IBPP3/443-176/10/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony w dniu 18 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.), będącym odpowiedzią na telefoniczne wezwanie tut. organu z dnia 18 marca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz nabywców z innych państw członkowskich. Dokonując dostaw Wnioskodawca nie korzysta z własnych środków transportu. Nabywcy dostarczanych towarów posiadają ważny numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od towarów i usług. Wnioskodawca każdorazowo podaje odpowiedni numer nabywcy oraz swój numer indentyfikacyjny na fakturach VAT stwierdzających dostawę towarów.

W celu zastosowania 0% stawki VAT zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (poza terytorium Polski).

Dla potwierdzenia dokonania WDT Wnioskodawca gromadzi następujące komplety dokumentów:

Dokument przewozowy wydawany jest Wnioskodawcy w momencie wydania towaru, a zatem dokument ten nie zawiera podpisu i stempla odbiorcy towaru. W praktyce, w sytuacjach będących przedmiotem niniejszego wniosku, przewoźnicy ani odbiorcy nie dostarczają karty dokumentu CMR zawierającej podpis nabywcy. Wnioskodawca mimo podejmowanych działań nie jest w stanie skutecznie wyegzekwować takiego dokumentu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do WDT udokumentowanych w wyżej wskazany sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dostawa wewnątrzwspólnotowa udokumentowana w wyżej opisany sposób podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%.

W przekonaniu Wnioskodawcy, potwierdzeniem dla powyższego są następujące argumenty:

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, za WDT "rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju <...>".

Podatnik dla zastosowania 0% stawki VAT dla WDT musi m.in. posiadać dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały faktycznie wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Stosownie do brzmienia przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W sytuacji, w której wyżej wymienione dokumenty nie będą potwierdzały jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju dostawcy, ustawodawca w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT przedstawił przykładowy (podkreślenie - Wnioskodawcy) katalog dokumentów, które mogą potwierdzać dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju dostawcy.

Wskazane zostały następujące kategorie dokumentów:

* korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Odnosząc wyżej wskazane wymogi do zdarzeń będących przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dysponuje wszystkimi dokumentami wymienionymi przez ustawodawcę w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. kopią faktury VAT, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku i dokumentem przewozowym dokumenty te jednak łącznie nie potwierdzają dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju członkowskiego.

Z posiadanego dokumentu przewozowego nie wynika bowiem jednoznacznie, że towar został dostarczony na terytorium odbiorcy, gdyż nie jest on opatrzony ani pieczęcią ani też podpisem nabywcy lub osoby go reprezentującej.

W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, powinien on posiadać dodatkowe dokumenty, celem zastosowania przy WDT stawki VAT 0%.

W opinii Wnioskodawcy, dokument potwierdzający dokonanie na jego rzecz zapłaty za towary dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego czyni zadość wymogom dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Pozwala on, w ocenie Wnioskodawcy, łącznie z kopią faktury VAT i specyfikacją sztuk ładunku oraz dokumentem CMR zawierającym podpis przewoźnika, jednoznacznie stwierdzić, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zauważyć należy, że art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT wskazuje wprost na dokument potwierdzający zapłatę za towar, jako na przykładowy dokument potwierdzający, że towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

Ponadto, biorąc pod uwagę inne dokumenty znajdujące się w posiadaniu Wnioskodawcy i okoliczności, które potwierdzają te dokumenty, tj. w szczególności powierzenie towaru przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia do miejsca wskazanego w dokumencie CMR znajdującego się w innym kraju członkowskim, fakt otrzymania zapłaty należy odczytywać jako jednoznaczne potwierdzenie, iż towar dotarł do miejsca przeznaczenia.

Nawet bowiem, gdyby ostrożnie przyjąć, że samo udokumentowanie powierzenia towaru przewoźnikowi nie potwierdza faktu, że towar dotarł do miejsca przeznaczenia (choć przy normalnym toku zdarzeń tak należy zakładać), to już otrzymanie zapłaty w następstwie dokonanej dostawy w sposób wystarczający i jednoznaczny potwierdza dokonanie dostawy.

W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał żądanych towarów, nie uiściłby zapłaty za nie.

Ze względu na fakt, że dostawa dokonywana przez Wnioskodawcę ma charakter odpłatny, dokument potwierdzający zapłatę na mocy art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT może stanowić inny dowód potwierdzający dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, w przypadku, gdy dokumenty wskazane w katalogu zawartym w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie potwierdzają jednoznacznie tego faktu.

W konsekwencji posiadanie przedmiotowego kompletu dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko uzyskuje potwierdzenie także w wykładni dokonywanej przez organy podatkowe (przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2009 r. o sygn. ILPP2/443-27/09-2/AD i interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2009 r. o sygn. IPPP2/443-533/09-4/MS).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje na dorobek orzecznictwa sądów administracyjnych, który potwierdza, iż formalistyczne wymogi dokumentacyjne nie mogą stać na przeszkodzie do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy, jeżeli dostawa taka faktycznie miała miejsce (przykładowo NSA w wyroku z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 611/07; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 155/08; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1210/07).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i posiadania dokumentów, takich jak opisane powyżej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie swojego stanowiska w indywidualnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z ust. 3 bezpośrednio powyżej powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ww. ustawy pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumen

tów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny, dowody jakimi należy się posłużyć dla udokumentowania dostarczenia towarów, tzn. udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z jednego kraju członkowskiego i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z innych państw członkowskich. Dokonując dostaw Wnioskodawca nie korzysta z własnych środków transportu. Nabywcy dostarczanych towarów posiadają ważny numer indentyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od towarów i usług. Wnioskodawca każdorazowo podaje odpowiedni numer nabywcy oraz swój numer indentyfikacyjny na fakturach VAT stwierdzających dostawę towarów.

W celu zastosowania 0% stawki VAT zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (poza terytorium Polski).

Dla potwierdzenia dokonania WDT Wnioskodawca gromadzi następujące komplety dokumentów:

Dokument przewozowy wydawany jest Wnioskodawcy w momencie wydania towaru, a zatem dokument ten nie zawiera podpisu i stempla odbiorcy towaru. W praktyce, w sytuacjach będących przedmiotem niniejszego wniosku, przewoźnicy ani odbiorcy nie dostarczają karty dokumentu CMR zawierającej podpis nabywcy. Wnioskodawca mimo podejmowanych działań nie jest w stanie skutecznie wyegzekwować takiego dokumentu.

Analiza powyższego na tle regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Warunek ten dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa przyjmuje w zasadzie zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednakże ustawodawca w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, przewidział możliwość subsydiarnego dowodzenia dostarczenia towaru do odbiorcy, przy czym katalog dokumentów ma charakter otwarty. Oznacza to, że możliwe jest przedłożenie wszelkich dokumentów, o ile wskazują one na to, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Istotne jest przy tym to, że wspomniana ustawa nie określa wymagań co do formy powyższych dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność tego dokumentu.

Reasumując, stwierdzić należy, że dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są:

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów.

Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Takim dokumentem uzupełniającym może być również dokument potwierdzający dokonanie na rzecz Wnioskodawcy zapłaty za towary dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż dokument potwierdzający dokonanie na jego rzecz zapłaty za towary dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego czyni zadość wymogom dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, gdyż pozwala - łącznie z kopią faktury VAT i specyfikacją sztuk ładunku oraz dokumentem CMR zawierającym podpis przewoźnika - jednoznacznie stwierdzić, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków tu organ pragnie zauważyć, iż wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 611/07 oraz wyrok WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1210/07 zapadły w innym stanie faktycznym, niż przedstawiony w przedmiotowym wniosku. W wyrokach tych bowiem rozstrzygane były kwestie regulowane art. 41 ust. 12 i ust. 13 ustawy o VAT, co nie jest objęte zakresem niniejszej interpretacji. Podobnie wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 155/08 koncentrował się na zagadnieniach dopuszczalnych form dokumentacji (kserokopie, faksy, e-maile), a ponadto wyrok ten został uchylony wyrokiem NSA z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. akt I FSK 1301/08. A zatem powołane orzecznictwo koncentrowało się wokół zagadnień zbliżonych jednakże nie tożsamych ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku podatnika.

Jednocześnie informuje się, iż wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę powołanych przez Wnioskodawcę pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, potwierdzających, jego zdaniem, prezentowane przez niego stanowisko w sprawie. Nie stanowią one bowiem źródła prawa i zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.