IBPP3/443-175/11/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz polskich kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów dokonywanej przez Spółkę na rzecz polskich kontrahentów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 19 kwietnia 2011 r. znak IBPP3/443-175/11/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka z siedzibą w Holandii ("Spółka") posiada oddziały w państwach członkowskich Unii Europejskiej, w tym m.in. w Polsce i Niemczech. Oddziały nie posiadają odrębnej od Spółki osobowości prawnej. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w każdym z krajów, w których zlokalizowane są jej oddziały, w tym jest również zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT.

Oddział zajmuje się z ramienia Spółki sprzedażą towarów w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Oddział odpowiedzialny jest za znalezienie rynku zbytu dla towarów Spółki, negocjowanie warunków dostaw, zawieranie umów, wystawianie faktur, obsługę administracyjną transakcji a także obsługę posprzedażową.

Transakcje sprzedaży towarów realizowane przez Oddział przebiegają według zróżnicowanych schematów. Przedmiotem niniejszego wniosku są dostawy na rzecz polskich nabywców, w wyniku których towary transportowane są do nabywców bezpośrednio z terytorium Niemiec (z magazynów prowadzonych przez zewnętrzną firmę na zlecenie niemieckiego oddziału Spółki), gdzie zostały wyprodukowane, nabyte lub importowane. Towary nie są instalowane ani montowane. Nabywcy są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Dostawy dokonywane są na różnorodnych warunkach, nierzadko z użyciem formuł INOCTERMS, w tym zarówno EXW, jak i DDU. Transport towarów może być organizowany przez Oddział, oddział Spółki w Niemczech lub przez nabywcę.

Pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny w następujący sposób:

Transakcja polega na dostawie towarów do polskiego klienta Spółki w Polsce bezpośrednio z magazynów Spółki ulokowanych w Niemczech. Towar nie jest transportowany do Oddziału PL. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że: Pomiędzy Oddziałem PL a Oddziałem niemieckim Spółki (dalej: "Oddział GE") brak umowy dotyczącej dostaw towarów, również dotyczącej szczególnego przypadku dostawy bezpośredniej z terytorium Niemiec na terytorium Polski (do odbiorcy - polskiego klienta Spółki) z pominięciem magazynu Oddziału PL. Podstawą dokonania transakcji jest każdorazowe złożenie "zamówienia" przez Oddział PL w Oddziale GE. Na zamówieniu wskazany jest szczególny sposób realizacji dostawy: bezpośrednia dostawa do odbiorcy na terytorium Polski, z pominięciem magazynu Oddziału PL.

Z perspektywy podatku VAT istotna jest faktura jaką Spółka wystawia dla polskiego klienta. Na tej fakturze (oznaczonej jako Invoice) jako dostawca towaru (sprzedawca) podana jest Spółka działająca przez Oddział PL. Jednakże ponieważ wysyłka towaru jest realizowana z Niemiec Spółka podaje swój nr VAT uzyskany w Niemczech. Transakcja jest rozliczona dla potrzeb VAT i raportowana w Niemczech jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W informacji podsumowującej składanych w Niemczech jako druga strona transakcji deklarowany jest polski klient Spółki.

Pokazanie na fakturze Oddziału PL a nie np. Oddziału GE (mimo posłużenia się numerem VAT niemieckim) jest uzasadnione faktem, że rozlicznie tej transakcji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nastąpi w Polsce (faktura dokumentuje przychód do rozliczenia w Polsce). Dodatkowo wszelkie czynności przedsprzedażowe oraz obsługa klienta jest realizowana przez Oddział PL (co uzasadnia przypisanie tego przychodu do opodatkowania w Polsce). Jedynie sama wysyłka towaru odbywa się z terytorium Niemiec - co uzasadnia podanie nr VAT niemieckiego (ale już nie np. pełnych danych Oddziału GE). Taka praktyka jest akceptowana przez niemieckie władze skarbowe przyjmujące rozliczenia Spółki w zakresie podatku VAT od opisywanych transakcji.

Spółka zaznacza, że dodatkowo jest wystawiany dokument oznaczony jako "Invoice" wykorzystywany jedynie dla celów podatku dochodowego (dokument potwierdzający koszty uzyskania przychodu) i wewnętrznej statystyki Spółki, który potwierdza alokowanie towaru z Oddziału GE do Oddziału PL. Jest to dokument nie potwierdzający żadnej transakcji rozpoznawalnej dla celów VAT. W szczególności dokument ten nie obrazuje przemieszczenia towaru należącego do Spółki z Niemiec do Oddziału PL, gdyż taka alokacja zawsze poprzedza realizację faktycznej transakcji do polskiego klienta. Innymi słowy zgodnie z przyjętymi zasadami towar na magazynie w Niemczech zostaje przyporządkowany do Oddziału PL przed realizacją transakcji na rzecz klienta polskiego (i przed transportem towaru do Polski). Jest to wewnętrzne przypisanie towaru do danej jednostki operacyjnej w ramach Spółki, która będzie odpowiedzialna za dostawę na rzecz finalnego klienta. Z tych względów opisane wyżej przyporządkowanie towaru do Oddziału PL (alokacja) nie jest traktowane przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (Oddziału PL).

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Oddziału zastosowanie znajdzie wyłącznie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT (żadne z wyżej podanych tj. art. 22 ust. 2, 3 i 4).

W konsekwencji Oddział GE wykazuje dostawę towaru jako WDT z terytorium Niemiec na terytorium Polski, pod numerem VAT UE: DE. Oddział PL nie wykazuje tych transakcji dla potrzeb VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, Oddział wnosi o potwierdzenie, że dostawy będące przedmiotem niniejszego wniosku nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz stanowią po stronie Spółki wewnątrz wspólnotowe dostawy towarów na terytorium Niemiec (Spółka nie ma też obowiązku wykazania wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów w Polsce). W związku z tym, Oddział nie ma możliwości podawania na fakturze do polskiego odbiorcy numeru, pod którym Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla potrzeb VAT (na fakturze wskazany powinien być numer nadany Spółce dla potrzeb transakcji wewnątrz wspólnotowych w Niemczech).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, miejscem opodatkowania analizowanych dostaw są Niemcy, gdzie rozpoczyna się transport towarów, a w konsekwencji Oddział z tytułu bezpośredniej dostawy towarów z magazynu w Niemczech do odbiorców w Polsce nie jest zobowiązany do rozpoznania wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów w Polsce, jednocześnie czy Oddział nie ma możliwości podawania na fakturach dokumentujących te dostawy do odbiorców polskich numeru, pod którym Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla celów transakcji wewnątrz wspólnotowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie Oddziału, analizowane dostawy nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz stanowią po stronie Spółki wewnątrz wspólnotowe dostawy towarów na terytorium Niemiec i po stronie polskich nabywców wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów. W związku z tym, Oddział nie ma obowiązku podawania na fakturze numeru, pod którym Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla potrzeb VAT (na fakturze wskazany powinien być numer nadany Spółce dla potrzeb transakcji wewnątrz wspólnotowych w Niemczech).

UZASADNIENIE stanowiska Oddziału

Uwagi ogólne - neutralność transakcji wewnątrzzakładowych

Na wstępie Oddział pragnie podkreślić, że na analizowaną transakcję (od strony prawa handlowego i cywilnego) składa się wyłącznie jedna dostawa towaru polegająca na sprzedaży towaru fizycznie znajdującego się w momencie rozpoczęcia transportu w Niemczech przez Oddział do polskiego nabywcy (podatnika VAT). Przekazanie towaru przez niemiecki oddział Spółki na potrzeby sprzedaży realizowanej przez Oddział stanowi jedynie wewnątrzzakładowe alokowanie towaru pozbawione skutków podatkowych w VAT (przypisanie towaru z oddziału Niemieckiego do Oddziału).

Jak stanowi art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), oddział (w tym oddział przedsiębiorcy zagranicznego) jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W świetle tej definicji, oddział należy uznać za integralną część przedsiębiorcy, pozbawioną odrębnej podmiotowości prawnej.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem prezentowanym w interpretacjach Ministra Finansów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, oddziały przedsiębiorstw nie są odrębnymi od jednostki macierzystej podatnikami podatku VAT.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie m.in. w uregulowaniu art. 160 ust. 3 ustawy VAT, stanowiącym, iż osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Stanowisko to zostało także potwierdzone w interpretacji Ministra Finansów z dnia 28 marca 2007 r. nr PT5-033-4/2006/IN/665, w której stwierdzono, że w przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w zakresie w jakim te czynności wykonywane są na terytorium Polski (miejsce ich świadczenia jest na terytorium Polski) - staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny, np. spółka utworzy oddział zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.), za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność spółki, to będzie on w takim zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, co do zasady transakcje pomiędzy oddziałem a jednostką macierzystą (a zatem również miedzy różnymi oddziałami tego samego przedsiębiorcy) nie stanowią transakcji podlegających opodatkowaniu VAT.

Potwierdził to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 30 października 2009 r. nr IPPP2/443-1024/09-2/AN, w której wskazano, że podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, w dalszym ciągu przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jej częścią. Zatem podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terenie Polski w formie oddziału i zarejestrowany dla celów podatku od towarów usług traktowany jest jako jeden podatnik - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału dla celów podatku od towarów usług jest równoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. (...) zarówno usługi świadczone przez Spółkę macierzystą na rzecz Oddziału, jak i usługi świadczone przez Oddział na rzecz Spółki macierzystej, nie są czynnościami wykonywanymi na rzecz innego podmiotu, lecz mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych w ramach jednego podmiotu). W związku z powyższym czynności te nie spełniają definicji świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT, zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w analizowanym przypadku mamy do czynienia z pojedynczymi dostawami realizowanymi przez Spółkę na rzecz polskich nabywców, pomimo że w relacjach handlowych, jako strona transakcji występuje Oddział, zaś towary dostarczane są z oddziału Spółki w Niemczech.

Miejsce opodatkowania dostawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Przez dostawę rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z przywołanych uregulowań, zgodnie z jedną z podstawowych zasad systemu opodatkowania VAT, jaką jest zasada terytorialności, opodatkowaniu VAT podlegają jedynie dostawy towarów dokonane w Polsce.

Ustawa VAT zawiera przy tym reguły, pozwalające określić miejsce dokonania czynności w konkretnych okolicznościach faktycznych. Zgodnie z jedną z takich reguł, wyrażoną w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, miejscem opodatkowania dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub ich transportu do nabywcy.

W ocenie Oddziału powyższe uregulowanie powinno znaleźć zastosowanie w analizowanym stanie faktycznym. Po przyjęciu od polskiego nabywcy zamówienia na towar (zawarcie umowy) organizowany jest transport na potrzeby konkretnej dostawy. W rezultacie, należy podkreślić, że transport towarów dokonywany jest w efekcie zawarcia przez Oddział umowy sprzedaży. Istnieje zatem funkcjonalny związek pomiędzy transportem towarów, a dostawą.

W konsekwencji, realizowane przez Oddział dostawy towarów, w ramach których towary są transportowane z Niemiec do nabywcy w Polsce powinny podlegać opodatkowaniu w Niemczech, gdzie rozpoczyna się ich transport. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, w ocenie Oddziału nie powinno mieć przy tym znaczenia, czy transport jest dokonywany przez Spółkę (działającą poprzez Oddział lub oddział niemiecki) czy też przez polskiego nabywcę.

Nie powinno mieć również znaczenia, czy i jakie formuły INCOTERMS znajdują w konkretnym przypadku zastosowanie. Reguły INCOTERMS stanowią jedynie narzędzie służące dokonaniu podziału funkcji, kosztów i ryzyka pomiędzy stronami umowy handlowej, nie wpływają jednak zdaniem Oddziału na sposób ustalenia miejsca dokonania dostawy. Bez względu na to, czy dostawa realizowana jest na warunkach EXW (w uproszczeniu - towar udostępniany nabywcy w zakładzie sprzedającego) lub DDU (w uproszczeniu - towar udostępniany nabywcy w jego siedzibie), jest to zawsze dostawa towaru transportowanego przez Spółkę (działającą poprzez Oddział lub oddział w Niemczech), polskiego nabywcę lub na ich rzecz, a zatem jest to zawsze dostawa wykonana zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT w miejscu rozpoczęcia transportu, czyli w Niemczech.

Stanowisko Oddziału potwierdza także uregulowanie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy VAT, zgodnie z którymi przez wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lab na ich rzecz. Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy VAT, wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów ma co do zasady miejsce w przypadku, gdy dokonujący dostawy i nabywca są podatnikami VAT lub podatnikami podatku od wartości dodanej, co jest spełnione w analizowanym stanie faktycznym.

Jak wynika z przytoczonego uregulowania, w każdej możliwej na gruncie INCOTERMS sytuacji, tj. zarówno gdy towary są transportowane przez nabywcę (możliwe m.in. w przypadku formuły EXW), jak i gdy towary są transportowane przez dokonującą dostawy Spółkę (możliwe m.in. w formule DDU), ze względu na fakt, że dostawa związana jest nierozerwalnie z transportem towarów z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do Polski, nabywca powinien rozpoznać wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc pod uwagę powyższe, na gruncie uregulowań ustawy VAT dostawa towaru transportowanego z magazynu w Niemczech do polskiego nabywcy nie może być uznana za dostawę krajową. Na poparcie swojego stanowiska Oddział pragnie przywołać tytułem przykładu decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lutego 2008 r. (sygn. 1401/PV-II/4407/14-40/07/MZ), w której w odniesieniu do dostawy dokonanej z terytorium Polski stwierdzono, że każdy rodzaj dostawy, w wykonaniu której następuje wywóz towarów, konstytuować będzie wewnątrz wspólnotową dostawę towarów. (...) Wywóz może być dokonany zarówno przez dostawcę (lub na jego rzecz) jak również przez nabywcę towarów (lub na jego rzecz). Istotne jest bowiem jak podniesiono powyżej, aby w ramach przedmiotowej transakcji towar opuścił terytorium Polski i znalazł się ostatecznie na terenie innego państwa członkowskiego, czego potwierdzenie powinien otrzymać dostawca towarów. W związku z powyższym, nie są istotne z punktu widzenia ustawy warunki dostawy towarów (INCOTERMS). Potwierdzeniem słuszności takiego rozumowania jest zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie przepis art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowiący, iż w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Należy zwrócić uwagę, że powyższy przepis znajduje zastosowanie zawsze, gdy towar jest wysyłany lub transportowany, niezależnie od tego, kto będzie dany towar transportował. Nie ma zatem znaczenia, czy towar wysyłany jest przez dostawcę czy transportowany przez nabywcę.

W oparciu o powyższe argumenty, Oddział wnosi o potwierdzenie, że dostawy będące przedmiotem niniejszego wniosku nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz stanowią po stronie Spółki wewnątrz wspólnotowe dostawy towarów na terytorium Niemiec i po stronie polskich nabywców wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów. W związku z tym, Oddział nie ma obowiązku podawania na fakturze numeru, pod którym Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla potrzeb VAT (na fakturze wskazany powinien być numer nadany Spółce dla potrzeb transakcji wewnątrz wspólnotowych w Niemczech).

Pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca zmodyfikował stanowisko w następujący sposób:

W ocenie Oddziału, analizowane dostawy nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz stanowią po stronie Spółki wewnątrz wspólnotowe dostawy towarów na terytorium Niemiec (Spółka nie ma też obowiązku wykazania wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów w Polsce). W związku z tym, Oddział nie ma możliwości podawania na fakturze do polskiego odbiorcy numeru, pod którym Spółka zarejestrowana jest w Polsce dla potrzeb VAT (na fakturze wskazany powinien być numer nadany Spółce dla potrzeb transakcji wewnątrz wspólnotowych w Niemczech).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). W myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tej ustawy jako wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ww. ustawy oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami podatku od towarów i usług są wszystkie osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które wykonują na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

W przypadku, gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w zakresie w jakim te czynności wykonywane są na terytorium Polski (miejsce ich świadczenia jest na terytorium Polski) - staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Jeżeli zatem przedsiębiorca zagraniczny, np. spółka utworzy oddział zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność spółki, to będzie on w takim zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Utworzenie na terytorium Polski przez przedsiębiorcę zagranicznego następnego oddziału lub rozpoczęcie wykonywania czynności bez pośrednictwa oddziału nie powoduje powstania na terytorium Polski nowego podatnika podatku od towarów i usług. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 i art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że:

Przez wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT jest wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT). Co do zasady za WNT uważa się odpłatną dostawę towarów pomiędzy podatnikiem podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim a podatnikiem VAT w kraju, podczas której dochodzi to przemieszczenia towaru z państwa członkowskiego do Polski. Przy czym ustawodawca za WNT uznał również przemieszczenie towarów w ramach przedsiębiorstwa jednego podatnika tj. podatnika podatku od wartości dodanej jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W obu tych przypadkach opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów.

Przy czym trzeba zauważyć, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrz wspólnotowego nabycia. Podobnie - zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrz wspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrz wspólnotowego. Wynika to z przepisów art. 21 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2005 Nr 288 s. 1). Powołany przepis stanowi bowiem, że państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w którym dokonano wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, wykonuje swoje kompetencje w zakresie opodatkowania, bez względu na to, jak dana transakcja została potraktowana do celów VAT w państwie członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Podkreślić przy tym należy, że o potraktowaniu transakcji jako wewnątrz wspólnotowej decydować muszą okoliczności faktyczne, a nie wola i przekonanie kontrahentów. Stąd też: "Posłużenie się numerem VAT-UE nie kwalifikuje dokonania transakcji jako nabycia wewnątrz wspólnotowego, jeżeli nie ma ona takiego charakteru, zwłaszcza w sytuacji, kiedy nie jest on zbieżny z podatnikiem dla którego został on nadany" (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2009 r., I SA/Po 793/09, LEX nr 575492) (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011, wyd. V).

W kontekście rozpatrywanej sprawy istotne jest ustalenie czy Wnioskodawca dokonuje WNT o którym mowa w art. 11 ust. 1, inaczej mówiąc czy dochodzi do przemieszczenie towarów w ramach przedsiębiorstwa podatnika a następnie czy dokonuje dostawy krajowej podlegającej opodatkowaniu w Polsce. Jak wynika z wniosku Wnioskodawca pełni czynności administracyjne, przy opisanych dostawach, takie jak negocjancie i zawarcie umów jak też udokumentowanie transakcji stosownymi fakturami. Przy czym transport towarów, którego Wnioskodawca nie jest organizatorem, odbywa się bezpośrednio z Niemiec do klientów w Polsce. A zatem przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami następuje bezpośrednio pomiędzy Spółką działającą za pośrednictwem jej Oddziału w Niemczech a klientem z pominięciem udziału Wnioskodawcy. A zatem nie dochodzi do przemieszczenia towarów w ramach przedsiębiorstwa. W konsekwencji brak jest podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę WNT które ewentualnie winno być rozpoznane przez klienta polskiego Spółki. Tym samym Wnioskodawca nie dokonuje dostawy krajowej dla klienta polskiego. Dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Niemiec albowiem jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W związku z faktem, iż dostawa ta jest opodatkowana na terytorium Niemiec również faktury dokumentujące te dostawy winny być wystawione na podstawie regulacji niemieckich. Przy czym fakt umieszczenia na tych fakturach oddziału w Polsce oraz numeru VAT UE Oddziału polskiego w żaden sposób nie zmienia charakteru przedmiotowej transakcji gdyż o tym decydują cechy transakcji takie jak opisane powyżej a nie umieszczenie bądź nie danego numeru NIP.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.