obowiązany jest zapłacić właścicielowi (sprzedawcy) cenę zakupu.

Zatem umowy zawierane w trybie art. 231 Kodeksu cywilnego są umowami sprzedaży. (pismo Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 19 marca 1996 r. znak:..).

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy o VAT. W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Reasumując stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie przedmiotem transakcji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jest dostawa towaru będącego gruntem budowlanym podlegająca opodatkowaniu według 22% stawki, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.